2

ÍNDICE

3 Editorial

4 a 13 Recuncho de Infantil

4 O noso edificio. Martín 5 anos

5 O noso traballo. Águeda 5 anos

6 O mundo visto dende os ollos dos nenos. Basilio 5 anos

7 Fin da viaxe. Alumnado de Infantil

8 Os nosos convidados. Rabab, Alba e Rosa 5 anos

10 As nosas saídas. Sara 5 anos

11 As nosas festas e conmemoracións. Miguel 5 anos

12 Adeus Infantil. Manuel, Basilio, Saleta, Alexando e Álex 5 anos

14 a 40 Recuncho de Primaria

14 O pequeno duende. Alumnado de 1º EP

16 Os primitivos. Alumnado de 2º EP

17 Os exipcios. Iria 2º EP

18 Xulio César e Cleopatra. Alumnado de 2º EP

19 Profundizando na vida mariña. Alumnado de 3º e 4º EP

20 Unha de contos. Carlota 4º EP

22 As aventuras de Flopi. Mauro 4º EP

23 Lectura recomendada polo alumnado de 3º-4º EP. Aitiana 4ºEP

24 Xogade 2014-2015

25 a 27 Pasatempos. Alumnado de 2º EP

28 As liñas de Nazca. Alumnado de 5ºEP

28 O conto da Granada. Alumnado de 6ºEP

30 El topo Campeón. César Aviñoá 6ºEP

31 Os misterios do Mosteiro. Alumnado de 6ºEP

33 Actividades complentarias da aula de 6º. Alumnado de 6ºEP

34 Who iswho? Alumnado de 6ºEP

37 a 39 Applícate o conto.

40 My Superheroes. Alumnado de 5º EP

42 O patio de Secundaria. Alumnado de 1ºESO

43 Que é o MIAR?Alumnado de 4ºESO

44 Entrevista a Beatriz e Iván. Sandra 4º ESO

46 Cadáveres exquisitos. Alumnado de 4º ESO

47 Poemas. Aarón 3º ESO

48 a 52 Mitos gregos. Inés, Beatríz, Guillermo,Victoria, Natalia e Sandra

53 Andorra 2015. Alumnado de ESO

55 Je suis Charlie. Sandra 4º ESO

56 a 58 Las olimpiadas más animales. Alumnado ESO

59 Gastroliteratura. Irene 4ºESO

60 Orientación Profesional en Cea. Dpto. de Orientación

61 Padre Damián. Carlota 4º ESO

62 O Clube de Lectura. Sandra, Yoana, Irene e Inés 4º ESO

63 Entrevista a Rochi Novoa. Inés, Beatríz e Sandra 4º ESO

65 Galicia en catro tempos. Alumnado de 4º ESO

66 Coñecendo o mundo microbiano. Alumnado de 4º ESO

67 Verán de libros. Alumnado do Club de Lectura

70 A despedida dos veteranos de 4º ESO

72 Contraportada

3

EDITORIAL Un ano mais temos aquí o noso Picurí, recén saído do forno, fresquiño e recenden-

te!!

Dentro destas páxinas atoparedes unha pequena parte das mooooitas actividades

que fixemos ao longo destes últimos dous anos.

Neste tempo aconteceron tantas cousas... Alumnado que ven, alumnado que nos

deixa (aínda que sempre ficará nos nosos corazóns). Cambios lexislativos; novos

proxectos, como a aplicación “APPLÍCATE O CONTO” ou a actividade de fomento da

lectura e a expresión oral no “CONTO CONTIGO”; a colaboración co PROXECTO

MIAR; contemplamos as estrelas, a conxunción de Xúpiter e Venus, á espera da apari-

ción do triángulo do verán.

Competimos e… gañamos!! Dentro do proxecto de Deporte Escolar, XOGADE.

Coñecemos poetas, artesáns, avós e avoas. Iniciámonos no mundo dos monicreques

de xeito totalmente artesanal e exclusivo (dende o momento en que fomos nós mes-

mos os que construímos os monicreques, o teatriño e elaboramos o guión…) e este

ano exportamos a idea a outros centros educativos e comezamos a nosa primeira xira

mundial, con parada en Amoeiro. Tamén fixemos festivais, festas e mesmo o primeiro

SERÁN DO COLE DE CEA!!

Todas estas actividades e moitas outras podédelas seguir na web do centro e nas

redes sociais que temos : Facebook e Twitter.

Coa axuda de todos vós, membros da Comunidade Educativa do noso Centro, conti-

nuaremos nesta apaixonante singradura, sen perder de vista a estrela que nos guía:

“APRENDENDO PARA UN MUNDO MELLOR”

Até dentro doutros dous anos.

4

5

O Picurí 10

6

7

O Picurí 10 FIN DA VIAXE: O PROXECTO REMATA

Fomos visitar en Arteixo a Voz de Galicia onde vimos os ordenadores onde traballaban os xornalistas que estaban

todos en silencio.

No taller vimos a rotativa que era a máquina que facía os xornais e levaba moito papel. Usan catro tintas: amarela,

vermella azul e negra. Despois ían cunhas pinzas polo aire. Tamén vimos unhas bobinas xigantes de papel reciclado. Des-

pois fomos visitar a redacción onde escribían as noticias traballando ata as doce da noite. Vimos tamén un plató de televi-

sión onde había moitas cámaras e luces. Vimos o museo onde había as fotos, xornais e máquinas antigas. Fixemos unhas

fotos diante do letreiro do avó que fundou o periódico. Cando saímos fomos comer e alí había moitos columpios. Comemos

bocadillos de chourizo, salchichón e queixo e de sobremesa galletas e peras. Estaba un día moi soleado así que puxemos

as gorras na cabeza.

Ao rematar o xantar visitamos o aeroporto de Alvedro. Había dous avións: unha avioneta e un helicóptero. Un estaba

queimado e chamounos moito a atención. O avión antes de despegar foi dar a volta e comezou correr moito. Logo saiu vo-

ando. Saudamos ao piloto.

No porto había un barquiño de paseo. Veu un policía e avisounos que tiñamos que subir rápido ao autobús, porque

se non multábanos. Vimos un transatlántico botando fume pola cheminea. Cando saiu do porto nós tamén saiamos do au-

tobús. Tamén vimos a torrer de control do porto e un barco veleiro que o estaban a arranxar. Tiña a coroa do rei Felipe e ían

botalo á auga. Tamén vimos moitos veleiros. Todos os barcos levaban a bandeira coa coroa.

Cando marchamos do porto fomos merendar ao carón da torre de Hércules.

Á volta algúns viñemos durmindo no autobús. Tamén recordamos as paradas que fixemos polo camiño para poder facer pis.

Tamén usamos os baños do autobús.

Pasámolo xenial !!!! Unha nova redactada polo alumnado de Infantil

8

9

O Picurí 10

OOSS NNOSOSOSOS CCONVIDADOSONVIDADOS

10

11

O Picurí 10

12

13

O Picurí 10

Rosa, Águeda, Saleta, Miguel, Martín, Manuel,

Basilio, Alba, Rabab, Alexandro, Sara e Álex.

14

15

O Picurí 10

Alumnado de 1º Primaria

16

Era unha vez un home que era o rei dunha tribo primitiva.

Un día, á súa mu-ller deulle un ataque ao corazón e ao rei deulle tamén un ata-que de tristura. na-da.

Pero logo se recupe-rou e a raíña non lle pa-sara

E resulta que... Vós pensades que vai

ter un fillo, polo debuxo. Pero vai ter xemelgos!!!

Alumnado de 2º Primaria

17

O Picurí 10

18

Un día César visitou Exipto. Alí coñeceu a Cleopa-tra e tiveron un fillo.

Despois, Xulio César morreu e Cleopatra colleu unha serpente e deixou que a envelenara e morreu.

19

Visitamos o Acuario e o Museo de Salazón de O Grove. No Acuario observamos distintas especies de animais que viven en auga salga-da e auga doce. Ah!! Ata tocamos una estrela de mar.

O Picurí 10

O alumando de 3º e 4º de Primaria realizamos una ex-cursión a O Grove.

O guía do Museo de Salazón amosounos as distintas artes para a pesca e conservación da sardiña en salgadu-ra.

Finalmente, fomos de viaxe en cata-marán pola Ría de Arousa. Atracamos a carón dunha batea onde nos ensinaron como cultivan ostras, vieras e mexilóns.

