O empapelado amarelo Charlotte Perkins Gilman

Tradución de José Rodríguez Durán

OempapeladoamareloporCharlottePerkinsGilman

Éinfrecuentequepersoasnormais,comaJohnecomamin,aluguenunhacasadecampo

parapasaroverán.

Unhadesastípicasmansiónscoloniaisherdadasdurantevariasxeracións,unha

casaquepoderíaestarencantada,sesecumprisenosmeusmaioressoñosrománticos,

peroisoseríamoitopedir.

Asíetodo,tenalgoraro,sospeitoso,estacasa.

Porqueíasertanbaratasenón?Ecomoéquelevatantotempodeshabitada?

Johnbúrlasedoquedigo,perononpasanada,éonormalqueunhaagardaque

pasenunmatrimonio.

Johnéunhomeextremadamentepráctico.Nontenpacienciaparatratar con

crenzas, atérralle dar espazo de debate a supersticións, e búrlase abertamente de

conversas sobre o que non se pode tocar ou describir con estatísticas ou probas

tanxibles.

Johnémédico,eestapoidaquesexaquizáis(eistoéalgoquenonlleconfesaría

aninguén,perodadooniveldeconfidenciaquemeproporcionaaescrita,nonpasa

nada)arazónprincipalpolaquenonmelloroconmaiorrapidez.

Porqueocasoéqueelnoncreequeeuesteaenferma.

Equepodofacereucontraalgoasí?

Candoundoutordegran renome,queademaiséoteumarido, lleaseguraa

amigos,coñecidosefamiliaresquenonexisteunhaenfermidadeequeoproblemaque

tesésóunhadepresiónnerviosa temporal,édicir,unha tendenciahistéricadomáis

comúnenmulleres,quesepodefacercontraalgoasí?

Omeuirmántaménémédico,deigualestimaereputación,epensaomesmo

sobreomeuestado,concordaconJohnentodo.

Asíquetomofosfatos,sulfatosoucomosechamen,etónicos,efagoviaxes,e

tomo o aire, e fago exercicio, e estameprohibido “traballar” ata que non estea por

completorecuperada.

Persoalmente,estouendesacordoconestemétodo.

Namiñaopinión,untraballoagradableconalgodeemociónfaríamemoitoben.

Peroquepodofacereu?

Escribínduranteuntempoapesardassúasrecomendacións,peroocertoéque

rematabaexhausta,sobretodoporterquefaceloásagochadasparaevitarunconflito.

Ásvecespensoqueseríamellorparaamiñacondiciónsetivesemenosconflitos

diariosemáisestímulosereuniónssociais.PeroJohndiqueopeorquepodofaceré

preocuparmeporcomosolucionaromeuestadoe,certamente,pensarenexcesosobre

istofaiquemesintapeor.

Asíquenonvoufalarmáisdotema,falareimellorsobreacasa.

É preciosa! O sitio máis fermoso que vin na miña vida! Está algo afastada,

bastante lonxedocamiñoprincipaleauns cinco quilómetrosdavila.Recórdameás

casas inglesas sobre as que leo nas novelas, con longas sebes emuros de pedra, e

portónsdeferroseparandoacasaprincipaldeoutrasmoitasmáispequenasquehaino

terreoparaosxardineiroseorestodepersoasdoservizo.

Ten un xardín marabilloso! Nunca vira un igual. Tan grande e cheo de

emparradosquedan sombraparadescansarecamiñosperfectamentedefinidospor

unhasucesióndepedriñaspolosbordes.

Taménhaiuninvernadoiro,agorabaleiroecasenaruína.

Houboalgúntipodeproblemalegalcoacasa,penso,entreherdeiros.Poloque

fose,acasalevadeshabitadamoitosanos.

Estes feitos poñen fin ásmiñas historias de fantasmas. E aínda así, continúo

advertindoalgoraronestacasa.

IntenteicontarlloaJohnunhanoite,perorespondeumequeoquesentíasería

corrente,epediumequepechaseafiestra.

Ofúscomecon frecuencia con John sen razónapreciable.Non sei seantesde

estarasíeraigualdesensible,perosupoñoqueserápolamiñacondiciónnerviosa.

Johnrecomendaquecandomesintaasíteñoquefacertodooqueesteanamiña

manpor controlarme.Epoño tantoempeño (polomenoscandoestáel diante)que

rematogravementefatigada.

Nonmegustaparanadaonosocuarto.Euqueríaquedarnundosdoprimeiro

piso, o que dá á galería e ten roseirasque gabean pola parede de fóra cubrindoos

marcosdasfiestras,uncuartocunestampadofloralfermosoaxogocoexterior.Pero

Johndixoquenon.

Que ese cuarto ten unha soa fiestra e que non hai sitio suficiente para dúas

camasnintampoucooutrocuartopretonocasodequenalgúnmomentofosemellor

queeltivesequedeixarmeunpoucodeespazopropio.

Johncóidamemoitoeétanamorosocomigoquepoucasvecespodofaceralgún

plansenteralgúntipodedirecciónprevia.

