real filharmonÍa de galicia - capital cultural 23051… · julia petrushevskaja ... do los discos...

8
Jean-Jacques Kantorow director Kirill Gerstein piano REAL FILHARMONÍA DE GALICIA xoves 23 | 05 | 2013 21.00 h

Upload: dinhdan

Post on 06-Feb-2018

223 views

Category:

Documents


3 download

TRANSCRIPT

Page 1: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA - Capital cultural 23051… · JULIA PETRUSHEVSKAJA ... do los discos de sus padres. ... deleitándose no Fugato que remata a partitura. Os amores de

Jean-Jacques Kantorowdirector

Kirill Gerstein piano

REAL FILHARMONÍA

DE GALICIA

xoves 23 | 05 | 2013

21.00 h

Page 2: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA - Capital cultural 23051… · JULIA PETRUSHEVSKAJA ... do los discos de sus padres. ... deleitándose no Fugato que remata a partitura. Os amores de

Duración aproximada do concerto: unha hora e corenta minutos

Pregámoslle ao público que non faga fotografías e que desconecte os teléfonos móviles, reloxos, etc.

I

CÉSAR FRANCK (1822-1890)As Eólidas

LUDWING VAN BEETHOVEN (1770-1827)Concerto para piano núm 1 en Do maior, op. 15

Allegro con brioLargo

Rondó. Allegro

Kirill Gerstein, piano

II

NICOLAS BACRI (1961)Sinfonía núm. 4, op. 49 “Sinfonía Clásica”

Allegro fuocosoArietta. Larghetto

Menuetto. Allegretto con maliziaFinale. Allegro spiritoso

GABRIEL FAURÉ (1845-1924)Suite de “Peléas et Mélisande”, op. 80

Prélude. Quasi adagioFileuse. Andantino quasi allegretto

Sicilienne. Allegretto molto moderatoLa mort de Mélisande. Molto adagio

Page 3: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA - Capital cultural 23051… · JULIA PETRUSHEVSKAJA ... do los discos de sus padres. ... deleitándose no Fugato que remata a partitura. Os amores de

Real Filharmonía de Galicia

Nace en 1996. O seu primeiro director foi Helmuth Rilling (1996-2000), a quen sucedeu Antoni Ros Marbà (2000-2012). Dende 2013 Paul Daniel é o seu director titular e artístico. A titularidade da Real Filharmonía de Galicia recae na Xunta de Galicia, é xestionada polo Consorcio de Santiago e ten a súa sede permanente no Auditorio de Galicia.

Nace en 1996. Su primer director titular fue Helmuth Rilling (1996-2000), a quien sucedió Antoni Ros Marbà (2000-2012). Desde 2013 Paul Daniel es su director titu-lar y artístico. La titularidad de la Real Filharmonía de Galicia recae en la Xunta de Galicia, es gestionada por el Consorcio de Santiago y tiene su sede permanente en el Auditorio de Galicia.

DIRECTOR ARTÍSTICO E TITULAR PAUL DANIEL

DIRECTOR ASOCIADO MAXIMINO ZUMALAVE

PRINCIPAL DIRECTOR INVITADO CHRISTOPH KÖNIG

VIOLÍNS I ADRIANA WINKLER (concertino) ANCA SMEU (axuda de concertino) ILDIKÓ OLTAI ** DANIEL KORDUBAYLO ILYA FISHER VICTORIA JUROV MICHAL RYCZEL JULIA PETRUSHEVSKAJA CLAUDIO GURIDI ANNA ALEXANDROVA ANGELIKI CASDA ***

VIOLÍNS II GRIGORI NEDOBORA * NIKOLAI VELIKOV ** ELINA VIKSNE ENRIQUE ROCA KIYOKO OHASHI IRINA GRUIA

HELENA SENGELOW SAMIRA AJKIC GYULA VADASZI ÂNGELA NÊTO ***

VIOLAS TILMANN KIRCHER * NATALIA MADISON ** ANNE SCHLOSSMACHER OXANA BAKULINA TIMUR SADYKOV IONELA CIOBOTARU TERESA CARDOSO (R)

