PAZOS DE GALICIA

Pablo Regueiro Morandeira 2ºBDani Casal Dubra 2ºB

Pazos: DefiniciónCoruña

-Pazo das Cadeas(Herves)-Pazo de Mariñan(Betanzos)-Pazo de Anceis(Anceis)

Lugo-Pazo de Bóveda(Bóveda)-Pazo de Sistallo(Cospeito)

Indice

Ourense-Pazo dos Condes de Ribadavia(Villamarín) -Pazo-Museo de Otero Pedrayo(Amoeiro)

Pontevedra-Pazo de Oca(A Estrada)-Pazo Duque de Patiño(Sanxenxo)

PAZOS

O pazo é un tipo de casa solariega tradicional galega de carárcter señorial, normalmente ubicada no campo,antaño residencia de persoas importantes da comunidad (antes, reis ou nobles ). Foron de importancia crucial nos séculos XVII a XIX.Os pazoflorecen como categoría arquitectónica palaciega que florece unha vez concluídas as refriegas señoriais do século XV,pois ata entón os fidalgos habitaban en torres, construccións máis apropiadas para a actividades bélica

Pazo das Cadeas

O Pazo das Cadeas é unha edificación solariega de finais do século XVI que se encontra en pleno Val do Barcia, a uns 25 minutos do centro de A Coruña e a 35 minutos de Santiago de Compostela.

Áchase encravado no Camiño Inglés que antano conducía aos peregrinos que arribaban no porto de A Coruña e camiñaban ata alcanzar a su ansiada meta: Santiago de Compostela.

O pazo úbicase na área de 15.000 m2 e goza de espectaculares vistas orientadas ao val do Barcia, coñecido pola súa gran beleza natural.

O Pazo das Cadeas emana tradición por cada unha das súas pedras. O hórreo, o cruceiro, o pombal, a capela e outros moitos elementos característicos dos pazos galegos han estado onde hoxe están dende tempo inmemoriable

-Pazo das Cadeas(Herves)

-Pazo de Mariñan(Betanzos)

Está situado a 25 km da ciudad de A Coruña, na marxe esquerda do río Mandeo, moi próximo a poblacions históricas como Betanzos e Pontedeume. Presenta elementos barrocos no seu corpo arquitectónico e no seu xardín de estilo francés.

Ten a súa orixe no século XV. Gómez Pérez das Mariñas, nobre da corte de Juan II de Castilla, mandou construír unha defensa. Inicialmente era coñecido como "Pazo de Bergondo". Gómez Pérez das Mariñas participou activamente na Gran Guerra Irmandiña (1467-1469).

Foise herdando de pais a fillos ata chegar a mans de Gerardo Bermúdez de Castro e Suárez de Deza, señor de Láncara. Un antepasado seu foi Luís de Pimentel e Soutomaior, que intentou asasinar a súa muller, Inés de Ribadeneira, nas dependencias do pazo.

Ao morrer Gerardo Bermúdez de Castro en 1936 sen descendencia, o pazo quedou ligado á Deputación de A Coruña para fins sociais. Ao ser o seu último propietario o "Señor de Láncara",o pazo foi coñecido polos seus contemporáneos como "Pazo de Láncara", sendo así recordado polos veciños de mais idade.

Pazo de Mariñán

Pazo de Anceis

Propiedade privada non visitable. O terreo amurallado sitúase nunha faldra e cae en pendente S-N sobre un afluente do Mero. O Pazo, próximo á entrada, ten diante unha ampla zona de arboredo, estatuas, fonte, etc. Na parte posterior hai un parque, atravesado por un paseo de pradairos. Planta en U, con capela nunha das ás.

Edificio de baixo máis planta máis faiado. Fachada principal de cadeirado de granito. Fachadas laterais e posterior de cachotaría de granito, con cantería en vans, esquinais, patín. . . Destaca na fachada principal e nun lateral o patín de entrada..

Pazo de Anceis

Pazo de Bóveda

O Pazo pertenceu ós Marqueses de Bóveda, sendo construído por Don Francisco Suárez de Deza e Oca, Marqués de Vivance. Está datado no s. XVIII, ano 1769. Situado

na parroquia de San Martín, disque foi construído sobre un pazo anterior, do s.XVI. Edificio de planta rectangular, con muros de mampostería de lousa enlucidos, e

granito en portas, fiestras, cornixas e columnas, entre outros elementos. A súa cuberta é a catro augas, en madeira e lousa, ornamentada cos remates das chemineas e bufardas do faiado.

Todo o conxunto do Pazo, está na busca do equilibrio entre a estética, o sinxelo, e a

praxe. Así, na fachada principal, que abre ó sur, atopámonos cunha ampla solaina, descansada sobre cinco arcadas de medio punto, na que a súa estrutura lineal, con grandes vanos rectos e columnas dóricas bastante sinxelas, contrasta cos frescos, e escudos das paredes, os peraltes das propias columnas que soportan a súa cuberta.A ruptura da liña que provocan, á vista, as chemineas e bufardas, ou o xogo de xeometrías e contrastes de luz entre a propia solaina e a arcada que a sostén. O mesmo efecto obsérvase na fachada norte, de idénticas características que a anterior inda que un chisco máis sinxela.

Pazo de Bóveda

Pazo de Sistallo

Este singular pazo encontrase na aldea cercana a Cospeito,Lugo.Tratase dun edificio de dous plantas do século XVIII,de marcada influencia

compostelá nos seus adornos e de caracteristicas moi afines ás construcións da Comarca,dado o seu aspecto grandioso no que priman a horizontalidad e o caracter de casa de campo.