Contocunhorarioprecisoparatomartodaamedicaciónprescrita,elencárgase

exhaustivamentedetodo,eeusíntomeingratapornonpodervaloralocomomerece.

Sempremelembraqueseestamosnestacasaéporminepolamiñasaúde,para

quepuidesedescansarerespirarairepuro.“Oexerciciodependedasforzasqueteñas,

querida,” di el, “e a comida depende do apetito, pero o aire podes tomalo todo o

tempo.”Eporisodecidimosescolleroqueantesdebíaseruncuartoparaobebé,arriba

detodo.

Éuncuartograndeeaireadoqueocupacasetodooúltimopiso,confiestrasen

cadadirección,conmoitísimaluzdurantetodoodía.Apóssercuartodobebé,tenpinta

detersidoreconvertidoensaladexogosparanenosetaménximnasioposteriormente,

ouisocreo,porquetodasasfiestrasestánenreixadas,aprobadecativos,ehaiunha

especiedearospequenoseoutrascousascolocadospolasparedes.

Apinturaeopapeldaparedeteñenmarcasdeusopropiasdunhacrianza.O

papelestáarrincadoacachosporenribadocabeceirodacamaatamáisalódeonde

podo chegar eu coas mans, e igual ao outro lado do cuarto. Nunca vira antes un

empapeladotanfeo.

Tenundesesdeseñosdescontroladoseextravagantesqueperpetrantodosos

pecadosartísticoscoñecidos.

Édemasiadotenuecomoparapoderseguiroestampadocoavistaconfacilidade,

eaomesmotempoestámarcadoabondoaíndacomoparairritarosentidodobogusto

eprovocarunhaurxentenecesidadedeanálise,eunhavezquecomezasaseguiras

curvas podes observar como ao pouco as liñas deciden suicidarse, xiran incertas en

ángulosimposibles,autodestrúenseenformascontraditorias.

Acorérepulsiva,casevomitiva.Unamareloafumado,luxado,roídopolosolen

moitossitios.

Pálido,devénlaranxaenalgúnslugareseimitaacorbrillantedoxofrenoutros.

É entendible que os nenos que xogasen aquí odiase este papel! Eu tamén o

odiaríasetivesequepasarmoitotemponestecuarto.

AquíchegaJohn,vougardartodoisto,nonllegustaqueescribanomeuestado.

***

Levamosaquíxadúassemanasedesdeaquelprimeirodíanontiveraganasdeescribir

outravez.

Estousentadaxuntoafiestra,nestecuartoatroz,enonhainadaninninguénque

impidaamiñaescritadenonserpolafaltadeforzas.

Johnpasatodoodíafóradacasa,moitasnoitestaménseocasoqueatendeé

grave.

Alégrame,polomenos,queomeunonsexaconsideradouncasograve!

Aíndaqueestesproblemasdenerviospodenchegaraserterriblementeescuros

tamén.

Johnnontenninideadecantosufroenrealidade.Elsósabequenonexisteunha

razónobxectivaparaqueofaga,eisoparaelésuficiente.

Ésónerviosismo.Eprovocaquenonpoidacumprirninasmiñasobrigasninos

meusdeberescomoesposa.

SuponsequedeberíaserunoasisdedescansoparaJohne,senembargo,remato

sendounhacargaparael.

Amaioríadaspersoasnonsedancontadecantísimoesforzo significa levara

cabo as poucas tarefas que si podo realizar como vestirme, entreter convidados e

ordenarcousas.

MenosmalqueaMarydásellemoibencoidardobebé,peroclaro,onosoétan

boíño...

Asíetodo,eunonpodocoidalo,póñomedemasiadonerviosa.

SupoñoqueestesnerviosextremossonalgoqueJohnnuncaexperimentou.E

búrlasedemincandollefalodopapeldaparede.

Candochegamosprometeumequeporíapapelnovopor todoo cuarto,pero

despoisduntempoexplicoumequeomellorparamineranonfacelo,porquenonhabía

nadapeorparaunpacienteconproblemasdenerviosquecumprirlletodososcaprichos.

Dixoquedespoisdecambiaropapelseguroquellepedíaquecambiaseacama,

edespoisarrincarosbarrotesdasfiestras,elogocalqueraoutraminucia.

“Estesitioestachefacendomoitoben,querida,”dixo,“eaverdade,nonvexo

moilóxicorenovarunhacasanaqueimospasarsótresmeses.”

“Poiscambiemosdecuarto,”propúxenlle,“haimoitosmoibonitosnaplantade

abaixo.”

Eachegoume a el, envolvéndome cos seusbrazos,edixoquepormin, a súa

pombiñaquerida,atairíadurmirnosotoseasíodesexabaeu,eporíacadacuartoda

casaaomeugusto.

Perolevarazónnodoespazoparadúascamas,eonúmerodefiestras,etodoo

demais.

Estecuartoétancómodoeluminosocomounhapoderíadesexar,enonvouser

euquenoincomodeporunsimpleantollo.

Ocertoéquexamevouafacendoaocuarto.Atodomenosaesehorriblepapel.

Por unha das fiestraspodo vero xardín, cosemparrados facendosombra, as

floresplantadasdunxeitoquesemellasalvaxeedesorganizado,assebeseasárbores

medrandoretorcidasencalqueradirección.