VIOLONCELLOS PLAMEN VELEV * BARBARA SWITALSKA ** CARLOS GARCÍA THOMAS PIEL Mª CRIPTANA ANGULO (R) LAURA ALGUERÓ ***

CONTRABAIXOS CARLOS MÉNDEZ * ALFONSO MORÁN ** ORIOL XICART

FRAUTAS LAURENT BLAITEAU * LUIS SOTO **

ÓBOE CHRISTINA DOMINIK * ESTHER VIUDEZ **

CLARINETES BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** PALOMA PINTO ***

FAGOTES JUAN CARLOS OTERO * MANUEL VEIGA ** ANTONIO GÓMEZ ***

TROMPAS JORDI ORTEGA * ALFREDO VARELA * XAVIER RAMÓN ** JAVIER GONZÁLEZ ***

TROMPETAS JAVIER SIMÓ * RAMÓN LLÁTSER **

TIMBAL JOSÉ VICENTE FAUS

PERCUSIÓN Mª ISABEL DIEGO ***

ARPA IRANTZU AGUIRRE (R)

* Principal ** Coprincipal *** Alumno EAEM (R) Reforzofacebook.com/RealFilharmoniadeGalicia

Page 4: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA - Capital cultural 23051… · JULIA PETRUSHEVSKAJA ... do los discos de sus padres. ... deleitándose no Fugato que remata a partitura. Os amores de

Jean-Jacques Kantorow director

De orixe rusa, naceu en Cannes en 1945, cidade na que iniciou os seus estudos de violín. Aos trece anos ingresou no Conservatorio Superior Nacional de París, onde, un ano máis tarde, logra o Primeiro Premio de Violín. Entre 1962 e 1968 obtén algúns dos máis prestixiosos galardóns internacionais como os primeiros premios Carl Flash de Londres, Paganini de Gênes ou do Concurso Internacional de Xenebra. Dirixiu varias orques-tras como a de Auvergne, de Cámara de Helsinki, Ensemble Orquestal de París ou a Ciudad de Granada. Actuou en todos os grandes escenarios do mundo e colaborou con músicos da talla de Sir Georg Solti, Daniel Barenboim, Paul Tortelier ou Krystian Zimerman. A crítica descríbeo como un grande do violín, cun talento asombroso. Gravou máis de 130 CDs que lle permitiron gañar o Grand Prix du Disque ou o Grand Prix de l’Acade-mie Franz Liszt. Ao seu labor como director e concertista hai que sumar o seu labor pedagóxico, que desenvolveu nos Conservatorios de París e Rotterdam. Actualmente é, xunto a Ton Koopman, director invitado per-manente da Orchestre de Chambre de Lausanne.

De origen ruso, nació en Cannes en 1945, ciudad en la que inició sus es-tudios de violín. A los trece años ingresó en el Conservatorio Superior Nacional de París, donde, un año más tarde, logra el Primer Premio de Violín. Entre 1962 y 1968 obtiene algunos de los más prestigiosos galardones in-ternacionales como los primeros premios Carl Flash de Londres, Paganini de Gênes o del Concurso Internacional de Ginebra. Ha dirigido varias orques-tas como la de Auvergne, de Cámara de Helsinki, Ensemble Orquestal de París o la Orquesta Ciudad de Granada. Ha actuado en todos los grandes escenarios del mundo y ha colaborado con músicos de la talla de Sir Georg Solti, Daniel Barenboim, Paul Tortelier o Krystian Zimerman. La crítica lo describe como un grande del violín, con un talento asombroso. Ha grabado más de 130 CDs que le han permitido ganar el Grand Prix du Disque o el Grand Prix de l’Academie Franz Liszt. A su labor como director y concertista se suma su labor pedagógica, que ha desarrollado en los Conservatorios de París y Rotterdam. Actualmente es, junto a Ton Koopman, Director Invitado Permanente de la Orchestre de Chambre de Lausanne.

