de los chefs mÁs prestigiosos durante el fÓrum

20
A Coruña se come la gastronomía a bocados LA COCINA Y LOS PRODUCTOS ATLÁNTICOS CENTRARON LAS EXPOSICIONES DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM GASTRONÓMICO 2015 “1986. Cuentos Completos”, de Rodrigo Rey Rosa LIBROS William Dafoe interpreta a Pasolini en el filme de Ferrara CINE Raphael trae en abril a A Coruña algunos de sus imprescindibles MÚSICA SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 22 de marzo de 2015 Año XVI / Número 873 N ordesía

Upload: others

Post on 07-Nov-2021

4 views

Category:

Documents


0 download

TRANSCRIPT

Page 1: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

A Coruña se come la gastronomía a bocadosLA COCINA Y LOS PRODUCTOS ATLÁNTICOS CENTRARON LAS EXPOSICIONES

DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM GASTRONÓMICO 2015

“1986. Cuentos

Completos”,

de Rodrigo

Rey Rosa

LIB

RO

S

William Dafoe

interpreta a

Pasolini en el

filme de Ferrara

CIN

E

Raphael trae en

abril a A Coruña

algunos de sus

imprescindibles

SIC

ASUPLEMENTO DOMINICAL

Diario de Ferrol

22 de marzo de 2015

Año XVI / Número 873

Nord

esía

Page 2: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

FÓRUM

GASTRONÓMICO

CORUÑA’15

SOCIEDAD

El Fórum Gastronómico de A Coruña

cerró su segunda edición con gran éxito

de público y de crítica. Durante tres

jornadas, por el recinto de ExpoCoruña

pasaron algunos de los mejores chefs

de Galicia, de España y del mundo, que

dejaron un mensaje muy claro: la

calidad del producto gallego y las

posibilidades que da a la hora de

trasladar la gastronomía más

tradicional al campo de la alta cocina

más creativa e innovadora.

enD

eta

lle

28

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

Pe

sca

do

s y

ma

ris

co

s |

Uti

lla

je y

pe

qu

a m

aq

uin

aria

| V

ino

s y

ca

va

s |

Ace

ite

de

Oli

va

Vir

ge

n |

Dis

trib

uc

ión

| D

istr

ibu

ció

n

de

be

bid

as |

Ali

me

nta

ció

n |

Eq

uip

am

ien

tos |

Ed

ito

ria

l |

Qu

eso

s |

Pro

du

cto

s C

on

ge

lad

os |

De

sti

no

Tu

rís

tico

| L

ác

teo

s y

de

riv

ad

os

|

Ma

qu

ina

ria

p

ara

h

os

te

lería

|

Ve

stu

ario

|

Ali

me

nta

ció

n |

Ag

ua

| C

afé

s |

Me

rm

ela

da

y l

ico

r |

Be

bid

as |

Pro

du

cto

s g

ou

rm

et |

Fru

ta

s y

de

riv

ad

os

| C

on

fit

ería

y

de

riv

ad

os |

Pro

du

cto

s C

on

ge

lad

os |

Ja

mo

ne

s y

em

bu

tid

os |

Ce

rv

ez

as |

Ch

oc

ola

teria

y d

eli

ca

tesse

n |

En

va

se

s y

em

ba

laje

s |

Ad

min

istr

ac

ión

bli

ca

| A

lga

s m

arin

as |

Uti

lla

je |

Cu

ch

illo

s |

Co

nse

rv

as p

esca

do

| U

nif

orm

es |

In

form

áti

ca

pa

ra h

oste

lería

| V

erd

ura

s |

En

erg

ía |

Ca

rn

es |

s |

TP

V

CO

NC

UR

SO

SV

Co

nc

urs

o d

e P

ulp

eir

as | C

on

cu

rso

de

Ta

pa

s | II C

on

cu

rso

Co

ciñ

eir

o J

un

ior E

sc

ue

la Á

lva

ro

Cu

nq

ue

iro

| C

on

cu

rso

Tir

aje

de

Ce

rv

ez

a E

stre

lla

Ga

lic

ia |

Pre

mio

s P

ica

dil

lo

rum

Ta

pa

s | F

óru

m V

ino

| F

óru

m D

ulc

e | F

óru

m N

wiñ

os | T

alle

res

| P

on

en

cia

s |

Co

ok

Tre

nd

s |

Ex

po

sit

ore

s |

Pla

to &

Vin

o |

Me

s

“S

ab

ore

a C

oru

ña

” | T

alle

r D

e p

inch

os | T

alle

r d

e s

als

as | S

esio

ne

s

Ve

rmú

| T

alle

r d

e r

ep

oste

ría

| V

isit

a la

Lo

nja

| T

alle

r d

e S

ush

i |

Mu

se

o g

astr

on

óm

ico

| T

alle

r d

e c

ocin

a in

telig

en

te |

Ce

na

co

lecti

va

| T

alle

r fu

sió

n f

oo

d | G

astr

o &

Mu

sic

Nig

ht

| S

esió

n C

ócte

l | Ta

lle

r la

tin

kit

ch

en

| C

en

a c

on

Estr

ella

Lu

is A

rico

| E

mil

Sa

mp

er

| D

av

id G

arc

ía e

In

és A

bri

l |

Da

ni L

ech

ug

a |

An

dré

s M

éd

ici |

Cri

sti

na

Alc

alá

| S

hin

ya

Fu

ku

mo

to |

Ru

i Fa

lcã

o |

Lu

is V

eir

a |

Yve

s-M

ari

e L

e B

ou

rdo

nn

ec |

Ait

or

Arr

eg

ui |

Ma

rco

s M

orá

n |

Die

go

Gu

err

ero

|

Ro

be

rto

Ru

iz, L

uis

Ma

ri U

ran

ga

, J

oxe

Mig

ue

l Z

en

do

ia |

Fra

ncis

Pa

nie

go

| P

aco

Mo

rale

s |

Pe

dro

Le

mo

s |

Lu

cía

Fre

ita

s |

Pe

pe

So

lla

| D

ieg

o F

ern

án

de

z |

Xo

án

Ca

nn

as |

Jo

rdi

Ro

ca

| I

n

Do

mín

gu

ez |

Ab

el Á

lva

rez |

Ja

vie

r O

lle

ros |

Da

lila

y R

en

ato

Cu

nh

a |

Die

go

pe

z |

Da

ni G

uzm

án

y J

ulio

So

tom

ayo

r |

Ale

xa

nd

re C

ou

illo

n |

To

ño

rez y

Jo

Po

lo | X

osé

Ca

nn

as | D

ieg

o G

all

eg

os | L

uis

Pa

ad

ínP

ON

EN

TES

Pe

sca

do

de

be

bid

de

riv

ad

Ali

me

nt

Pro

du

c

de

riv

ad

Ce

rv

ez

Cu

ch

ill

V C

on

c

Co

ciñ

ei

Tir

aje

d

rum

| P

on

“S

a

Ve CF

Ro

Pe

p

Do

m

Die

go

To

ño

P

EX

PO

SIT

OR

ES

AC

TIV

IDA

DES

PRODUCTO

Tener una feria gastronómica

en Galicia signifi ca que al

alcance de la mano quedarán

impresionantes productos. En

el Fórum se pudieron ver

desde quesos como el de

Arzúa o el requeixo de As

Neves, hasta cervezas

tradicionales e innovadoras,

pasando por el pulpo y sus

pulpeiros, chocolates, jamones

y embutidos, conservas,

aceites e incluso lampreas, tan

feas en la pecera como

sabrosas en el plato. Si a eso

se añaden los camiones de

comida y las barras de tapeo,

casi se puede asegurar que

nadie salió con hambre de

ExpoCoruña.

Alta cocinamarinadacon tradición

Page 3: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Se han convertido en auténticas estrellas del rock and roll, se-guidos por fans y cu-

yas actuaciones culinarias y educa-tivas atraen a las masas hasta el punto de generar avalanchas para coger los mejores sitios desde los que verlos y oírlos. Son cocineros que aportan innovación, creativi-dad, nuevas técnicas e ideas a la gastronomía. Pero, eso sí, mante-niendo los pies en la tierra, que, en su caso, es la cocina tradicional.

El Fórum subió a la ciudad de A Coruña hasta el Olimpo gastronó-mico, al reunir grandes talentos y presentar al gran público la extraor-dinaria despensa de productos ga-llegos, que se convierten en el mejor paso inicial de cualquier receta.

Ya desde la puerta de entrada la explosión de olor indicaba que algo rico se estaba cocinando. Nunca mejor dicho. A ambos lados de los pasillos, algunos de los productos más tradicionales de la cocina at-lántica, como el pescado, las con- e

nD

eta

lle

29

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 NordesíaCOCINEROS

La alfombra roja del Fórum quedó sembrada

de estrellas Michelin. Iván Domínguez, del

Alborada, arrasó en casa con una fórmula

basada en la innovación sin grandes

efectismos y el sabor atlántico, con cosas tan

“simples” como asar un bogavante con un

soplete; mientras, Luis Veira, del Árbore da

Veira, hizo bailar a los ingredientes para crear

sorprendentes trampantojos. Pepe Solla

planteó un viaje de ida y vuelta en paralelo a

la emigración, y Javier Olleros, de Culler de

Pau, convirtió su granizado de mencía y

albariño en la muestra de cómo vivir el modo

pausado de la cocina atlántica. “Soy Yayo

Daporta, soy cocinero y soy de Cambados”,

toda una declaración de principios para quien

reinventa platos tradicionales sin perder su

esencia. Marcos Morán aportó sus “gustos

cercanos”, como las cocochas de merluza con

pil-pil y salsa verde de plancton; Francis

Paniego mostró su inspiración en el valle del

Ebro, el vino y la huerta; Diego Guerrero

presentó al cliente como un actor más del

espectáculo que es su DSTAgE y su cocina

visible; David Muñoz, reivindicó el proyecto de

comida callejera que creó con StreetXo y

Jordi Roca, el mejor repostero del mundo,

recreó viajes todavía no vividos a través de

increíbles postres.

servas, el vino o la cerveza, compar-tían espacio con novedades de alta cocina que llegan desde la cultura más ancestral. Así, aparece la hari-na de castaña que da un toque dife-rente a la empanada, helados con leche de vaca gallega y sabor a hier-babuena que hacen viajar hasta una playa caribeña, licores con mil y un sabores o mermeladas hechas con productos tan desconocidos en la cocina como el sabugueiro gallego, saúco más allá del Padornelo.

Y entre todos los productos, qui-zá el rey de este Fórum llegó del lu-gar más insospechado. El jurel dejó de ser un pescado de segunda en las redes comerciales para convertirse en una estrella en la cocina. No en vano el primer premio del concurso de tapas se lo llevó Diego Bello, del hotel Attica 21, con su taco de jurel marinado con salsa de lima limón y base de nabo gallego, mientras que otros dos finalistas también lleva-ban al jurel como protagonista. Qui-zá, como dice Pepe Solla, porque la cocina debe partir su camino de “la humildad y la sencillez”.