Poroutrapodoverabaía,eunpequenoembarcadoiroaíndadentrodoterreo

dacasa.Haiquepercorrerunfermosocamiñoásombraparachegaralí.Sempreimaxino

estesendeiroetodososemparradosdoxardíncheosdexentepaseandoedivertíndose,

aíndaqueJohnxametenavisadodequenondeixeamiñaimaxinacióndescontrolarse

tanto.Diqueamiñatendenciaáfantasíaengadidaaomeuhábitodeinventarhistorias

sonperigososparaoestadodosmeusnerviosporqueincitandesexoseideasdetodo

excéntricas.Asíqueteñoqueusartodaamiñaforzadevontadeeosentidocomúnque

mequedaparaevitarestastendencias.Euinténtoo.

Ásvecespensoqueseestivesesuficientementebencomoparapodeescribirun

pouco,aliviaríaalgoapresiónquemeproducenestasideasepoderíadescansarmellor.

Perocánsomemoitocandointentoescribir.

Édesacougantenonterconsellonincompañíanomeutraballo.Candomepoña

benJohndixoquevaiconvidaraoprimoHenryeaJuliaparaunhavisitalonga,peropolo

de agora, di que preferiría agochar pirotecnia prendida na miña almofada mentres

durmoadeixarmetratarconxentequepoidaserestimulanteenexceso.

Oxalápuidesemellorarconmaiorrapidez.

Peronondebopensarnisoagora.Esteempapeladoobsérvamecomosesoubese

oefectoinsidiosoqueenminproduce.

Hai un punto recorrente no deseño no que as liñas xiran como un pescozo

partido,facendoaparecerdousprotuberantesollosdorevés.

Enfádamea impertinenciaeaperpetuidadecoaquememiran.Multiplícanse

cara a arriba, cara a abaixo, cara aos laterais... ata que estes ollos atentos que non

pestanexan invadentodo.Haiunpuntonoqueopapelnoncoincidenauniónentre

pezaseopardeollossubeebaixaunpoucodescompensado.

Nuncaviratantaexpresiónnunobxectoinanimado,etodoomundosabecanto

podenexpresarosobxectosinanimados.Candoeranenapasabaasnoitessendurmire

entretíñamemáisconparedesbrancasemoblesvulgarescamoitosnenosnunhatenda

dexoguetes.

Lembroconclaridadeamiradadocequetiñanospomosdonosovelloescritorio,

equehabíaunhacadeiraquesempresemellabauncompañeiroforte.

Sentíaquenocasodequeoutroobxectomemiraseconmalicia,estaríaasalvo

sentadanaquelacadeira.

Oúnicomaloquetenomobiliariodestecuartoéafaltadeharmonía,peroisto

débeseaquetrouxemostododopisodeabaixo.Supoñoquelevaríandeaquítodosos

moblesdebebécandoistofoiuncuartodexogos,enonmeestraña,nuncaviraestragos

iguaisaosquefixeronaquíunscativos.

Opapel,comoxadixenantes,foiarrincadonalgúnslugaresdaparedee,polo

benpegadoquesepodeverqueestá,tiveronquevalersedepersistenciaeodioapartes

iguaisparapoderquitalo.

Ochanestáraiado,levantadoepicado,oxesodaparedetenalgúnsburatose,

estacama,oúnicoquexaestabanocuarto,semellatervividovariasguerras.

Perononmemolestantodasestascousas,sóopapeldaparede.

XavexoáirmádeJohncamiñandocaraácasa.Epormoicordialquesexaouo

benquecoidedemin,nonpododeixarquemeatopeescribindo.

Éunhamullerperfecta,eunamadechavesmoiboa,éotraballodosseussoños,

claro.Nasúaopinión,omeuhábitodeescritaéoquemeenfermatanto.

Escribosócandosaeaoxardínepodovelaaolonxepolasfiestras.

Desdeunhapodocontrolarocamiñoprincipal,uncamiñofermosoásombraque

vaifacendocurvaseatravesandocamposataondechegaamiñavista.Oscamposson

igualdemagníficosqueacasa,cheosdeolmosepradosverdesquesemellanveludo.

Estepapeldeparedetenunsubestampadonoutracor,unhabastanteirritante

porquesósepodeverbaixocertaluz,enondetodoben.

Perocandolledáosol,noslugaresondenonestádescoloridopodoverunha

figuraestraña,provocadoraesenformarecoñecible,quesemellaenfadadadetrásdo

estúpidoeostentosoestampadoprincipal.

XaescoitoairmádeJohnsubirpolasescaleiras!

***

Porfinrematouocatrodexullo!Axentexamarchouparaasúacasaeeuestou

desfalecida.Johnpensouqueseríaboaideateralgodecompañía,asíqueconvidoua

mamáeaNelliecosnenosduranteunhasemana.

Eu,porsuposto,nonfixennada.Jennieencargousedetodonacasa.

Asíetodo,estoumoicansa.

John di que se tardomoito en recuperarme terei que ir ver aoDoutorWeir

Mitchellnooutono.