Page 5: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA - Capital cultural 23051… · JULIA PETRUSHEVSKAJA ... do los discos de sus padres. ... deleitándose no Fugato que remata a partitura. Os amores de

Kirill Gerstein piano

Naceu en Voronezh, Rusia, asistiu a unha das escolas rusas de música especial para nenos con altas capacidades e aprendeu a tocar jazz escoi-tando os discos dos seus pais. Foise a estudar aos EUA aos 14 anos para continuar a súa formación de pianista de jazz sendo o estudante máis novo da historia en asistir ao Boston´s Berklee College of Music aínda que tamén continuou estudando o repertorio de piano clásico en Nova York e en Europa. Tocou xunto ás orquestras máis importantes do mundo como as de Múnic e Rotterdam, Royal Philharmonic ou City of Birmingham Symphony Orchestra, entre outras, e ofreceu recitais en París, Praga, Hamburgo, Wigmore Hall de Londres ou no Queen Elizabeth Hall. En 2010 gaña o Gilmore Artist Award, co que só foron honrados seis músicos. Tamén ese ano foi galardonado co Avery Fisher Career Grant. Son dous exemplos dos seus moitos recoñecementos. A súa primeira gravación para Myrios Classics, con recitais de Schumann, Liszt e Oliver Knussen foi aclamada como unha das dez mellores de 2010 polo New York Estafes. Actualmente é profesor de piano na Musikhochschule de Stuttgart.

Nació en Voronezh, Rusia, asistió a una de las escuelas rusas de música especial para niños con altas capacidades y aprendió a tocar jazz escuchan-do los discos de sus padres. Se fue a estudiar a EE.UU a los 14 años para continuar su formación de pianista de jazz siendo el estudiante más joven de la historia en asistir al Boston’s Berklee College of Music aunque tam-bién continuó estudiando el repertorio de piano clásico en Nueva York y en Europa. Ha tocado junto a las orquestas más importantes del mundo como las de Munich y Rotterdam, Royal Philharmonic o City of Birmingham Symphony Orchestra, entre otras, y ha ofrecido recitales en París, Praga, Hamburgo, Wigmore Hall de Londres o en el Queen Elizabeth Hall. En 2010 gana el Gilmore Artist Award, con el que sólo han sido honrados seis mú-sicos. También ese año fue galardonado con el Avery Fisher Career Grant. Son dos ejemplos de sus muchos reconocimientos. Su primera grabación para Myrios Classics, con recitales de Schumann, Liszt y Oliver Knussen fue aclamada como una de las diez mejores de 2010 por el New York Times. Actualmente es profesor de piano en la Musikhochschule de Stuttgart.

Page 6: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA - Capital cultural 23051… · JULIA PETRUSHEVSKAJA ... do los discos de sus padres. ... deleitándose no Fugato que remata a partitura. Os amores de

EoloO belga Cesar Franck (1822-1890) estudou con Antonin Reicha e foi concertista, organista de igrexa e profesor. Liderou inicialmente un grupo de novos compositores, entre eles D’Indy, Duparc e Dukas, que admiraban o seu estilo posromán-tico de ricas harmonías, innovadoras melodías e experta escritura contrapuntística, ademais do respecto mostrado polas formas herdadas da tradición e a introdución da forma cíclica. As Eólidas é un poema sinfónico escrito en 1876, estreado ao ano seguinte sobre un texto de Leconte de Lisle baseado na mitoloxía grega clásica, concretamente nun episodio da Odisea de Homero no que Eolo, deus grego do vento, favorece o regreso da expedición á casa. A partitura nun move-mento é uniformemente suave, sen cambios na dinámica nin no estado de ánimo. De transparente orquestración, a arpa desempeña un importante papel e o desenvolvemento anímase sobre tres temas esenciais que reflicten o cromatismo particular do compositor, de influencia wagneriana, e evocan o diálogo do vento e o mar.

