.

Número 96Xoves, 28 de xuño do 2012

Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Ferrol

Sum

ario Páx. 2

Escribe o noso Bispo e novas relevantes da Igrexa

Páx. 4/5 A Fondo: A familia cristiá

Páx. 6 CulturaFélix Villares Mouteira

Carlos Alonso Charlón

Páx. 7Diocese: Francisco Xabier Martínez

Faragullas: Félix Villares Mouteira

Páx. 8Novas das Dioceses

Axenda

Páx. 3 Opinión: Anxo Arriví Diéguez

Andrés García Vilariño

A familia, ámbito imprescindible para crecer, madurar e crerCoñecerse, namorarse, formar unha familia... é o máis normal nesta vida.

Cando a familia é cuestionada ou está pasando por un momento de crise.Cando tamén as condicións sociais e económicas non favorecen precisamentelevar adiante este proxecto tan humano e humanizador entre as persoas.Cando se confunde a familia “cristiá” coa familia “tradicional”, descalificándoa sen máis.

Hoxe máis ca nunca os cristiáns estamos chamados a valorala e coidala.A familia é o hábitat do nacemento, crecemento e maduración da persoa.A familia cristiá, ademais, aporta unha dimensión e unha riqueza que só Deus lle pode dar e que como cristiáns temos que redescubrir e potenciar.

.

Xoves, 28 de xuño do 2012 • dumio2

.

dumio • Xoves, 28 de xuño do 2012 3

A IGREXA ASISTIU A MÁIS DE 4,1 MILLÓNS DE PERSOAS A Conferencia Episcopal Española (CEE) fixo pública a Memoria Xustificativa das Actividades correspondente ao exerci-cio 2010. Este estudo da Vicesecretaría para Asuntos Económicos da CEE, recolle datos suministrados polas 69 dioceses españolas.A Memoria está dividida en dúas par-tes. Na primeira detállase a asignación tributaria do ano 2010 xunto co repar-to do Fondo Común Interdiocesano, e na segunda ofrécense datos sobre as diferentes actividades da Igrexa Católica no noso país. En conxunto, a Memoria ilustra a gran labor que a Igrexa desenvolve e xustifica o empre-go dos recursos obtidos mediante as libres aportacións dos contribuíntes. Con todos estes datos pódese afir-mar que a actividade despregada, no ámbito pastoral, educativo, cultural e asistencial, supón un aforro de miles de decenas de millóns de euros para as arcas públicas. Cada euro que se invirte na Igrexa rende como 2,35 euros no seu servizo equivalente no mercado. Isto é posible grazas á xene-rosa entrega de milleiros de persoas que se realiza aplicando os criterios de gratuidade dos recursos e a eficiencia do seu uso.

NOVO PLAN PASTORAL DA CONFERENCIA EPISCOPAL ESPAÑOLA O novo Plan Pastoral da Conferencia Episcopal Española (CEE) foi presen-tado polo secretario xeral da mesma monseñor Juan Antonio Martínez Camino. O Plan Pastoral que leva por título “A nova evanxelización dende a Palabra de Deus” terá vixencia ata 2015: o contido do Plan está inspirado polas recentes visitas do papa Benedicto XVI a España. Tamén se tiveron en conta á hora da súa elaboración, a publicación da Sagrada Biblia na versión oficial da CEE, a proclamación de san Xoán de Ávila como doutor da Igrexa, que terá lugar o próximo 7 de outubro en Roma e a celebración, no 2015, do V Centenario do Nacemento de santa Tareixa de Xesús. O Plan Pastoral desenvólvese dentro do período no que se conmemora o 50º aniversario da apertura e da

clausura do Concilio Vaticano II. Así mesmo, o Ano da fe, convocado por Benedicto XVI, será ocasión propicia para volver sobre o Concilio. O Plan está dividido en catro partes e na súa introdución recolle o compromiso dos bispos a “acoller fielmente a chamada de Benedicto XVI a retomar con novo empeño o compromiso a favor da Nova Evanxelización”. O Plan conclúe recordando a única motivación que debe animar as nosas accións pastorais: “levar ao encontro con Cristo vivo na Igrexa”. O camiño que conduce a este encontro “pasa ineludiblemente polo maior aprecio á Palabra de Deus”.

XII CURSO DE PASTORAL DA SAÚDE PARA SEMINARISTAS O Departamento de Pastoral da Saúde da CEE organiza o XVII Curso Pastoral da Saúde para seminaristas. Co lema “O poder curativo da fe”, desenvolverase do 9 o 14 de xullo. Destinado a seminaristas maiores e sacerdotes xoves, os principais obxec-tivos do encontro son colaborar na formación pastoral dos futuros sacer-dotes, crear un espazo de encontro e enriquecemento mutuo e ofrecer unha ocasión para a reflexión e o compromiso. Durante o Curso expo-ranse distintos temas, haberá espazo para a reflexión persoal, traballo en grupos, práctica pastoral, e visitara-se a Unidade de Coidados Paliativos e Residencia Asistida de Persoas do

‘Centro Humanizar’. Outros dos temas que se abordarán no curso son: ‘O sacerdote ante os plantexamentos bio-éticos’, “Relación de axuda ao enfer-mo’, “Pastoral da saúde na parro-quia’, ‘Pastoral da saúde no hospital’, ‘Pastoral da saúde no mundo do sufri-mento psíquico’, e ‘Orar na enfermida-de - Eucaristía - Unción dos enfermos’.

CÁRITAS ADVIRTE QUE “A POBREZA DOS NENOS É UN RISCO DE FUTURO” O coordinador de estudos de Cáritas, Francisco Lorenzo, sinalou que “a pobreza dos nenos é un risco de futuro” porque cando medran “se produce un problema de transmisión interxeneracional da pobreza”. “Os nenos pobres teñen moitas papeletas para ser adultos pobres e formar, á súa vez, fogares onde medren nenos pobres”, afirmou.O coordinador de estudos da institu-ción diocesana subliñou que o novo perfil do que acude a Cáritas é o de “xoves con baixo nivel de cualifica-ción que tiñan acceso ao emprego en épocas de crecemento económico e que actualmente foron expulsados do mercado laboral, normalmente con fillos, así como inmigrantes en moi-tos casos tamén con familia ao seu cargo”. Neste sentido, explicou que as principais peticións dos demandantes están relacionadas con axudas á viven-da (auga, luz…) e coa alimentación. Por outro lado, o coordinador afir-

mou que o voluntariado en Cáritas “tivo como tendencia o crecemento e que hai unha importante porcentaxe de xoves dentro do voluntariado”. Ademais, sinalou que en donacións privadas “ten referencias de que a ten-dencia tamén é parecida”. Finalmente, asegurou que “a mensaxe de Cáritas é de esperanza e que están e van seguir estando para aqueles que o necesiten”.

OS RELIXIOSOS CAMILOS AO SERVIZO DOS ENFERMOS DOUTRAS CONGREGACIÓNS Os relixiosos camilos abren un servi-zo ás enfermarías doutras congrega-cións relixiosas. Este servizo xurdiu como resposta á petición dalgunhas congregacións relixiosas e como sinal de comuñón e de solidariedade con tantos relixiosos e relixiosas que dedi-caron a súa vida ao servizo da Igrexa e da sociedade.

O día 1 de xuño os relixiosos camilos, a través da súa Fundación San Camilo, comezaron o servizo de atención ás enfermarías das congregacións relixio-sas de España. De entrada a nova actividade comezou en cinco enferma-rías, de catro congregacións relixiosas, en diferentes lugares de España. Nos próximos días, antes da parentese do verán, ampliarase o servizo a outras congregacións que xa o solicitaron.

