a sociedade romana

A sociedade romana

1.- A sociedade romana nos principios da República

PATRICIOS: descendentes das familias fundadoras de Roma.

PLEBEOS: familias que chegaron a Roma máis tarde, pero teñen a cidadanía romana.

LIBRES

ESCRAVOS

Prisioneiros de guerra

Nacidos de pai ou nai escravos

Homes libres que son vendidos como escravos para pagar as súas débedas.

Non eran moitas as familias patricias: os Iulii, os Claudii, os Fabii, eran algunhas das máis coñecidas. O nome de “patricios” responde ao feito de que se consideraban os pais da patria.

Ao principio eran os únicos que podían ter cargos públicos, e só eles formaban parte do Senado de Roma.

Só se casaban entre eles, xa que os matrimonios entre patricios e plebeos estaban prohibidos nestes primeiros tempos.

Os clientes contribuían a aumentar o seu poder e prestixio. Eran homes libres, romanos ou forasteiros, que mantiñan un vínculo de fidelidade co seu protector, ao que debían respeto e obediencia.

Os patricios

Patricio sostendo os retratos dos seus antepasados

2.- A sociedade romana a partir da súa expansión

NOBLES: patricios e plebeos moi ricos.

HUMILDES: plebeos sen recursos, descendentes de escravos...LIBRES

ESCRAVOSPrisioneiros de guerra

Nacidos de pai ou nai escravos

CIDADÁNS

ESTRANXEIROS QUE NON TEÑEN A CIDADANÍA ROMANA

LIBERTOS: escravos legalmente liberados.

EQUITES: plebeos ricos

Os fillos lexítimos de pais romanos.

Os membros de comunidades ás que Roma lles concedeu a cidadanía romana como recompensa por determinados servizos.

Os fillos dos libertos

A partir do século I a.C., todos os habitantes libres de Italia.

A partir do Edito de Caracalla (212 d.C.), todos os habitantes libres do Imperio.

Son cidadáns romanos...

Dereitos

Públicos

Privados

Ius sufragii: dereito a participar nas votacións

Ius honorum: dereito a aspirar a cargos públicos

Ius commercii: dereito á propiedade

Ius conubii: dereito a contraer matrimonio legal.

Dereitos dos cidadáns

A manumisión (manumissio) era o acto legal polo que un amo (dominus) lle concedía a liberdade a un escravo (servus) diante das autoridades.

Unha vez manumitido, o liberto seguía mantendo certos vínculos co seu antigo amo, agora patrono (patronus):

- Tiña obriga de dedicarlle parte do seu traballo.

- Asistencia en caso de enfermedade.

- Coidado do sepulcro familiar.

- O patrono tiña dereito á herencia se o liberto non tiña fillos.

En moitos momentos da historia de Roma, os libertos accederon a postos de gran poder, como homes de confianza do emperador.

Os libertos

D(is) M(anibus) / M(arcus) AVR(elius) AVG(usti) LIB(ertus) CELADIANVS

ET FL(avia) VRBICA COMPARAVE/RVNT SIBI ET LIB(ertis) LIBERTABVSQ(ue)

POSTERISQ(ue) EORVM / H(oc) M(onumento) D(olus) M(alus) A(besto)

Adicado aos deuses Manes. Marco Aurelio Celadiano, liberto de Augusto, e Flavia Urbica comprárono para eles e para os seus libertos e libertas e para os descentes deles. Que o mal engano se aparte deste monumento funerario.

Os escravos