Desde ese punto básico del in-grediente inicial, combinándolo con ciencia y arte, aparecen luego las mejores pruebas de que comer no solo es alimentarse, sino disfrutar de una experiencia diferente. Un

buen ejemplo lo dejó Jordi Roca, que de un postre a base de leche de oveja construyó un verdadero viaje a las praderas, gracias a una vajilla diseñada de tal manera que al to-carla con la cuchara para comer el dulce emite un sonido que recuerda a los cencerros de los rebaños. Ma-gia sensorial sobre un plato.

El Fórum Gastronómico cerró tres días que a muchos incluso se le hicieron cortos, así que ya cruzan los dedos para que sus organizado-res vuelvan a sorprender y lo trai-gan de nuevo en 2016. Y es que como nos enseñaron Astérix y Obé-lix, “comer es un gran placer”.

JUEGO DE NIÑOS

Los más pequeños también

tuvieron su espacio en el

Fórum y demostraron que ya

no son promesas de la cocina,

sino verdaderas realidades, y

con carácter. Así, una pequeña

participante en el taller

impartido por el participante

en la segunda edición de

“MasterChef” Emil Samper, ni

corta ni perezosa, revelaba

que su “plato estrella son las

albóndigas”. Al otro lado de la

feria, otro niño replicaba a su

madre cuando en vez de

decantarse por mermeladas

tradicionales optaba por la de

sabugueiro. Carácter sibarita

en cuerpo pequeño.

NOELA REY MÉNDEZ /FOTOS: J. Alborés / Quintana /

Cabalar / J. Taboada

DIEGO GUERRERODSTAgE

JORDI ROCAEl Celler de Can Roca

PEPE SOLLACasa Solla

YAYO DAPORTAYayo Daporta

MARCOS MORÁNCasa Gerardo

Page 4: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

DOS DÍAS ESCUROS

Mª CARMEN CARAMÉZ

GORGAL

Edicións Xerais, Vigo 2015

12,50 euros

Ten salientado a crítica especializada

que “O faro escuro”, a nova narración

de María López Sández, é unha obra

que explora, a través dos mecanis-

mos da intriga e a violencia propios

do xénero negro, o peso da intuición

e a razón na súa íntima relación coa

construción do xénero. Se coa súa anterior novela, “A forma das nubes”,

López Sández obtivo o Premio de Narrativa Breve Repsol, agora regresa

cunha novela curta, de corte policial que narra a extraña desaparición dun-

ha xornalista de éxito, Catalina Moscoso. A inspectora Neira, que coñeceu a

Catalina anos atrás durante a investigación duns asasinatos en serie na

Costa da Morte, sente que a vida da xornalista depende dela, aínda que son

moitas as hipóteses abertas: a conexión cunha serie de reportaxes, a súa

separación matrimonial, unhas chamadas de acosos recibidas nos últimos

tempos, etc. Unha novela directa, entretida e moi ben construída que des-

asosega desde o seu paradóxico título.

Don da escritura

O FARO ESCURO

MARÍA LÓPEZ SÁNDEZ

Editorial Galaxia / 13 euros

A poesía, como a be-leza, como o amor, non precisa expli-carse. Mala cousa

se é así. A poesía é un don (non acredito nos poetas “full time” da mesma maneira que non penso -con Antonio Gamoneda- que deba figurar nos manuais de literatura á par dos outros xéneros) que se deixa ver de cando en vez. E que, por suposto, debe levar a súa carga de misterio.

Xa que logo non hai poéticas rea-listas, e se tal son outra cousa, clasi-ficable (cando boa) nalgún dos res-tantes xéneros literarios. Pensaba nisto ao ler Dos días escuros (Edi-cións Xerais, Vigo, 2015), de Mª Carmen Caramés Gorgal (Santa Comba, 1966), unha autora para mín descoñecida deica hoxe mais a que desde este momento fago firme propósito de seguir poisque me se-mella poeta aprezable logo de lle ler Dos días escuros, volume galardo-nado co XVII Premio Johán Carba-lleira, do Concello de Bueu. E mati-naba no exordio co que comezo esta reseña porque se trata dun libro misterioso no seu comezo, cheo de reviravoltas e pinchecarneiros, ta-mén de camiños desasosegantes, do que non cabe inferir senón angurias e arrepíos.

caso, de criar sensacións doridas a partir dun panorama sombrío. Cal o que aquí se nos pinta. E que vai evo-luindo (con esas referencias neru-dianas, naufraxios, sentinas e bóta-lle fío ao papaventos da desolación) con poder anestesiante desde o trauma fondo que aquí se alenta. Mantido, en todo caso, desde un pudor distanciado que non deixa de favorecer o “pathos” pois embrida o patetismo choromiqueiro doutras mostras de lirismo barato. De xeito que aquí o arrebato subxaz baixo da tona do poema.

Por iso esta poética, a de Mª Car-men Caramés Gorgal, desde hoxe no meu rol de “observadas”, non canxa na doutras mulleres da pe-núltima (xa) hora da poesía galega. O que menos me convence deste li-bro tan chamativo é, francamente, o remate.

A xogo co que se di na contraca-pa do libro, que tampouco me pres-ta en exceso. Porque cáseque como que semella que se nos quere dar comprida explicación de por onde e de que maneira vai este libro, polo demais (xa se dixo) tocado dun halo de misterio que si que canxa coas intencións dun xénero, o poético, que ben podería xogar o seu partido á parte da literatura tal como se en-tende convencionalmente.

UNHA NOVELA

NEGRA BEN

CONSTRUÍDA

“Xa que logo non hai

poéticas realistas, e

se tal son outra

cousa, clasifi cable

(cando boa) nalgún

dos respantes

xéneros literarios.

Pensaba nisto ao ler

Dos días escuros, de

Mª Carmen Caramés

Corgal, unha autora

para mín

descoñecida...”

Sensacións estas últimas ás que nos conduce Caramés Gorgal polos vieiros dunha linguaxe poética fluí-da pero tensa, cun léxico ben medi-do detrás do que se atopan perso-naxes seguramente verdadeiros, da xinea da autora, quen nos leva por camiños misteriosos (eis o don da poesía) e espazos onde a dor e maís a sombra son recorrencia. Dor, si, a que nos transmite a poeta, de ma-neira que é quen, ao menos no meu

seacm-cfipdpod

lisfitanciCCmquprmD

máis

Lib

ros

30

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

VICENTE ARAGUAS

Poeta de fondo clasicismo, o bri-

gantino Xosé Abeal publica o seu

terceiro poemario, tras “Herba do

tempo” e “Ave de luz”, cheo de es-

tilización formal e requintado fon-

do que ten moito de autoanálise

existencial. Unha meditada viaxe

vital abeirada á poesía da expe-

riencia e á refl exión. Un camiñar lento, sereno como é a mirada cara o pasa-

do, no que agroma un país distinto, vencellado ao traballo no campo e ao

ritmo das estacións que marcan o devir do ser humano.

Un sólido panteísmo cheo de memoria e beleza alicerza a ollada do poeta

que bota en falta xentes e formas de vida que xa non existen agás no recor-

do e no corazón. Unha ollada nostálxica que, a piques de entrar no existen-

cialismo na súa evolución, retoma o vo fi nal para fuxir do pesimismo e ver a

existencia como un galano e a intuición de que tanta enerxía non poderá

perderse polo camiño. Unha espléndida refl exión de madurez.

A FRÍA ESCURIDADE

DO PERDIDO

XOSÉ ABEAL

Follas Novas / 12 euros

DE INQUEDAS

NOSTALXIAS E

ESPERANZAS

Page 5: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Rey Rosa: historias del

país de los árboles

La Editorial Alfaguara está desarrollando un proyecto de reedición y reordenación de la obra

narrativa del guatemalteco Rodrigo Rey Rosa. Así, al primer volumen, “Imitación de Guatemala” (2013), que reúne cuatro novelas, ha segui-do un segundo, “1986.Cuentos com-pletos” (2014), integrado por varias decenas de piezas narrativas de muy breve, mediana o amplia extensión, que en este aspecto, condicionante de algunas claves internas de los tex-tos, también el escritor ha ido evolu-cionando.

Los cuentos aquí agrupados pro-ceden de libros del género cuentísti-co, de las habituales páginas de re-vistas o de novelas a las que se añaden “otras historias” por cues-tiones editoriales.

En fin, un tercer volumen de no-velas cerrará el proyecto que es una apuesta sin riesgo, no en vano Rey Rosa es, desde hace años, un sólido valor narrativo de las letras centro-americanas y, más genéricamente, de la narrativa en lengua española.

Una nota preliminar del novelis-ta sobre esta nueva puesta a punto de su obra manifiesta no sólo un duro revisionismo, sino el escrúpulo de reimprimir textos a los que, des-de su óptica actual, el autor ha re-nunciado, pues “Releerse a sí mis-mo no es necesariamente una experiencia agradable” y conlleva más de una exclusión, más de un extrañamiento que se origina en el inapelable paso del tiempo.

El universo narrativo y la desola-da cosmovisión de estos cuentos es el mismo que encontramos en las novelas (crónicas o reportajes en al-gún caso) del autor, que pone el acento en el registro autobiográfico de estas ficciones.

Todas ellas, en todo o en parte, interna o externamente, en lo indi-vidual o en lo colectivo, se asientan en el amplio espectro de la violen-cia, que vive larvada o con desfa-chatada presencia a lo largo y ancho del país, desangrado por asesinatos sin cuento tan gratuitos como cons-tantes.

En la captación de este “motivo dominante” el escritor resulta frío, distanciado, escueto expresivamen-te, pero implacable en la denuncia del horror y, sobre todo, de la ame-

LUIS ALONSO

GIRGADO

naza del miedo, que atenaza y des-truye a los personajes.

Junto a la narración ceñida a la anécdota está patente el pulso de la tierra, el vigor telúrico de árboles, aguas, volcanes, valles, vientos y montañas que, a su asombrosa be-lleza, suman una nota de hostilidad frente al ser humano, que en Rey Rosa aparece con frecuencia anóni-mo y misterioso, perseguido y en fuga, víctima propiciatoria del te-rror impuesto por el poder político, por la sucesión de gobiernos lastra-dos por la corrupción, el crimen y el horror desatados.

Parte de estos cuentos se plasma en una anécdota naufragada en los repliegues espacio-temporales y en el asedio de lo fantástico, que se conjuga en ocasiones con la mitolo-gía indígena.

La conformación poemática se afianza en los cuentos más breves, que exhiben una imagen como pun-to de partida. La reducción expresi-va y el excesivo tecnicismo desem-bocan en el hermetismo, en la inconcreción, en la caotización de la historia, apenas bosquejada. Los diálogos son tan escuetos como ro-deados de silencios y la contenida expresividad conduce al impactan-te vuelco final, culminación de fuer-tes tensiones que habitan el interior de los personajes.

Rey Rosa indaga una y otra vez en la complejidad de la imaginación onírica y sus enigmas. Pero el mis-mo o mayor relieve adquiere en sus historias el choque de dos disímiles y opuestos mundos: naturaleza y tecnología, vida elemental e inves-tigación científica, culturas intelec-tualmente refinadas y creencias irracionalistas.