Ah!! E agasalláronnos con mexilóns cociña-dos ao vapor.

Que saborosos!!

20

21

O Picurí 10

Carlota

4º Primaria

22

Era unha tarde soleada de primavera do mes de maio, Flopi e os seus

amigos estaban a xogar no parque. A Eladiño lle gustaba moito xogar

ao fútbol, ata xogaba nun equipo! O seu equipo chamábase “Os Pengüís”,

el era o mellor. O seu amigo era Pingüi. Era moi amable e graciosa., ade-

mais, era a súa mellor amiga. Flopi nunca estaba quedo, era un fedello.

A casa de Flopi era moi grande. Era a envexa de todos os pingüíns! Es-

taba feita cos mellores bloques de xeo do Polo Norte. Os seus país eran

moi anciáns. El estaba moi contento porque sacaba moi boas notas en

“Heladicolexio”. Os seus país sempre lle agasallaban polas súas boas no-

tas con “frigochuches” e xoguetes. Eladiño non sacaba boas notas porque

pasaba todo o día xogando ao fútbol, en cambio, Pingüi sacaba tan boas

notas como Flopi, pero a ela , non lle agasallaban con “frigochuches” nin

xoguetes, lle daban libros. Encantáballe ler, ao rematar o

“Heladicolexio” sempre ía ao parque a columpiarse nos columpios, pero

a Flopi lle gustaba mais o tobogán e a Eladiño tirar o balón ao caldeiro.

Mauro

4º Primaria

23

Aitiana 4º Primaria

O Picurí 10

24

NESTE CURSO PARTICIPAMOS EN VARIAS SAÍDAS NO PROGRAMA

DE XOGADE, OBTENDO BOS RESULTADOS EN XOGANDO CO ATLE-

TISMO. Noraboa a todos os alumnos e alumnas que participaron en todas

as categorías.

Balonmán. Carballiño

Xogando co atletismo. Carballiño

25

EENCRUCILLADONCRUCILLADO

O Picurí 10

26

27

O Picurí 10

SSOLUCIÓNSOLUCIÓNS DODO EENCRUCILLADONCRUCILLADO

Alumnado de

2º Primaria

28

Algunha vez escoitastes fa-lar das liñas de Nazca? As Liñas de Nazca son antiguos xeoglifos que se atopan nas Pampas de Jumana, no deserto de Nazca, entre as poblacións de Nazca e Palpa (Perú). Foron trazadas pola cultura Nazca entre os años 550 e 650 d. C. Están compostas por va-rios centos de figuras que abarcan dende deseños sinxelos como li-ñas, ata complexas figuras zoomorfas, fitomorfas e xeométricas que aparecen trazadas sobre a superficie terrestre ( arañas, baleas, aves, monos...).

Foron descubertas polo ar-queólogo peruano Toribio Mejia Xesspes no ano 1939. O investigador americano Paul Kosok chegou a con-clusión de que eran precisos coñecementos matemáticos para interpretalas.

En 1943 contactou coa ma-temática alemana Maria

Reiche para continuar a súa investigación. Permaneceu toda a súa vida dedicada a elo. Substituiu o seu labor Phyllips Pitluga, astró-noma americana.

Algúns investigadores decían que só se trataba de camiños..., para outros os debuxos decían que eran un xigantesco calendario. A ciencia nunca chegou a dar un significado cierto sobre las Liñas de Nazca.

Alumnado de 5º Primaria

29

O Picurí 10

Xoán, un neno que ía camiñando pola rúa, atopou unha granada ti-rada no chan. Ao chegar á ca-sa abriuna e dun dos seus grans saíu un xenio, que lle dixo que lle conce-dería un úni-co desexo.

O neno, emocionado, pediu ser rei. (Non sabía gobernar... non era bo

coa xente... mandaba pagar moitos impostos... en inverno nas súas casas non había calefacción nin auga quente, e en todos os campos de cultivo mandou construír campos de golf!).

A xente, cansa, reuniuse, e pensaron en realizar unha votación na que se elixiría un novo gobernante. Este tiña que ser distinto ao anterior e ter máis experiencia. Pensaron nun ancián do pobo pero este non qui-xo.

O rei, que soubo da reunión, mando chamar ao xenio da granada. Cando este estivo na súa presenza o rei suplicoulle que lle concedese un último desexo: ser un bo gobernante. E así foi.

Pasados uns anos o xenio ao ver que toda a xente estaba contenta co modo de gobernar do rei, regaloulle unha cidade con: xardíns, fontes, rí-os...

O rei en agradecemento chamoulle á cidade Granada, e na praza principal mando plantar un granado que dá unhas granadas vermellas e suculentas.

Alumnado de 6º Primaria

30

César Aviñoá

6º Primaria

-¡Hola! Me llaman "el topo deportista", porque me en-canta hacer deporte. El que más me gusta es saltar a la comba; aunque tam-bién practico pesas, para estar fuerte y... ¿Sabéis por qué quiero estar fuerte? Pues muy sencillo: porque yo me alimento de la comi-da de los humanos. Tengo mis túneles subterráneos, pero... tengo que hacerle frente a los humanos. ¡Así es la vida! En el mundo de los topos se celebra todo tipo de co-sas que hacen los huma-nos. Pero a Topo Deportis-ta solo le importaba una

cosa: ir a los Juegos Olímpicos y quedar en el pódium. Se presentó sólo a la prueba de saltar a la comba. La prueba consistía en dar diez saltos en el menor tiempo posible.

Lo hizo y le salió bastante bien. Llegó la hora de los resultados...

¡¡Quedó primero!! ¡Que alegría se llevó! Y con su trofeo y su medalla de oro, se fue para casa muy con-

tento.

31

O Picurí 10

Contan os máis vellos do

lugar que no mosteiro de

Oseira séguese oíndo o

arrastrar de cadeas e a

música dun órgano nas noi-

tes de lúa chea.

Un bo día, un home vesti-

do con mala roupa, cun

sombreiro de palla e cun

caxato con cabaza, petou

nas portas do mosteiro de

Oseira e abriulle un frade:

-Boas noites. Que o trae a

vostede por aquí a estas ho-

ras? -preguntou o frade.

-Son Xoán, un peregrino a

camiño de Santiago e busco

un lugar onde acubillarme esta noite de lúa chea. O frade acolleuno con

agarimo. Ofrecéronlle a cea e mostráronlle o seu cuarto.

Á mañá seguinte, un gran barullo no pobo espertou aos frades do mos-

teiro, que preguntaron preocupados o que pasaba. A xente do pobo es-

coitara berros pola noite. Dicían ter visto un espírito en forma de dia-

bro. Cando todos estaban tranquilos, déronse conta de que faltaba un

home da vila. De súpeto apareceu Xoán, acabado de erguer:

32

-Que vos pasa? Non tendes

ganas de durmir? Eu dur-

mín toda a noite como un

leirón. Buscaron e buscaron,

pero non o atoparon.

Ao día seguinte, un caza-

dor da vila atopou o desapa-

recido. Era Manolo, o ente-

rrador e estaba morto!

Durante oito noites sucesi-

vas repetiuse o mesmo acon-

tecemento. O abade, xa far-

to, decidiu vixiar as portas

do mosteiro. Unha boa noite

algo saíu polas portas. O

abade seguiuno. Non pare-

cía un ser deste mundo. Era

un diabro que berraba e botaba lume polos ollos.

Con moito valor, o abade enfrontouse a el cunha cruz e unha biblia. O

ser transformouse en Xoán, o peregrino. O abade xa avisara as autori-

dades, que apareceron no monte. Arrestárono, xulgárono e condenáro-

no a vivir encadeado nunha cela do mosteiro.

Dende entón, ás noites de lúa chea, o espírito de Xoán arrastra as sú-

as cadeas e toca unha música terrorífica co órgano da igrexa..

Alumnado de 6º Primaria

33

O Picurí 10

Na "Hora de ler", no 1º trimestre, limos "Don Quijote" (debuxo de Gabriel).

En outubro, aproveitando os froitos do outono, buscamos información da

granada e fixemos un conto sobre ela. No curso 2013-14 (5º curso), todos os

luns había que traer unha redacción feita sobre un debuxo.

Ao longo de todo este curso, os mércores, expoñemos un traballo sobre un

tema escollido por nós. Os temas son e foron moi diversos.