Ademais da calidade humana e profe-sional, o programa coidará ao máximo o respecto, o carisma e a espirituali-dade de cada congregación, e buscará a participación das mesmas congrega-cións relixiosas, incluso con representa-ción no Padroado da Fundación.

DOCUMENTO DOS BISPOS SOBRE “LA VERDAD DEL AMOR HUMANO”A Conferencia Episcopal española aprobou na súa reunión do 19 e 20 de xuño o documento “La verdad del amor humano. Orientaciones sobre la verdad del amor conyugal, la ideología de género y la legislación familiar”. No citado texto episcopal «non se pretende molestar nin ferir a nin-guén», afirmou o bispo Juan Antonio Martínez Camino, portavoz da CEE. E engadiu: «A súa linguaxe é analítica, de reflexión xurídica e moral», está concibido para «animar e exhortar aos fieis» posto que «a todos nos afecta». Hai un «desafío grande contra a ver-dade do matrimonio», e por iso é polo que os bispos crean que é oportuno tratar agora este asunto.

O portavoz episcopal lembrou que a moral sexual e a moral familiar non son algo privado, teñen unha dimen-sión social, o contrario é un «cliché da cultura hedonista e individualista», falso, e que tanto dano fai porque «sen unha familia sa non hai unha sociedade sa». Por tanto, os bispos, «cando falan da familia e da sexuali-dade matrimonial, están a preocuparse pola sociedade».

A actualidade para tratar este capítulo, do que hai xa unha ampla doutrina, é o trixésimo aniversario da encíclica Familiaris Consortio, de Xoán Paulo II. Os bispos españois botan a mirada atrás «para axudar neste asunto crave, que tamén ten que ver coa situación de crise».

¿Qué hace un cristiano en vacaciones? IGR

EX

A

Ana M. Barro - Agencias

Breves

Mons. Manuel Sánchez Monge, Obispo de Mondoñedo-Ferrol

OPIN

IÓN

O “euroengado” de “Eurovegas”

Magnates OPIN

IÓN

Andrés García Vilariño

O engado artellado en España polo xigante dos xogos de azar Las Vegas Sands, propie-

dade do multimillonario estadouniden-se Sheldon Adelson, é, non cabe dú-bida, moi feiticeiro. Sobre todo tendo en conta a desfeita laboral que se está vivindo no noso país, cunha cifra de desempregados por derriba dos cinco millóns e uns niveis de precariedade social e de pobreza que non semellan atopar acougo a curto e medio prazo.

A simple vista, “Eurovegas“, nome do proxecto feito público nos primeiros meses do ano polo promotor norte-americano para instalar en España unha macrocidade do xogo, é deses que fai a boca auga de calquera res-ponsable político e de todo cidadán pouco informado sobre a verdadeira cara do mundo do azar. Pero o certo é que as cifras de “Eurovegas“ son de infarto e teñen tal dimensión que po-ñeren reparos de calquera tipo ante un proxecto tan ambicioso pode non ser entendido axeitadamente. Pois, se non, quen pode poñer sobre a mesa argu-mentos de peso contra a contundencia dos feitos que se prometen, como son a construción de seis casinos, doce ho-teis con 36.000 camas, nove salas de espectáculos e tres campos de golf, xunto coa creación de máis de 260.000 postos de traballo?

Como a realidade sempre supera a fic-ción, nesta historia revisitada de “Ben-vido, Mr Marsall” (a célebre cinta de Luis García Berlanga), xunto coa loita das dúas Administracións locais e au-tonómicas elixidas por Sheldon Adel-son para instalar o seu macroproxecto - Madrid e Barcelona - e a carreira de promesas de reformar a vixente lei do

xogo e as normas urbanísticas para favoreceren ó máximo as condicións impostas por “Eurovegas”, están xur-dindo cada día con máis forza grupos de opinión e asociacións de veciños contrarias á viabilidade desa nova ver-sión hispana de Las Vegas.

Nesta irredutible banda de quen se opoñen a “Eurovegas” cómpre salien-tar tamén as manifestacións que veñen facendo os bispos de Xetafe - os te-rreos da Comunidade de Madrid onde podería ubicarse o proxecto están no

concello de Alcorcón, pertenecente a esa diocese - e de Segorbe-Castellón. As súas tomas de postura seguen as mesmas liñas argumentais xa avanza-das pouco tempo despois de anunciar-se o desembarco desa cidade do xogo no noso país pola asociación de leigos E-Cristiáns, que dirixe o catalán Josep Miró i Ardèvol, membro do Pontificio Consello de Leigos.

Xa no mes de marzo, E-Cristians er-guéu a súa voz dentro da Igrexa contra o proxecto. Firmemente opostos á ins-

talación de “Eurovegas” en “calquera sitio de España”, os membros desta asociación poñen derriba da mesa nove puntos para explicar a súa nega-tiva. Xunto coa razón de índole econó-mica sobre a viabilidade actual dunha actividade baseada no xogo de azar, lembran que o proxecto non poderá votar a camiñar sen unha modificación radical da nosa lexislación, asemade de avisar sobre o grave dano medioam-biental que, no caso de instalarse en Barcelona, tería sobre a zona do Delta do Llobregat.

Pero, sobre todo, E-Cristiáns chama a atención sobre o risco máis que real que viría emparellado dun proxecto de xogo semellante e que, avisan, “impli-caría necesariamente máis tráfico de mulleres, de prostitución, de drogas e de branqueo de cartos”.

No seu documento, E-Cristiáns sinala, finalmente, os custes sociais que su-poñerían esta macrocidade do xogo, como serían o aumento da ludopatía e a perda do sistema de valores, aspectos tamén apuntados diante de fenóme-nos semellantes por numerosos bispos dos Estados Unidos, do Canadá e de México cunhas “manifestacións sem-pre coincidentes: que o xogo sempre castiga ós máis fráxiles”.

As alertas de Xaquín López de Andújar, bispo de Xetafe, e de Casimiro López Llorente, bispo de Segorbe-Castellón, camiñan nesa mesma dirección. Este último, despois de asegurar que “non vale crear emprego a calquera prezo e que, pese a estaren en tempos duros de crise, o fin non xustifica os medios”, avisa do risco de que o megacasino “fomente o xogo e as ludopatías, e cree unha meirande fame de riqueza, que ten sido, precisamente, unha das principais causas desta crise”. Do que se trata, engade, é xusto do contrario, de “fomentar unha riqueza máis hu-mana”.

Por iso, cómpre denunciar, como ben di o bispo de Xetafe, a “podredume que se esconde” detrás do feitizo que está amosándoselle á opinión pública “cunha fachada chea de atractivo e a promesa de moitos postos de traballo”.

Co tema da crise económica ando moi confundido, asombrado e sorprendido. Confundido por-

que non me é doado comprender o que está pasando desde hai xa catro anos na economía mundial, especial-mente no mundo das grandes empre-sas, bancos, axencias, que negocian cos cartos que lles confían os aforra-dores e os accionistas e investidores. A palabra magnates está demasiado próxima á palabra mangantes.

Tamén estou asombrado pola chea de movementos que teñen os cartos. Non recordo terme parado a pensar que os estados e as súas institucións intermedias, autonomías e concellos, tamén andan “ao fiado”, como an-daba a miña familia nos anos cincuen-ta, cando a duras penas o xornal de meu pai chegaba para o aluguer da vivenda e para o pan de cada día. De neno non fixen buracos no cinto para apertalo porque os pantalóns infantís tiñan tirantes. E por iso os pantalóns, por frouxos que estivesen, non caían. Aí é onde aparece sempre con ollos de mal durmir a “prima de risco”, unha parente que se nos meteu na casa e devora os nosos bens facendo imposi-ble que cheguemos con sosego a fin de

mes. É tan aproveitada que nin sequera nos permite vivir “ao fiado”.