Eunonqueroir.Unhaamigaqueestivonassúasmanscontoumequeéigualca

Johneomeuirmán.Oupodequepeor!

Ademais,supónungranesforzoparaminirtanlonxe.

Nonpensoquesexaoportuno,eaíndamenosconsiderandoosmeuscambiosde

humor,estoumevolvendoirritableeinsociablepormomentos.

Chorosenmotivoeconmoitafrecuencia.

CandoestouconJohnouconcalqueraoutrapersoanon,claro,sócandoestou

soa.

Epasosoaamaiorpartedotempo.Johnquedanavilamoiamiúdoporcasos

complicadosougraves,eJennieémoibenmandadaedéixamesoasemprequellopido.

Pasoosdíascamiñandopoloxardínoupolocamiñoquelevaaoembarcadoiro,

sentonosoportaldacasa,baixoasroseiras,edéitomecantasvecesqueroduranteo

día.

Estoumeencariñandoconestecuartoapesardoempapelado.Quizaisdebidoao

empapelado.

Nonsaedamiñacabeza!

Candoestoudeitadanestacamainamovible(inamovibleporquepensoqueestá

cravadanochan)dedícomeaseguirodeseñodaparededurantehoras.Éunexercicio

tanbocomoaximnasia.Primeiro comezo,porexemplo,abaixode todo,naesquina

ondeaíndaestáopapelenteiro,eprometocondeterminación,pormilésimavez,que

seguireiesteabsurdodebuxoatachegaraalgunhaconclusión.

Repítese,claro,poiscadatiraindividualdepapeltenomesmodeseño.

Segundocomosemire,dexeitoindependentecadatiradepapelsemellaserun

empapeladodiferente,alleo,inchadoecrecendoincontrolableataamosarunexceso

imposible que florece nun estampado dexeneradamente románico e con delirium

tremens,quesubeebaixacambaleándoseenfachendosascolumnas.

Pero tamén, se seobservadoutroxeitopodeversequeconectaendiagonal,

convertendo as liñas de contención das formas en ondas oblicuas que producen un

terrorópticosemellanteaunhamarañadaalgasnomediodunhacorrente.

Taménpodeseguirseodeseñoenhorizontal,oupolomenospódeseintentar,

eurematodemasiadocansacandointentoenxergaralgunhapautaouordenodeseño

indonesadirección.

Eporsetodoistofosepouco,alguéndecidiuusarunanacodorolodestepapel

comofriso,dandountoquefinalaestaconfusacomposición.

Haiun ladodahabitaciónnoqueopapelestá intacto,ealí, candoxanon se

cruzanosraiosdesolqueentranportodasasfiestras,esóaluzdosolporacariñaa

parede, case podo sentir certa composición radial detrás do debuxo. As grotescas e

interminables formas do estampado semellan orixinarse nun centro común e saír

despedidasdexeitoprecipitadoesalvaxecaraaondepoden.

Fatígameseguilocoavista.Émellorquedurmaunpouco.

***

Nonseiporquedecidínescribiristo.

Nonquero.

Nonteñoforzas.

EaJohnpareceríalleabsurdo.Peroteñoqueexpresaroquesinto,eencerto

modo,escribiralíviame.

Senembargooesforzofaisemaiorcaoalivio.

Nestesdías,ametadedotempoinvádemeunhaatrozpreguiza,eaoutrametade

pásoadeitadadescansando.

John di que non podo perder as forzas, así que decidiu receitarme aceite de

fígadodebacallauademaisdostónicoseasoutrasbeberaxesquexatiñaquetomar,e

porsuposto,nadadecervexas,viñosoucarnesvermellasporagora.

OmeuamadoJohn!Adórameedetestavermetanenferma.Intenteiterunha

conversaseriaconelooutrodíaparaexplicarlleasganasqueteñodeirvisitaraoprimo

HenryeaJulia.

Peroexplicoumeque eramellorevitalo,porquenon tería forzas para facera

viaxe,emoitomenosparapasarastardesdepéunhavezalí.Eomeucomportamento

neseintreengadiuseámiñafaltadeargumentosparafaceravisita,porquecomeceia

chorardescontroladamenteantesdepoderproducirunhafrasecoherente.

Suponme un gran esforzo pensar con claridade. Supoño que será cousa dos

nervios.

EomeuadoradoJohntivoqueachegarseerecollermeparalevarmeaopisode

arriba e que descansara. Sentou comigo na cama e leu en voz alta ata que quedei

durmida.

Musitoumequeeueraoseutesouriño,oseuamor,omáisimportantedasúa

vida,equeporisotiñaquepoñermeben,porel.

Diqueeusonaúnicacopoderabsolutodeaxudarmeasaírdisto,queteñoque

usar todaamiñavontadeeautocontrolparanondeixarqueme invadan fantasíase

delirios.

Haialgoquemereconfortaentodaestasituación,queobebéestábenefeliz,e

sobre todo, que non ten que pasar os días neste cuarto rodeado deste terrible

empapelado.

Setivésemosquedadonoutrocuartoesteseríaoquellecorresponderíaaobebé!