Así: César Aviñoá falounos da ponte romana de Ourense; César de Bautis-

ta, de Asturias; Clara, da catedral de Ourense; Gabriel, de Abu Simbel; Sa-

ra, do Taj Mahal; Alicia, das minas do Río Tinto; José Manuel, da muralla

de Lugo; Rocío, da torre de Belém; Belén, dos celtas en Galicia e Xiana, das

Sete Marabillas do Mundo Antigo.

Alumnado de 6º Primaria

34

Read these texts and try to find out who is who.

Hi people! I´m a 6th grade pupil. I live in Torguedo. I like music. I´m tall. In my free time I play the tambourine and the drums. My birthday is on 6th December . I go to the school of music in O Carballiño. I like rollerskating. I love cinema, my favourite film is “El mundo según Barney”.

Hi! How are you? I´m a 6th grade pupil. My birthday is on 25th september. I´ve got brown eyes and brown and long straight hair. I´m 1 metre and 47 centimetres high. I live in Chao Real. I like watching TV and playing the piano. My favourite TV programme is comedy series. My favourite book is “La Lección de August”. Do you know who I am? Hello guys, here is my text.Try to discover

me!

I´m a 6th

grade pupil. My birthday is on

17th

February. I´ve got brown eyes, black

hair and I am thin. In my free time I

practice football in C.D. Cea with other

boys and girls. My favourite book is

“Sinsajo”. I like blue and green colours,

but my favourite colour is red. I like

films, but I don´t watch many, my fa-

vourite film is “Shooter”.

Bye, see you soon!

Hello everybody!

How are you? I'm a 6th grade pupil. My

birthday is on 14th may. I'm 11 years

old. I've got brown eyes and straight and

black hair. I'm short. I'm 1 metre and 51

centimetres high. I live in Toubes. I like

animals, playing basketball and com-

puters. My favourite subject is Maths. In

my free time I watch TV and play com-

puter games. My favourite TV pro-

grammes are comedy series. Do you

know who I am?

Hi everybody, how are you ? I´m a 6

th grade pupil. My birthday is on 6

th

december. I´ve got brown hair and brown eyes. I live in Casasnovas. I´m 1 metre and 51 centimetres high. My favourite book is “Diario de Niki”. In my free time I watch TV and listen to music. My parents work in a bakery. Try to g u e s s who I am.

6th PRIMARY

1

2

3

4

5

35

O Picurí 10

6th

PR

IMA

RY

36

Read these texts and try to find out who is who.

6th PRIMARY

Hi everybody,welcome to my text. I´m a 6th grade pupil. I´m tall, I´m 1 metre and 62 centimetres high. I´ve got red hair. My birthday is on 22nd february. I like playing computer games and watching videos. I love drawing. I´m my free time I like riding a bike and playing football. My favourite film is “Fast and Furious 7”.I live in Carballiño. My favourite colour is fluorescent green. I´m 12 years old. My fa-vourite book is “Sherlock Holmes y los irregulars de Baker Street”.Do you know who I am?

Hello guys!

How are you?

I'm a 6th grade pupil. My birthday is

on 11 may. I live in Ricobelo. I've

got brown eyes and blond, short

hair . I like playing football. I'm 1

metre 51cent. high. My favourite

book is ``El Diario de Greg ``. In

my free time I like watching TV.

Try to guess who I am.

Hi,people! What´s up? I´m a 6th grade pupil. My birthday is on 11 january. I´ve got brown hair and brown eyes. I´m thin. I´m 1 metre and 54 centimetres high. I live in Cea. I love playing football. My favourite book is “Diario de Greg”, and my fa-vourite film is “Los Pingüinos del Señor Popper”. In my free time I play football in C.D.Cea. Now, do you know who I am?

Hi everyone!

I´m a 6th grade pupil.My birthday is on 26

september. I live in Cea. I´ve got brown

hair and brown eyes. I like playing basket-

ball. I´m 1 metre and 63 centimetres high.

My favourite book is "El Corredor del La-

berinto" and my favourite film is

"Amanecer Rojo." In my free time I play

the accordion and the tambourine.

Now, do you who I am?

9

8 7

6

Hi,guys! I'm a 6th grade pupil. My birthday is on 29th october. I've got brown eyes and brown hair. I'm 1 metre and 52 centimetres high.I live in Silvaboa. My favourite book is ''Diario de una Friki'' and my favourite film is ''Viaje al Centro de la Tierra''. In my free time I go to ''Music and Movement'“. Do you know who I am?

10

Find the rigtht answers on the following pages

37

O Picurí 10

Do you remember the "Applícate o Conto" characters? Colour them following the numbers.

38

Do you remember the "Applícate o Conto" characters? Colour them following the numbers.

39

O Picurí 10

Do you remember the "Applícate o Conto" characters? Colour them following the numbers.

40

Alumnado de

5º Primaria

WHO IS WHO?

SOLUTIONS

1-Belén.

2-Alicia.

3-César A.

4-César B.

5-Clara.

6-Gabriel.

7-Sara.

8-Jose Manuel.

9-Xiana.

10-Rocío

41

O Picurí 10

Alumnado de

5º Primaria

42

Durante estes dous últimos cursos o patio de secundaria su-

friu unha lenta transformación.

Todo empezou cando o xefe de estudos “suxeriu” a certos

alumnos que pintaran as columnas do patio, e mentras facían

unha boa acción reflexionaban sobre outras “non tan boas”

que fixeran.

E vendo o ben que quedaron, o tema foise

animando. ¿E se pintamos os muros? Po-

den facelo os alumnos de plástica de 1º,

dixo Maite. A así foi, a partir dun deseño

de Celia Otero, os rapaces deixaron o pa-

tio irrecoñecible.

O PATIO DE SECUNDARIA

E xa que estamos..., a

eses bancos non lles vi-

ña mal unha man de pin-

tura....A partir das ideas

de Xosé e Alba e co in-

tenso traballo dos rapa-

ces de 1º.... Dito e feito! Así, co traballo de todos, temos un

espazo moito máis agradable, lumi-

noso, alegre. E a saber que máis se

nos ocorre... Todo é poñerse.

Que tal se pomos unhas plantiñas?- dixo a profe

Conchi- vin un deseño para un xardín vertical…

E os alumnos de 3º Miguel Ángel e Fernando

redeseñárono e construírono con material reci-

clado. E para rematar a faena os de 1º pintaron

as macetas e plantaron as plantiñas.

ALUMNADO DE 1º ESO

43

O Picurí 10

QUE É O MIAR? É un proxecto levado co obxectivo de construír un radiotelescopio o cal capta sinais

que proveñen do espazo. Foi levado a cabo o ano pasado por todos os alumnos da

ESO que quixeran participar e iste curso polos alumnos de 4ºESO de tecnoloxía.

O MIAR conta cunha serie de grupos nos

cales os alumnos se dividen para poder traba-

llar:

-Grupo de documentación

-Grupo de diseño

-Grupo de construcción

44

SANDRA: CAL FOI O TEU PRINCIPAL TRABALLO NO PROXECTO DENTRO DO GRUPO DE DISEÑO?

BEATRIZ: O meu principal traballo xunto coas miñas compañeiras foi o de plasmar nunha maqueta todo o que era

o radiotelescopio, tendo como referencia a estrutura do colexio e as súas zonas. O primeiro que fixemos foi repa-

rar as estructuras do colexio e as súas paredes de cartón con masilla para logo poder pintalas. Preparamos o teito

do colexio con cartón e suxetámolo con clavos. Tamén fixemos un xardín imitando a súa correspondente valla po-

ñendo un reflector plano(o cal recibe a señal e a concentra nun curvo e se envía a un receptor). Decir tamén que

dentro do grupo de documentación hai unha persoa que se encarga de subir fotos a “wiki”, describe en que consis-

ten os nosos traballos etc.

SANDRA: E CAL FOI O TEU DENTRO DO GRUPO DE CONSTRUCCIÓN?

IVÁN: Os nosos traballos foron varios ao longo deste proxecto. Nun

principio marcamos nunha parábola os puntos nos cales irían coloca-

dos os listóns que forman a estructura do reflector curvo. Logo prepa-

ramos os listóns os cales cortamos e metémoslles as súas correspon-

dentes escuadras para logo furalos, poñerlle os tornillos para así

poder colocar un flexe( último elemento da estructura). Tamén trasla-

damos a parábola en papel ao formigón para perforar no lugar idóneo

e deste xeito anclar os listóns, xa preparados ao solo. Unha experien-

cia única.