A menudo las tentativas de acer-camiento son un fracaso; a menudo encontramos imposibles cercanías entre ambas, tan abiertamente aje-nas, desiguales: en materia de esce-narios, un potrero o hacienda soli-tarios en los lindes de la selva tiene su réplica, por ejemplo, en un avan-zado laboratorio experimental de una universidad norteamericana.

Un conocimiento a fondo de la realidad verbal e imaginativamente recreada sostiene la visión de los mecanismos de marginación, delin-cuencia generalizada y estanca-miento social de Guatemala, todo ello en el marco de la realidad histó-rica enmascarada y falseada por el poder político-militar.

En Rey Rosa tenemos una veraz geografía de su país; una terca insis-tencia en los insoportables males de la patria; un escritor fiel a sí mismo y al que en seguida reconocemos. Un narrador para durar, para recor-dar.

La editorial Mardulce reúne en

este festín literario tres de los

textos más sabrosos escritos en

Francia en el siglo XIX sobre el

dandismo a cargo de tres de sus

más conspicuos conocedores:

Honoré Balzac, Charles Baudelai-

re y Jules Barbey d’Aurevilly. El

brillante prólogo del escritor ar-

gentino Alan Pauls nos introduce en la historia, estética y pervivencia

del dandismo hasta nuestros días, y en la sensibilidad que en ella subya-

ce, tan hermanada con la vida bohemia.

A continuación nos asomamos al “Tratado de la vida elegante”, de Ho-

noré de Balzac; “El pintor de la vida moderna”, de Charles Baudelaire, y

“Del dandismo y de George Brummell”, de J . A. Barbey d’Aurevilly, tres

pequeños ensayos capitales que explican la razón por la cual el dandi es

la gran fi gura estética del siglo XIX y, todavía hoy, transformado a tra-

vés de sus diferentes reencarnaciones, el horizonte que vuelve artistas

a los artistas. Un paseo histórico pero tremendamente entretenido so-

bre una fi gura capital no solo en la vida francesa o parisina, sino en un

modelo vital que hunde sus raíces últimas en el romanticismo.

EL GRAN LIBRO DEL

DANDISMO

BALZAC, BAUDELAIRE,

BARBEY D´AUREVILLY

Mardulce / 19 euros

DELICIAS

SOBRE EL

DANDISMO

DE CÓMO ME CONVERTÍ EN

ALCALDE Y CAMBIÉ EL

MUNDO

JÓN GNARR

Capitán Swing / 17,50 euros

En el epicentro de la crisis fi nan-

ciera mundial, cuando Islandia se

vino abajo, Gnarr, el humorista

más conocido del país, pensó que

era el momento perfecto para

cambiar de registro y divertir a los

islandeses desde otras estrate-

gias, convirtiéndose en político a tiempo total. En 2009 fundó el «Parti-

do Mejor» para satirizar el sistema político de su país y lanzó una cam-

paña de broma, que fi nalmente no le pareció tan graciosa a los políticos

del país. En la carrera por la alcaldía de la capital, Reikiavik, realizó pro-

puestas descabelladas como instalar dinosaurios de Jurassic Park en

los parques del centro, toallas gratis en las piscinas públicas, un parla-

mento libre de drogas... y el incumplimiento de todas sus promesas

electorales. Pero entonces sucedió algo extraño: la campaña empezó a

tener éxito y el debutante Partido Mejor surgió como el vencedor. Gna-

rr comenzó así a reunirse con líderes internacionales y fue tomado en

serio como el alcalde de una capital europea. En este libro Gnarr relata

cómo sucedió todo y describe su visión de una política más ilustrada.

EL MODO DE

INCUMPLIR LO

PROMETIDO

másLib

ros

31

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 Nordesía

Page 6: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

A felicidade é tamén unha ilu-sión, un espellismo do baleiro veda-do para nós, minúsculos seres entre libros estratexicamente colocados, nun cosmos no que todo se repite en bucle e a deusa cacofonía esixe de-vocións aburadas, inmenso reality show de viandantes esfolados, heli-cópteros, densidades de poboación e (des)amor rodeados de gasolinei-ras, algoritmos que resolven 0 e afectos de suicida.

Por remate: “Somos o noso dete-rioro,/ un escenario podre/ e mi-núsculo”. Vale dicir: a devastación dos que caen de sétimos pisos, de nenos sen parques “xogando a ser outros/ co cabelo sucio/ e a roupa rota”, nenos “xogando a ser mor-tos”.

Realidade zombie, a morte e mais a vida morréndose ao unísono. Europa desolada, fragmentación dos individuos, sombras da palabra extrema.

Non quero rematar sen recomen-

Apocalipse 2.0

A lectura da escrita de Cristina Fe-rreiro produce en min decote unha

descarga de adrenalina, unha sor-te de arreguizo occipital que me tensa alerta contra a invasión dos ultracorpos da maina e hipócrita sociedade de nós. Experimentei ese desacougo lendo Desequili-bras e caer (2009) e logo apren-dendo o seu Abecedario póstumo (2013). Pero o shock bloqueuno todo co recente As paisaxes eléc-tricas, brillante gañador do XXVI Premio Eusebio Lorenzo Balei-rón.

As paisaxes eléctricas son un canto ao ermo pantecnolóxico, ao deserto futurista no que vivimos in-mersos, ladaíña dos iphones, as thermomix e o sexo virtual. Non hai lugar (o lugar é un deslugar, unha utopía que se enche de ruído), non hai corpo (o corpo é un ermo, un universo radioactivo no que xa non se tece, nin soa nin en compaña, tea ningunha), as armas están cargadas de non futuro e tampouco hai nin barcos, nin nós, nin dicionarios, nin divinos olores.

Aquí é a loucura do amor vía sa-télite, da conxugación verbal do an-tídoto e a memoria, a lembranza do Futuro dende o Futuro, habitando a Historia do Mundo á distancia dun clic namentres escoitamos techno no súper e creamos a ilusión de do-tar de sexo os anxos.

O código binario, os apóstolos desfilando nunha Apocalipse 2.0 e o amor como simulacro, como es-mola afectiva entre latas de conser-va, todo fugacidade, letarxia, cópu-la solidificada con farangullas entre os dentes.

A terra é náufraga, os electrodo-mésticos ínzano todo, o agarimo é o intersticio da asepsia entre disposi-tivos electrónicos e un latir de pala-bras como animais feridos, como bestas poboando a FNAC.

dar, con toda intención, a lectura epilogal do texto prologal coa que a tamén poeta Estíbaliz Espinosa complementa a obra. Escribo com-plementa e escribo ben: as palabras de Espinosa atrapan o sentido e re-troalimentan o significado extendi-do do mapa conceptual que propón Ferreiro. O discurso de Espinosa im-plementa un universo de herme-néuticas cruzadas, de heurísticas (meta)poéticas que fan de As pai-saxes eléctricas un “deserto do su-rreal”.

Beizóns, pois, a Xiana Arias, Alba Cid, María Solar e Mariña Pérez (re-póker de mulleres escritoras) por ter premiado estas electropaisaxes. E parabéns tamén a Xabier Castro Martínez (coordinador do certame) e o concello de Dodro (con Valentín Alfonsín Somoza á cabeza e Cristi-na Codesido Fernández na inten-dencia) por facer posible o milagre desta illa de Poesía que Sotelo Blan-co materializa ano tras ano.

letra

sA

tlá

ntic

as

ARMANDO [email protected]

32

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

AS PAISAXES

ELÉCTRICAS

CRISTINA FERREIRO

Ed. Sotelo Blanco

7 euros

teteulsoesbrde(2totrPrró

cademthluuthaunAS PAISAXES

Unha recente imaxe de Cristina Ferreiro

Page 7: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Hai corenta e cinco anos morría en Sui-za o escritor Erich Maria Remarque,

coñecido sobre todo pola súa novela antibélica Sen novedade na fronte occidental (1929). O libro foi un éxi-to de ventas mesmo na propia Repú-blica de Weimar, a pesar dos estragos que estaba a facer a crise económica e a superinflación do marco. A narra-ción era xustamente o reverso da lo-uvanza da guerra que o xoven Ernst Jünger fixera cinco anos antes no seu Tempestades de aceiro (1924). En 1925 publicábase outro alegato probélico con mellor sorte para o seu autor: Mein Kampf. A fortuna de Re-marque foi tan varia como a súa vida, e, nun certo senso, nunca pui-do despegarse por completo da te-mática desenvolta en Sen novedade na fronte, máis aínda cando en 1930 foi levada ao cine polo director Lewis Milestone. Se xa o libro provocara a inquina do partido nazi, a película, por orde directa de Goebbels, foi boi-coteada en toda Alemania. As SA provocaban algaradas e incidentes violentos, e o filme acabou por ser retirado das pantallas e exhibido máis tarde á porta pechada.

Malia atopárense nas librerías os títulos de Remarque, o escritor era moi consciente de que o partido nazi o tiña estigmatizado, ao igual que a outros intelectuais, xudeus ou non, asociados ben coas esquerdas, ben co pacifismo. Xa dende 1932 o escritor trasladouse a Suiza e perió-dicamente, aos EEUU, onde a nove-la acadara un éxito de ventas enor-me, ao igual que en Gran Bretaña. Un ano despois, antes da chegada de Hitler ao poder, organizáronse as famosas queimas de libros pola Federación Nazi de Estudiantes. Obviamente, a novela de Remarque ocupou un lugar de honra naquelas piras, igual que as obras de Thomas Mann, Ernst Toller, Walter Benja-min, Bertld Brecht, Musil, Kafka, RothouZweig, entre moitos outros. En 1938 foille retirada a nacionali-dade alemana. Meses despois insta-louse nos Estados Unidos, onde, admirado e coñecido, estivo en Nova Iorque para logo integrarse na vida e amoríos de Hollywood. Ca-sou dúas veces coa súa primeira

muller, Ilsa; a segunda, en 1938, para evitar que a deportasen a Ale-mania. Divorciuse definitivamente dela en 1957.

A Alemania nazi non esqueceu ao escritor. Non foi queimado en efixie, senón a través da súa irmá, Elfriede, detida pola Gestapo polo único feito de ser “nacida Remar-que”. Foi condeada a morte e execu-tada en 1943, coma os traidores ao Estado, coa cabeza mirando cara á guillotina. Erich Maria Remarque non souboo que lle ocurriu ata 1946. Malia os remorsos, ese acon-tecemento deulle máis azos para denunciar as penurias da guerra e, asemade, dos campos de concentra-ción, en obras coma A faísca da vida, publicada en 1952. A súa fama editorial amósaa o feito de que un ano máis tarde era traducida ao cas-telán. Remarque seguiu escribindo con éxito novelas que foron adapta-das ao cine. Lembro con especial agarimo a versión que Douglas Sirkfixo de Un tempo para vivir, un tempo para morrer (1954), que re-titulou, como é sabido,Tempo de amar, tempo de morrer (1958). O

Mundial, Sen novedade na fronte occidental, nunha nova versión de Arthur Wheen, con gran éxito de ventas.