Pero a miña sorpresa está na diferen-za de comportamento entre os que poden e os que non poden. Os que non poden pérdeno todo: o negocio familiar, o emprego, o salario, as com-pensacións do desemprego, a vivenda hipotecada, as garantías sociais. E sen embargo reciben o apoio para resistir dos que están na mesma situación ou ameazados por ela. Son as familias, os veciños, os amigos, os que axudan, so-portan e comparten as dificultades e avivecen a fráxil confianza de que “isto pasará, xa verás, como pasará”. O que economicamente ten menos poder e perde os medios de subsistencia, tra-ballo, aforriños, vivenda, etc, comparte e ofrece solucións eficaces de acollida, axuda, subsistencia.

¿E os que poden? Os comparativamen-te poucos que moven centos e miles de millóns de euros e empobrecen á tanta xente e a deixan sen traballo e lle dan navalladas á súa esperanza, eses andan afanados en apuntalar o sistema. “A crise é sistémica”, din. E para apun-talar o sistema, empéñanse en tantos millóns que xa perdemos a conta. E para que iso resulte eficaz teñen que

seguir facendo axustes, recortes, do-rosas navalladas no benestar. Eu, sor-prendido, digo para min, pois non me atrevo a dicilo en voz alta, non vaia ser que os listos se rían de min, digo: Pero ¿qué é o que ten o sistema de bo? ¿Non será mellor deixalo caer? O euro debe de ser clave para Europa, claro,

pero é unha desgraza para África, por exemplo, e para o aire limpo e as au-gas da Terra, e polo tanto da humani-dade. Empobrecendo todos un pouco en Europa seguro que moitos máis vivirían mellor noutras partes do mun-do. Cando os cristiáns afirmamos que “outro mundo é posible” e pensamos

no reinado de Deus e na súa xustiza, dicimos, en primeiro lugar, que todo isto da economía mundial é unha ver-dadeira trapallada onde os poderosos teceron unha arañeira que paraliza as persoas e devora a felicidade e a espe-ranza de construíla en común. E, feito este xuízo sobre a lamentable xestión do Banco Mundial, Fondo Monetario Internacional, Banco Central Europeo, Organizacións do Libre (¡?) Comercio, os grandes bancos norteamericanos e europeos, os grandes - pero pouqui-ños - magnates (resaltada para que se lea ben), dedicados a apuntalar o siste-ma, constatamos que moito é o que teñen que aprender das súas vítimas, pois entre eles nin se axudan nin se fían, nin se apoian, e, se chegan a un acordo é despois de complexas con-versacións nas que fican garantidas as súas desconfianzas recíprocas. Os po-derosos e os seus atafegos son o me-llor exemplo do que calquera persoa de ben nunca faría. Por algo Cristo nos alertou de que non é posible “servir a dous señores”.

Onde hai moito poderío económico esmorece a fraternidade e a xustiza reséntese porque, se algunha hai, está seriamente ameazada.

• Ante todo, descansar un poco. Po-demos interrumpir el acelerado ritmo cotidiano y tomarnos tiempo para dedicar a los demás y al Señor. No ol-videmos llevar en la maleta la Palabra de Dios, en particular el Evangelio. Las vacaciones son un periodo útil para reponer fuerzas físicas, psíqui-cas y espirituales que posibiliten un cambio en los aspectos de la vida que lo requieran.

• Contemplar la maravilla de la crea-ción, admirar su belleza y estreme-cerse ante la presencia y la grandeza del Creador. Es un don magnífico que

podemos observar con la atención con la que Jesús la observaba para saber interpretar su lenguaje y sus signos. Hemos de respetar, custodiar y proteger la creación si queremos ser responsables frente a Dios, a los de-más, a la humanidad del futuro.

• Descubrir con curiosidad inteligen-te y profunda los monumentos del pasado como testimonios de cultura y de fe, verdadero patrimonio espiri-tual que nos habla de nuestras raíces cristianas, como las catedrales o las abadías, en los que la belleza ayuda a reconocer la presencia de Dios e in-

vita a la oración por la humanidad en camino en el tercer milenio.

• Vivir la alegre serenidad. Las diver-siones distraen, los viajes alejan mo-mentáneamente los problemas. Pero la alegría permanente brota de tener la “casa interior” en orden. Las va-caciones son un tiempo privilegiado para una “puesta a punto”.

• Gozar de la familia y los amigos: las relaciones entre los amigos necesitan su tiempo. Las vacaciones son un mo-mento propicio para acercar amista-des, reparar olvidos, subsanar malos entendidos, visitar al amigo enfermo

y dedicar horas a disfrutar de las bue-nas compañías

• Prolongar la oración: tan escasa por las múltiples ocupaciones, es ahora un momento para mayor comunica-ción con el Señor y recibir de Él la fuerza y el estímulo para nuestro ca-mino diario

• Practicar la solidaridad: en vacacio-nes nunca se debe olvidar el amor a los pobres. Seamos austeros en el gasto y generosos en el compartir, cuidando y dando compañía a los mayores, apoyando interesantes acti-vidades sociales y pastorales.

Anxo Arriví Diéguez

. .

A F

ON

DO

Xoves, 28 de xuño do 2012 • dumio4/5

Coidar, valorar, defender, recuperar… a FAMILIA

é a mensaxe do Papa Benedicto XVI en Milán e un dos obxectivos do próximo curso pastoral na nosa Diocese.Velaquí unhas pautas para a reflexión e a acción nas nosas comunidades parroquiais. Da familia depende o presente e o futuro de cada persoa e do conxunto da sociedade.

Juan Basoa Rodríguez, Delegado diocesano de Pastoral Familiar

De la Homilía del Papa Benedicto XVI en el VII Encuentro Mundial de las Familias.Milán, domingo 3 de junio de 2012

A Familia, “Iglesia doméstica”, na programación diocesana do curso 2012-2013

La familia, imagen de Dios Trinidad

La familia cristiana, espacio para vivir el Evangelio

Liñas de acción: a) Na dimensión vocacional:

- Renovar e promover modalidades de formación prematrimonial tendo en conta as situacións dos noivos.

- Orientar e acompañar ás familias na tarefa do espertar relixioso dos nenos. - Formar axentes e animadores de pastoral matrimonial e familiar.- Atender especialmente á situación que viven os maiores no ámbito familiar.- Promover o coñecemento e a vivencia da espiritualidade matrimonial.- Abrir canles para compartir a fe na familia que faga posible o enriquecemento

interxeneracional da vivencia cristiá. - Formar e axudar aos pais para que se responsabilicen na educación da vocación

cristiá dos seus fillos.

b) Na dimensión comunitaria:

- Favorecer desde as comunidades a creación e o acompañamento de grupos e mo-vementos matrimoniais e familiares como espazos propios de pertenza e partici-pación eclesial.

- Axudar e poñer os medios necesarios para que a familia sexa un espazo de vivencia comunitaria da fe e de transmisión de valores cristiáns.

- Promover canles de participación da familia nos procesos de catequeses e edu-cación da fe na comunidade cristiá.

- Ofrecer acollida, orientación e apoio ás familias que pasan por dificultades e viven situacións especiais.

- Potenciar a familia cristiá como espazo aberto e comprometido coa realidade social na que se desenvolve.

c) Na dimensión misioneira:

- Impulsar, xunto con outras institucións e asociacións, o recoñecemento público da función social da familia.

- Ofrecer un testemuño vivo e significativo dos valores que a familia cristiá aporta á sociedade actual.

