DXOMO FULANITA

PRESENTADOR. - Bos das a todos! Os nenos e nenas de cuarto ensaiamos unha obra de teatro na que podemos ver o que pasa cando a xente se conta as cousas uns aos outros. Isto anda que pareza unha esaxeracin pode ser verdade. Esperamos que vos guste y pedmosvos que gardedes silencio.

NARRADORA I. Nunha ra calquera dun pobo calquera e calquera da de calquera ano sucedeu o que a continuacin vos vamos a contar. Estaba unha vecia do pobo varrendo na porta da sa casa cando de pronto...

Comeza a escena cunha nena vestida de ama de casa varrendo a ra. De speto aparece polo outro extremo do escenario un neno disfrazado de mendigo coa cabeza tapada.

DESCOECIDO. (Achgase muller e dille algo inintelixible) Tape me un a manca poque ai muho fio.

(O home sae do escenario e cando se tia ido, a muller empeza a dar voces coma se lle dera un ataque de histeria)

MULLER. - Ah, oh, ah! Socorro! Auxilio! (Acude s voces a vecia)VECIA. - Que che pasa vecia? Por qu das esas voces?

MULLER. - Ai, qu susto tan grande! Qu medo pasei! Aaah!

VECIA. O mellor e que te tranquilices e me contes o que che pasou.

MULLER. - Ai, que medo, ai qu susto! Vaime dar algo!

VECIA. Xa est muller, cntame o que che sucedeu.

MULLER. Pois estaba eu tan tranquila varrendo na porta da mia casa cando se me acercou. Ai, solo de recordalo pnseme o pelo de punta! Ai, qu medo!

VECIA. Pero Qun se che acercou?

MULLER. Acheguseme un home. Non, un oso. Non, un monstruo!

VECIA. - En qu quedamos? Quen se che acercou? Un home, un oso o un monstruo?

MULLER. - Ai, non sei! Cos nervios non sei decirche o que era.

VECIA. - E qu che fixo?

MULLER. Non, non me fixo nada.

VECIA. - E qu che dixo?

MULLER. Si, algo dixo. Non lle entendn ben pero dica algo de manca e de ro. Qu medo!

VECIA. Tranquilzate, que xa pasou todo.

MULLER. - Como me vou tranquilizar se non podo! Qu susto pasei! Qu medo!

VECIA. Entonces levareite ao mdico para que che mande un relaxante. Vamos, que eu mesma te acompao.

NARRADOR II. A muller acompaou sa vecia ao mdico. A consulta estaba al preto. Deixouna no consultorio e volveuse a sa casa. Polo camio, atopouse cun albanel que estaba subido nun andamio facendo un muro.

VECIA. - Ai, as cosas que pasan!

ALBANEL. - Qu che pasa Filomena? Por qu dis iso?

VECIA. - Ai Pepe, que xa non estamos seguros neste pobo! Dgocho eu! Non estamos seguros!

ALBANEL. - Que o que pasou?

VECIA. - Que qu o que pasou? Pois que a Sarela atacouna un bicho.

ALBAIL. - Que Sarela dis? A muller do meu parente Sebastin?

VECINA. Pois claro Qun vai ser? Non hai outra.

ALBANEL. - E qu bicho a picou? Unha araa ou unha avspora?

VECINA. - Qu araa nin que araa! Foi un bicho moi grande e tivrona que levar ao mdico, que non se poda ter en p.

ALBAIL. Pero qu bicho foi?

VECINA. Eu que sei. Estaba tan nerviosa que non soubo dicirme si era como un oso, un home ou un home monstruoso. Voume correndo a meterme na mia casa e vou pechar a porta con sete chaves, non vaian vir os monstros eses a comerme a min tamn.

(Sae correndo do escenario)

(O albanel quedase pensativo, quitase o gorro, rascase a cabeza e di)

ALBANEL. - Pobre, co boa que era! Que lle faran esos monstros? Debronlle comer as pernas porque di que non se poda ter en p. E que monstros sern? Onde viran? (Permanece en silencio durante 5 segundos, logo ponse outra vez a gorra e di) Caramba, caramba, caramba, caramba.