Resulta interesante comparar ambas as dúas versións, Sombras no Paraíso e A terra Prometida, para dármonos conta non só do traballo censor que se levou a cabo sobre a documentación de Remarque, se-nón tamén do seu proceso evoluti-vo, que nesta volta, dun xeito moi autobiográfico, analiza as dificulta-des do exilio dun perseguido pola Gestapo que consigue chegar a Nova Iorque, e que aínda así, non logra crearse unha identidade pro-pia malia ser acollido por un grupo de refuxiados políticos, coma el, porque o pasado o persigue coma unha lousa.

Nesta vía dolorosa, só supón un certo alivio unha simple historia de amor, que na primeira versión ocu-paba o lugar máis destacado do li-bro, que por momentos roza un lú-cido nihilismo, como se percibe cando o protagonista visita o barrio alemán, ou recoñece que, a pesar de todo, non deixan de ser polo mo-mento, cidadáns de segunda cate-goría, admitidos, simplemente. O pasado non pode abandonarse, a non ser pola morte. E as mortes dos compañeiros de exilio son á súa vez unha lembranza de por que tiveron que fuxir. Escaparon dun país, pero ninguén pode, con todo, escapar de si mesmo e o seu pasado. Espere-mos poder contar axiña coa tradu-ción, a ser posible, ao galego, deste tan duro coma interesante volume.

filme ten a peculiaridade de que o propio Remarque actúa nun papel secundario, pero importante. Ese mesmo ano casaría con Paulette Goddard.

Todos os libros teñen os seus aza-res, e algúns escritores mesmo os seus paradoxos. Remarque, que fuxira da persecución e da censura do nazismo, morreu en 1970. A súa viúva e os seus axentes publicaron en 1971 Sombras no Paraíso, unha novela que o escritor deixou inaca-bada . En 1998 a ed i tor ia l Kiepenheuer&Witsch publicou a versión definitiva amosando coma Sombras no Paraíso fora completa-mente alterada para dar unha ver-sión made in Hollywood con final feliz incluído, e que non se parecía demasiado ao que o escritor deixara nos seus papeis. Mesmo o título pa-saba a seroutro: A Terra Prometida, igual que o nome do protagonista, que de Ross pasa a Sommer. O pasa-do febreiro apareceu por primeira vez a tradución inglesa, a cargo de Michael Hoffman. O mesmo selo Vintage Classics tiña reeditado co gallo do aniversario da I Guerra

X. A. LÓPEZ SILVA

Coarenta e cinco anos da morte de Erich M. Remarque

via

xeIn

consta

nte

33

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 Nordesía

“Resulta interesante

comparar ambas as

dúas versións,

Sombras no Paraíso

e A Terra Prometida,

para dármonos

conta non só do

traballo censor que

se levou a cabo

sobre a

documentación de

Remarque, senón

tamén do seu

proceso evolutivo

(...) que analiza as

difi cultades do

exilio...”

Page 8: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

CO CICEL DO ENTUSIASMO E O MARTELO DA

PACIENCIA, DONA ASUNCIÓN ARTELLOU

UNHA OBRA QUE MESTURA A IMAXINACIÓN

ARBITRARIA COA FIDELIDADE FIGURATIVA.

O MUSEO QUÉDASE PEQUENO

“Be n t e v e x o , Bergan-t i ñ o s , /

desde o alto da Ferreira,/ cos teus pinos e os teus trigos”, di Pondal no poema que comeza “Ouh terra de Bergantiños, roxa ao arar...”, mais agora xa case ninguén ara o que foi “graneiro de Galicia”.

A dramática despoboación do rural deixa a ermo veigas e leiras nas que medraban trigais e patacas. Ao tempo está a mudar a paisaxe cunha manigua vexetal que inza até a axfixia, dándose a triste paradoxa de que antes se convertían os mon-tes en terras de cultivo e agora as veigas se converten en bosques. Desde o alto, desde o Cotón que cantou Pondal a terra roxa aparece cuberta de eucaliptos e piñeiros. Abundan tamén os loureiros todo ao longo do camiño, algunhas oli-veiras ailladas e varios exemplares de buxos centenarios.

Na igrexa de Ferreira, que foi trasladada desde o alto á ubicación actual, consérvase unha virxe me-dieval policromada, co neno seden-te na mesma postura que a nai;

unha talla pequeniña e xeitosa. A casa de Núñez de Brenlla ten un es-pectacular hórreo de cachotes, er-guido sobre dez pares de pés, un dos máis grandes que temos visto. Pola anchísima chimenea da cociña fu-megaba o lume alegre das achas de carballo. (lástima duns chourizos ou duns liscos ao espeto). Acollidos á hospitalidade de Carmen Velo pa-ramos logo en Curras de Abaixo. Unha pedra incrustada na parede dun alboio mostra á Virxe interce-dendo polas almiñas penantes do purgatorio.

A Torre da Nogueira foi berce dos Bermúdez de Castro e aparece per-fectamente conservada, cunha si-llería limpa, axustada e precisa. O recorrido, organizado polo Instituto de Estudos Bergantiñáns, remataba en Seavia, “nome de parroquia”, como titula José A. Andrade Figuei-ras un dos seus libros: parroquia ex-tensa, aberta a amplos e profundos horizontes a través dun fértil val con regatos e leiras de labor. O tem-po, lento, acompasa o ritmo das es-tacións. Nunha ampla praza, ben urbanizada, érguese o antigo mos-teiro de Seavia, pródigo en avatares

falta a pedra albar, o rodicio, a moega…, que funciona cun sinxelo dispositivo. A fantasía pola fantaxía prima noutras esculturas de super-ficies lisas, luídas, vernizadas con varias capas, o que lles confire un acabado brillante, cristalino. Asun-ción data con precisión cada obra, unha delas homenaxea a Castelao e Alexandre Bóveda. Nun pequeno estanque das inmediacións, dúas simpáticas rás afánse en beber a auga da picha. O traballo artístico de Asunción é inxel, gracioso, máxi-co; autodidacta, Asunción non par-ticipa da impostura, nin do finxi-mento. O seu arte nace da espontaneidade intuitiva, non pre-cisa de estilos, escolas nin acade-mias. Ascensión recolle elementos e personaxes da vida cotiá e retrá-taos con indulxencia, con graza, con ternura.

que van do esplendor e a decaden-cia á recuperacióin. Don José Pu-mar explicounos as múltiples inter-vencións arquitectónicas.

Desde a serena dignidade dos seus noventa e cinco anos, sopor-tando estóica o nordés inclemente, recibiunos dona Asunción Antelo no seu museo. Ao longo de anos foi recollendo pedras, tocos, raiceiras, que con imaxinación e talento con-verteu nun abigarrado conxunto de pezas escultóricas de arbitrarias, caprichosas formas. Porén, o senti-do práctico levouna a dotalas de funcionalidade, instalando reloxos nas pezas de carballo, buxo, toxo ou castiñeiro. Parte Asunción dun-ha certa figuración natural que ela perfecciona ata facela identificable. Outras veces reproduce precisa, mi-nuciosamente igrexas, fontes, pra-zas e rueiros; un muiño no que non

XULIO VALCÁ[email protected]

Lugares onde volver: A Seavia de Asunción Antelo

Ilustración de Xabier Garo.

páxin

aLit

era

ria

34

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

Editorial Galaxia. Vigo, 2014. 236 páginas.En este volumen se compilan las cartas de interés lite-rario cruzadas entre Díaz Castro y otros destacados autores. Más de cien misivas escritas desde los tiempos de la Segunda República hasta casi los años ochenta.

Editorial Rodeira. A Coruña, 2015. 68 páginas.“Ollos Grandes” es un ratoncito muy curioso que vive tranquilamente en una casa vacía. Hasta que la familia de Beatriz decide instalarse allí, lo que traerá muchas aventuras que harán las delicias de los más pequeños.

Editorial Galaxia. Vigo, 2015. 46 páginas.A principios del siglo XX, miles de mujeres tuvieron que dejar Galicia en busca de una oportunidad. América fue el destino de gran parte de esta emigra-ción, a la que hoy tantos jóvenes se ven obligados.

Editorial Anaya. Madrid, 2015. 96 páginas.La mosca de la tele, esa que se dedica a molestar a los presentadores en los directos, es atrapada entre una calva y un sombrero y termina en un avión con rumbo a Cuba. Así empiezan sus aventuras.

EPISTOLARIO

XOSÉ MARÍA DÍAZ CASTRO

AMIZADES SECRETAS

AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ

A CICATRIZ BRANCA

MARGARITA LEDO ANDIÓN

LA VERDADERA HISTORIA DE LA

MOSCA DE LA TELE MARÍA SOLAR

EEnraaude

E“Otradeave

EA quAmción

ELalosunrum

librosRecomendados

Page 9: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Para quien diga que el cine está caduco, que todo tiempo pasado fue mejor y que solo

se encuentran blockbusters de ca-dena de montaje en la cartelera hay que decirle que… En parte tiene ra-zón. En la cartelera, lo que vemos es una aversión al riesgo casi total por parte de Hollywood, que prefiere seguir tirando del público adoles-cente. Pero hay que reconocer que en la producción de cada año, Ho-llywood sigue haciendo excelentes películas. Y que, aunque tarden, al final la mayoría de las más destaca-das acaban visitando las carteleras.

Es el caso de El año más violento, película del 2014 nominada a los Globos de Oro que llega a España con muchos meses de retraso. Y es una gran película. Habrá que ver si, con el tiempo, incluso una obra maestra. J.C. Chandor, que ya dio muestras de gran talento para au-nar la seriedad en la investigación de la época que retrata –por ejem-plo en su magnífico debut, la cróni-ca de las 24 horas en las que estalla la crisis que tanto ha cambiado nuestras vidas relatada a través de los trabajadores top de un banco de inversión– con la calidad de los guiones (que escribe él mismo) y una dirección de actores ejemplar. Pero en El año más violento llega a otro nivel.

Creo en el cine sobrio como cual-quier cinéfilo que se precie. Pero ha-ciendo una película de libro, sin su-brayados ni aspavientos, que no se la juegue en ninguna decisión esté-tica particular, creo que es muy, muy difícil pasar del 8. Incluso maestros de la sobriedad, como Clint Eastwo-od, Howard Hawks o John Ford, de pronto hacen algo más: con su corte de plano, con su encuadre, con sus transiciones. Chandor ha decidido que en esta tercera película era el momento de hacer algo más. Y se ha aliado con un director de foto-grafía sobrenatural, Bradford Young, para llegar a otro nivel en su cine. Envuelve cada fotograma en un sutil amarillo que impregna las paredes, la luz solar, los coches y hasta el abrigo del protagonista.