- Tomar parte activa na reivindicación social dos apoios que a familia necesita en cuestións laborais, de vivenda, saúde, educación, etc.

- Favorecer a evolución positiva dos roles asignados tradicionalmente ao home e a muller na vida familiar, estimulando a participación e integración de ambos en tarefas e responsabilidades compartidas.

- Denunciar e, no posible, axudar a cambiar o efecto negativo que teñen sobre as fa-milias a precariedade, a flexibilización e a mobilidade laboral dos traballadores e traballadoras.

Secretaría diocesana de Pastoral

1. “Estamos llamados a vivir el amor recíproco y hacia todos, compartiendo gozos y sufrimientos, aprendiendo a pedir y conceder el perdón, valo-rando los diferentes carismas bajo la guía de los pastores. En una palabra, se nos ha confiado la tarea de edificar comunidades eclesiales que sean cada vez más una familia, capaces de reflejar la belleza de la Trinidad y de evangelizar no sólo con la palabra”.

2. “La familia, fundada sobre el matrimonio en-tre el hombre y la mujer, está también llamada al igual que la Iglesia a ser imagen del Dios Único en Tres Personas (…). Dios creó el ser humano hom-bre y mujer, con la misma dignidad, pero también con características propias y complementarias, para que los dos fueran un don el uno para el otro, se valoraran recíprocamente y realizaran una comunidad de amor y de vida”.

3. “El amor es lo que hace de la persona huma-na la auténtica imagen de la Trinidad, imagen de Dios. Queridos esposos, viviendo el matrimonio no os dais cualquier cosa o actividad, sino la vida entera. Y vuestro amor es fecundo, en primer lugar, para vosotros mismos, porque deseáis y realizáis el bien el uno al otro, experimentando la alegría del recibir y del dar. Es fecundo tam-bién en la procreación, generosa y responsable, de los hijos, en el cuidado esmerado de ellos y en la educación metódica y sabia. Es fecundo, en fin, para la sociedad, porque la vida familiar es la primera e insustituible escuela de virtudes socia-les, como el respeto de las personas, la gratuidad, la confianza, la responsabilidad, la solidaridad, la cooperación. Queridos esposos, cuidad a vuestros hijos y, en un mundo dominado por la técnica, transmitidles, con serenidad y confianza, razones para vivir, la fuerza de la fe, planteándoles metas altas y sosteniéndolos en la debilidad. Pero tam-bién vosotros, hijos, procurad mantener siempre una relación de afecto profundo y de cuidado di-ligente hacia vuestros padres, y también que las relaciones entre hermanos y hermanas sean una oportunidad para crecer en el amor”.

4. “El proyecto de Dios sobre la pareja humana encuentra su plenitud en Jesucristo, que elevó el matrimonio a sacramento. Queridos esposos, Cristo, con un don especial del Espíritu Santo, os hace partícipes de su amor esponsal, haciéndoos signo de su amor por la Iglesia: un amor fiel y total. Si, con la fuerza que viene de la gracia del sacramento, sabéis acoger este don, renovando cada día, con fe, vuestro «sí», también vuestra fa-milia vivirá del amor de Dios, según el modelo de la Sagrada Familia de Nazaret”.

5. “Queridas familias, (…) vuestra vocación no es fácil de vivir, especialmente hoy, pero el amor es una realidad maravillosa, es la única fuerza que puede verdaderamente transformar el cosmos,

el mundo. Ante vosotros está el testimonio de tantas familias, que señalan los caminos para cre-cer en el amor: mantener una relación constante con Dios y participar en la vida eclesial, cultivar el diálogo, respetar el punto de vista del otro, estar dispuestos a servir, tener paciencia con los defec-tos de los demás, saber perdonar y pedir perdón, superar con inteligencia y humildad los posibles conflictos, acordar las orientaciones educativas, estar abiertos a las demás familias, atentos con los pobres, responsables en la sociedad civil. Todos estos elementos construyen la familia. Vividlos con valentía, con la seguridad de que en la medi-da en que viváis el amor recíproco y hacia todos, con la ayuda de la gracia divina, os convertiréis en evangelio vivo, una verdadera Iglesia doméstica”.

6. “Vemos que, en las modernas teorías econó-micas, prevalece con frecuencia una concepción utilitarista del trabajo, la producción y el mercado. El proyecto de Dios y la experiencia misma mues-tran, sin embargo, que no es la lógica unilateral del provecho propio y del máximo beneficio lo que contribuye a un desarrollo armónico, al bien de la familia y a edificar una sociedad justa, ya que supone una competencia exasperada, fuertes desigualdades, degradación del medio ambiente, carrera consumista, pobreza en las familias”.

7. “Para nosotros, cristianos, el día de fiesta es el domingo, día del Señor, pascua semanal. Es el día de la Iglesia, asamblea convocada por el Señor alrededor de la mesa de la palabra y del sacrificio eucarístico, como estamos haciendo hoy, para ali-mentarnos de él, entrar en su amor y vivir de su amor. Es el día del hombre y de sus valores: con-vivialidad, amistad, solidaridad, cultura, contacto con la naturaleza, juego, deporte. Es el día de la familia, en el que se vive juntos el sentido de la fiesta, del encuentro, del compartir, también en la participación de la santa Misa. Queridas familias, a pesar del ritmo frenético de nuestra época, no perdáis el sentido del día del Señor. Es como el oasis en el que detenerse para saborear la alegría del encuentro y calmar nuestra sed de Dios”.

8. “Familia, trabajo, fiesta: tres dones de Dios, tres dimensiones de nuestra existencia que han de encontrar un equilibrio armónico. Armonizar el tiempo del trabajo y las exigencias de la familia, la profesión y la paternidad y la maternidad, el trabajo y la fiesta, es importante para construir una sociedad de rostro humano. A este respecto, privilegiad siempre la lógica del ser respecto a la del tener: la primera construye, la segunda termi-na por destruir”.

El Papa Benedicto XVI , en más de una ocasión, ha manifestado su deseo de que el empeño evangelizador y misionero de la Iglesia “se con-

centre sobre todo en la familia, no sólo porque esta fundamental realidad humana está sometida hoy a múltiples dificultades y amenazas, y por eso, tiene especial necesidad de ser evangelizada y sostenida concretamente, sino también porque las familias cristianas constituyen un recurso decisivo para la educación en la fe, la edificación de la Iglesia como comunión y su capacidad de presencia misionera en las diversas situaciones de la vida, así como ser leva-dura, en sentido cristiano, en la cultura generalizada y en las estructuras sociales” (Discurso en el Encuen-tro de Roma sobre Familia y Comunidad Cristiana. 6 de junio de 2005).

La situación en que se encuentra la familia cristia-na nos preocupa. Así nuestra Iglesia Diocesana hace suyas estas palabras del Papa e invita a todos, pa-rroquias y a los agentes de pastoral a hacer nuestro el Objetivo propuesto para este curso 2012-2013 en nuestro Plan Pastoral Diocesano: Ayudar a las fa-

milias cristianas a crecer como un espacio donde el Evangelio es compartido, testimoniado y transmitido.

Esto es ayudar a las Familias, a que sean ellas, no sólo el objeto de nuestra Pastoral, sino fundamen-talmente el Agente evangelizador por excelencia, ayudándoles a descubrir el lugar que ocupan en la Iglesia, como “Iglesia Doméstica” que son. En este sentido nos recordaba la Familiaris Consortio en el nº 49: «La familia cristiana está insertada de tal forma en el misterio de la Iglesia que participa, a su manera, en la misión de salvación que es propia de la Iglesia. Los cónyuges y padres cristianos, en virtud del sa-cramento, poseen su propio don, dentro del Pueblo de Dios, en su estado y forma de vida. Por eso no sólo «reciben» el amor de Cristo, convirtiéndose en comunidad «salvada», sino que están también lla-mados a «transmitir» a los hermanos el mismo amor de Cristo, haciéndose así comunidad «salvadora». De esta manera, a la vez que es fruto y signo de la fecundidad sobrenatural de la Iglesia, la familia cris-tiana se hace símbolo, testimonio y participación de la maternidad de la Iglesia» .