A sombra de MozartO Concerto para piano e orquestra núm. 1 en Do maior op. 15 foi, realmente, o segundo dos escritos para piano de Ludwig van Beethoven (1712-1773), pero o primeiro na orde de publicación (1801). Aínda que estreado en Viena en 1795, non foi até 1798 cando o compositor presentou a súa versión definitiva. A influencia de Mozart sobre os concertos para piano de Beethoven é notable, polo menos nos tres primeiros dos cinco compostos, aínda que neste xa se percibe a personalidade do de Bonn. Era unha obra atrevida, un reto para os músicos habituados ao método ordenado que rexera a música de toda unha xeración pero tamén pensado nas posibilidades do intérprete pois o mesmo Beethoven tocouno en Praga, Dresde e Berlín. O Allegro con brio co que comeza reflicte a influencia de Mozart tanto no tratamento da forma sonata como na orquestración e a formulación do diálogo entre solista e orquestra. Suave e melancólico aparece o Longo, movemento lento máis extenso dos compostos polo autor que podería parecer, mesmo, un preludio ao Andante con moto do Cuarto Concerto. Finaliza a partitura cun rondó fresco e alegre, cuxos efectos o achegan máis a Haydn que a Mozart, que mostra o estilo compositivo que Beethoven manterá até os seus últimos traballos.

Sturm und DrangNicolas Bacri (París, 1961) comezou as súas clases de piano aos 7 anos e durante a súa adolescencia, con Françoise Gangloff-Levéchin, Christian Manen e Louis Seguer, realizou estudos de harmonía, contrapunto, análise e composición graduándose no Conservatorio de París, en 1983, co primeiro premio desa disciplina. A partir dese momento recolleu numerosos galardóns e foi compositor residente na Academia de Francia en Roma, na Casa Velázquez en Madrid e en numerosas orquestras francesas. O seu catálogo inclúe obras de todos os xéneros: 27 concertos, 6 sinfonías, 8 cuartetos etc. El mesmo dixo “Sempre estiven moi preocupado compondo dúas destas formas, a sinfonía e o cuarteto de corda (…) Ambas comparten o mesmo arquetipo clásico, tan coñecido que o oínte case terá unha idea do que unha sinfonía ou cuarteto de corda debera ser”. Durante a súa estancia na Orchestra Picardie como compositor residente escribe, en 1995, a Sinfonía núm. 4 op. 49, obra de esquema clásico na cal o seu convincente e emocionante comezo fai asomar un rico romanticismo, toda unha fervenza de emocións no movemento inicial. O segundo é relaxado, non débil, cun solo de óboe exquisito e unha excelente escritura para as cordas. O Menuetto preséntase recio, pero cun sentido do humor irónico que lembra ao minueto de Beethoven na súa Primeira sinfonía. Para finalizar, música intensa, ben escrita e magnificamente orquestrada, deleitándose no Fugato que remata a partitura.

Os amores de Pelléas et MélisandeO drama Pelléas et Mélisande de Maurice Maeterlinck narra un apaixonado triángulo amoroso entre Pelléas, o seu me-dio irmán Golaud e Mélisande no imaxinario reino de Allemonde. Estreouse en París en maio de 1893 e nun período de doce anos, polo menos catro destacados compositores como Fauré, Debussy, Schoenberg ou Sibelius, de diversas orixes e estilos, crearon a súa propia obra mestra. En 1898, a actriz Patrick Campbell encargou a Gabriel Fauré (1845-1924) a música incidental para a primeira produción en inglés que se estrearía, no Teatro Prince of Wales en Londres, o 21 de xuño dese ano. Fauré dispuxo dun mes para realizar ese traballo polo que utilizou obras inacabadas e pediu axuda ao seu alumno Charles Koechlin para a orquestración. Anos despois, o autor revisou a partitura, seleccionou tres dos seus números e engadiu a Sicilianne que completaría a Suite op. 80 publicada en 1909 chegando a ser unha das súas obras para orquestra máis soadas que reflicte moitas das características da súa linguaxe: música oscilante e delicada, ritmos flexibles, liñas melódicas longas e asimétricas etc. A partitura recrea o ambiente onírico da obra de Maeterlinck come-zando co delicado Preludio, de inspirador e melancólico lirismo, que presenta a misteriosa atmosfera do bosque no que Mélisande se atopa con Golaud. No Fileuse (Andantino quasi allegretto) Fauré, cos violíns, mostra a Mélisande fiando na roca mentres que o óboe e outros instrumentos de vento transmiten os abstraídos pensamentos da moza até chegar á cantabile e suxestiva Sicilienne (Allegro molto moderato). O final está dedicado á morte da protagonista cuxo ambiente dramático e tráxico é expresado cos rexistros máis graves da frauta, as harmonías modais e os pizzicato da corda.