El relato de El año más violento es sorprendentemente mundano. Con 1981 como telón de fondo, el

ÁNGEL LUIS SUCASAS

para interpretar a Michael Corleone si alguna vez a algún loco se le ocu-rre la idea de rodar un remake de El padrino. La mezcla entre glamour, intensidad de la mirada y lucha por la honradez hasta las últimas conse-cuencias es abrumadora. El Oscar de este año debería haber bailado entre él, Keaton y el tremebundo McCounaughey.

Cine de este nivel no cae de las ramas. Lo hay al año y a veces llega tarde. Y lo que está claro es que hay que llenar las salas para que lo sigan llevando a la gran pantalla. Circui-tos para ver gran cine (de extraper-lo o no) siempre los habrá en la red de redes. Pero sentarse en una buta-ca y fascinarse con una gran pelícu-la sigue siendo una experiencia sin igual. Y El año más violento es una película con la que fascinarse.

El año más violento: Brutal elegancia

año más violento en la historia de Nueva York desde que se tienen re-gistros, Chandor elige a un busi-nessman latino (Abel Morales) que dirige un próspero negocio de trans-porte, con una flotilla de camiones que descuella frente a sus competi-dores por la eficiencia y profesiona-lidad con la que cuida cada detalle de su empresa.

De pronto, sus conductores co-mienzan a sufrir asaltos violentos. Morales sospecha de sus competi-dores, se ve presionado por el sindi-cato de conductores, que insiste en que los dote de armas, y a la vez tie-ne que lidiar con una investigación federal sobre la limpieza de su ne-gocio que podría llevarle a la ruina. Y todo esto mientras cierra la adqui-sición de una enorme propiedad controlada por una comuna de ju-

díos ortodoxos que podría catapul-tarlo a la cima para siempre.

En lugar de elegir un tono docu-mental (Chandor no ha llegado a revelar cuánto hay de real en la his-toria que nos cuenta), el cineasta y guionista opta por la misma estrate-gia que Coppola en la saga El padri-no o que Leone en Érase una vez América.

Nos cuenta esta historia realista con un tono de gran tragedia ameri-cana, de quiebre del sueño america-no con tintes shakesperianos. Y fun-ciona. Más aún, es sublime. Gracias también, no hay que negarlo, a que su pareja de actores protagonista, el Abel Morales al que interpreta Os-car Isaac y su mujer Anna, a la que encarna Jessica Chastain, están co-losales. Especialmente Isaac, al que elegiría con una venda en los ojos d

esdela

Buta

ca

35

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 Nordesía

Page 10: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

muchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

ADRIANA

¡Felicidades por tu 5º cumpleaños!! De parte de tus papás, los

abuelos, tus tíos y padrinos y, muy especialmente, de tu hermana

Emma y tu prima Ainoa. Besitos, guapa!

BÁRBARA

¡¡Muchas felicidades princesa!! De parte de

todos los que te queremos, que somos un

montón. Disfruta de tu día. Besos.

PATRICIA MOSQUERA FERREÑO

¡¡¡Muchísimas felicidades. Mina!!!

Esperamos que los disfrutes mucho,

te lo mereces. Te queremos. Besos y

abrazos de tu ahijada y tus tíos.

MONTSE

¡¡¡Muchas Felicidades!! No pasa el tiempo cuando se

trata de cumplir años, de sumar experiencias, de

vivir... Que cumplas muchos, muchos más. Besos.

VERA

¡¡¡Muchas felicidades a la fallerita más

guapa de todo Castellón!!! Besos.

enFoto

gra

mas

36

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

Page 11: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Los talleres son para todas las edades y los hay desde iniciación a avanzados Algunos de los objetos que pueden llegar a elaborar los alumnos

“En cueros artesanía”,

un taller multidisciplinar

Lo que empezó siendo un hobby se ha transformado en la actualidad en un taller de artesanía desde el que transmitir los conocimientos acumulados du-

rante años a todas las personas interesadas en aprender a tratar el cuero de forma tradicional. Natalia Carrascosa Vilar es la impulsora de este nuevo proyecto, un negocio que abrió sus puertas en los últimos días en el entresuelo D del número 91 de la avenida Marqués de Figueroa, en Per-lío (Fene), con horario de lunes a jueves de 10.00 a 13.30 y de 17.00 a 20.30 horas. Los interesados pueden ponerse en contacto con la responsable de “En cueros artesanía” en el teléfono 657 875 319. El programa comprende desde el curso de iniciación hasta técnicas más especializadas como pueden ser los repujados, entre otras.

Natalia Carrascosa tomó impulso para montar su propio negocio

muchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

AINHORA Y

AINHARA

¡Muchas

felicidades

campeonas!!!

De parte de

vuestra familia,

amigos y, muy

especialmente,

de vuestros

primos.

Ah! y Aúpa

Verín!! Olé, olé,

olé, olé.... oe,

oe...

enFoto

gra

mas

37

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 Nordesía

Page 12: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

José Luis Santos Paderne y Enrique

Nicolás, en compañía de un amigo

Beba y Miño

Caridad y Carlos Permuy

Alberto y Manuel

Amador García y Urbano Landrove

Ricardo Paz, Manuel Carballós y Jíre

Luisa y Caridad

Cena de aniversario

del CCRD de Perlío y

homenaje a Manuel Veiga

Equinquagésimo quinto aniversario del Círculo Cultural Recreativo y Deportivo de Perlío, celebrado recientemente, sirvió además en esta ocasión para rendir un homenaje a la persona de Manuel Veiga Vilariño. Esta es la primera entrega de la

serie de imágenes recogidas con tal motivo, que reunió a numerosos socios y familiares. Todos ellos disfrutaron de una animada velada en la que no faltaron los característicos reencuentros y las anécdotas.

enFoto

gra

mas

38

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

Page 13: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Dos de las asistentes al tradicional evento

Gloria y Carmencita

Andrés Lamas y María Piñón

Dulce y Mercedes

Merchi y Manuel Lage

Arturo, junto a un amigo que lo acompañó en la velada

Lucita -a la derecha-, en compañía de una amiga

Pitusa y Manolo

Trinidad Fernández y Mariluz Martínez

Juan y Mary enFoto

gra

mas

39

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 Nordesía

Page 14: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Después de algunas reformas, el local abrió esta semana

El centro de belleza está en el número 16 de la avenida do Rei

El establecimiento siempre se ha caracterizado por el trato familiar

Parte de las instalaciones recién inauguradas

Estudio 54, un centro

de belleza diferente

Un servicio de diagnóstico facial y un “beauty party personalizado” forman parte de la oferta que dife-rencia el centro de belleza Estética 54 –situado en

el número 16 de la avenida do Rei– de los que resultan más habituales. Carolina Arozamena Vieites y Rebeca Díaz Pi-ñeiro son las dos profesionales que, con años de experien-cia y después de haber trabajado por cuenta ajena, ahora se han puesto al frente de su propio negocio. Este abrió al público el día 3 del pasado mes de febrero y desde su aper-tura funciona de lunes a jueves de 9.30 a 13.30 y de 16.00 a 20.00 horas, mientras que los viernes lo hace en horario ininterrumpido de 9.30 a 20.00 horas. y los sábados de 9.30 a 14.00. Para pedir cita en Estética 54 tanto se puede hacer vía teléfono (881 952 509) como en persona.

Carolina Arozamena y Rebeca Díaz son dos profesionales del sector

La Posada, nuevos

dueños pero lo de siempre

Julia Romero González y Nardo Calvo Veiga son las nuevas caras que a partir de ahora estarán detrás de la barra del mesón La Posada, situado en el número

85 de la calle Magdalena y antes relacionado con la figura de popular Pastor. A pesar de este cambio, el estableci-miento mantendrá el trato familiar y la tradición de las ta-pas para dar la bienvenida a los muchos clientes que ha consechado a lo largo de los últimos años. Estos nuevos tiempos también han dejado algunas reformas en el local para hacerlo todavía más acogedor, si bien la característica del mismo siempre ha sido un ambiente alegre y familiar. El negocio abrirá todos los días en horario de mañana y tarde, excepto el lunes, que cerrará por descanso del personal.

Julia Romero y Nardo Calvo son las nuevas caras del mesón La Posada

enFoto

gra

mas

40

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

Page 15: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Leviatan: (Del latin “levia-than” y del hebreo “ l iwya tan” , eno rme monstruo acuático).

Monstruo marino descrito en el libro de Job y que los Santos Padres entien-den en el sentido moral de demonio o enemigo de las almas. (Genesis cap.1 vers.21). “Y creó Dios los grandes monstruos marinos, y todo ser vivien-te que se mueve, que las aguas pro-dujeron según su género, y toda ave alada según su especie. Y vio Dios que era bueno”.

En la magnífica película “La caza del Octubre rojo” el comandante Marko Ramius interpretado magis-tralmente por el actor escocés Sean Connery, comanda un submarino ruso clase “Typhoon” el cual es ex-tremadamente silencioso como consecuencia de su sistema de pro-pulsión magneto-hidro dinámica, poniendo en jaque absoluto a la flo-ta rusa y a la marina de los EE:UU. Esta fantástica novela del escritor norteamericano Tom Clancy está basada en una serie de submarinos reales y fabricados en un astillero de la extinta Unión Soviética, cuyas características de diseño y funcio-namiento se detallan a continua-ción.

Los submarinos balísticos de pro-pulsión nuclear clase “Typhoon” (si-glas SSBN Silent service + ballistic + nuclear) habían sido concebidos para ser los mayores submarinos jamás construidos. Su proceso de fabrica-ción y diseño fue obra del equipo de técnicos del astillero Severodvinsk, a las orillas del Mar Blanco cerca de la ciudad de Arcangel. Inicialmente fue-ron denominados proyecto “Akula” cuyo significado en ruso es tiburón, pero posteriormente fueron modifi-cados a denominación OTAN, de ahí les viene el nombre de clase Typho-on.

El primero de la serie del selecto grupo de sumergibles de la clase “Typhoon” fue puesto en servicio en el año 1981 bajo la denominación TK-208 y con posterioridad bautiza-do a Dmitry Donskoy ; bajo la deno-minación “TK” fueron conocidos en su vida activa, ya que solamente tres de ellos fueron bautizados. Metafóri-camente denominados también como “hoteles submarinos” por su gran amplitud y comodidades para la tripulación, esta característica les permitía tener una dotación en con-diciones de habitabilidad y confort inmejorables, bajo las condiciones operantes en los ciento veinte días en función de los víveres disponibles, que permite su máxima autonomía de navegación submarina. La base de los submarinos se estableció en la ciudad de Litsa (Murmansk-Mar de Barents) con el resto de la flota del Norte.

De los seis sumergibles, única-

JUAN A. OLIVEIRAvadebarcos.wordpress.com Submarino clase

TyphoonEl Leviatán soviético

CARACTERÍSTICAS

- ESLORA TOTAL: 175 MTS.

- MANGA: 23 MTS.

- PUNTAL: 12 MTS.

-DESPLAZAMIENTO: 33.800 TN.

- TRIPULACIÓN: 150 PERSONAS

mente el TK 17 y 20 están operativos. El TK 208 fue reacondicionado en el año 2002 para destinarlo a uso como buque de pruebas. El TK 12 y 13 fue-ron dados de baja del servicio, estan-do a la espera de ser desguazados.