NARRADOR I. O albanel quedouse un intre al parado pensando no que lle contou a vecia que lle sucedeu a Sarela, a muller do seu parente Sebastin. Tampouco saba que monstro ou bicho poda ser ese capaz de comerlle as pernas e empezoulle a dar medo porque poda vir e comelo a l tamn. Nestes pensamentos estaba cando pasou por al Nicols, que a ao campo co seu burro.

ALBANEL. - Caramba, caramba! Caramba, caramba!

NICOLS. Pdese saber qu o que fas ah parado, sen traballar e dicindo caramba, caramba?

ALBANEL. Pois mira, penseino ben, deixo de traballar e voume a mia casa.

NICOLS. Pero, por qu?

ALBANEL. Porque estamos en perigo de morte. Andan por ah, soltos, uns monstros que se comen xente y a Sarela comeulle as das pernas e sa vecia porque saiu correndo e se encerrou na sa casa con sete chaves, que senn, cmena a ela tamn.

NICOLS. - Pero qu dis?ALBANEL. O que oes e eu de ti irame tamn, non vaia ser que vos coma ao teu burro e mis a ti. Eu voume!(O albanel sae correndo e qudase no escenario Nicols co seu burro).NARRADOR II. Marchouse o albanel e Nicols quedou moi preocupado porque pensaba que an vir os monstros.NICOLS. - Qu pena, que pena! Vou quedar sen burro, co bo que , que pena teo!. Porque eu pdome salvar subindo torre, pero o meu pobre burro non pode.

NARRADOR I. - Todo esto estabao escoitando Carmela, a pescadeira do pobo, que ao ver a Nicols falando s na ra escondeuse detrs dunha rbore para escoitar o que deca.CARMELA. - Escoiteino todo, todo e todo. Que alegra teo, son a primeira en sabelo! Van vir uns monstros e a xente, para salvarse tense que subir na torre da igrexa e aos burros comeranos todos porque non poden subirse torre. Qu desastre!, que monstros sern eses? Vecios, vecios, sade todos das vosas casas que veen os monstros! Imos subirnos na torre da igrexa.NARRADORA II. - Ante as voces que daba a pescadeira, acudiron todos os vecios para ver o que aconteca.

VECIO I. - Qu che pasa Carmela? Por qu das esas voces? Parece que te volviche tola!CARMELA. - Pero bueno! Ser posible que non vos decatastes! Non sabedes o que vai pasar? que non vos decatastes anda?VECIA II. - Non. Que o que vai pasar?

CARMELA. - Mira esta! Tan tranquilia! Pois que sepas que dentro dun rato van vir unha pila de monstros, dinosaurios y tiranosaurios y vos van comer a todos.

VECIO III. Pero, quen cho dixo a ti? Eu onte vin a tele e o home do tempo non dixo nada diso!

CARMELA. - Mira este co que sae! O home do tempo da tele non acerta xamais. Non sabe nin cando vai chover e menos saber se van vir tiranosaurios deses!

NARRADORA II. Entonces, o mestre do pobo que era un home moi culto e instruido dirixiuse a tdolos vecios.

MESTRE. - Un momento! Escoitdeme todos por favor. Imos analizar os feitos. Digo eu que hoxe non existen os dinosauros e que, polo tanto, si verdade que van vir a este pobo deben ser de mentira. O mis seguro que vaian facer unha pelcula, que pode ser, digo eu, Jurasic Park V.VECIO I. Qu ben fala o mestre, eu doulle toda a razn.VECIO II. verdade. Sodes todos un pouco miedicas. Os monstros eses son de mentira, seguro que o que di o mestre.

VECIO III. - Por qu non fala co director da pelcula para que nos contrate a todos? Eu podo facer de axudante do gardin dos dinosaurios.

CARMELA. Pois eu quero ser a moza do actor ese guapo que sae na pelcula.

NICOLS. Pues eu quero ser o que mata aos dinosaurios.

MESTRE. - Un momento! Estdesvos facendo ilusins infundadas. Eu non coezo ao director da pelcula, polo tanto, no vos podo asegurar que vos contraten.

CARMELA. Entn, que facemos?

MESTRE. - Creo que o que debemos facer avisar aos municipais e ao seor alcalde para que vaian tomando as medidas necesarias para poder rodar a pelcula.