E vaia sorte para el poder escapar tal destino! Ningún fillo meu, tan pequeno e

impresionable,pasaríaotemponuncuartoasí.

Nonopensaraataagora,peroéunhasortequeJohndecidisedeixarmeaquí.Eu

podosoportalomoitomellorcaobebé.

XanuncallesfalosobreoempapeladoninaJohnninaJennie,poisxaseienque

devéniso,perocontinúovixiándoocadadía.

Haicousassobreesteempapeladoquesóseieu.

Comoqueconcadadíaquepasa,pordetrásdodebuxoprincipalfansecadavez

máisobviasunhasescurasfiguras.

Ésempreamesmaformamultiplicadapormil.

Semellaunhamulleranicada,arrastrándosepordetrásdoestampado.Nonme

gusta.EpensoencantodesexoqueJohnmelevaseparaoutrocuarto!

***

ÉmoicomplicadofalarconJohnsobreomeucaso,porqueelétanintelixente,

eademaisquéremetanto...

Aíndaasí,intenteinoontepolanoite.

Podíaversealúa,entrabanosseusraioscomosefoseplenaluzdodía.

Algunhasvecesodiovela,movéndosesixilosamenteataaparecerporsorpresa

poralgunhadasfiestras.

John durmía e non me gusta espertalo, así que decidín agardar inmóbil

observandooefectodaluzdalúanoempapeladoataquemefixoestarrecercomedo.

Unhafigura,apenasperceptible,semellabasacudirconforzaoestampadodesde

detrás,comointentandoescapar.

Erguinme con coidado e fun sentir coa man se realmente o papel pintando

estabafacendoalgúnmovemento.EcandovolvínparaacamaJohnxaestabaesperto.

“Que ocorre,miña nena?”, preguntou, “Nonme gusta que saias da cama no

mediodanoite,vascollerfrío.”

Crinqueseríaunbomomentoparafalareintenteiexplicarllequeaquínonme

estabarecuperando.

“Pero por que dis iso, querida?”, quixo saber, “O noso contrato de aluguer

remataentansótressemanas,eseríamoidifícilpodermarcharantes.

Aíndanonremataronasobrasnanosacasa,eeunonpodomarchardundíapara

outrodavila.Seestivesesenperigononodubidaríaninunsegundo,porsuposto, ti

sábelo,peroeupensoquesiestásmellorando,ruliña,aíndaquetinonopoidasver.Eu

sonmédicoeseisobreestesasuntos.Gañachespesoecornapeldesdequeestamos

aquí,eoteuapetitoestámoitomellor.Pensoquetodovaiben.”

“Non peso nin un gramo máis ca cando chegamos,” respondinlle, “todo o

contrario.Eomeuapetitopodequesexamellorpolasnoites,candoceamosxuntos,

peroempeorapolasmañas,candomarchas”.

“Pobriña,meuamor,”dixoJohndándomeunhaaperta,“deixareiqueesteastodo

omal que ti queiras, entón. Pero agora temos que durmir, xa falaremos con calma

noutromomento”.

“Perotinonqueresmarchar?”pregunteicoavozcrebada.

“Équenonseicomofariamos,querida.Tansónosquedantressemanasmáis

aquíedespois faremosunhapequenaviaxementresqueJenniearranxaanosacasa

paraavolta,si?Faimecaso,querida,estásmoitomellor”.

“Mellorfisicamente,quizais...”comeceiadicir.Perononfunquendepronunciar

outra palabra ao ver a John recostado na cama, observándome cun ollar firme e

recriminatorio,impropiodel.

“Querida,”dixo,“pídochepolomeuben,polobendonosofillo,etaménpoloteu

propio,quenondeixesqueesasideasinfestenosteuspensamentos.Nonhainadamáis

perigoso, e polo tanto tentador, para un temperamentocomao teu. É unha falsa e

presuntuosailusión.Ouéquenonconfíasnomeucoñecementocomodoutor?”

Eunondixennadamáis.Edurmimos.

Johntiñaacertezadequeeuquedaradurmidaprimeiro,perononfoiasí.Pasei

alídeitadahorasintentandodescifrarseoestampadoprincipaleodedetrássemovían

xuntosouporseparado.

Unestampadoasípolodíacarecedesecuencialidade,desafíatodasasleisfísicas

converténdosenunhaconstantefontedeirritaciónparacalqueramentecomún.

Acorpodeserfea,estrañaouexasperante,dependendodomomento,peroo

estampadoéunhatortura.

Aestasalturasdeberíateloxacompletamentedominado,perocandopensoque

xaoteñocontrolado,odebuxodecidefacerunsaltomortalcaraatrásetócamecomezar

denovo.Batecomigo,patéamenacara,empúrrame,éunpesadelo.

Odeseñodedianteédunestiloarabescovexetal,imitandofungos.Imaxinaunha

ringleiradecogomelos,omáispretodoposibleunsdeoutros,unfíointerminablede

fungosreproducíndoseebrotandoenconvulsiónsinfinitas...éalgomáisoumenosasí.

Oupolomenoséalgomáisoumenosasíalgunhasveces!

Hai unha particular peculiaridade neste empapelado que só eu fun quen de

descifrar,quecambiadependendodaluz.