SANDRA: CREES QUE TIVECHES UNHA GRAN APORTACIÓN NO

PROXECTO?

BEATRIZ: Sí, sobre todo na maqueta porque entre as miñas compañeiras e eu, démoslle unha cara nova a maque-

ta (a cal fora utilizada noutra ocasión e houbo que facer varios arranxos).

SANDRA: QUÉ CHE PARECE O PROXECTO EN XERAL?

IVÁN: Foi unha experiencia moi interesante, atractiva para o meu gusto e de gran aprendizaxe.

SANDRA: PENSACHES ALGUNHA VEZ QUE CHEGARÍAS A FACER ALGO SEMELLANTE NA CLASE DE TEC-

NOLOXÍA?

BEATRIZ: Non, nunca e agora pareceume que iste proxecto foi unha experiencia moi interesante nunca vista ata

este ano e que me serviu para aprender a traballar tamén de outra maneira.

SANDRA: QUE FOI O QUE MÁIS CHE GUSTOU?

IVÁN: Quizáis poder elaborar algo máis complexo do que

normalmente acostumamos a facer sempre na clase de

tecnoloxía.

SANDRA: REPETIRÍAS O PROXECTO?

BEATRIZ: Por suposto que sí, sin ningún lugar a dudas,

xa que aprendín moito con el.

SANDRA: MELLORARÍAS ALGO DO PROXECTO?

IVÁN : Ao mellor traballar máis continuadamente, tódalas

semanas para así poderlle adicar todo o tempo que en

verdade necesita.

ENTREVISTA A BEATRIZ E IVÁN (ALUMNOS QUE PERTENCEN UN AO GRUPO DE DISEÑO E OUTRO AO

DE CONSTRUCCIÓN)

45

O Picurí 10

ENTREVISTA A JAVIER ( COORDINADOR DO PROXECTO, XUNTO COA PROFESORA DE TECNOLOXÍA)

SANDRA: Cres que os rapaces se implicaron ben no proxecto? JAVIER: Si, é un proxecto moi complexo, que só se está desenrolando en Cea, dentro de toda España. SANDRA: De quen foi a idea do proxecto MIAR? JAVIER: Do equipo Cacharreo.es aficionados. E xa tiñamos amizade con Maite. SANDRA: Cres que se poderá rematar o proxecto? Se así é cando? JAVIER: Sí, depende do traballo que leven a cabo os alumnos para re-matalo. SANDRA: Repetirias esta experiencia noutros centros?

46

Ama ata que che doia

Nun mar de tellas surcado por antenas

Corazón ignífugo

A túa pel, coa miña pel, o meu todo

A muller é a figura intachable, da forza ao largo da vida

Unha noite de xeada sen o teu calor

O seu despertador é a miña posta de sol

Ocorreu nunha longa noite de verán

Mais as tuas xemas de azabache embelesanme

Mais ti non quixeches vir

Sodes e sempre seredes os meus amigos

Unha vaca pastando

E agora arden os montes

Sentimientos de nostalxia no corazón

A miña máis bonita casualidade

Con vós trece anos estiven

Esa estrela que brilla na noite escura

Soamente os dous

Se non soñas nunca chegarás a ser máis do que eres

Tan quente como una bala entrando na miña alma

Quero compartir todo contigo

Se de verdade me queres, deixa que as miñas ás cheguen ó alto do ceo

Ti desgarras o meu interior

Serendipia de unión inmarcesible

Una baldosa que resbala

Prefiro que me odien polo que son, a que me amen polo que nunca serei

Este curso os alumnos e alumnas de 4º da ESO realizaron un Cadáver Exquisito imi-

tando aos grandes poetas vangardistas. Un Cadáver Exquisito é una composición basa-

da na consecución de versos, redactados por cada participante deste xogo. Esta activi-

dade foi levada a cabo na clase de Lingua Castelá como sempre supervisada por Luca.

Cadáveres exquisitos

47

O Picurí 10

I

Encontrarse con los bolsillos vacíos

como un rey sin corona o sin alas

un pájaro, un anochecer sin estrellas,

despertar totalmente perplejo y sin bríos.

Difucultoso sería el camino pedregoso

si no tengo llama, combustible o reposo

humor echo en falta cuando es acuoso

agrio manjar recojo sin ser sabroso.

Delante de mí hay un enorme umbral

asemeja un agujero oscuro y abismal

¿hay alguien ahí que me pueda ayudar?

Una soga o una mano amiga que agarrar

oigo agónicas bromas del odioso destino

sollozo mientras me consumo y me arruino. II

Gotas pasadas, soles caídos, ríos prohibidos

cúmulo de tonos grisáceos creo que perdidos

bosques quemados, y mucho humo en las venas

sentimientos pesados y algunas luces ajenas.

Cruzo puentes que rebasan ríos de ceniza

dibujo el ave Fénix en el cielo con mi tiza

no salvo los obstáculos, yo me los invento

hago llamas de papel que conduce el viento.

Límites, fronteras, vallas y muros destruidos

hasta los sietes mares a mis pies extinguidos

hasta los truenos que controlo no hacen ruidos.

Incluso de hogaño me río del agua salada

esa que jamás hubiese creído pasada

y hasta la nariz estaba enamorada.

III

Me hallo en una situación nada sencilla

a lo lejos percibo unas barcas amarillas

mayormente podridas y llenas de colillas

tengo que optar por una o pierdo mi casilla.

El tiempo me dirá si es buena decisión

en este momento aún controlo el timón

me precipito al agua en más de una ocasión

pero en ese caso me alzo con más razón.

Empiezo a cogerle aprecio a esta barca

en mi cuerpo ya ha dejado una enorme marca

este gran amor no lo destruirá ni la parca.

A pesar de que los días transcurren veloces

y surco los mares oyendo miles de voces

enamorado estoy sin importar nuestros roces.

Un pouquiño de poesía que nos ofrece

Aarón Sánchez, alumno de 3º da E.S.O

48

MITOS GREGOS

ORFEO E EURÍDICE

Orfeo era o fillo de Apolo e de Calíope e neto de Zeus e tiña o don da música

e da poesía. Orfeo amaba profundamente a Eurídice , quen acostumaba a pasear

coas náiades.

Unha vez, cando Eurídice daba un paseo, Arsisteo namorouse dela e come-

zou a perseguila . Ela escapou a gran velocidade pois amaba ao seu marido, pero

desgraciadamente mordeuna unha serpe e morreu.

Orfeo non atopou consolo para a súa desesperación e decidiu ir en busca de

Eurídice ao Hades, coñecida como a terra dos mortos. Grazas ao seu doce canto

conmove a Caronte, que o deixa atravesar o límite entre os vivos e os mortos. Alí

Orfeo conseguiu convencer a Perséfone e a Hades para que lle permitisen levar

consigo a súa namorada.

Todos aceptan que a leve pero cunha condición: Orfeo deberá prometer que

non intentará ver a súa muller ata que cheguen á luz do sol, no mundo dos vivos.

Segundo o acordado, a xove seguía a Orfeo no camiño cara á luz e no intre en que

ían abandoar a escuridade, Orfeo tivo dúbidas de que os pasos que escoitaba de-

trás del fosen os da súa amada. Entón

deu a volta e viuna, pero ela foi arras-

trada outra vez ao mundo dos mortos.

Desconsolado e cunha enorme sensación

de culpabilidade, Orfeo, regresou onda

os deuses quen non lle permitiron traela

de novo ao mundo dos vivos. O namorado

volveu á Terra só e desamparado pero

O mito no mundo da arte

Este cadro de Rubens, “Escena no infer-

no” (1638) atópase no Museo do Prado.

“Orfeo e Eurídice saíndo do infer-

no” (Auguste Rodin)

49

O Picurí 10

CPI Virxe da Saleta “Aprendendo para un mundo mellor”

Na poesía latina, este mito aparece no cuarto

libro de “As Xeórxicas” de Virxilio e en

“As Metamorfosis” de Ovidio.

NA MÚSICA…

Christoph Willibald Ritter von Gluck fixo unha

composición de ópera estreada no 1762 e basada

no mito de Orfeo e Euridíce.

Claudio Monteverdi creou a ópera L´ORFEO,

estreada en 1607. Esta é a máis antiga e unha

das poucas que aínda se seguen representando.