CARMELA. verdade. Como non se me ocurrira antes? Vou correndo a avisalos.

NARRADORA I. Carmela saiu correndo a avisar ao seor alcalde para que fora preparando todo para a pelcula e, ao pouco rato, volveu co alcalde e os municipais.

ALCALDE. - Vamos a ver! E certo que van rodar no noso pobo unha pelcula de dinosaurios?

MESTRE. Iso parece, seor alcalde. Segn todos os rumores, tense visto monstros polo pobo.

ALCALDE. Pero os monstruos eses son de verdade ou de mentira?

MESTRE. Eu non os vin pero creo que son de mentira porque todava non comeron a ningun. Penso que s hai unha muller ferida.ALCALDE. Chamade ao mdico para que nos conte que lle fixeron os monstros a esa muller.

NARRADORA II. Os municipais foron polo mdico para que lles dixera o que lle haba pasado muller.MDICO. Mandoume chamar, seor alcalde?

ALCALDE. Si, quero que me contes que lle fixo o monstruo muller que curou vostede esta ma.

MDICO. En realidade, seor alcalde, muller no lle fixeron nada, soamente lle deron un susto.ALBANEL. Pero non lle comeran as pernas?

MDICO. Non, nada. So estaba un pouco asustada.

MESTRE. Isto confirma as mias sospeitas, seor alcalde. Os monstruos eses non son de verdade, deben estar preparados para a pelcula.

ALCALDE. Pois vai ter razn o seor mestre.

MUNICIPAL I. - Quere que fagamos algo, seor alcalde?

ALCALDE. Si, ti subes a esa torre e nos avisas cuando vexas vir aos monstros.

NARRADOR I. O municipal subuse ao alto da torre para ver se vian os monstros.

ALCALDE. - Ves a algun?

MUNICIPAL I. Si, vexo a unha muller que ven correndo coma se tivese medo.

ALCALDE. Iso ser porque se encontrou cos monstros.

MUNICIPAL I. Xa est moi cerca, ah ven!MULLER I. Socorro que me come, socorro, auxilio. Qu susto! MUNICIPAL II. Que che pasou? Por qu ves tan asustada?

MULLER I. Vin un home lobo.

MUNICIPAL II. Querrs decir un tiranosaurus rex.

MULLER II. Eu non sei o que era pero leveime un susto de morte e vinme correndo.ALCALDE. Pero fxoche algo?

MULLER II. Non me fixo nada. Acercouseme e dxome algo e eu asusteime e san correndo.ALCALDE. Est claro que o que pensamos, tranquilzate Mara, ese home lobo no che fixo nada xa parece que de mentira.

MESTRE. o que eu lle dica antes. Eu xa deducir que deben ser os preparativos para gravar algunha pelcula.

ALCALDE. Si, parece que tes razn maestro. Logo darei orde para que preparen o pobo da mellor maneira para que saia moi bonito na pelcula.

MUNICIPAL I. Parece que ven unha persoa.

ALCALDE. - Qun ?

MUNICIPAL I. Non o coezo porque ven tapado cunha manta.

MULLER II. Ese o home lobo que me quera comer. Seguro. Eu voume de aqu correndo.ALCALDE. Non te vaias muller que un actor de cine, xa o vers como non te come nin nada.

MUNICIPAL I. Ah ven xa.

HOME TAPADO. Bos das seor alcalde! Que facedes ah todos reunidos?ALCALDE. Muller, ise o home lobo que che quixo atacar fai un rato?MULLER. Si ese !ALCALDE. Ordnoche que te destapes agora mesmoPero si eres Xos, o pastor de ovellas!

XOS. Pois claro que son Xos.

ALCALDE. E, por qu ves as tapado cunha manta?

XOS. Pois porque tia moito fro.

ALCALDE. - E de onde ves?

XOS. Do campo, de gardar as mias ovellas. De onde vou vir?

ALCALDE. Aqu temos un caso dunha equivocacin. Boa parte do pobo pensaba que andaban por aqu monstros que an a comerse as persoas. Outros decan que eran dinosaurios e, ao final, resultou que era Xos, o pastor.FIN

1