Porexemplo,candoosolentranocuartopololeste,esempreobservovixiante

esteprimeiroelongoraiomatutino,odeseñodopapelmudatanrápidoqueédifícil

albiscaratransformación.

Porisoagardoatenta.

Baixoalúa(candohailúa)nonpareceomesmopapelpintado.

Polanoite,encalqueratipodeluz,xasexaadosolpor,adunhacandea,adunha

lámpadadeaceite,ouaquemenosmegusta,aluzdalúa,odebuxodoempapelado

tornaenreixas.Refíromeaoestampadoexterior.Epodeverseconperfectaclaridadeá

mullerdedetrás.

Durantemoitotempononentendíaoquehabíapordetrás,esesubestampado

sutil,peroagoraestouconvencidadequeéunhamuller.

Pasa o día tranquila, en silencio. Supoño que o estampado principal tena

atrapada.Émoiraro,porqueoestampadoproduceenminestemesmoefecto.

Agorapasocasetodootempodeitada.Johndiqueéboparaomeuestadoe

queteñoquedurmirtodocantopoida.

Defeito,estáintentandoconverternunhábitoquemedeiteadescansardurante

unhahoradespoisdecadacomida.

Aminparécemequeéunhaprácticabastanteprexudicial, a verdade,porque

nondurmo.

Eistoengadeseaoenganoaoqueteñosometidoatodoomundo,porquenon

llesdigoquepasoesashorasesperta.Ninsemeocorrería!

EmpezoatermedodeJohn.

Compórtase dun xeito estraño ás veces, e ata Jennie comeza a ter un algo

inexplicablenamirada.

Invádemeopensamento,amododehipótesecientífica,dequeestescambios

podensercousadoempapelado.

PorqueultimamenteestivenobservandoaJohnsenqueelsedecatase,eestá

sempreentrandoaocuartoconcalqueraescusa,ademaispilleinovariasvecesmirando

opapel!EJennieigual.Unhavezvinatocandooempapelado!

Elanonsedecataradequeeuestabanocuarto,ecandollepreguntei,convoz

calmada,queestabafacendocopapel,xirousecomoseaacabasedeatoparroubando

e,algoirada,respondeumequenonasustasedesexeito.

Despoiscomezouaexplicarmequeopapelestabadestinguindoemanchando

todo,queatopararestosamarelosentodaamiñaroupaenadeJohn,epediumeque,

porfavor,tivésemosmáiscoidado.

Unha resposta moi inocente, verdade? Pero eu sei que estaba intentando

desencriptar o segredonodebuxodoestampado,e se alguén ten que conseguir tal

cousa,estoudeterminadaasereu!

***

A miña vida agora é tan entretida... Teño tantas cousas ás que agardar e

observar...Omeuapetitoestámoitísimomellor,eestouensilenciomáiscanunca.

Johnestáencantandocomeuavance.Ooutrodíadixorindoquesemellabaestar

mellorandoapesardomeuempapelado.

Respondinllecunhagargallada.Nontiñaintenciónalgunhadeexplicarllequea

miñamelloraeradebidoaoempapelado.Mofaríasedemin.Eatapodequeintentase

sacarmedeaquí.

Nonqueromarchardestacasaaínda.Quédanosunhasemana,epensoquevai

sersuficiente.

***

Síntome mellor ca nunca! Non durmo case nada polas noites, é demasiado

interesanteveroqueocorrenopapel,peropasoodíadurmindodespois.

Osdíassonaburridos.

Sempreomesmo.Aparecennovosbrotesdefungosediferentestonalidadesde

amareloportodaspartes.Hai tantoscambiosquenonpodo levaraconta,e isoque

poñotodoomeuempeño.

Esteempapeladoédunamarelomoiestraño.Obrígameapensaren todasas

cousasamarelasquecoñezo,perononnasbonitascomoasfloresdocampo,fórzamea

pensarnasfeas,nasnauseabundascousasamarelasdomundo.

Haialgomáisanómalonestepapel,ocheiro!Sentinoaprimeiravezqueentrei

nestecuarto,peroclaro,tansoleadoeventiladocomoestaba,nonlledeiimportancia.

Peroagora,despoisdetantosdíasnubradosconnéboaechuvia,independentemente

deseasfiestrasestánabertasounonoudacantidadedevecesaodíaqueseaireao

cuarto,ocheiroestáaquí.

Espállaseportodaacasa.

Síntoo no aire do comedor, vagando pola sala de estar, agochado polos

corredores,deitado,agardandoporminnasescaleiras.

Quedaatrapadonomeucabelo.

Candovoumontaracabalopolafinca,sexiroacabezabruscamenteparapillalo

porsorpresa,alíestá!

Un olor peculiar. Pasei horas tratando de analizalo, buscando con que podía

compararse.

Nondiríaqueéunmalcheiro,polomenosdeprimeiras.Émoisuave,moisutil.

Ocheiromaispersistentequeexperimenteinunca.

Neste tempo tan húmido é un suplicio. Esperto pola noite e podo sentilo

envolvendoomeucorpo.

Antes alterábame tanto que pensei seriamente en queimar a casa para

desfacermedel.