NO CINE: “ORFEO NEGRO” é unha película

francesa sobre o mito de Orfeo e Euridíce.

Estreouse no ano 1959.

50

Ícaro era fillo do arquitecto Dédalo (construíra o labirinto do minotauro) e os

dous vivían atrapados en Creta baixo o mando

do rei Minos. Dédalo fabricou unhas ás, para

que el e máis o seu fillo puidesen saír da illa.

As ás estaban formadas por plumas unidas me-

diante cera.

Unha vez rematadas advertiu a Ícaro

que non ascendese moito, xa que o sol derre-

tería a cera; e que tampouco descendese, por-

que a auga do mar mollaríaas e impediríalle vo-

ar. El e mais seu pai emprenderon a viaxe, pero

Ícaro ascendeu demasiados e, ao derreterse a

cera, perdeu as ás e caeu ao mar. Seu pai chamou a terra máis próxima a onde

seu fillo caera Icaria, no seu honor e ao chegar a Sicilia construiu o templo de

Apolo e ofrendoulle as ás de Ícaro.

(…)Volar, volar, del suelo despegarse,

ser hermano del águila en la altura,

(…) Si el brío juvenil es invencible,

¿ por qué cayendo estoy ?

¿Cómo es posible que en mi descenso me ha tragado el

mar?

Francisco Álvarez Hidalgo

O MITO DE ÍCARO

Pandora (omnipotente) é a primeira muller, como

Eva na relixión xudeocristiana. Por orde de

Zeus, Hefesto (deus do lume) modelouna a imaxe

e semellanza das inmortais e obtivo a axuda de

Atenea (deuda da sabiduría). Zeus ordeou a súa

creación para castigar a raza humana. Cada de-

us otorgoulle a Pandora unha cualidade como a

beleza, a gracia, a intelixencia, a habilidade ma-

nual, entre outras; pero Hermes (mensaxeiro

dos deuses e intérprete da vontade divina) puxo

no seu corazón a mentira.

O mito de Pandora

51

O Picurí 10

De acordo con outra tradición, a caixa contiña

todos os bens e Zeus entrégalla a Pandora para que

lla regale a Epimeteo o día da súa voda, pero ela

abriuna imprudentemente e todos os bens escaparon

e volveron ao Olimpo (lugar onde viven os deuses), deixando aos homes aflixidos por

todos os males, co único consolo da esperanza.

O mito de Pandora recóllese en diversas fontes literarias antigas, sendo as de Hes-

íodo unas das máis importantes dentro das súas grandes obras: “Teogonía” e “ Os

traballos e días” .

Conduciu Zeus a Pandora ata a Terra e todos quedaron pasmados ante a figurada fer-

mosa de Pandora. Ela dirixiuse a Epimeteo o inxenuo irmán de Prometeo e deulle

unha caixa, agasallo de Zeus. En van este advertira ao seu irmán que nunca aceptase

un obsequio que viñese do mesmo Zeus para non ocasionar con iso ningún dano aos ho-

mes.

Aquela caixa contiña todos os males e Pandora,

morta da curiosidade por saber o que contiña esta,

abriuna e deixou que os males inundaran a terra. Pa-

ra cando logrou cerrar a caixa, o único que quedaba

dentro era a esperanza, polo que os humanos non a

recibiron. Deste mito provén a expresión “A espe-

ranza é o último que se perde”.

Prometeo é coñecido como o titán protec-

tor da humanidade. Ao principio engañou os de-

uses do Olimpo para que levasen as partes in-

servíbeis dos animais sacrificados, os ósos e a

graxa, as cales se queimaban na cerimonia do sa-

crificio, mentres que os humanos quedaban coa

pel, a carne e as vísceras. Para vingar esta ofen-

sa, Zeus decidiu quitarlle o lume á humanidade.

Sen embargo, Prometeo subiu ó Olimpo para

roubárllelo aos deuses e devolvérllelo aos huma-

nos. Isto enfadou moito aos deuses e Zeus, farto

de que Prometeo sempre lla xogase, mandouno en-

cadear a unha montaña onde, para que sufrise cada día, unha aguia picáballe o fígado

pero este sempre lle volvía medrar, xa que era inmortal.

O mito de Prometeo

52

Este mito tamén deixou una importante pegada na arte e a literatura

posteriores, inspirando numerosas poesías, como as de Lord Byron e

Goethe, e pinturas, entre elas a de Heinrich Friedrich Füger- na imaxe

-, ademáis de óperas (Prometeo, de Carl Orff), novelas (Frankenstein

ou o moderno Prometeo, de Mary Shelley), obras de teatro e can-

cións.

“ Titán! Ante cuxos ollos inmortais

os sufrimentos da humanidade,

vistos na súa triste realidade,

non eran como as cousas que os deuses desprezan. (…).

“Prometeo”de Lord Byron

Aracné era unha fermosa moza coñecida pola

súa arte de tecer la. Era tan bo o seu traballo que to-

do o mundo pensaba que o que facía era grazas á de-

usa Atenea,negou. Ela negábao porque era mentira. Ao

escoitar isto Atenea aparecéuselle disfrazada de vella

ameazándoa e dicíndolle que nunca podería ser supe-

rior a unha deusa. Aracné moi enfadada desafiouna a

demostrarlles a todos cal das dúas tecía mellor. E así

foi: Atenea quitou o disfraz e tanto unha coma outra

comezaron a tecer durante horas sen descansar.

Ao rematar, a deusa viu o bordado da moza e decatouse de que era moito me-

llor que o seu. Chea de rabia rompeullo e Aracné humillada intentou afogarse. Arre-

pentida do seu acto, a deusa salvouna da morte pero convertiuna en araña para que

seguise tecendo ata a fin dos seus días.

“ Aracné” ( Tintoretto) “ Aracné ou a dialéctica”. Paolo Veronesse

Este traballo foi realizado por Inés, Beatriz, Guillermo, Victoria, Natalia e Sandra,

alumnas e alumnos de Cultura Clásica (4º ESO)

ARACNÉ

53

Durante a última semana de xaneiro realizouse unha excursión a Andorra dos alumnos da ESO,

“SEMANA BLANCA”, compartindo vivencias con outro centro da provincia. Durante 5 inten-

sos días os alumnos aprenderon moitas habilidades novas de deslizamento sobre neve, na esta-

ción de “Grandvalira”, a máis grande da península con máis de 200 kms esquiables y pistas para

todos os niveis. Os alumnos, entre outros obxetivos conseguiron:

• Coñecer o deporte do esquí dende a práctica

• Deslizarse nunha pista de baixa dificultade mantendo o equilibrio

• Coñecer o material preciso para a práctica e o seu uso

• Coñecer o funcionamento dunha estación de esquí

Aloxados nun hotel céntrico de Andorra o noso día a día era emocionante, dende as 9:00

ata as 17:00 que volvíamos ao hotel para descansar e completar a tarde con algunha actividade

extra como patinaxe sobre xeo ou visita e baño nas Termas de Caldea e pasear e coñecer Ando-

rra e realizar algunas compras.

Para moitos alumnos era a primeira excursión con pernocta fora do seu fogar e as habilida-

des (organización, puntualidade, comportamento…) e nivel de responsabilidade foi excelente.

Finalmente todos os alumnos aprenderon a esquiar aceptablemente, para a partir de ese

punto progresar e nun futuro disfrutar do seu tempo libre valendose do esquí como forma de

ocio e mellora da condición física.

Esperando que chegue o próximo ano para repetir a experiencia, as seguintes imaxes e tes-

temuñas mostran moito mellor o vivido polos nosos alumnos…

“Esta excursión gustounos moito e foi moi divertida, xa que puidemos aprender a esquiar

e coñecer novos lugares. Tamen compartimos experiencias con outros compañeiros de Castro

Caldelas, temos tamen grandes anécdotas sobre diversas caídas e sobre todo o vivido no au-

tobús”.

Pablo, Xosé, Alba, Alicia, Vanesa e Andrea, 1º ESO.

“Durante a nosa vivencia en Andorra, os dous representantes de 4º de ESO, os grandísi-

mos Alex e Floro, pasaron unha das súas mellores semanas da súa vida. Para nos esa experiencia

foi algo especial, xa que dende pequeniños ansiabamos ir a Andorra e pudemolo facer posible o

último ano da nosa etapa de ensinanza obligatoria. En resumen esa semana foi esquí de mañá,

comer, máis esquí logo, unha tarde soltos pola cidade e unhas noites dignas de recordó”.