Con la ayuda del gobierno de los Estados Unidos, a través de un pro-grama de cooperación para el des-mantelamiento de armamento nu-clear; al TK 202 se le desarmo su pila de combustible nuclear y a través de un proceso de conversión, se vio via-ble su almacenamiento en aras de fa-cilitar su re-utilización en otras áreas, diferentes a la de defensa. El gobierno del Reino Unido también acepto to-mar parte en el programa de desman-telamiento de los submarinos nuclea-res soviéticos.

DISEÑO

El Typhoon estaba fabricado siguien-do las directrices de un diseño multi casco (cinco estructuras de casco in-teriores bajo una estructura principal doble ).La superestructura estaba re-cubierta con láminas aislantes del so-nido. Disponía también de diecinueve compartimentos incluyendo un mó-dulo reforzado que cubre la sala de control principal y el compartimento de equipos electrónicos, el cual esta-ba situado por encima de las cubier-tas principales y detrás de los tubos lanzadores de misiles. El diseño del submarino incorporaba características concretas que le per-mitían realizar travesías bajo capas heladas y actuar como rompe-hielos. Llevaba instalado un avanzado siste-ma de aletas en el extremo de popa, con timones horizontales de inmer-sión situados a continuación de las hélices propulsoras. Los timones de inmersión de proa son parte de la misma estructura, con un sistema que permitía ocultarlos e introducirlos en el interior de la estructura del casco.

Otra de sus características eran los dos periscopios retractiles (uno para el comandante y otro para uso del res-to de la tripulación),El sistema de na-vegación incluía también un radio

sextante, radar, comunicaciones por radio y antena para radiogoniómetro. Estando esto incorporado en la torre-ta (también llamada vela), la cual fue reforzada con un recubrimiento espe-cífico para soportar labores de rom-pe-hielos. La profundidad máxima de inmersión es de cuatrocientos me-tros, alcanzando una velocidad de doce nudos (ventidos kilómetros por hora) en superficie y veinticinco nu-dos (cuarenta y seis kilómetros por hora) en inmersión. Tiene capacidad de alojamiento para una dotación de ciento cincuenta personas.

ARMAMENTO

El submarino tenía capacidad para llevar a bordo veinte misiles intercon-tinentales de propulsor solido de tres etapas, situándose dos filas de tubos lanzamisiles en la parte frontal de la vela o torreta del submarino, entre los dos cascos principales. Cada misil contenia diez cabezas nucleares in-dependientes y direccionales conoci-das por las siglas MIRV (multiple in-dependently re-entry vehicle), llevando una potencia destructora por misil de diez kilotones (1kilotón equivale a la potencia destructora de mil toneladas de trinitrotolueno, también conocido por sus siglas TNT) . A través de un sistema de guiado inercial con actualización de referen-cias estelares, el alcance previsto era de ocho mil trescientos kilómetros con una aproximación al blanco de quinientos metros . Estos misiles fue-ron diseñados por la oficina técnica Makayev bajo la denominación NATO SS-N-20 Sturgeon, con un peso en lanzamiento de ochenta y cuatro toneladas

Entre los meses de Septiembre a Diciembre del año 2005, el sumergi-ble Dimitry Donskoy, llevo a cabo con éxito, pruebas de vuelo para un nue-vo misil intercontinental con un siste-ma de combustible solido, el SS-N-30 Bulava, desarrollado íntegramente por los técnicos de la marina soviéti-ca. En dichas pruebas, fueron capaces de alcanzar una distancia de ocho mil

kilómetros, transportando cabezas nucleares de quinientos cincuenta ki-lotones. El diseño estaba basado en los misiles terrestres Topol SS-27, es-tos misiles fueron incorporados en la nueva serie de submarinos clase Bo-rey a partir del año 2008 y se analizo su viabilidad para ser incorporados en el armamento de los submarinos clase Typhoon.

Aparte del sistema de misiles, el submarino llevaba montados cuatro tubos lanzatorpedos de seiscientos treinta milímetros y dos de quinientos treinta de un total de ventidos misiles y torpedos antisubmarinos de diver-sos tipos.

La sala de torpedos se encontraba situada en la parte superior de la proa entre los dos cascos. También podía utilizar los tubos lanzatorpedos para el lanzamiento de minas.

Para detección de otros sumergi-bles, llevaba un sonar de búsqueda activo /pasivo con el receptor / emi-sor del sonar instalado bajo la sala de torpedos, complementado este con un radar banda I-J de detección de blancos. El sistema de contramedidas incluía el ESM (electronic support measures), sistema avisador del radar y radiogoniómetro. Las comunicacio-nes se podían efectuar a través del sis-tema de radio o a través del satélite. Se habían incorporado dos boyas flo-tantes para las antenas, con la finali-dad de facilitar la recepción de las se-ñales de radio, definición de blancos y datos de navegación a través del sa-télite, bajo navegación en inmersión e incluso bajo gruesas capas de hielo.

La maquinaria propulsora princi-pal del submarino consistía en dos reactores nucleares de agua presuri-zada y dos reductores / propulsores de turbina, incluyendo cada uno una turbina de vapor y una caja reducto-ra. Cada montaje turbopropulsor es-taba instalado en el casco principal.

Los reactores nucleares producían cada uno ciento noventa megavatios, los cuales eran destinados a suminis-trar potencia a dos turbinas de vapor de cincuenta mil caballos y cuatro turbogeneradores de tres mil doscien-tos megavatios. Dos generadores Dié-sel de ochocientos kilovatios estaban destinados a servir como unidades de propulsión de reserva, funcionando directamente acoplados a la línea de ejes del sumergible. La propulsión se llevaba a cabo mediante dos hélices de paso fijo de siete palas. También se habían diseñado unos sistema de pro-pulsión azimutal (thrusters) en la proa y popa, formados por un monta-je telescópico giratorio con hélices y movido a través de un motor eléctrico de setecientos cincuenta kilovatios. v

adeB

arc

os

41

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 Nordesía

Page 16: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Animación y toques de comedia animan los estrenos de la semana

Tim Johnson firma la versión cinematográ-fica del libro “The true meaning of Sme-

kday”, “Home. Hogar dulce hogar” de Adam Rex, una película animada donde el alienígena más optimista de la galaxia, en un intento por huir de su propia raza, se topa con una adolescente con quien inicia un via-je que les llevará a la salvación del planeta.

Rihanna, Jennifer López, Steve Martin y Jim Parsons ponen voz a los personajes de la última creación

El recientemente des-aparecido actor Robin Williams encarna a Henry Altmann, un

paciente al que una doctora sustitu-ta (Mila Kunis) le comunica por error que solo le quedan 90 minutos de vida en “El hombre más enfada-do de Brooklyn”, uno de los estrenos destacados de esta semana.

Con este diagnóstico, Altmann inicia un frenético viaje por las ca-lles de Nueva York para intentar so-lucionar todos los errores que co-metió en su vida, mientras la doctora no parará hasta encontrar-lo y explicarle su confusión.

Por otro lado, el director neoyor-quino Abel Ferrara reconstruye las últimas horas de vida del cineasta e intelectual italiano Pier Paolo Paso-lini, encarnado en Willem Dafoe, antes de ser brutalmente asesinado en una playa de Ostia la noche del 2 de noviembre del 1975.

El estreno de “Pasolini”, tras su paso por el Festival de Venecia en agosto pasado, coincide con el 40 aniversario de la muerte de un ar-tista total, autor de títulos como “Teorema” o “Saló, los 120 días de Sodoma”, que fue amado y odiado a partes iguales.

DRAMA Y OBSESIÓN

Tras ambientar los prolegómenos de la última gran crisis financiera de EEUU en “Margin Call”, el direc-tor y guionista J.C Chandor se tras-lada en “El año más violento” a 1981 que, según las estadísticas, fue el más peligroso en la historia de la ciudad de Nueva York.

Protagonizado por Jessica Chas-tain y Oscar Isaac, este drama crimi-nal cuenta la historia de un inmi-grante y su familia, que intentan

Lo último de Robin Williams y el crimen de Pasolini, en la cartelera

Los atuendos originales de la

saga Stars Wars se exponen en

el museo EMP de Seattle. El

bikini de la princesa Leia en “El

retorno del Jedi”, el disfraz de

pelo de yak de Chewbacca y la

imponente fi gura de Darth

Vader son las piezas estrella de

la última exposición itinerante

sobre la saga, que reúne hasta

sesenta trajes. EFE/MARC ARCAS

El director del Festival de Cine

de Málaga, Juan Antonio Vigar,

presentó esta semana en el

ayuntamiento malagueño el

cartel de la décimo octava

edición del Festival de Cine

Español de Málaga así como los

contenidos del certamen que se

celebra en abril. EFE/JORGE ZAPATA

El equipo que participa en la

película “Toro”, encabezado por

los actores Luis Tosar y Mario

Casas y el director Kike Maíllo,

se trasladó esta semana a Vigo

para continuar el rodaje. EFE/S. SAS

EXPOSICIÓN ITINERANTE

DE SESENTA TRAJES

ORIGINALES DE STAR WARS

PRESENTACIÓN DEL XVIII

FESTIVAL DE CINE

ESPAÑOL DE MÁLAGA

EL EQUIPO DE “TORO”

TRASLADA EL RODAJE A LA

CIUDAD DE VIGO

resford plantean una improbable alianza entre los dos colectivos en pro de una causa común, con Billy Nighy, Imelda Staunton y Dominic West en el reparto.

Por último, se estrena el debut ci-nematográfico de Daniel A. Sán-chez, con Nancho Novo y Diana Pe-ñalver, “Tres días en Pedro Bernardo”. Combinando drama y comedia, cuenta la historia de Fidel Sánchez, un director de cine que a sus 55 años decide retirarse a su pueblo natal para pasar más tiempo con su mujer y su hijo.

rious”, “En la mente del asesino”), “Obsesión” explora hasta sus últi-mas consecuencias los peligros de una atracción fatal.

La ópera prima del director aus-tríaco Fritz Urschitz, el drama ro-mántico “Mi tierra”; y un documen-tal que recorre a lo largo de tres horas la National Gallery de Lon-dres, del veterano Frederick Wise-man, completan la cartelera de esta semana.

El cartel promocional de “El hombre más enfadado de Brooklyn.

sacar adelante su negocio, frente a la corrupción y la violencia que amenazan con destruirlo todo.

Por último, la actriz Jennifer Ló-pez se pasa al thriller psicológico en “Obsesión”, con un papel de joven madre que, tras su divorcio, comien-za una relación con un vecino ado-lescente, interpretado por Ryan Guzman, que resultará más sinies-tro de lo que parece. Dirigida por Rob Cohen (“The Fast and the Fu-

de la factoría Dreamworks, dirigida a los más pequeños de la casa.

