Nominalismo e revolución Nominalismo e revolución científicacientífica

Fin da Idade Media:

O mundo alleo ao suxeito

Alma

Especie

Renacemento

O suxeito conforma o mundo

Mente

Individuo

Baixa idade mediaBaixa idade media

Racha o equilibrio poder relixioso e civil

Independencia

Confronto

Racha o equilibrio razón fe

A ciencia investiga

A observación fronte á conservación

Guillerme de OccamGuillerme de Occam

Excomungado polo Papa

Protexido do Emperador

Omnipotencia DivinaOmnipotencia Divina

Non hai esencias fixas e inmutábeis

A lóxica como último límite da omnipotencia

Negación do exemplarismo

Negación da lei natural

Prioridades de GuillermePrioridades de Guillerme

Economía

Principio da navalla de Occam

Individuo

Só existe o concreto e singular

IntuiciónFronte a

abstracción, coñecemento do inmediato

Nominalismo: Os universaisNominalismo: Os universais

Realismo

Na mente

"ante rem" (Idea exemplar)

"in re" (subsiste na cousa)

"post rem" (concepto do entendemento por abstracción)

Antirealismo

Radical: Vox sen referencia real ningunha

Supositio: Substitúe ao conxunto de individuos a que se refire

Da Rosa só nos queda o nome

STAT ROSA PRISTINA NOMINE, NOMINA NUDA TENEMUS

A ciencia no XIV: abrindo camiñoA ciencia no XIV: abrindo camiño

Pluralidade:

Só existe o individual

Intuición directa

Continxentismo

Movemento:

Ímpetus

Unidade do universo

Renacemento: S. XV e XVIRenacemento: S. XV e XVI

Emerxe a subxectividade

Exáltase o individualismo

Desenvólvense as cidades (burguesía)

Descubertas

Maior intercambio cultural e comercial

Preparación da revolución Preparación da revolución científicacientífica

Atopar regularidades na natureza

Capacidade de prever e utilidade do coñecemento, fronte a verdade en si.

Paso da filosofía especulativa á ciencia física.

Paso da cualidade á cantidade (do milagre á medida).

Progresiva laicización da filosofía.

Abandono cada vez máis frecuente do latín

Desenvolvemento das matemáticas e das ciencias físicas.

Emersión da idea de progreso.

Factores favorábeisFactores favorábeis

Observación dos fenómenos: Non contemplativa senón experimental. Non teórica senón práctica.

Introdución das variantes cuantitativas para expresar cualidades (velocidade, tempo,...).

Numeración arábiga divulgada a partir do s. XIV.

Coñecemento de obras científicas gregas.

Desenvolvemento do espírito burgués.

Incremento das viaxes marítimas.

Preocupación polos oficios artesanais e menestrais.

Cálculos destinados á busca de precisión nos canóns.

Xiro copernicanoXiro copernicano

Nicolás Copémico (1473-1543)

Heliocentrismo (o Sol centro do sistema solar): Círculos concéntricos

Une matemática con observación

Tycho Brahe (1546-1601)

Percibe que o sistema de Ptolomeo ten fallos, pero ás veces explica mellor que o copernicano

Propón un sistema mixto no que a Terra está no Centro, pero os planetas xiran ao redor do sol.

Johannes Kepler (1571-1630)

Abandona a circularidade e introduce a elipse

Heliocentrismo (heliolatría: o Sol é Deus)

Aceptación de movemento dos planetas non uniforme

Galileo Galilei (1564-1642)

Defende o sistema heliocéntrico a pesar das advertencias (ameazas da igrexa) porque:

Estaba absolutamente seguro da verdade científica

Non admitía que puidesen existir dous tipos de verdades

Defendía que os textos sagrados debían ser ben interpretados.

Consideraba que a igrexa recibiría ben un trunfo cultural fronte aos reformistas

Tiña recoñecemento persoal por parte das autoridades eclesiásticas.

Isaac NewtonIsaac Newton

Leis iguais e universais para todos

Espazo e Tempo absolutos

A natureza explícase sen recorrer a Deus

Lei de inercia: Todo corpo persevera no seu estado de repouso ou movemento uniforme e rectilíneo, en tanto non se vexa na obriga de cambiar de estado por unha forza impresa.

Lei de aceleración proporcional: O cambio de movemento é proporcional á forza motriz impresa, e prodúcese segundo a liña recta en que actuou dita forza.

Lei de acción e reacción: Sempre hai unha reacción contraria e igual a unha acción; é dicir, as accións de dous corpos son sempre mutuamente iguais e en senso contrario.

Lei de Gravidade: Os corpos atráense reciprocamente de forma directamente proporcional ao produto das masas e inversamente proporcional ao cadrado da distancia.

Cambia a imaxe do mundoCambia a imaxe do mundo

A finitude do universo.

A existencia dun finalismo.

A circulariedade dos movementos celestes.

A heteroxeneidade do universo (supralunar e sublunar).

A distinción entre movementos naturais e movementos violentos.

O uso de epiciclos, deferentes, ecuantes... e demais elementos inventados para facer cadrar os preconceitos.