Floro e Alex, 4º ESO

“O sábado 24 de xaneiro alumnos da ESO emcamiñámonos a Andorra. Eramos uns 20 compa-

ñeiros, e todos tiñamos algo en común: gañas de pasalo ben. A viaxe en autobús a Andorra,

chea de nervios, foi larga (unas 14 horas!), pero mereceu a pena, pois pasamos una das mellores

semanas das nosas vidas. Naquelas montañas divertímonos, coñecemos aos rapaces de Castro-

caldelas, demos paseos pola cidade, fomos ao balneario… e sobre todo, esquiamos. Baixamos

un montón de pendentes rodeados de neve, montamos no telesilla, recorremos a estación.. E

tamén caemos algunas veces, pero sempre nos levantamos!

Esta inesquecible viaxe non sería posible sen os nosos profesores, en especial Maite e Re-

quejo. Gracias por facer que poidamos vivir experiencias únicas como esta.”

Carlota, Andrea, Laura, Yanela, 3º ESO

ANDORRA 2015

O Picurí 10

54

ANDORRA 2015

55

O Picurí 10

O 7 de Xaneiro, volveu acontecer o que tantos e tantas tíñamos xa case olvidado nas nosas

mentes. Pero sí, aconteceu. O sorprendente é que aínda haxa xente que xustifique este acto tan

violento e de tanta maldade para aqueles que só estaban facendo o seu traballo (humor). A súa

vida acabou nas valentes oficinas da revista satírica “CHARLIE HEBDO”.

Non sei por onde comenzar, porque a verdade é que é bastante difícil. Eu, Sandra son unha

rapaza corrente, galega que soño con ser xornalista algún día e se son sincera, este caso dáme for-

zas para seguir adiante. En que cabeza cabe a idea de que haxa que matar a alguén por debuxar e

realizar caricaturas?, Está o mundo tan triste e pechado para iso?, Onde está a liberdade de expre-

sión?. A solución non é a violencia, pero a mellor maneira de responder ante esta barbarie terroris-

ta é como responderon os integrantes do “CHARLIE HEBDO”. Hai que seguir traballando, publi-

cando e nunca renderse nin terlle medo á xente fanática, extremista e radical como esta.

Loitemos pola liberdade de expresión. Ninguén ten dereito a matar a outra persoa e por carica-

turizar menos. Non debemos encollernos e calar, porque o fanatismo é o peor que pode haber.

Días de tristura para os franceses e para todo o mundo, pero con moito apoio dende todos os lu-

gares . Eu, como pequena integrante do mundo , optei por facerme escoitar e mandar o meu

apoio a todos os franceses e integrantes da revista, logo desta tremenda inxustiza. Para iso , fixen

un traballo na clase de Francés apoiando a revista e a un dos nosos grandes valores: a liberdade de

expresión. En sinal de loito, decidín estar todo este curso cunha pegatina no meu estoxo “JE SUIS

CHARLIE HEBDO”, para non olvidar o ocurrido, porque moitas veces logo da desgraza esquecé-

monos moi rápido do acontecido, e eso non debe ser así. Forza e apoio para a prensa, para Francia

e para a liberdade de expresión, que iso non nolo quitará ninguén ao longo das nosas vidas. Únete

ao berro do mundo pola liberdade e a paz. Que non che dea vergoña mostrar o que sintes e pen-

ses, aínda que moitas veces vaias a contracorrente ou penses que estas facendo algo que a maioría

non fai. O mundo é da xente valente, que non cala nin se encolle ante as consecuencias que poidan

ter, moitas veces sen darse conta que as súas vidas están nas cordas frouxas da ignorancia. Que o

teu berro, a túa rabia e a túa espranza se espallen polo mundo enteiro e berra cando queiras e a ti

che apeteza sin ter temor ningún. “ JE SUIS CHARLIE HEBDO”, porque detrás de ti haberá un mi-

llar de persoas decíndoche que están contigo e xunto a elas a liberdade de expresión e o desexo

de crear un mundo mellor. Sandra Pérez Vilas

4º ESO

56

O pasado curso, os alumnos de secundaria desenvolveron o proxecto

“Nas nosas mans: Monicreques na aula”, cun exitoso resultado. O obxectivo

era arriscado: ser capaces de crear, partindo da nada , unha obra de moni-

creques que representar a final de curso. E cando se di partindo da nada, é

literal. Non había nin obra, nin monicreques, nin escenario, nada de nada.

O primeiro paso foi repartir as

tarefas. Os alumnos de 4º encargá-

ronse de construir o teatrillo, un tra-

ballo que xa comezaran o anterior

curso en Tecnoloxía. Foi un traballo

de dous cursos, no que deseñaron,

planificaron, construíron e fixeron as

modificacións necesarias para resol-

ver os ploblemas que foron xurdindo.

O resultado.....moito máis que satis-

factorio... as imaxes falan por sí mes-

mas.

57

O Picurí 10

Os encargados de crear a obra

foron os alumnos de 2º. Coa a axuda

da profesora de Lengua y Literatura

elaboraron o guión, a partir do relato

do alumno Miguel Ángel Lozano. Des-

pois de varias revisións, modifica-

cións e adaptacións acadaron o do-

cumento definitivo.

Dos monicreques encargáronse os alumnos de 3º. Cada un deles elixiu

un personaxe. Fixeron os bosquexos en plastilina e a continuación en-

tregáronse duramente á fabricación: moldeo en pasta de papel, lixado, pin-

tado, elaboración de traxes e accesorios varios. E que obtiveron finalmen-

te? Uns monicreques espectaculares, dignos dun obradoiro profesional!

Os alumnos de 1º pintaron o

fondo do escenario, a partir de

bosquexos feitos por eles mes-

mos. Un traballo contra reloxo, no

que se empregaron a fondo.

58

E a historia non re-

mata aquí.... deste tra-

ballo xurdiu a compañía

“Ceacreques”, que este

curso comezou a súa

andadura, cunha repre-

sentación no CEIP Ote-

ro Pedrayo de Amoeiro,

que esperemos sexa a

primeira de moitas....

NORABOA A TODOS!!!

Xa no mes de maio, comezaron os ensaios. O profe Martiño botou

unha man (máis ben as dúas) coa música e o profe David, coa esceni-

ficación, e pouco a pouco a obra foi tomando forma, pasando dun ca-

os inicial (para a deses-

peración das profes Mai-

te e Ana), a unha repre-

sentación final realmen-

te memorable. Cinco re-

presentacións o último

dia de curso, coas ova-

cións correpondentes

por parte de todo alum-

nado do colexio, puxeron

o broche final a un longo

traballo, no que os alum-

nos da ESO demostraron

que teñen moitas habili-

dades, e que realmente

poden facer o que se

propoñan.

59

O Picurí 10

GASTROLITERATURA Estaredes pensando.. Que é isto? Pois foi unha das clases máis entretidas de lingua castelá que tivemos este curso. Ainda que xa non as esperábamos, un día, Luca chegou cunha caixa branca sospeitosa á aula. Dixéranos que iamos ler uns poemas pero non esperabamos que os iamos comer tamén. Luca abriu a caixa sospeitosa, e vimos unas galletas con uns poemas en oblea e con unha imaxe de fondo. Todo era comestible, ou eso dixo…

Antes de pasar a degustalas, tivemos que preparar e ler os poemas en clase, e saiu-nos moi ben a todos. Secadra tamén foi por influencia dos cámaras...

Despois disto, ainda que daba pena co-melas, comímolas igual. E que ben sabían!!

Irene 4º ESO

60

O CPI Virxe da Saleta or-ganizou as VI Xornadas de Orientación Académica e Profesional, en colabora-ción cos Concellos de San Cristovo de Cea e Piñor, destinadas ó alumnado da E.S.O. e ás súas fami-lias. As xornadas versaron sobre a formación, o em-prendemento e a inser-ción laboral, coa partici-pación dos seguintes re-latores:

O día 20 de abril de 2015, transmitiron a súa expe-riencia: Noemí González, licencia-da en Dereito, xuiza de ins-trucción e exalumna do CPI Virxe da Saleta. Marta Adán. Licenciada en medicina e xinecóloga do Hospital Cristal- Piñor. Sonia Moral. Esteticista e

técnico en depilación hindú, xefa do centro de estética Sonia Moral, estética creativa e Exalumna do CPI Virxe da Saleta.