Por otro lado, la ganadora del Bafta al mejor debut, “Pride”, llega a los cines esta semana. El filme está basado en la historia real de las reivindicaciones del sindicato de mineros y el colectivo de homo-sexuales en el Reino Unido, en el verano de 1984, durante el manda-to de Margaret Thatcher. En clave de humor y con una potente banda sonora de la época (Pet Shop Boys, Culture Club, New Order), Matthew Warchus y el guionista Stephen Be-c

ineTeatro

42

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

Page 17: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

NONITO [email protected]

Raphael es “mucho”. Tras recuperar el aliento entre gira y gira, hace el petate y

de nuevo se recorre medio mundo donde sus fans lo esperan con los brazos abiertos. Tiene casi tantos discos como años y mantiene una vitalidad y lozanía escénica que provoca admiración.

El pasado año fue elegido cabe-za de cartel de “Sonorama”, uno de los festivales “indies” más presti-giosos de España, lo cual levantó polémica en algunos sectores “in-dependientes”. Raphael respondió: “A mí me gusta meterme en todo. Estoy en la onda de hoy, y sin nin-gún esfuerzo. Si no he entendido mal ‘indie’ significa independiente, que es lo que yo he sido toda mi vida, desde que terminó mi primer contrato de discos, que era leoni-no. He hecho siempre lo que he querido”. Su presencia en el festi-val fue un éxito.

En su anterior gira, “Mi gran no-che”, daba protagonismo a cancio-nes que en su momento habían sido inevitablemente eclipsadas por grandes éxitos que habían co-

José Gamelo, más co-nocido como Nelo, sigue adelante con su proyecto Pálida,

enchufado a la música electrónica analógica con la que dibuja y cons-truye espacios que estimulan sensa-ciones y provocan con sus resonan-cias múltiples situaciones de euforia motivadoras, que en su nuevo disco “From the bottom of a lake”, indu-cen al baile. Un disco que figura ya en el número cinco del “Top Ten” de la revista Mondosonoro en su edi-ción para Galicia, donde se refleja buena parte de la actualidad musi-cal gallega.

Este músico vigués encuadrado en la compleja delimitación de mú-sica “electrónica-dream, pop-tran-ce”, –que también para abreviar puede definirse como “electrónica subconsciente”– construye en su úl-timo trabajo un tapiz sónico a ma-nera de “picture music” con el que recrea una aventura musical, desde las profundidades de un lago hasta la superficie del agua. Una apasio-nante excursión musical en la que encontramos sonidos inusuales, con “ficciones” vocales a modo de narración en “off” fantasmagórica, como recurso descriptivo en el que prevalece un original sentido del ritmo, muy imaginativo, con mati-ces que buscan confrontaciones so-noras con meandros melódicos flo-tantes, en los que muestra un control y expresividad sobresalien-te, creando un equilibrio en el deta-lle entre lirismo emocional y la pura diversión.

Nelo, que forma parte del colec-tivo Metamovida, ha encontrado en el proyecto Pálida el recinto ade-cuado para dar salida a su carácter polifacético por los caminos de la experimentación tímbrica, la bús-queda del redescubrimiento sonoro a través de las transformaciones. Alguien dijo que, “no solo cambian los tiempos, sino también el mismo concepto de temporalidad y del arte que más partido saca de ella: la mú-sica”. “From the bottom of a lake” es un ejemplo que se aparta de cri-terios convencionales, recomenda-ble para “pistas de baile” y los segui-dores de la música electrónica y los sonidos sintéticos.

Raphael trae sus “joyas de

la corona”

Pálida presenta

su disco “From

the bottom

of a lake”

RAPHAEL NO PARA… SIGUE, SIGUE, INCANSABLE,

A SUS 72 AÑOS –SUBIÉNDOSE A LOS ESCENARIOS

A LO LARGO DE 55– PARA LUCIR CON ORGULLO LO

QUE ÉL LLAMA SUS “JOYAS DE LA CORONA”,

TEMAS HISTÓRICOS EN SU CARRERA

PROFESIONAL Y EN LA MÚSICA POPULAR EN

ESPAÑOL DEL ÚLTIMO MEDIO SIGLO. EL PRÓXIMO

SÁBADO 11 DE ABRIL ESTARÁ DE NUEVO EN EL

PALACIO DE LA ÓPERA DE A CORUÑA CON SU GIRA

“DE AMOR Y DESAMOR” EN LA QUE VOLVERÁ A

BRINDAR A SU NUMEROSO PÚBLICO ALGUNAS DE

SUS CANCIONES IMPRESCINDIBLES

incidido en el tiempo. En “De amor y desamor” recupera canciones re-ferenciales en su carrera, sus gran-des éxitos, pero con nuevas versio-nes mucho más elaboradas y trabajadas, en una voz vibrante y todavía poderosa en todas las tesi-turas por las que caminan sus can-ciones, aunque supongan para su voz un enorme esfuerzo. No le im-porta, es su estilo de siempre, in-confundible, enternecedor, sensi-blero y sensible, que le llevó a un estrellato y que mantiene aún con esfuerzo, trabajo y entrega.

Junto a él estarán en el escena-rio, Juan Pietranera, piano; Juan Guevara, guitarra; David Pérez, te-clados; Ezequiel Navas, batería y Javier Muñoz, bajo. Tras un mix instrumental “pasará revista” a 33 canciones entre las que figuran, “Digan lo que digan”, “La canción del trabajo”, “Yo sigo siendo aquel”, “Hablemos del amor”, “Estuve ena-morado de ti”, “Gracias a la vida”, “Desde aquel día”, “Tamborilero”, “En carne viva”, “Escándalo” y “Ámame”. Un concierto que no de-jará indiferente a nadie para reafir-mar que Raphael sigue imparable.

Nach regresa por todo lo alto

con un enorme disco de rap.

Tras su exitosa incursión en el

mundo del slam con “Los

Viajes”, su nuevo trabajo,

titulado “A través de mí”,

supone toda una declaración de

principios por parte del artista

alicantino. Un impecable manual

de rap orgánico y mordiente que

rezuma honestidad y clase, y

que contiene algunos de los

mejores temas que ha dado. En

él Nach se muestra como es… la

mezcla perfecta de cabeza y

corazón, de intelecto y pasión,

de dureza y sensibilidad, porque

es duro con quien abusa y

sensible con quien precisa

afecto. Rap marca de la casa, hip

hop en tromba, una manada

desbocada de metáforas Y

adjetivos, dejando que la belleza

y el amor pasen primero y la

denuncia después.

Scorpions celebra su medio siglo

de vida con un nuevo álbum de

estudio, “Return to forever”, que

ya está a la venta, disponible en

formato CD, CD Deluxe, vinilo,

Caja de Coleccionista (Edición

limitada), y en otras

confi guraciones digitales y

físicas. En estos cincuenta años,

el mundo ha cambiado muy

rápidamente. Cuando Scorpions

comenzaron su carrera, era

difícil imaginar un presente como

el nuestro, con smart phones,

internet y servicios online de

música en streaming; difícil

incluso para los autores de

ciencia fi cción más osados.

Scorpions han visto y participado

en todos estos cambios,

manteniéndose a la altura de

estas novedades como artistas y

músicos, sin dejar de ser fi eles a

sí mismos en ningún momento.

Algo que también queda

refl ejado en “Return to forever”,

donde la banda continua cargada

de alta tensión con temas como

“Going out with a bang” o

“Rock‘n’Roll Band”.

NACH

“A TRAVÉS DE MÍ”

SCORPIONS

“RETURN TO FOREVER”

todoM

úsic

a

43

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 Nordesía

Page 18: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

UN MONOPOLY QUE

AYUDA A AHORRAR

Cualquiera que haya

disfrutado de largas partidas

al Monopoly se enamorará de

esta hucha hotel de

Monopoly que imita los

hoteles rojos necesarios en el

juego para acumular riqueza

y ganar las partidas. Se trata

de una hucha de cerámica en

color rojo que cuesta 15,90

euros. Tiene un tamaño de 15

x 10 x 11,5 centímetros y

cuenta con agujero en la

parte inferior con un tapón

de goma que permite extraer

nuestros ahorros cuando lo

necesitemos. Pero, ojo, que

como bien enseña el

Monopoly, para tener

riquezas hay que empezar

por ahorrar.

ÁRBOL CON CARGADOR

DE ENERGÍA SOLAR

Suntree cumple dos

funciones: carga tu móvil,

smartphone o tablet, y cuida

el medio ambiente. Se trata

de un dispositivo cargador

USB con forma de árbol, que

recibe luz y la convierte en

energía gracias a sus nueve

paneles solares de silicio

ubicados en sus ramas. Pero

no solo recibe y convierte la

luz natural, sino que también

lo hace con la artifi cial, lo

cual evita los problemas de

la noche. Mide 21,8 x 10 x 10

centímetros, lo que hace que

se pueda colocar en

cualquier lugar de nuestra

casa u ofi cina. Su precio es

de 85 euros.

ALTAVOZ BAJO LA ALMOHADA

Hay personas que para dormir necesitan algún tipo de sonido

que les acompañe: el relajante de la naturaleza, el ruido

blanco, un audiolibro, un podcast, o su música favorita. Sin

embargo, eso puede molestar al compañero de al lado. Para

solucionarlo, está SleepSound, un altavoz que se coloca bajo la

almohada y que es tan fi no que resulta imperceptible al tacto.

Viene cargado con relajantes sonidos naturales y también con

un conector de entrada de 3,5 milímetros que se puede

conectar a cualquier dispositivo.

RATÓN PARA LOS MÁS JUGONES

Logitech acaba de lanzar al mercado su nuevo ratón diseñado para

videojuegos llamado G302 Daedalus Prime MOBA. Posee un novedoso

sistema de tensión con muelles metálicos de los botones, para optimizar el

tiempo de respuesta con cada pulsación. Tiene un diseño muy estético en

color negro y gris con un llamativo LED azul en los laterales, y posee 4000

dpi de resolución. Además cuenta con seis botones programables con una

vida de más de 20 millones de pulsaciones.

La mesilla inteligente que cuida de nuestros sueños

CURVILUX INCLUYE TODO TIPO DE

COMODIDADES QUE HARÁN MÁS FÁCIL LA

ESTANCIA EN CAMA: CARGADORES

INALÁMBRICOS, ALTAVOCES, LUCES LED Y

HASTA, CÓMO NO, DOS CÓMODOS Y

TRADICIONALES CAJONES

Con Curvilux llega la mesilla de noche del futuro. Y es que a los márgenes de la cama

llega un mueble inteligente, que cuenta con dos puertos USB de 5V y una base de carga Qi para que co-nectar la tablet, el smartphone y lo que se tercie.

Y no solo eso, sino que además, con Curvilux se acabó lo de que la alarma-despertador del móvil sue-ne y no nos enteremos. Esta mesilla tiene una conexión bluetooth y al-tavoces Hi-Fi de alta fidelidad que hacen que sea casi imposible que-darse dormido mientras suena la alarma, pero además, también posi-bilita reproducir música de ambien-te o incluso responder llamadas ya

que incorpora un micrófono. Esto, por ejemplo, hará que los usuarios de iPhone puedan ha-blar con su aplicación Siri desde cualquier lado de la habitación y escucharle sin tener que afinar el oído o gritar.