Peroagoraxaestouafeita.Eaúnicahipóteseplausiblequesemeocorrepara

definiloéquecheiraácordoempapelado.Éuncheiroamarelo.

Hai unhamarcamoi curiosa nesta parede,moi preto do rodapé. É unha liña

ininterrompidaquerodeaocuarto,pasandopordetrásdetodososmoblesexceptoa

cama,unharaialonga,estreita,levementeafundida,comoseativesenfretadoconalgo

durantemoitotempo.

Pregúntomecomosefixoequenafixo.Esobretodo,pregúntomeconquefin

sefixo.Daunhavolta,eoutra,eoutra,eoutra,eoutra,eoutra,...Maréame!

***

Porfindescubrínalgoimportante!

Despoisdepasarmoitasnoitescontemplandoomomentoexactonoquetodo

cambia,porfindescubrínalgoimportante!

Odebuxodediantesiquesemove,enonmeestrañaqueofaga,porqueéa

mullerdedetrásaqueoabanea!

Candolledaaluzpermaneceinmóbil,enassombrassuxeitaasbarrascontodas

assúasforzaseaxítaascantopode.

Estásempreintentandogabearpoloestampado.Peroéimposiblefacertalcousa

poresedebuxo.Acabaporestrangulala,porisocreoquehaitantascabezascolgadas

nel.

Todasasversiónsdelaintentanescapar,sacanacabezaentreoenreixado,eo

debuxoestrangúlaas,arríncallesacabeza,revíraasataqueosollossevolvenbrancos.

Setodasascabezasestivesencubertasoualguénseencargarsedesacalasdeaí,

oestampadononestaríatanmal.

***

Estouconvencidadequeamullerpodesaírdopapelduranteodía!

Evoudicirenconfidenciaporque:porqueeuvinacosmeuspropiosollos!

Podovelaatravésdetodasasfiestrasdestecuarto!

É sempre a mesmamuller, estou segura, porque sempre anda a rastro, e a

maioríadasmulleresnonfaríantalcousaaplenaluzdodía!

Véxoapoloscamiños,polosemparradosearrastrándosedunsitioaoutropolo

restodoxardín.

Véxoa a rastro tamén polo camiño principal, e cando pasa unha carruaxe

agóchaseentreasviñas.

Nonaculpo,émoihumillantequealguénvexaaunhamullerpolochandurante

odía!

Eu, por exemplo, sempre poño o fecho cando o fago, porque sei que John

pensaríaopeordeminsemeatopaseasí.

EcomoJohnxasecomportadunxeitotanestraño,nonqueroqueseirritemáis.

Oxaládecidisemarcharparaoutrocuartoedeixaseesteparaminsoa!Porquequeroser

euquenlledeacazaaestamullercandosaiapolanoite.

Ásvecesintentovelaportodasasfiestrasaomesmotempo.

Eaíndaquemexiro tan rápidocomoomeucorpopermite,sópodovelapor

unhadecadavez.

Pois pormoito quemanteña a vista ata o últimomomento nela,é capaz de

arrastrarsemáisrápidodoqueeupodoxirarme.

Taménpodo vela ao lonxe ás veces, polos campos, arrastrándose tan rápido

comoasombradunhanubelevadapolovento.

***

Sepuidesearrincarodebuxodedianteedeixarsóodedetrás...Querointentalo,

aospoucos.

Pensoqueatopeioutracousacuriosanoempapelado,perononvoucontarque

aínda,nonéboconfiarsetanto.

Quédanme dous días máis para desfacerme deste papel, e penso que John

empezaasospeitaralgo.Nonmegustaadesconfianzacoaquememira.

Escoitei como lle facía moitas preguntas a Jennie sobre os meus hábitos de

saúde.Elasópuidorespondercousasboas,claro.

Díxollequedescansoedurmomoitopolodía.

Johnxasabequenonpegoollopolanoite,eisoqueeunonlledixennada.

Faimetodotipodepreguntasefinxeseramable,pacienteeamorosocomigo.

Comoseeunonsoubeseoquemaquina!

Peroentendoqueactúeasí,durmindorodeadodesteempapeladodurantetres

meses...

Sonaúnicainteresadanopapel,peroteñoacertezadequetaménlleafectoua

JohneaJenniedalgúnxeito.

***

Viva!Éoúltimodíaaquí,peroémáisquesuficienteporqueJohnpasouanoite

navilaenonvolvehoxepolatarde.

Jennie quixo durmir comigo, vaia prea! Pero expliqueille que eu descanso

infinitamentemellordurmindosoa.

Unmovementointelixentepolamiñaparte,porquerealmentenuncaestousoa!

Tan cedo como entraron os primeiros raios de lúa pola fiestra esa pobre criatura

comezouaarrastrarseeabanearodebuxodoestampado,eeuacudínrápidoaaxudala.

Eutiroeelatreme.Eutremoeelatira.Eentándem,antesdequesefagadedía,

xuntasarrincamoscantopuidemosdesteempapelado.

Xaliberamosametadedocuarto,ataondepuideronchegarasnosasmans.