Por tanto, los objetivos marcados dentro del Plan Pastoral tanto en la Linea de actuación vocacional, de actuación comunitaria y en la de actuación misio-nera, son la manifestación de que somos conscientes que la familia requiere nuestra máxima atención., ya que la familias cristianas necesitan ser acompañadas para que afronten los desafíos que la sociedad ac-tual les plantea y sean constantemente fieles a lo que Dios quiere de ellas.

Nuestra Iglesia Diocesana ha de abrirse al impulso del Espíritu para que, a través de nuestra labor evange-lizadora, la familia renazca dando lo mejor de sí mis-ma. Partiendo del principio de que «las familias están en el corazón de la pastoral de la Iglesia y el traba-jo pastoral con ellas es una dimensión esencial de toda evangelización» (CEE, La familia, santuario de la vida y esperanza de la sociedad, 173), necesitamos programar la pastoral familiar para seguir tomando conciencia de que la familia es Iglesia doméstica y, como tal, está llamada a ser destinataria y sujeto de evangelización.

ObxectivoAxudar ás familias cristiás a crecer como un espazo onde o Evanxeo é compar-tido, testemuñado e transmitido.

Resume da primeira Carta pastoral do noso Bispo, don Manuel Sánchez Monge.Mondoñedo-Ferrol 2006

Familia cristiá, educa na fe!

Que é educar?

Educar é tratar de sacar a flote en cada persoa o mellor de si mesma.Só quen ama educa de verdade.Non é tratar a toda costa que o fillo “estea contento”...

Que é educar na fe?

Axudar aos fillos a ir construíndo a vida desde a fe e o Evanxeo.Os pais son os que mellor poden facer resoar a voz de Deus ante os fillos.

Que é a fe cristiá?

Un regalo de Deus e tamén unha decisión persoal.Abarca a toda a persoa: razón, vontade e sentimento.Non é unha forma máis de crer. O seu centro e fundamento é Xesucristo.É coma unha semente que pode xermolar e medrar, ou volverse estéril.Non é pracenteira, pero aporta unha felicidade profunda e duradeira.En definitiva, consiste en confiar en Deus, en poñerse nas súas mans.

E sen embargo...

Hoxe en día moitos pais crense incapaces de transmitir os seus valores.A familia xa non ten a forza educadora de antes.Mesmo se sente débil para contrarrestar as influencias do ambiente.Os pais non ven nos seus fillos aprecio á fe e os valores cristiáns.

Educar na fe é unha tarefa...

Preparada polo Espírito Santo en cada persoa.Suscitándoa e facéndoa apetecible.Creando unhas relacións interpersoais sólidas e duradeiras.Axudando a tomar conciencia da presenza de Deus no interior de cada un.

... e sobre todo unha gozada:

Non é unicamente unha obriga.É sobre todo un gozo gratificante para os pais, porque aman ao fillo co mesmo amor de Deus que eles experimentan... Daquela, educar na fe resulta apaixoante.

A familia é como unha “Igrexa doméstica”, e os pais son os primeiros educadores na fe mediante a palabra e o exemplo.

Camiños concretos para educar na fe:1. O testemuño e o exemplo dos pais: educar na fe non é dar leccións.2. Crear un ambiente axeitado de seguridade, confianza, afecto e comprensión.3. Aproveitar as ocasións que se presentan para falar de Deus e educar na fe.4. Iniciar na oración en familia e na celebración da fe, concretamente os sacramentos.5. A “catequese familiar”, que precede, acompaña e precede á catequese parroquial.6. Vivir o compromiso cristián: compartir, ser solidarios, sementar a paz, etc.7. Colaborar coa parroquia na catequese e coa escola pedindo a clase de relixión.

Hoxe non é fácil para os pais a as familias asumir este compromiso...A pesar das dificultades e dos fallos, hai que ter esperanza: só Deus sabe como e cando fructificará a semente da fe.

Ánimo aos pais e nais, e grazas aos avós!

.

Xoves, 28 de xuño do 2012 • dumio6

.

dumio • Xoves, 28 de xuño do 2012 7

CU

LTU

RA

Conservación do patrimonio: restauración de imaxes e retablos

Todos temos a obriga de conservar e po-ñer en valor o patrimonio cultural que recibimos dos nosos antergos. Froito

desta obriga é o interese de moitos sacerdo-tes e fieis por restaurar imaxes e retablos das nosas igrexas e capelas. Imaxes e retablos que contan con moitos inimigos: os inxectos xilófa-gos, a humidade, o paso dos anos, os amigos do alleo...

É moi de agradecer o esforzo de sacerdotes e fieis das distintas parroquias que tratar de acadar os medios económicos necesarios para levar adiante a restauración de imaxes e reta-blos. Pero algunhas veces, coa mellor intención do mundo –todo hai que dicilo- encoméndase a tarefa de restauración a persoas que non son técnicos no tema. Isto provoca que se poidan facer labores nas imaxes e retablos que os po-den, por dicilo cunha palabra que todos enten-demos moi ben, “disgraciar”. É preferible non restaurar a facelo dun xeito inadecuado que poida provocar danos irreversibles en imaxes e retablos.

Por iso, cómpre lembrar os pasos que se deben dar para a restauración de imaxes e retablos ou doutros bens mobles. O primeiro paso é con-tar cun proxecto feito por técnico competente. Unha vez que se conta co proxecto, o párroco debe facer unha solicitude dirixida ó Director Xeral do Patrimonio Cultural da Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria da Xunta de Galicia. A solicitude debe acom-pañarse de dúas copias do proxecto en papel e outras dúas en soporte informático ás que hai que unir a autorización do Bispado –como titu-lar do ben- asinada polo Vigairo Xeral e a auto-rización do Delegado Diocesano de Patrimonio Artístico, a onde debe remitirse un proxecto.

Unha vez que se conte coa resolución favora-ble do Director Xeral do Patrimonio Cultural é cando se poden levar adiante as obras de acordo co proxecto aprobado. Ó rematar os labores de restauración, o restaurador ou res-tauradora teñen que facer unha memoria final que deben enviar tamén á Dirección Xeral do Patrimonio Cultural.

Félix Villares Mouteira

Eume Historia: revista de estudos histórico locais

DIO

CESE

Editores

La Voz de GaliciaServicio Diocesano de

Comunicación

Director

Antonio Rodríguez Basanta

Redacción

Ana M. Barro,

Ramón Loureiro,

Javier Martínez, Concha Quintela,

Antonio Valín, Félix Villares.

Enderezo PostalApdo. 176 - 15480 Ferrol

(A Coruña)

Enderezo electrónicodumio@mondonedoferrol.org

Dumio na WEBwww.mondonedoferrol.org

www.lavozdegalicia.es

Deseño e Impresión

La Voz de Galicia

PUBLICACIÓN MENSUAL DA DIOCESE DE

MONDOÑEDO-FERROL

MERCADO SOLIDARIO EN SAN SADURNIÑOCáritas Interparroquial de San Sadurniño organiza do día trinta de xuño ao tres de xullo un merca-do solidario para recaudar fondos e así conservar e manter os diversos proxectos solidarios que está levando adiante ó longo de todo o ano. Vén prestando especial axuda en auxilios urxentes para a supervivencia cotiá, como é o caso de persoas en perigo de desafiuzamento, de familias ás que non lles chegan os cartos para alimentar ós seus fillos, ós que non teñen medios para pagar un recibo... Este mercado vai ser posible grazas á xenerosa e desinteresada aportación dos doantes voluntarios. Trátase de doar materiais, produtos en bo estado de conservación e que non usamos. O marco onde vai ter lugar este mercado solidario vai ser o local do antigo tele-clube na parroquia de Santa María de San Sadurniño.