Foi construído polo arquitecto Salero Meizo por encargo de Fernando Verdes de Montenegro,fillo do cabaleiro irlandés O'Sea.

A súa planta é rectangular,con dous corpos,sobresalindo pola súa ornamentación da fachada principal(coronada polo seu escudo de armas da familia Verdes Montenegro) e da poniente.

Pazo de Sistallo

Pazo da Vila de Castro

Pazo dos Condes de Ribadavia

Pazo barroco que perteneceu a familia Sarmiento, que se estableceu nesta vila ao serlle concedido o señorío de Ribadavia e o título de "Adelantados Mayores del Reino de Galicia on 1375 polo rei Enrique II en favor de Pedro Ruiz Sarmiento.

O escudo de armas dos Sarmientos está formado por trece bezantes de ouro,

destacando o blasón condal que se encontra na fachada principal tamen coas armas dos Castro e Mendoza.

O pazo é unha fermosa obra barroca, con dous patios, un de eles de distribución a diferentes dependencias, e outro porticado, gran beleza, con unha balconada artística e mirador ao río Miño. Ten outros balcóns e solainas dunha gran fermosura e numerosos escudos dos Sarmientos. Tamen destaca o pequeño edificio abovedado mais antigo.

Pazo dos Condes de Ribadavia

Pazo-Museo de Otero Pedrayo

O Pazo consérvase como estaba en vida de Don Ramón, pero na actualidade

ofrece tamén unha serie de servizos para o público: salón de actos, tenda de libros e recordos, biblioteca - con ficheiro duplicado na Biblioteca Pública Provincial de Pontevedra.

No seu exterior existe ademais unha área recreativa con mesas, fonte e

asentos de pedra.

O Pazo Museo de Otero Pedrayo encóntrase situado no lugar de Cima de Vila, parroquia de Trasalba, onde o Concello de Amoeirodeixa de ser xeograficamente Chaos para converterse enbocarribeira sobre os ríos Barbantiño e Miño. O acceso pódese realizar ascendendo dende as ribeiras do Miños (Santa Cruz deArrabaldo, na estrada Vigo-Ourense) cunha impresionante vista sobre as terras de ribeira, ou ben dende a estrada Ourense-Santiago, atravesando os Chaos de Amoeiro dende Tamallancos ou Cambeo.

http://www.outono.net/elentir/2011/04/04/pazo-de-oca-el-versalles-gallego/

Pazo de Oca

Este belo monumento ten a súa orixe na metade do século XV, cando iniciou a súa construción -sobre os restos dunha antiga fortaleza do século XII- don Álvaro de Oca

O Arcebispo de Santiago, o famoso Alonso de Fonseca (pai do fundador da Universidade de Santiago e partidario de Isabel) conseguiu|fixo o Pazo en 1477. En 1564, durante o reinado de Felipe II, o Pazo pasou ás mans da Coroa, e en 1586 adquire a propiedade María de Neira, primeira Señora de Gansa. En 1948 o pazo pasa ás mans de Victoria Eugenia Fernández de Córdoba e Fernández de Henestrosa, actual duquesa de Medinaceli

Nos arredores da vila pontevedresa de La Estrada, xa preto de Santiago, hai un precioso pazo cuns espléndidos xardíns que recibe o nome de Pazo de Oca, cuxa actual propietaria é a Casa Ducal de Medinaceli.

Pazo de Oca

Pazo Duque de Patiño

O Pazo dos duques de Patiño está situado no centro da localidade de Sanxenxo, na parroquia de Padriñán.

Trátase dun pazo axardinado de gran beleza, cuxa orixe puido ser unha torre posteriormente modificada.

A construción ten forma de escuadra e estrutúrase en dous niveis: baixo e piso.

Sobre este pazo fai D. Isidoro Sabell Salgués unha ampla descrición no seu libro "Sanxenxo na súa historia"

A casa ten varias pedras armeiros, unhas das cales leva as armas dos Patiño: Cinco parrulos de prata sobre fondo azul.

O título de Duque de Patiño foi concedido por Felipe V en Nápoles a don Baltasar Patiño e Saavedra de Moscoso, propietario do pazo no século XVIII. Dise que esta liñaxe tivo o seu primitivo soar en Galicia, en Patiñorbe. As súas distintas ramas estendéronse por Galicia, Portugal e Andalucía, e mesmo unha destas pasou a Italia, da que proceden os marqueses de Castelar.

Na actualidade este pazo pertence á actual Marquesa de Patiño, que é neta do sexto duque Juan de Dios Patiño Acevedo.

"El cuerpo central lo constituye una galería abierta o patín con balaustrada de piedra, adintelada y cubierta, sobre la que desemboca una sencilla escalinata de acceso a la vivienda, exhibiendo entre los ventanales un complejo blasón coronado. El cuerpo de la derecha muestra una solana con balaustrada sobre grandes ménsulas o canzorros que apoyan sobre el suelo. Ambos bloques están orientados al mediodía y forman y forman escuadra con un tercero orientado al naciente. Este último bloque, que es el más antiguo, presenta dos portalones en arco actualmente tapiados y un escudo heráldico coronado con armas de los Valladares, Aldao, Rivera, Zúñiga y Mariño. La obra en su conjunto remata con airosos elementos decorativos de base piramidal y pináculos, que ennoblecen el patio central formado por las fachadas principales, la capilla y un muro de piedra con puertas enrejadas."

"Sanxenxo en su historia"

www.google.com

www.sanxenxo.com

http://www.fundacionmedinaceli.org

www.google.com/imagenes

www.pazosdegalicia.com

www.sientegalicia.com

Bibliografía

Dani Casal Dubra 2ºBPablo Regueiro Morandeira 2ºB