Page 7: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA - Capital cultural 23051… · JULIA PETRUSHEVSKAJA ... do los discos de sus padres. ... deleitándose no Fugato que remata a partitura. Os amores de

EoloEl belga Cesar Franck (1822-1890) estudió con Antonin Reicha y fue concertista, organista de iglesia y profesor. Lideró inicialmente un grupo de jóvenes compositores, entre ellos D’Indy, Duparc y Dukas, quienes admiraban su estilo postro-mántico de ricas armonías, innovadoras melodías y experta escritura contrapuntística, además del respeto mostrado por las formas heredadas de la tradición y la introducción de la forma cíclica. Las Eolidas es un poema sinfónico escrito en 1876, estrenado al año siguiente sobre un texto de Leconte de Lisle basado en la mitología griega clásica, concretamente en un episodio de la Odisea de Homero en el que Eolo, dios griego del viento, favorece el regreso de la expedición a casa. La partitura en un movimiento es uniformemente suave, sin cambios en la dinámica ni en el estado de ánimo. De transparente orquestación, el arpa desempeña un importante papel y el desarrollo se anima sobre tres temas esenciales que reflejan el cromatismo particular del compositor, de influencia wagneriana, y evocan el diálogo del viento y el mar.

La sombra de MozartEl Concierto para piano y orquesta núm. 1 en Do mayor op. 15 fue, realmente, el segundo de los escritos para piano de Ludwig van Beethoven (1712-1773), pero el primero en el orden de publicación (1801). Aunque estrenado en Viena en 1795, no fue hasta 1798 cuando el compositor presentó su versión definitiva. La influencia de Mozart sobre los conciertos para piano de Beethoven es notable, al menos en los tres primeros de los cinco compuestos, aunque en este ya se percibe la personalidad del de Bonn. Era un obra atrevida, un reto para los músicos habituados al método ordenado que había regido la música de toda una generación pero también pensado en las posibilidades del intérprete pues el mismo Beethoven lo tocó en Praga, Dresde y Berlín. El Allegro con brio con el que comienza refleja la influencia de Mozart tanto en el tratamiento de la forma sonata como en la orquestación y el planteamiento del diálogo entre solista y orquesta. Suave y melancólico aparece el Largo, movimiento lento más extenso de los compuestos por el autor que podría parecer, incluso, un preludio al Andante con moto del Cuarto Concierto. Finaliza la partitura con un rondó fresco y alegre, cuyos efectos lo acercan más a Haydn que a Mozart, que muestra el estilo compositivo que Beethoven mantendrá hasta sus últimos trabajos.

Sturm und DrangNicolas Bacri (París, 1961) comenzó sus clases de piano a los 7 años y durante su adolescencia, con Françoise Gangloff-Levéchin, Christian Manen y Louis Seguer, realizó estudios de armonía, contrapunto, análisis y composición graduándose en el Conservatorio de París, en 1983, con el primer premio de esa disciplina. A partir de ese momento, ha recogido nume-rosos galardones y ha sido compositor residente en la Academia de Francia en Roma, la Casa Velázquez en Madrid y en numerosas orquestas francesas. Su catálogo incluye obras de todos los géneros: 27 conciertos, 6 sinfonías, 8 cuartetos, etc, el mismo ha dicho “Siempre he estado muy preocupado componiendo dos de estas formas, la sinfonía y el cuarteto de cuerda (…) Ambas comparten el mismo arquetipo clásico, tan conocido que el oyente casi tendrá una idea de lo que una sinfonía o cuarteto de cuerda debiera ser”. Durante su estancia en la Orchestra Picardie como compositor residente escribe, en 1995, la Sinfonía núm. 4 op. 49, obra de esquema clásico en la cual su convincente y emocionante comienzo hace asomar un rico romanticismo, toda una cascada de emociones en el movimiento inicial. El segundo es relajado, no débil, con un solo de oboe exquisito y una excelente escritura para las cuerdas. El Menuetto se presenta recio, pero con un sentido del humor irónico que recuerda al minueto de Beethoven en su Primera Sinfonía. Para finalizar, música intensa, bien escrita y magníficamente orquestada, deleitándose en el Fugato que remata la partitura.