XORNADA DE RESPONSABILIDADE NO TRÁFICOO domingo, día oito de xullo, celé-brase a Xornada de Responsabilidade no Tráfico 2012 co lema “A gloria de Deus é a Vida do home: ¡Cúidaa ó volante!”. Coincindo co comezo do verán, o Apostolado da Estrada súmase á campaña a prol da resposa-bilidade no tráfico. Deste xeito quere

colaborar con tantas persoas e orga-nismos que se esforzan por mellorar o clima de boa convivencia nos usuarios das nosas vías. Todos, peatóns e con-dutores, debemos aproveitar esta xor-nada anual para reflexionar sobre os problemas do tráfico e, en consecuen-cia, aceptar a nosa responsabilidade, adoptando as medidas convenientes para evitar riscos e contribuír a unha maior humanización nas estradas. Esta Xornada está organizada pola Delegación Diocesana da Estrada.

NOVO NÚMERO DE AMENCER O Seminario Menor Diocesano de Santa Catarina de Mondoñedo

e a Asociación Cultural Amigos de “Amencer” veñen de publicar o número 218 da revista Amencer que corresponde ós meses de maio e xuño. Este número, que é o derra-deiro do curso 2011-2012, supón a despedida do equipo da dirección xa que en setembro elexirase un novo consello de redacción. Neste núme-ro mantéñense as habituais seccións. Así en “Falamos con...” reprodúcese unha conversa mantida con Alejando Piñón Espasandín, ordenado sacerdo-te fai poucos meses. En “A carón do lume” aparecen cantigas, lendas e adiviñas recollidas en Mondoñedo e Vilalba. Dous poemas e dous retratos aparecen en “Follas Novas”, sección na que se publican traballos feitos

polos propios alumnos nas clases de Lingua e Literatura Galegas. En “Os nosos escritores” fálase de Benjamín González Quelle e reprodúcese unha escolma de poemas seus aparecidos nos libros que ten publicados. Na sec-ción “Faise saber...” danse varias noti-cias do Seminario e de Mondoñedo. Neste número aparece unha nova sección, que se vai manter ó logo do ano, titulada “30 anos” xa que eses anos son os que vén de cum-prir a revista. Nesta sección publícase un artigo da escritora mindoniense Marina Mayoral. Pechan a revista as seccións “Colaboracións”, na que se reproduce un artigo de Abel Vázquez Pardo, ex alumno do Seminario, titula-do ‘Recunchos da Terra Cha: A Charca do Alligal”, e Chispa.

INAUGURACIÓN EN BURELA DO CENTRO CASA DE FAMILIA “SAN ANÍBAL”A comunidade das Hijas del Divino Celo-Rogacionistas está a celebrar os cento vinte e cinco anos da súa fun-dación e os dez anos do inicio da súa actividade en Burela onde se estable-ceu coa finalidade de dar apoio no labor pastoral da parroquia de Santa María de Burela e impulsar obras sociais propias do seu carisma de ser-vizo aos máis desfavorecidos, sobre ós nenos e ás familias en vulnerabilidade social. O pasado 31 de maio véspera da festa de San Aníbal, fundador, cele-

brouse unha Eucaristía de Acción de Grazas por estes 125 anos de Misión e Servizo na Igrexa, na Parroquia de Santa María de Burela, presidindo o noso Bispo, xunto cun numeroso grupo de sacerdotes e relixiosos da Diócese. No ano 2002, en colabora-ción coa Xunta de Galicia, creouse o Centro de Menores de Atención de Día “San Aníbal” que foi amplia-do en 2007 e trasladado a unha novas dependencias contando con vinte prazas onde se atende a nenos e nenas ou adolescentes en alto risco de desamparo.

No ano 2008 creouse o Centro de Acollida e Inclusión Social “María Nazarena” onde se acollen familias, preferentemente mulleres con fillos ó seu cargo e que se atopen en situación de extrema vulnerabilidade por situación de violencia, desarraigo ou carencia de recursos económicos. Desde aquela acolleron a once fami-lias e naceron dous nenos no Centro. Neste ano de 2012, cando están a celebrar –como queda dito- os cento vinte e cinco anos da súa fundación, comezan a prestar un novo servizo co Centro Casa de Familia “San Aníbal”, que vai dar acollida a oito nenos ou nenas e adolescentes en situación de garda ou tutela pública. Este centro foi bendicido polo Bispo da Diocese, monseñor Sánchez Monge, e inau-gurado polo Presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo o pasa-do día oito deste mes de xuño.

Francisco Xabier Martínez Prieto

El comprosiso de nuestras religiosas

Félix Villares Mouteira

Faragullas

Presentamos hoy de una congre-gación algo desconocida pero que desde hace más de veinticin-

co años regresa al pueblo de Covas, en Viveiro, todos los veranos para hacer más agradable la vida a más de cin-cuenta jóvenes con desestructuración familiar, a la que se vienen a sumar en muchas ocasiones minusvalías varias que agravan las condiciones para su especial cuidado.

Para realizar esta y otras labores de de-fensa de la persona y de la familia, la Congregación se ha tenido que ver en situaciones complejas para conseguir las ayudas sociales de las administra-ciones en ocasiones, y ha tenido que afrontar muchas dificultades para po-der seguir llevando a cabo el desafío nada fácil de su misión. Dos son las casas de verano que se utilizan: la de

Covas (Viveiro), emplazada en el barrio de Suasbarras 49 y otra que se sitúa en Redondela (Huelva).

En España la Congregación se encuen-tra en Villa San José (Madrid): casa Generalicia y acogida de Casa Hogar de madres con niños. En Creciente (Pontevedra): capacidad para 70 niñas, fundado en 1965 y dedicado a resi-dencia de enfermas psíquicas severas y profundas donde se realiza un traba-jo de estimulación del lenguaje, tarea cognitiva, autoconocimiento, psicomo-tricidad y juegos de recreación. En Pe-telos-Mos (Pontevedra): finca adquirida en 1974 dedicado a niñas con minus-valías psíquicas, con profesorado espe-cializado para las diversas actividades y deportes, compitiendo a nivel Regional y Nacional; con centro psicopedagógi-co con capacidad para 90 internas. En

Elcano (Navarra): abierto en 1963, con 72 plazas, centro dedicado a minusva-lías psíquicas (oligofrenias, síndrome de Down, esquizofrenias, epilepsia…). En Gotarrendura (Ávila): finca donada en 1959, residencia de enfermas psí-quicas que realizan talleres ocupacio-nales, rehabilitación, enseñanza, con capacidad para 75 internas. En Zafra (Badajoz): con capacidad para 75 in-ternas. En Pozuelo (Madrid): adquirida en 1967, con residencia de ancianas y capacidad para 100 internas; con resi-dencia de madres solteras con su bebé y con capacidad para 4º madres.

En América realizan su labor en Villa Dolorosa (México) y Rancagua (Chile), donde amparan a la mujer y a sus hijos en situaciones de graves desestructura-ciones familiares y abandonos.