Óscar Rodríguez. Bombeiro no Parque Comarcal de Chantada. Nuria Álvarez. Diplomada en Turismo e traballadora da empresa de organizacións de

eventos ServiturCea.

O día 22 de abril de 2015, participaron: José Enrique Rodríguez. Fundador da empresa Rodríguez López Auto. Omar Rodríguez. Policía do Corpo Nacional de Policía e exalumno do CPI Virxe da Sale-

ta. Uxía Alonso. Enxeñeira técnica forestal, enxeñeira de montes e xerente da empresa

“Frutos da Mellora”. Unha dás características fundamentais destas xornadas e que todos os poñentes están

vinculados directamente co Colexio de Cea ou cos Concellos, a maioría deles foron alumna-do deste centro e sempre que solicitamos a súa colaboración no centro para desenvolver cal-quera tarefa escolar o fan de forma altruistra..

As xornadas foron presentadas polo propio alumnado do centro co fin de que desenvolvan as súas competencias lingüísticas e sociais que lles permitirán nun futuro próximo inserirse no mundo laboral coas máximas garantías de éxito.

ORIENTACIÓN PROFESIONAL

EN CEA

61

O Picurí 10

PPADREADRE DDAMIÁNAMIÁN O pasado 27 de maio abandonounos aos seus 98 anos de idade o pai

Damián Yáñez Neira, bibliotecario do mosteiro de Oseira. O pai Damián, que naceu en Zaragoza e ingresou no mosteiro no

1929, destacou pola seus numerosos traballos de investigación monacal.

Interesouse especialmente pola orde cisterciense en España e Portugal.

Ademais, o pai Damián, tamén investigou sobre os mosteiros de monxas en España, escribiu moitos traballos en libros e revistas, impulsou un montón de proxectos e cinco congresos internacionais, axudou a inves-tigadores que lle pedían axuda... Sen dúbida, foi un gran investigador e amante da cultura. Hai que destacar tamén o esforzo que fixo como bi-

bliotecario no mosteiro: recuperou, recopilou e catalogou unha chea de libros, o que deu lugar á magnífica biblioteca que hoxe hai en Oseira, e que este ano os alumnos de secundaria tivemos o privilexio de visitar. A parte da biblioteca, tamén se lle debe a restauración de varias imaxes de santos, pois o seu empeño pola arquitectura do Mosteiro de Oseira foi

enorme.

A pesar da súa idade, manexábase perfectamente cos ordenadores, e ata os seus últimos días soñaba cun congreso en Bos Aires e un proxec-to sobre a o Císter en Portugal. Pero non todo foi investigación e relixión na súa vida: tamén lle gustaba moito traballar na horta, e incluso che-gou a ser o cociñeiro.

Despedimos con moita tristeza ao pai Damián, un gran traballador e

soñador, que aportou moito á ciencia e ao que lle debemos moito. Descanse en paz.

Carlota Álvarez Feijoo (3º ESO)

62

O clube de lectura Xa no noso último ano, párome a pensar e teño

moreas de anécdotas e momentos nos cales nos diver-

timos grazas a este clube...Pero non só son os bos mo-

mentos senón as numerosas excursións coas cales

non podemos decir que vimos media Galicia, porque

tamén nos desprazamos ata Portugal!

Beatriz (4ª ESO)

O clube de lectura pareceume una das mellores experiencias de toda a ESO. Todos esos libros lidos, que non sabería dicir cal me gustou máis, todas as excursións (Santa Trega, prai-as…), sen palabras… Moitas grazas por todo Paquita, que siga habendo xente para o clube, que seguro que o

pasarán igual de ben ca nós.

Inés (4º ESO)

Solo queda dicir que foi un pracer formar parte deste clube durante os catro anos que puidemos facelo. Coñeci-mos moitos lugares, a parte de enriquecernos culturalmente tanto coas lecturas como coas visitas. Por último, animar a todos os alumnos que pertenzan ó mundo da Secundaria a integrarse neste mundo.

Sandra (4º ESO)

Yoana e Irene (4ª ESO)

Este ano moitos dos integrantes deste grupo de adictos a lectura temos que deixalo, xa que a nosa traxectoria neste colexio xa remata. Pero este club vainos deixar

grandes recordos, como as reunións que faciamos todos xuntos ao rematar un libro, a satisfac-ción de expresar a túa opinión e poñer as ideas en común; todas as grandes excursións que fixe-ron posible coñecer máis cousas e lugares da nosa contorna.

63

O Picurí 10

O día 13 de xaneiro os alumnos e alumnas de ESO asistimos a unha se-

sión poético- musical protagonizada por a poeta Rochi Nóvoa. A actuación

estivo organizada polo Equipo de Dinamización Lingüística coa colabora-

ción do Departamento de Lingua Galega.

Inés: cando te sentiches atraída pola poesía? Rochi: desde moi pequena interesoume a poesía e aos doce anos comecei a escribir os primeiros poemas en galego. Bea: ti es mestra e poeta, cal destas facetas che dá máis satisfaccións? Rochi: a de mestra, sen dúbida. É xenial estar cos alumnos e alumnas, aprendo con eles e pásoo moi ben. Sandra: coidas que a xuventude actual se interesa por a poesía? Rochi: si. O ambiente no que vivimos dá máis for-za para iso. Os xoves e a xente en xeral moitas ve-ces non saben que están traballando con poesía ou facendo poesía. Por exemplo o rap xa é poesía aínda que non o consideren tal. Bea: parécenos que os teus poemas achegan unha visión pesimista e escura da vida. Tes algúns

que sexan máis optimistas ou máis esperanzados? Rochi: non é culpa miña, é de quen dirixe es-te mundo. Se o fan pesimamente, eu non po-do contar mentira. Por iso a miña poesía so-cial é tan dura. Cando expreso o desamor é porque me sinto así e cada un víveo á súa maneira. Por outra banda, cando estou feliz e ben no amor nótaseme na cara e non teño a ne-cesidade de escribir. Non estou totalmente de acordo con que a miña poesía sexa pesimista, o que oco-rre é que eu escribo o que sinto e fágoo para desafogarme.

EENTREVISTANTREVISTA AA

RROCHIOCHI NNOVOAOVOA

64

Sandra: ti escribes en gale-go, como ves a situación actual da nosa lingua? Rochi: son tempos críticos, pero o meu compromiso é total con ela. Temos que defender o noso. Sandra: que futuro lle agar-da ao galego?

Rochi: creo que o galego seguirá cara adiante, teño esperanzas e son positiva a ese respecto. Sandra : cres que hoxe se xulga a xente por falar en galego? Rochi: creo que segue habendo prexuízos en moitos ámbitos. Inés: cando escribes, que te inspira? Rochi: xeralmente escribo por impulsos, de xeito espontáneo. Se algo me ins-pira é a defensa da nosa terra e a crítica da súa situación . Bea: traballas moito a elaboración dos poemas ou xorden con facilidade? Rochi: xorden espontáneamente; agora ben, si é certo que os repasas, cambias palabras, … pero a idea sempre está aí. Inés: que libros de poemas nos re-comendas para iniciarnos no gusto pola poesía? Rochi: os libros chámante a ti, non se recomendan. Dependendo de cómo te sintas, tes o libro que queiras. Moitas grazas

65

O Picurí 10

GALICIA EN CATRO TEMPOS

Este curso os alumnos de 4º de ESO decidiron ir a Londres como excursión de fin de

curso para despedir así a etapa no colexio. Para recaudar diñeiro decidiron vender

doces, camisetas, rifas e tiveron a gran idea de representar catro pezas teatrais pro-

pias da literatura galega. Cabe destacar a gran axuda aportada por Paquita e David.

tamén puxo o seu gan de area.

As catro obras fixéronse a partir de

grandes textos da nosa literatura: A

tía lambida (Eduardo Blanco

Amor), Así foi doutor (Suso de To-

ro), O paracaídas (Sechu Sende) e

Estudo sociolingüístico.

A pesar das dificultades todos os

alumnos conseguiron levar a cabo

una gran representación que tivo un

gran éxito entre a expectación que

acudiu os dous días da actividade.

Esta foi unha boa maneira de re-

caudar diñeiro para a súa excursión

a Londres. Ademáis foi unha acti-

vidade divertida para os alumnos

así como para todos aqueles que

foron ver as obras.