Despoissaíuosol,eesteespantosodeseñocomezouaburlarsedemindenovo,

poloquedecidínrematalotodohoxe!

Mañácedomarchamosexacomezaronalevarosmoblesparaopisodeabaixo,

ondeestabanhaitresmeses.

Jenniequedouestupefactacomeutraballonasparedes,eudíxenllequefixera

aquiloporpuraxenreiraaoempapelado.

Elariuedíxomequeelamesmateríafeitoomesmosetiveseocasión,peroque

eutiñaquetermoitocoidadoconfatigarmeenexceso.

Delatáronaassúaspalabrasrecoñecendoisto!

Mentresesteaeuaquíningunhaoutrapersoavaitocaresteempapeladosenon

queresaírdestacasacospéspordiantedespois!

Eraobvioqueintentabasacarmedocuarto,perodíxenllequeagoraqueestaba

todotantranquiloetanlimpotiñaganadedeitarmeedurmirtantocomopuidese,e

pedinllequenonmechamaseparacear,xaaavisaríaeucandoespertase.

Emarchou,eoscriadosmarcharontamén,levarontodasasnosascousaseos

moblesxanonestán,sóacamacravadanochaneocolchónquetiñacandochegamos.

Hoxeimosdurmirnopisodeabaixoemañácolleremosobarcodevoltaacasa.

Encántameestecuartoagoraqueestáoutraveztanbaleiro.

Oxeitonoqueosnenosestragarontodo...

Estacamaroída...

Peroteñoquepoñermeatraballarxa.

Pecheiaporta,quiteiachavedapechaduraeguindeinapolafiestraquedaao

camiño.

Nonquerosaírnintampoucoqueninguénentrenestecuartoataquechegue

John.

Querosorprendelo!

Teño comigo unha corda que agochei para que Jennie non a atopase cando

recolleuocuarto.Asíseesamullerdecidesaírdoempapeladoeintentaescapar,poderei

amarralasenproblema!

Peroesquecínquenonpodochegaratodoopapelsenalgonoquesubir!

Eestacamanonsequeremover!

Xa intentei levantala e empurrala con todas as miñas forzas, e anoxoume

tantísimoquelletrabeinunhaesquinadocabezalataquemedoeronosdentes.

Despoisdecidíncomezaraarrincartodooempapeladoquepuidenestandode

pé.Estámoibenpegado,eaoestampandodivírtelle!Todasesascabezasaforcadasde

ollossaltónseosbrotesdefungosfanmeburla!

Estoutanfuriosaquepenseienfaceralgodesesperado.Saltarpolafiestrasería

unexercicioadmirable,peroasreixassondemasiadofortescomoparaintentalo.

Eeuxamaisfaríaalgoasí,porsupostoquenon.Seiqueunhaaccióndesecalibre

éimpropiaepoderíainterpretarsedunxeitoequivocado.

Nonmegustaninmirarpolasfiestrassequera,porfórahaitantasversiónsdesa

mullerarastro...emóvesetanrápido...

Pregúntomesetodaselassaírondoempapelado,comamin.

Estouatadaconforzacoacordaquetanbenagochei,fóranonmepoderíaspillar!

Supoñoquetereiquevolverdetrásdoestampadodoempapeladocandochegue

anoite,copoucoquemeagrada!

Estoutanagustonestecuartotangrande,arrastrándomedunladoparaoutro

cantoquero!

Noquerosaírfóra.NonovoufaceraíndaquemopidaJennie.

Porquefórahaiquearrastrarsepolaterra,etodoéverdeenonamarelo.

Aquípodoarrastrarmeeescorregar consuavidadepolo chane,deitadaboca

abaixo,osmeusombreirostocanconexactitudeesalongamarcaquerecorreasparedes

docuartoparanonperderocamiño.

EscoitoaJohnaooutroladodaporta!

Probeoquequeira,bomozo,nonhainadaquepoidafacervostedeparaabrir!

Eberra.Ebatenaporta.

Agorapideunhamachada.

Seríaunhamágoaromperunhaportatanbonita!

“John,querido,”dixencoamaisdocedasvoces,“achaveestáabaixo,ondeas

escaleirasdaentrada,entreasplantas”.

Fíxoseosilencioduranteunintre.

Edespoiseldixocalmado“Abreaporta,querida”.

“Non podo,” respondín, “a chave está abaixo, onde as escaleiras da entrada,

entreasplantas!”.

Díxenllodenovo,erepetinllounhaeoutravezamodo,condozura,ataquenon

lle quedou outra que ir comprobar se era certo. Atopou a chave rapidamente e

apresurouseaentrarnocuarto.Freouenseconoarcodaporta.

“Peroquepasouaquí?”berrou,“meudeus!Queestásfacendo?”

Euseguíaescorregandopolochan,arrastrándome,emirándooporribadomeu

ombreirodixen:

“Porfinsaín,peseatieaJennie!Earranqueiamaioríadoempapeladoparaque

nonmepoidadesvolverencarcerar!”

E non sei por que, pero desmaiouse. Desmaiouse xusto no medio da miña

traxectoriapolochan,obrigándomeapasarlleporribaencadavoltaquedabaquepolo

cuarto.