La Congregación acaba de recibir el premio de la Concordia “Cumbres del Suido” 2012 por su labor en los cole-gios de Crecente y Mos (Pontevedra). Mensualmente la Congregación publi-ca un boletín llamado “Caminar”, con un anexo infantil para los más peque-ños. Su página web: http://esclavasvir-gendolorosa.wordpress.com

Su Fundadora, María Guadalupe Ser-neguet y Gállego, denominada “Ma-dre Desamparados”, fue una religiosa adoratriz que se implicó en una casita para el fin de acoger madres solteras y en desamparo con sus hijos en la calle de Luisa Fernanda nº 6, de Madrid, el día 19 de Marzo de 1935. Su funciona-miento duró hasta el 23 de Noviembre de 1936, en que sus moradoras fueron detenidas por las milicias rojas quedan-do deshecha y aniquilada la incipiente

Fundación. Se llegó a la certidumbre de que M. Desamparados y las demás de-tenidas murieron mártires el día 29 de Noviembre de 1936.

A la terminación de la guerra el sacer-dote D. Manuel Herranz, impulsado por el Obispo de la Diócesis de Madrid, Mons Leopoldo Eijo Garay, la inició de nuevo y al efecto tomaron un piso en la calle de Hermosilla nº 129. El pro-yecto se vio amparado por la gran valía y trabajo de la que sería su superiora, sor María Esperanza Cornago Francés. Religiosa dotada de extraordinario que con gran acierto supo ir encauzando las cosas gracias a la cual la obra se fue consolidando y tomando fuerza hasta el día de hoy. Desde el año 2009 la Congregación

LAS ESCLAVAS DE LA VIRGEN DOLOROSALa Congregación acoge y acompaña a jóvenes sin familia o abandonados

Carlos Alonso Charlón

Hemeroteca de “Estudios Mindonienses”

Nos tempos que corren, o estudo da historia local convérsese en

tarefa case que capital nunha socie-dade globalizada que semella querer botar por terra o mantemento da nosa propia identidade como pobo. A pesar disto, na diocese estanse a consolidar proxectos que tentan in-vertir esta tendencia. É o caso da re-vista “Eume Historia”.

Editada pola Asociación de Estudos Históricos e Sociais “Eume”, creada nas Pontes no ano 2003 a raiz do sentir inquedo dalgúns veciños pola recuperación, revalorización e divul-gación da historia da súa vila, ven de publicar recentemente o seu cuarto volume e estase a traballar arreo para que o quinto sexa pronto unha rea-lidade.

O proxecto desta publicación arrin-cou coa exposición “Memoria San-ta”, que reuniu as pezas afectivas mais salientables do pasado relixioso desta vila. Pronto complementouse coa organización dunhas xornadas de estudos históricos, que veñen congregando, nas súas xa oito edi-cións, aos mais relevantes investi-gadores especializados na historia, patrimonio e etnografía do Concello das Pontes e da súa bisbarra.

Os seus obxetivos están ben defini-dos: por unha parte, a creación dun fondo documental propio que apoie o labor dos investigadores; por outra,

a divulgación da riqueza patrimonial deste concello, sobre todo entre os seus conveciños, concienciándoos da necesidade e trascendencia de coñe-cela e preservala.

Na hemeroteca da nosa revista pode-des consultar a colección completa de “Eume Historia”; e se queredes afondar no traballo desta asociación cultural (a Biblioteca Municipal das Pontes alberga a súa sé) tedes á vosa disposición a páxina web www.ami-gus.org.

Estamos ante un CD moi completo pois ofrece can-cións para tódolos momentos da eucaristía, senón

tamén pola súa boa música e interpretación. Presenta 13 cancións que axudan á celebración, a educar ó coro e á oración. Son cancións cantadas “a capella”, a catro e cinco voces mixtas, interpretadas polo coro “Santiago apóstol de Casarubuelas”.

É unha fábula sobre a misericordia, chea de com-promiso e implicacións nos problemas sociais da

sociedade do benestar, onde a economía está en crise, repercutindo nas familias, persoas e valores que vivimos.

Atopamos a Cyril nun orfanato, onde seu pai le-vouno por un mes. Pasado o tempo, o neno em-peza a desesperar e a ser agresivo, pechándose en si mesmo. Escápase para buscar ó seu pai, e á vez busca a súa bicicleta, elemento que lle dá liberdade. Seu pai non o quere; busca reface-la vida e o neno é un peso. Na súa escapada refúxiase nunha consulta médica e alí atopa a Samantha, antes de ser levado de novo ó orfanato. Samantha é perruqueira e re-compra a bici que lle regala, nacendo certa relación.

Samantha é a figura da acollida, delicadeza, protec-ción que precisa este adolescente para se integrar na sociedade. Ela dá a cara por el, pon cartos e dálle cariño.

Estamos ante un cine social que nos leva a pensar sobre as nosas limitacións afectivas, sociais, econó-micas, pero tamén na capacidade de compaixón e sacrificio ante o sufrimento alleo, representado na protagonista feminina.

Miguel Sánchez MorenoSan Pablo Multimedia, Madrid, 2011.

Director: Jean Pierre – Luc DardenePremios: Cannes, premio do xurado e European Films Awards: mellor guión, 2 Globos de ouro.Intérpretes: Cécile de France, Thomas Doret, Jérémie Renier, Fabrizio Rongione, Egon Di Mateo, Olivier Gourmet.Duración: 87 minutos

Misa de la misericordia

El chico de la bicicleta(Bélgica 2011)

.

Xoves, 28 de xuño do 2012 • dumio8

O equipo de redacción de Dumio quere agradecer todas as felicitacións e suxestións que recibiu de moitas persoas e institucións. No noso afán de seguir mellorando, comunicamos ós nosos lectores que estamos abertos a todo tipo de colaboración. Poden facernos chegar as súas aportacións a través do noso enderezo postal ou electrónico.

Cada último Xoves de mes en La Voz de Galicia

www.mondonedoferrol.org

Páxinas en galego subvencionadas por:

PRESIDENCIASecretaría Xeral de Política Lingüística

XULLO

XUÑOL M M X V S D

1 2 3

4 5 6 7 8 9 10

11 12 13 14 15 16 17

18 19 20 21 22 23 24

25 26 27 28 29 30

L M M X V S D

1

2 3 4 5 6 7 8

9 10 11 12 13 14 15

16 17 18 19 20 21 22

23 24 25 26 27 28 29

30 31

DIOCESES

DIOCESE DE SANTIAGOA REVISTA COMPOSTELLANUM DEDICA UN NÚMERO A MONSEÑOR LEMOS

A aula Magna do Instituto Teolóxico Compostelán acolleu a presentación do volume LVII da revista científica Compostellanum, volume dedicado ao bispo de Ourense, Monseñor Leonardo Lemos, contando coa presenza do Arcebispo de Santiago, Monseñor Julián Barrio, ademais de numerosos compañeiros e amigos do Bispo de Ourense.

A revista Compostellanum, editada polo Instituto de Estudos Xacobeos e o Instituto Teolóxico Compostelán, publica catro volumes ao ano: dous de investigación teolóxica e outros dous de estudos históricos, preferentemente sobre o tema de Santiago na Historia.

CONCERTO DE P. MARIO DA CRUZ

Ou 22 de xuño tivo lugar non Colexio La Salle de Santiago o concerto de P. Mario da Cruz co seu Ministerio de Música “Pan de Vida”.

ASEMBLEA FIN DE CURSO DAS DELEGACIÓNS DE PASTORAL DELA SAÚDE DE GALICIA

O pasado 9 de xuño, sábado, celebrouse en Santiago de Compostela a Asem-blea de fin decurso cos voluntarios de Pastoral da Saúde.