Los amores de Pelléas et MélisandeEl drama Pelléas et Mélisande de Maurice Maeterlinck narra un apasionado triángulo amoroso entre Pelléas, su herma-nastro Golaud y Mélisande en el imaginario reino de Allemonde. Se estrenó en París en mayo de 1893 y en un período de doce años, al menos cuatro destacados compositores como Fauré, Debussy, Schoenberg o Sibelius, de diversos orígenes y estilos, crearon su propia obra maestra. En 1898, la actriz Patrick Campbell encargó a Gabriel Fauré (1845-1924) la música incidental para la primera producción en inglés que se estrenaría, en el Teatro Prince of Wales en Londres, el 21 de junio de ese año. Fauré dispuso de un mes para realizar ese trabajo por lo que utilizó obras inacabadas y pidió ayuda a su alumno Charles Koechlin para la orquestación. Años después, el autor revisó la partitura, seleccionó tres de sus números y añadió la Sicilianne que completaría la Suite op. 80 publicada en 1909 llegando a ser una de sus obras para orquesta más célebres que refleja muchas de las características de su lenguaje: música oscilante y delicada, ritmos flexibles, líneas melódicas largas y asimétricas, etc. La partitura recrea el ambiente onírico de la obra de Maeterlinck comenzando con el delicado Preludio, de inspirador y melancólico lirismo, que presenta la misterio sa atmósfera del bosque en el que Mélisande se encuentra con Golaud. En el Fileuse (Andantino quasi allegretto) Fauré, con los violines, muestra a Mélisande hilando en la rueca, mientras que oboe y otros instrumentos de viento transmiten los abstraídos pensamientos de la joven hasta llegar a la ‘cantabile’ y sugerente Sicilienne (Allegro molto moderato). El final está dedicado a la muerte de la protagonista cuyo ambiente dramático y trágico es expresado con los registros más graves de la flauta, las armonías modales y los pizzicato de la cuerda.

Page 8: REAL FILHARMONÍA DE GALICIA - Capital cultural 23051… · JULIA PETRUSHEVSKAJA ... do los discos de sus padres. ... deleitándose no Fugato que remata a partitura. Os amores de

próximos concertos

AUDITORIO DE GALICIA Avda. do Burgo das Nacións, s/n15705 Santiago de Compostela

DESPACHO DE BILLETESTel.: +34 981 571 026 573 979

OFICINATel.: +34 981 574 153 552 290Fax: +34 981 574 250

www.compostelacapitalcultural.orgwww.auditoriodegalicia.orgwww.rfgalicia.org

xoves 30 / 21.00 hREAL FILHARMONÍA DE GALICIAIvor Bolton director

L. V. Beethoven Abertura Coriolano, op. 62 P. Hindemith Sinfonietta Lustige, op. 4 I. Stravinski Concerto en Re para orquestra de cordas F. J. Haydn Sinfonía núm. 96 en Re maior “O milagre”

venres 7 / 21.00 hREAL FILHARMONÍA DE GALICIA

Antoni Ros Marbà director

Zoe Nicolaidou soprano

Carlos Mena contratenor

Juan Antonio Sanabria tenor

Clara Mouriz mezzosoprano

Konstantin Wolff barítono

CORO GULBENKIAN

MAIO XUÑO