I. Zikloa Fedeari oinarria jartzenAsis SarekoprintzipioakII. Blokea

Asis Sarea

Sarritan galdetu diogu geure buruari: “Norda Jainkoa niretzat? Eta egia esan, erant-zuna ezberdina izan da gure bizitzako unebakoitzean. Aldatuz joan da, gu geu erealdatu egin garelako. Baina halako unebatean, aldatzen direnak ez dira erantzunak,galdera bera baizik: Nor izan nahi duJainkoak niretzat? Galdera honek aldaketaerradikala suposatzen du, bere buruariegiten dionaren bizitzan.Lehenengo galdera neure buruari lotuadator oraindik. Jainkoa, nire bizitzan da-gokion tokian jartzearen bila nabil. Eta tokihori, Jainkoarekin dudan harremanarenarabera, gertuago edo urrutiago egongo danire zentrotik eta eragin gehiagokoa edogutxiagokoa izango da niretzat. Baina gal-dera horretan, oraindik, Jainkoa“zerbaitetarako” dago: egiten didan erakar-penerako, nire premietarako, nire bizitzarinorabidea emateko, emana bizitzen nirilaguntzeko, niretzat zerumuga eta transzen-dentzia eta kontsolamendu … izateko. Ezda gutxi! Baina oraindik geure neurrirajarria dagoen Jainkoa da.Bigarren galderak (Nor izan nahi du Jainkoakniretzat?) zera suposatzen du: ni Jainkoaren-gana, Hura bere errebelazioaren historianagertu den moduan hurbiltzen naizela, le-kukoek Biblian kontatu diguten moduan,Jainkoak nire eskemak hautsi nahi dituenmoduan. Suposatzen du, badudala neureesperientzia partikularra eta subjektiboa ze-rekin alderatu. Nolabait “airean” uzten dutJainkoa niretzat zer den, eta saiatzen naizJainkoak bere burua nola esan nahi duenbegiratzen, neure espero, desira, premia,

irrikatatik … harat. Hau zertan antzematenden? Honetan hain zuzen: Jainkoak kolokanjartzen nauela, ezustean harrapatzen, txundi-tuta uzten, neurriz gain pasatzen. Hitza ez“otzantzeko” eta “digerigarri” ez egiteko gauzabanaiz, errazki Hitzak nahasmena, erresisten-tzia, are gatazka eragingo dit behin bainogehiagotan. Baina baita aldaketa ere barru-barrutik eta Espirituaren arabera.Bigarren galderan sartzen denak (hobetoesanda bertan sartua denak) badaki, bo-rroka egin beharko duela Jainkoa gauzaegiteko joeraren aurka, Harengan aurreiri-tziak proiektatzeko joeraren aurka, pre-sazko erantzunen bila ibiltzearen aurka.Agian, bigarren galdera otoitz apal eta biluzibihurtzea izango da gehien balio duena:“Jauna, nor izan nahi duzu zuk niretzat?”Izan ere otoitz horretan begirune guztizhandia baitago Jainkoaren alteritate etalibertatearekiko, nik Beraz ditudan irudipentxikiak baino gehiago denaren kontzientziabetea, eta bizitza espirituala honako haudenaren intuizioa: “Jainkoari Jainko izatenuztea” nire bizitzan eta munduaren bizitzan.Ezerk baino gehiago salbatzen gaituJainkoari den hura izaten uzteak. JainkoariBerari bere Misterio Errebelatutik, etanirekin harremanean jarri nahi duen histo-riatik, zerbait gehiago gure txikitasuneansartzen uzteak. Askok esperimentatu duguhau gure fedean emandako aldaketa kuali-tatibo bezala. Hortik dator sinestunarenotoitza hau izatea: “Hitz honetan, gertaerahonetan, zer errebelatzen didazu, Jauna,Zu zarenetik? Zer ari zara gure harremanariesaten? Eta nolakoa ari zara, ene Jainko,munduarentzat izaten?

1. Nor izan nahi du Jainkoak niretzat?

Hori bera gertatu zitzaion Frantziskori.Espoleton bilaketan emandako lehen urteaklehen galderaren adierazgarri dira: Nor daJainkoa niretzat? Bilaketa egiatia eta gri-natsua. Aldiz, heriotza baino bi urte lehe-nago La Verna mendian paratu zuen“Jainko Gorenaren Gorespenak” otoitzabigarren galderaren adierazgarri da: Norizan nahi du Jainkoak niretzat? Jainkoakdena izan nahi izan zuen Frantziskorentzat,eta hortik datorkio Frantziskori aski hitzkalifikatzaile ez edukitzea, Haren aitortzaegitean: “Zu zara santua, bakarra, goi-goikoa, pazientzia, sendotasuna, atsedena,itxaropena eta alaitasuna, aberastasun guz-tia asebetean … Jainko ahalguztidun, Sal-batzaile errukiorra”. “Zu” hitza errepikatzendu gehien, bera delako gehien esaten dionhitza. Zeren eta “Zu” horrek bere sentsibi-litate eta bizitzako bazter guztietan indarrezsartu delako. Jainkoa jada izaten ari da,Frantziskorentzat izan nahi izan zuena:

Jainkoak burutua du Frantzisko errendit-zea. Horraino iritsi bitartean, Frantziskokerkatu egin behar izan zituen bere bilaketaketa ametsak Hitzarekin eta bizitzarekin:“Jaunak eman zidan, eraman ninduen, ager-tu zidan …” . Frantziskok asko utzi zionJainkoari beragan egiten. Soka asko emanzion Jainkoari bere bizitzan. Eta horrenemaitza izan zen, Jainkoa bere gogara sen-titu zela pixka bat gehiago eta distira handiaegin zuela haren bizitzan.

Guri geuri gertatzen zaigu hori, Jainkoarigeure bizitzan Bera dena izaten uzten dio-gunean; Hitza gure fedea eta bizitza zuzen-duz, aldatuz eta zabalduz doanean; prota-gonismoa, koherentziak baino gehiago,harridurak, miresmenak, prest egoteak,geure burua Jaunak eta Haren nahi onar-tuak landua izaten uzten dugunean; hauda, Hitzaren aurrean hartutako pasibotasunarraro horrek, egiaz eta benetan sinestuna-ren aktibitaterik harrigarriena den horrek.

·Ezagut dezakezu zeugan lehenengo galderatik bigarrenera igarotze hori?·Zein zentzutan ari da Hitza, zure Jainkoarekiko harremana moldeatzen duenfuntsezko elementua izaten?·“Ezerk ez gaitu Jainkoari bera dena izaten uzteak hainbat salbatzen”. Zer zentzudauka zuretzat baieztapen honek?·Irakur ezazu Mk 8,27-33 pasartea. Pedrok erantzun ona ematen dio lehenengogalderari: ·“Zu Mesias zara”. Baina Jesusek, nola izan nahi duen Mesias (bigarrengaldera) esaten duenean, talka egiten dute bi pentsamenduek: “gizakiarenak” eta“Jainkoarenak”. Izan duzu, inoiz, Jainkoaz duzun irudia Hitzak aldaraztearenesperientzia? Jar dezakezu adibide bat?·Irakur itzazu “Jainko gorenaren Gorespenak” edo Testamendua. Zure ustez, Asisko·Frantziskok nola utzi zion Jainkoari bere bizitzan Jainko izaten?

Bakarka eta taldean lan egiteko

I. Zikloa Fedeari oinarria jartzen Asis SarekoprintzipioakII. Blokea

Asis Sarea