José Antonio Pagola

Música:Haendel Largo;present:B.Areskurrinaga HC;euskaraz: D.Amundarain

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASDifunde a fe no Crucificado. Pásao.

24 de novembro de 2013Festa de Cristo Rei (C)

Lucas 23, 35 - 43

Segundo o relato de Lucas, Xesús agoniza no medio das burlas e desprezos dos que o

rodean. Ninguén parece ter entendido a súa vida.

Ninguén parece ter captado a súa entrega aos

que sofren nin o seu perdón aos culpables. Ninguén viu no seu rostroNinguén viu no seu rostro

a mirada compasiva de Deus.a mirada compasiva de Deus. Ninguén parece agora intuír naquela morte

misterio ningún.

As autoridades relixiosas búrlanse del con xestos As autoridades relixiosas búrlanse del con xestos despectivos: pretendeu salvar a outros; que se despectivos: pretendeu salvar a outros; que se

salve agora a si mesmo. salve agora a si mesmo. Se é o Mesías de Deus, o Se é o Mesías de Deus, o “Elixido”“Elixido” por El, por El,

xa virá Deus na súa defensa.xa virá Deus na súa defensa.

Tamén os soldados se suman ás burlas. Eles non cren en ningún Enviado de Deus.

Rinse do letreiro que Pilato mandou colocar na cruz: “Este é o rei dos xudeus”.

É absurdo que alguén poida reinar sen poder. Que demostre a súa forza salvándose

a si mesmo.

Xesús permanece calado, Xesús permanece calado, pero non descende pero non descende

da cruz. da cruz. Que fariamos nós se o Que fariamos nós se o

Enviado de Deus buscase a Enviado de Deus buscase a súa propia salvación súa propia salvación

escapando desa cruz que o escapando desa cruz que o une para sempre a todos os une para sempre a todos os

crucificados da historia? crucificados da historia? Como poderiamos crer nun Como poderiamos crer nun Deus que nos abandonase Deus que nos abandonase para sempre á nosa sorte?para sempre á nosa sorte?

Axiña, no medio de tantas burlas e

desprezos,desprezos, unha sorprendente unha sorprendente

invocación: invocación: “Xesús, lémbrate de min cando chegues

ao teu reino”.

Non é un discípulo nin un seguidor de Xesús.

É un dos dous delincuentes crucificados a carón del.

Lucas propono como un exemplo admirable de

fe no Crucificado.

Este home, a punto de morrer axustizado,Este home, a punto de morrer axustizado, sabe que Xesús é un home inocente, que non fixo máis que sabe que Xesús é un home inocente, que non fixo máis que

ben a todos. ben a todos. Intúe na súa vida un misterio que a el se lle escapa, pero está Intúe na súa vida un misterio que a el se lle escapa, pero está convencido de que Xesús non vai ser derrotado pola morte. convencido de que Xesús non vai ser derrotado pola morte.

Do seu corazón nace unha súplica. Só lle pide a Xesús que non o Do seu corazón nace unha súplica. Só lle pide a Xesús que non o esqueza: algo poderá facer por elesqueza: algo poderá facer por el..

Xesús respóndelle de inmediato: ““Hoxe estarás comigo no paraíso”Hoxe estarás comigo no paraíso”..

Agora están os dous unidos na angustia e a impotencia, pero Xesús acólleo como

compañeiro inseparable. Morrerán crucificados, pero entrarán xuntos

no misterio de Deus.

No medio da sociedade No medio da sociedade descrída dos nosos días, descrída dos nosos días,

non pocos viven non pocos viven desconcertados. desconcertados.

Non saben se cren ou Non saben se cren ou non cren.non cren.

Case sen sabelo, levan Case sen sabelo, levan no seu corazónno seu corazón

unha fe pequena e unha fe pequena e fráxil. fráxil.

Ás veces, sen saber por que nin como, angustiados polo peso da vida,

invocan a Xesús á súa maneira. “Xesús, lémbrate de min”

e Xesús escóitados: “Ti estarás sempre comigo”.

Deus ten os seus camiños Deus ten os seus camiños para encontrarse con cada persoa e non sempre para encontrarse con cada persoa e non sempre

pasan por onde lle indican pasan por onde lle indican os teólogos. os teólogos.

O decisivo é ter un corazón que O decisivo é ter un corazón que escoita a propia conciencia.escoita a propia conciencia.

LÉMBRATE DE MIN 

Segundo o relato de Lucas, Xesús agonizou no medio das burlas e desprezos dos que o rodean. Ninguén parece ter entendido a súa vida. Ninguén parece ter captado a súa entrega aos que sofren nin o seu perdón aos culpables. Ninguén viu no seu rostro a mirada compasiva de Deus. Ninguén parece agora intuír naquela morte misterio ningún.

As autoridades relixiosas búrlanse del con xestos despectivos: pretendeu salvar a outros; que se salve agora a si mesmo. Se é o Mesías de Deus, o “Elixido” por El, xa virá Deus na súa defensa.

Tamén os soldados se suman ás burlas. Eles non ceen en ningún Enviado de Deus. Rinse do letreiro que Pilato mandou colocar na cruz: “Este é o rei ds xudeus”. É absurdo que alguén poida reinar sen poder. Que demostre a súa forza salvándose a si mesmo.

Xesús permanece calado, pero non descende da cruz. Que fariamos nós se o Enviado de Deus buscase a súa propia salvación escapando desa cruz que o une para sempre a todos os crucificados da historia? Como poderiamos crer nun Deus que nos abandonse para sempre á nosa sorte?

Axiña, no medio de tantas burlas e desprezos, unha sorprendente invocación: “Xesús, lémbrate de min cando chegues ao teu reino”. Non é un discípulo ni nun seguidor de Xesús. É un dos dous delincuentes crucificados a carón del. Lucas propono como un exemplo admirable de fe no Crucificado.

Este home, a punto de morrer axustizado, sabe que Xesús é un home inocente, que non fixo máis que ben a todos. Intúe na súa vida un misterio que a el se lle escapa, pero está convencido de que Xesús non vai ser derrotado pola morte. Do seu corazón nace unha súplica. Só lle pide a Xesús que non o esqueza: algo poderá facer por el.

Xesús respóndelle de inmediato: “Hoxe estarás comigo no paraíso”. Agora están os dous unidos na angustia e a impotencia, pero Xesús acólleo como compañeiro inseparable. Morrerán crucificados, pero entrarán xuntos no misterio de Deus.

No medio da sociedade descrída dos nosos días, non poucos viven desconcertados. Non saben se cren ou non cren. Case sen sabelo, levan no seu corazón unha fe pequena e fráxil. Ás veces, sen saber por que nin como, angustiados polo peso da vida, invocan a Xesús á súa maneira. “Xesús, lémbrate de míin” e Xesús escóitaos: “Ti estarás sempre comigo”. Deus ten os seus camiños para encontrarse con cada persoa e non sempre pasan por onde lle indican os teólogos. O decisivo é ter un corazón que escoiota a propia conciencia.

José Antonio Pagola