Os actores queren darlle as grazas

a todos os asistentes así como a

todos aqueles que contribuíron

dalgún xeito á iniciativa destes ra-

paces.

Alumnado 4º ESO

66

Os alumnos de 4º da ESO tivemos a gran sorte de poder realizar unha práctica de

laboratorio con Julia Carballo, unha profesora da Facultade de Ciencias de Ourense, e

doutora en Microbioloxía. O día 14 de xaneiro visitou o noso centro para contarnos

moitas cousas sobre o mundo bacteriano. Sementamos bacterias de diferentes zonas da

nosa anatomía en placas de cultivos para demostrar que estamos rodeados destas, e

mesmo convivimos con elas.

Coñecendo o mundo microbiano...

Dous días máis tarde fomos a visitala á Facultade de Ciencias, que está no cam-

pus de Ourense, para ver se medraran as nosas bacterias. Foi alucinante ver como

aparentemente da nada xurdían colonias de bacterias macroscópicas!!.

A experiencia foi incrible e esperamos poder repetir algunha parecida. Moi inte-

resante!!

Alumnado 4º ESO

67

O Picurí 10

UN VERÁN DE LIBROS

O Club de Lectura anímavos a gozar do verán mergullándovos

nun mar de libros. Velaí van algunhas suxestións.

O can Gastón anda tristeiro / Augusta

e os seus medos / Unha serea en te-

rra / Unha vaca marela en Composte-

la / Un bico de amor e vida/ As noites

de Xián/ Unha mensaxe para Sara De seis anos en adiante

Para os máis cativos

68

Desde os dez anos

Avó Ismail / Novas aventuras de Astérix na no-

salingua: Astérix e os godos, Astérix gladiador /

Os arriscados /A voz do lago

De doce anos en adiante

Ámote Leo A. ( triloxía) / Dragal, a estirpe do dragón

( I ,II,III,IV ) /

As palabras poden matar/ A neve interminable

69

O Picurí 10

Desde quince anos e para adultos

El libro de mi destino / Debuxos no muro / As es-

caleiras do gran hotel / A nosa cinza / El balcón

en invierno / Cabalos e lobos / A viaxe de Gaga-

rin.

70

A DESPEDIDA DOS VETERANOS DE 4º DE ESO!! Chegou o día tan “esperado” e que tanto medo pon ao sentilo tan preto. Foron moitos os momentos que vivimos neste centro, moitas as amizades que fixemos, pero ao estar tanto tempo aquí puidemos ver cales eran as de verdade e cales simples conveniencias.

Só podemos agradecer a todos os profes o tempo que nos adicaron, tanto dentro das cla-ses coma fóra, por ter tanta paciencia connosco todos os días, por axudarnos sempre no que nos fixo falta, e sobre todo por os coñecementos que nos brindaron. Non é o mesmo estar nunha clase que che ofrece unha rutina continua, que estar con Conchi e vela rir con nós. Ou cando a algunha compañeira lle da un mal en clase e ela trata de relaxala. Conchi é como unha nai; dános consellos, rífanos cando non facemos o correcto e está con nós nos bos e nos malos mo-mentos. Mil grazas! Non é o mesmo estar dando gramática en inglés que facer tests no laboratorio meténdonos con Arturo. Ou cando nos botaba da clase e dicía, “ale, a contar os coches amarillos aí fóra” e cando nos di..”Como odio que me coñeza-des tanto” cando sabemos o que vai facer ou o que nos vai dicir. Ou ese sorriso que nos pon ca-da vez que nos pregunta algo do que xa sabe a resposta.. Por ser titor este ano e aturar todas as discusións en clase e axudarnos e organizar a viaxe, e por os outros tres anos, moitas grazas Arturo, es incríble, aínda que nunca cho digamos.(A estes dous aínda non os deixamos, que nos van facer compaña en terras londinenses). Creo que nunca poderemos olvidar as clases de programación con Maite, por todas as frustracións que os ordenadores nos deron. Non poderemos olvidar con ela o traballo do proxec-to MIAR, nin tampouco todos os coches, estructuras e demáis traballos. Cambiando de clases, que non foron poucas as materias que nos deu, diremos que a edición de vídeos quedará graba-da na nosa retina, e tamén os textos en Word que moito tempo nos levou escribir e que despois so pedían unha palabra en negrita. Ahora é o turno do noso preparador físico-personal.. Requejo!! O cal nos ofreceu moitos coñecementos, risas en clase, e sobre todo, moita disciplina. Despois de catro anos aquí, creo que nos demos conta do mérito que ten correr unha maratón, porque...o que nos cansamos co-rrendo tan só 12 minutos ao sol.. Levamos deste centro unha experiencia que ninguén debeu levar ata agora. Fai dous anos, en titoría coa nosa adorada Trini, ademáis de falar de plantacións de patacas, a menstruación, os factores comúns, as empanadas e un longo etcétera, aprendemos a coser. Ao principio, había verdadeiros desastres, pero despois fómoslle collendo xeito. Moitas grazas por as risas e mo-mentos vividos, gran Trini.

71

O Picurí 10

Seguiremos sendo valentinianos, verdade Valentín? Ainda que nos vaiamos do centro e se elimine o grupo de Whatsapp, nunca olvidaremos as dichosas simetrías, as derivadas, os puntos de corte cos eixes e, do resto, sentímolo, pero xa non nos acordamos. Tampouco das frustracións e dos cho-ros que vostede ben viu. Xa que sempre recibimos testamentos nas nosas bonitas, elaboradas e decoradas libretas, ahora tocoulle a vostede, sentímolo de veras. En realidade non, pero xa sabe que somos moi bromistas. Iso non fixo gracia ningunha, pero si que fai gracia a súa errónea colocación dos pro-nomes átonos.

Estas últimas palabras, lévannos á gran Paquita. Tantas excursións co Club de Lectura, tantas cla-ses de sintaxe, tantas clases de literatura, tantas clases de vocabulario con palabras en galego tan norma-tivo que parecen chino. Tantas risas, tantos ensaios que nos valeron a vida para pagar a viaxe a Londres, tantos momentos con esta sabia muller, son inigualables. Só podemos engadir un enorme grazas.

Neste último ano tivemos un pequeno cambio, inesperado totalmente. Chegamos ao colexio e recibimos a noticia de que a profesora de castelán, Ana, non nos iba dar este ano. Foi grande o disgusto de todos, porque foi unha interrogación na nosa cabe-za. Aínda así, e con todo o cariño que lle seguimos tendo, a chegada de Luca con un “Hola, soy Ana” e as risas de todos, cam-biou a nosa perspectiva. Gracias aos dous por todo. Acabaremos dicindo que dende 1º da ESO, non volvemos a ter clase con Francis-co, e o botamos moito de menos. Tamén unha breve despedida á mestra de Francés, Elba, que tantos coñecementos nos apor-tou, e á substituta Teresa, coa que aprendi-mos moitísimo na semana que estivo aquí. E, por último, pero non por iso menos impor-tante, o profesor máis atípico de relixión, Jorge, que nos entende coma se fose un adolescente máis. Grazas, en nome de todos os nosos compañeiros, por estes anos que compartis-tes con nós. Botarémosvos de menos, pero non pensedes que como nos imos, vos ides librar de nós tan facilmente. Iso queda aí.

Grazas, en nome de todos os nosos compañeiros, por estes anos que compartistes con nós. Botarémos-vos de menos, pero non pensedes que como nos imos, vos ides librar de nós tan facilmente. Iso queda aí.

Creo que todos recordamos perfectamente a primeira clase con David, a golpe de Islam. Seguido de uns can-tos… Estáis vivos?, estáis ahí?, hay una peli muy buena que…, aquel avión…, yo en realidad sólo estudié historia. Despois de meternos un pouco con el, e probablemente facelo rir, queremos darlle as grazas pola paciencia que lle cumpriu con nós e as horas invertidas fóra de clase para preparar as obras dos festivais.

72

Aprendendo para un mundo mellor

72

Rúa da Costa, s/n 32130 Cea - San Cristovo de Cea (Ourense)

Tfno.: 988 28 21 69 fax: 988 28 24 00 cpi.saleta.sancristovo@edu.xunta.es

http://edu.xunta.es/centros/cpivirxedasaleta

https://twitter.com/virxedasaleta https://www.facebook.com/pages/CPI-Virxe-da-Saleta/146240408755331

ALUMNADO DE 1º ESO