Para dar todas estas opciones lo que incorpora Curvilux es un chip NFC para conectar smartphones o tablets con tan solo posarlo encima, sin enchufes de por medio.

Por si fuera poco con las innova-ciones de comunicación, esta mesi-lla inteligente también dispone de bombillas LED a nivel del suelo, que iluminan la parte baja de la habita-ción si es necesario sin que eso su-ponga un fogonazo demasiado fuerte para los ojos.

o.osha-sde ón y ar el

nes lo n chip ones o ncima,

nnova-a mesi-one de lo, que

Para los que leen li-bros en papel antes de dormir, Curvilux incluye luces LED que dan iluminación ambiental y per-miten leer con claridad y hasta con-ciliar el sueño. Por último, dispone de cajones con sistema de apertura

por pulsa-ción, y la

mesilla se pue-de usar con patas y tam-

bién pegarla a la pared con agarres. Esta maravilla no tiene un precio imposible, sino que solo cuesta unos 160 euros.

elInventa

rio

44

Diario de FerrolDOMINGO,22 MARZO DE 2015N

ordesía

Page 19: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

UN SUMILLER DINOSAURIO

Para que las botellas de vino vayan un poco más

allá y sean divertidas, el Wine-O-Saurio se convierte

en un gran elemento sobre la mesa. Así, las botellas

se transforman en una escultura de dinosaurio con

forma de Stegosaurus, Triceratops, Dimetrodon, o

una Parasaur. Están hechos a mano de madera

contrachapada de abedul báltico que se lija y se

termina con barniz de nogal oscuro o una mezcla

de cera de abejas y aceite de naranja . Cada

Wine-O-Saurio sostiene una botella de 750 ml.

MANDAR LA BASURA A LA LUNA

Es el momento de echar por la borda la basura. Eso hará Wesco Spaceboy

XL, que aterriza en la cocina, la ofi cina o la sala de control de la misión. Este

recipiente de estilo retro tiene la forma de una nave espacial y cuenta con

una capacidad de carga de 35 litros, un forro de metal galvanizado

resistente al fuego , una tapa de acero inoxidable y gran variedad de

colores (rojo, naranja, blanco y gris). Eso sí, su precio supera los 300 euros.

Impresión directa del móvil a la carcasa

PRYNT CONVIERTE LA

FUNDA DEL TELÉFONO

EN UNA IMPRESORA

FOTOGRÁFICA

permite visualizar el video asocia-do, almacenado en la nube.

Prynt almacena hasta entre diez y treinta hojas de papel fotográfico, y la impresión, que tendría una du-ración total de unos 30 segundos, sería térmica, es decir, que el propio papel llevaría una serie de com-puestos químicos que, mediante impulsos eléctricos que lo calien-tan, se activarían para formar colo-res, por lo que no necesita cartuchos de tinta.

Prynt es un proyecto que hará que las fotos digitales de los smartpho-ne no se queden en las tarjetas de memoria. El concepto en el que se basa este aparato es convertir la im-presora en una especie de funda para el móvil y se conectará a él a través de microUSB (o Lightning en el caso de los dispositivos de Apple).

Así, Prynt convierte la impresora en una funda para el móvil, de for-ma que parece que lo que tenemos entre manos es una cámara de fotos

compacta. Incluso incorpora un bo-tón adicional para realizar los dis-paros.

Una vez que se conectado el smartphone vía USB, entra en esce-na la aplicación a la que se vincula, que se encarga de asociarse con Prynt. De esta forma, al imprimir la foto y verla a través de la aplicación, aparecerá un botón de “play” que

El equipo de diseño de Torafu Archi-tects creó este obje-to cuando uno de

sus componente vio que un perro terrier era más feliz y estaba más cómodo cuando se tumbaba so-bre la ropa de su amo. Haciendo uso de la fragancia en nuestra ropa vieja, los arquitectos crea-ron un marco de madera sobre el que se podía estirar una vieja ca-miseta o sudadera para crear Wanmock: una hamaca para el mejor amigo del hombre. Está di-señada para un perro que mida Diseñado para un perro 25 a 38 centímetros de alto y de hasta tres kilos.

Una hamaca

para el mejor

amigo del

hombre

Este innovador sofá mochila es un dise-ño creado por Qui-ze & Milan y Eas-

tpak, es decir, una empresa de muebles pop y otra especializada en equipaje.

El sofá del club 01 y el puf pri-maria 02 se han rediseñado con la contribución de Eastpak que situó numerosos bolsillos, cre-malleras y tiradores. Así, se enca-ja la idea y se crea un conjunto de salón que funciona también a modo de mochila. Este sofá mo-chila tiene un aspecto elegante y

La mochila pasa de la espalda al sofá

fue diseñado con funciones mini-malistas en mente. Cuenta con múl-tiples zonas y tamaños de almace-namiento que le permite encajar cualquier cosa. Hay bolsillos con cremalleras y cierres para adaptarse a cualquier cosa, desde revistas a gafas, pasando por audífonos, con-troles remotos, cables, e incluso el ordenador portátil y la tablet. Así, este mueble ahorra espacio, a la vez que da aspecto de una pieza de di-seño. Está hecho en espuma de po-liuretano y tapizado con un revesti-miento de espuma y una tela seleccionada para cada caso.

elInventa

rio

45

Diario de FerrolDOMINGO,

22 MARZO DE 2015 Nordesía

Page 20: DE LOS CHEFS MÁS PRESTIGIOSOS DURANTE EL FÓRUM

Nord

esía

aVoces

Borja Thyssen y Blanca Cuesta ya hacen vida en

Andorra, donde están preparando el que será su

nuevo hogar. La pareja ha estado unos días en el

Principado junto a Tita Cervera, con quien

demostraron una excelente sintonía. La baronesa

está feliz de reunir a los suyos: “Con mi hijo, con mis

hijas, con Blanca, con los niños, con todos... Estamos

muy contentos”, recalcó. DIEZ MINUTOS

Demi Moore y Bruce Willis compartieron patio de

butacas para apoyar a su hija Rumer en su gran

noche en el programa “Dancing with the Stars”.

Acompañados de sus otras dos hijas, Scout, de 23

años; y Tallulah, de 21, la expareja aplaudió la

actuación de Rumer con su pareja de baile. Bruce

también acudió con su esposa, Emma. HOLA

Llevan juntos cerca de cinco meses y cada vez se les

ve más enamorados. Britney Spears ha logrado

alcanzar la estabilidad con su novio, el productor

Charlie Ebersol. Cada vez son más las ocasiones en

las que se puede ver a la pareja compartiendo su

tiempo libre y también con los hijos de la artista. HOLA

VIDA DE FAMILIA EN ANDORRA

UNA FAMILIA BIEN AVENIDA

BRITNEY SPEARS, ENAMORADA

DIARIO DE FERROL

AÑO XVI / NÚMERO 873

SUPLEMENTO DOMINICAL

DOMINGO22 DE MARZO DE 2015 Nuevas paternidades

Olivia Molina y Ser-gio Mur han dado la bienvenida a su se-gundo hijo, un niño

al que han puesto por nombre Eric. El orgulloso y feliz papá ha sido el encargado de comunicar la buena nueva a través de una preciosa foto-grafía en la que se pueden ver las manitas del pequeño buscando las de su padre. Una tierna imagen que refleja la inmensa felicidad de los recientes papás. “¡¡Ya estamos los cuatro!!” pone el actor junto a esta instantánea.

La pareja de actores ha logrado así la tan ansiada parejita puesto que en casa esperaba a su hermano la pequeña Vera, que está a punto de cumplir tres años. En todo caso, la pareja ya ha comentado en algu-na ocasión que les gustaría tener familia numerosa.

Por su parte, el humorista José Mota y su mujer, Patricia Rivas, es-tán esperando su tercer hijo, con lo

Los que ya tienen tres hijos son los actores Elsa Pataky y Chris Hemsworth, que esta semana cele-braban el primer cumpleaños de sus mellizos en su nuevo hogar en Aus-tralia.

Por otro lado, también son noti-cia los mellizos de Alberto y Charle-ne de Mónaco, que se han traslada-do con sus padres a una villa con jardín a las afueras del principado mientras en el palacio y la residen-cia de Roc Agel se hacen obras para adaptar las dependencias a la pre-sencia de los pequeños y que pue-dan disfrutar del aire libre y un gran jardín.

SERGIO MUR Y OLIVIA

MOLINA DAN LA

BIENVENIDA A SU

SEGUNDO HIJO, ERIC, Y

JOSÉ MOTA ANUNCIA

QUE ESPERA EL TERCERO

La revista “Semana” dedica su portada a las tensiones en el seno de los Alba con motivo de la herencia de Cayetana. Al parecer, la familia se ha dividido en varios bandos, con intereses económicos de por medio. El semanario apunta que los más perjudicados en esta guerra son Cayeta-no Martínez de Irujo y Eugenia. Carlos Fitz James, el duque de Alba, ha decidido que cada uno de los hermanos viva de sus rentas. Ahora él es el administrador de la Casa Alba y el patrono de la Fundación y ha pedido a C a y e t a n o que deje el Palacio de Liria. SEMANA

Sergi Capdevila es hijo del cantante Sergio Dalma y de Maribel Sanz, que se separaron cuando él tenía dos años. El año pasado, Sergi se daba a conocer al participar con su madre en el concurso “¡Mira quién salta!”, lo que provocó la ruptura entre su padre y él. Sergio Dalma nunca aprobó que su hijo fuera conocido. Desde entonces no se hablan y el cantante ha dejado de ayudarle: “Gané el concurso pero perdí a mi padre”, dice Sergi, de 19 años. Está deseando acabar

sus estudios de ESO pero su situación económica no le permite dejar de trabajar. Ha sido camarero y ahora espe- ra un traba-

jo para limpiar alcantarillas. LECTURAS

Más delgada, alta y más rubia, Paris Jackson, de 16 años, parece recu-perada de los problemas mentales que la llevaron a autolesionarse y tomarse pastillas para intentar quitarse la vida. La hija de Michael Jack-son ha estado ingresada mucho tiempo en un centro psiquiátrico, pero parece que ya ha dejado atrás los trastornos que amenazaron su vida. Paris intentó quitarse la vida en el verano de 2013, cuatro años después de perder a su padre, rodeada de una familia que peleaba por su custodia y con la irrupción de un actor que reclamaba su paternidad. DIEZ MINUTOS

Confl icto en la casa de los Alba

La nula relación de Sergio Dalma y su hijo

Paris Jackson sale del hospital

Alberto y Charlene

de Mónaco preparan

el palacio para sus

mellizos y Elsa

Pataky celebra el

primer cumpleaños

de los suyos

que esta pareja, que ya tiene en casa a Daniela, de siete años, y a José, de uno, este 2015 sí que se convertirá en familia numerosa.

En primera línea

Primera imagen del hijo de Sergio Mur y Olivia Molina; el humorista José Mota.