Este ano organizaba a Diocese encargada da organización era a de Ourense. A reunión tivo lugar na casa de Exercicios de Santiago e despois da acollida e a oración inicial, José López Castro, doutor en Medina Interna e Responsable en Galicia dos PROSAC, pronuncio a conferencia titulada “O milagre da vida”.

A Eucaristía presidiuna Jesús Martínez Carracedo, Delegado de Tui-Vigo e presidente do SIPS. Terminou este encontro de voluntarios e delegados das cinco dioceses Galegas cun xantar fraternal.

DIOCESE DE TUI-VIGOCAMPAMENTO DE MÓGANOS DE GALICIA

A delegación de Pastoral Vocacional organiza un camapamento no ámbito galego para monagos entre 10 e 15 anos de idade no Porto do Son. Só haberá prazas para os vinte primeiros que se apunten da cada diocese. As Parroquias inetersadas que contacten cos respectivas delegacións diocesanas.

DIOCESE DE LUGONOVENA AO SANTÍSIMO

Os bispos de Galicia e o bispo de Astorga presidiron este ano a Novena ao Santísimo Sacramento na catedral de Lugo. Cada bispo foi salientando algún aspecto da Eucaristía desde o punto de vista teolóxico e pastoral.

OFRENDA DO ANTIGO REINO DE GALICIA AO SANTÍSIMO SACRAMENTO

A Catedral de Lugo luciu en todo o seu esplendor na cerimonia que tivo lugar na mañá do pasado día 17, cando ás doce horas daba comezo a cerimonia da Ofrenda do Antigo Reino de Galicia ao Santísimo Sacramento, acto que pon fin ás celebracións do Corpus na cidade. O Bispo de Lugo, Mons. Alfonso Carrasco Rouco presidiu a Eucaristía na que concelebraron o Cardeal Arce-bispo de Madrid, Mons. Antonio Mª. Rouco Varela; o Arcebispo de Santiago, Mons. Julián Barrio Barrio; o Arcebispo de Oviedo, Mons. Jesús Sanz Montes; o Bispo de Mondoñedo-Ferrol, Mons. Manuel Sánchez Monge; o Bispo de Ourense, Mons. Leonardo Lemos Montanet; o Bispo de Tui Vigo, Mons. Luís Quinteiro Fiuza; o Bispo emérito de Tui-Vigo, Mons. José Diéguez Reboredo; o Abad da Colexiata da Coruña e o Prior do Mosteiro de Samos, así como mem-bros dos cabidos de Lugo, Santiago, Ourense e Mondoñedo , acompañados por sacerdotes diocesanos.

Entre as autoridades civís atopábase o presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijó, así como representantes do goberno autonómico e nacional, os alcaldes do sete cidades do Antigo Reino e os presidentes das deputacións provinciais. O delegado Rexio, o alcalde de Lugo, José López Orozco, foi o encargado de presentar a Ofrenda.

PRESENTACIÓN DO LIBRO “COLECCIÓN DIPLOMÁTICA”

A aula Magna do Seminario Diocesano de Lugo acolleu ou venres, día 8 a presentación da obra Colección Diplomática (569-1463) de Ventura Cañizares do Rei. Ventura Cañizares foi párroco en Lalín e coengo en Lugo e Santiago. Cando faleceu en 1941 deixou unha excelente colección manuscrita de centos de documentos transcritos. A edición dá obra corre a cargo de Manuel Rodrí-guez Sánchez e Óscar González Murado. No acto participaron Javier Diéguez Diéguez, director da La Voz de la Verdad, Manuel Rodríguez Sánchez, coautor do libro, Eduardo Pardo de Guevara e Mons. Alfonso Carrasco Rouco.

Galicia

Axenda

C. Quintela

XUNTANZA DO CONSELLO DE PASTORALO sábado, día trinta de xuño, vai ter lugar en Ferrol, a partir das 10:30 h., a Xuntan-za do Consello Diocesano de Pastoral de final de curso. Está previsto que se faga unha revisión do curso pastoral, e se trate o tema do “Ano da Fe” promulgado polo Papa Benedicto XVI a partires de outubro, e das Unidades Pastorais (UPAS) que habe-ría que ir constituíndo na Diocese.

CONFIRMACIÓNSO Bispo da Diocese, don Manuel Sánchez Monge, vai confirmar a varios rapaces e ra-pazas. Así o venres, día vinte nove, estará en Santiago de Celeiro; o sábado, día trin-ta, en San Xoán de Lagostelle (Guitiriz) e o domingo, día un de xullo, en San Martiño de Distriz e en Santa María de Soexo.

FESTA DE NOSA SEÑORA DO CARMEO vindeiro día dezaseis de xullo celébrase a festa de Nosa Señora do Carme, unha das advocacións marianas máis arraigada entre as nosas xentes, sobre todo entre os mariñeiros. Con este motivo, en varias localidades mariñeiras: Foz, Celeiro, O Vi-cedo, Cedeira... van ter lugar, despois das celebracións litúrxicas, as tradicionais pro-cesións marítimas.

CAMPAMENTO DIOCESANOO Colectivo Campamento Diocesano da Diocese de Mondoñedo-Ferrol, coa cola-boración da Delegación Diocesana de Pas-toral da Infancia e Xuventude, organiza, do vinte ó vinte a nove de xullo, unha quenda de campamento de verán no mosteiro de San Salvador de Vilanova de Lourenzá, co lema “Xa sabes que vas facer este verán? Mira, mira...” Van participar máis de cen rapaces e rapazas nacidos ente os anos 1996 e 2003.

VIAXE A LOURDES E TAIZÉA Delegación Diocesana de Pastoral de In-fancia Xuventude organiza, do tres ó trece de agosto, unha viaxe xuvenil a Lourdes e a Taizé. Os destinatarios son rapaces e ra-pazas maiores de dezaseis anos.

FESTA DE NOSA SEÑORA DOS REMEDIOSA festa de Nosa Señora dos Remedios, patrona de Diocese, vai celebrarse, no seu santuario mindoniense, o vindeiro día nove de setembro. Como se sabe ese día ten lu-gar, na Misa solemne, que preside o Bispo da Diocese, monseñor Sánchez Monge, a tradicional ofrenda que este ano fará o concello de Ferrol, á que responderá o Bis-po. Como é sabido, para realizar a ofren-da vanse turnando os concellos cabeza dos antigos partidos xudiciais da Diocese: Mondoñedo, Ferrol, Ortigueira, Ribadeo, Vilalba e Viveiro.

NOTICIAS

CONGRESO DIOCESANO DE LAICOS

En estos momentos de final de curso, nos ponemos en contacto

con vosotros, primero para daros las gracias por el trabajo realiza-

do durante el mismo. Sabemos que ha sido un esfuerzo extra para

todos vosotros y vuestras comunidades el preparar los temas del

Congreso y llevarlos a cabo en los grupos.

• Necesitaríamos que nos hicieseis llegar las direcciones, teléfonos

y e-mail de las personas que han participado en los grupos, para

así hacer la convocatoria del Congreso de forma personalizada.

• También os agradeceríamos nos enviaseis vuestras conclusiones

antes de julio, para poder iniciar nuestro trabajo de síntesis.

Sabed que la página web seguirá funcionando para vosotros y si queréis

que subamos algo, por favor, enviadlo a nuestro correo electrónico.

• Procuraremos, en la medida de lo posible, estar en contacto con

todos vosotros por e-mail, pero sabed que seguro lo haremos a

través de la oración.

Que el Espíritu Santo nos guíe en esta nueva etapa para que sea-

mos humildes y nos hagamos instrumentos suyos, dejando que sea

Él quien prepare realmente este encuentro diocesano.

A tener en cuenta antes de las vacaciones…