Boletín do Equipo de Normalización e Dinamización Lingüística CEIP de Randufe Nº 49 outubro de 2014

X CON PRONUNCIA “KS””

Todos e todas sabemos que a grafía x da palabra taxi, ou da palabra hexágono, pronúnciase co son ks (“taksi”, “ekságono”) e non co son que ten o x en xurelo, xirar, baixo, xefe ou caxato. Mais hai outras que debemos pronunciar co son ks e porén adoitamos pronuncialas co son co que dicimos peixe ou xato. Algunhas destas son: complexo (“complekso”), reflexo (“reflekso”), perplexo (“perplekso”), circunflexo (“circunflekso”), sufixo (“sufikso”), prefixo (“prefikso”) ou crucifixo (“crucifikso”); e tamén teñen son ks as pa-labras derivadas das anteriores como sufixación (“sufiksación”), crucifixión (“crucifiksión”), prefixar (“prefiksar”),...

UN CASO ESPECIAL: EXAXERAR OU ESAXERAR

Nas palabras non compostas en que aparece dúas veces a grafía x en posición intervocálica, a pri-meira ten o son ks e a segunda ten o son xe: exaxerar (“eksaxerar”), exixencia (“eksixencia”), exixir (“eksixir”),... mais as normas actuais do galego permiten substituír o primeiro x por un s. Así podemos pór na escrita: esaxeración, esaxerar, esaxero, esixencia, esixente, esixir etc. ou ben: exaxeración, exaxerar, exa-xero, exixencia, exixente, exixir etc.

Ollo! E dúas formas con cadansúa pronuncia: exaxerar (“eksaxerar”) esaxerar (“esaxerar”)

Estou perplexa polo cativo e do-ado que é este exame. Pensei que ía ser máis complexo.

Non exaxeres que os prefixos e os sufixos son difíci-les.