23 de novembro de 2014

Solemnidade de Cristo Rei

Mateu 25, 31 – 46

Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASDifunde no mundo a compaixón. Pásao

José Antonio Pagola

Música:ExodoPresentación:B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundarain

As fontes non admiten

dúbidas. Xesús vive envorcado

cara a aqueles que ve

necesitados de axuda.

É incapaz de pasar de longo.

Ningún sufrimento lle é alleo.

Identifícase cos máis

pequenos e desvalidos

e fai por eles todo o

que pode.

Para el a

compaixón é o

primeiro.

O único modo

de parecernos

a Deus:

«Sede

compasivos

coma o voso

Pai é

compasivo».

Como nos vai

estrañar que, ao falar

do Xuízo final, Xesús

presente a

compaixón como o

criterio último e

decisivo que xulgará

as nosas vidas e a

nosa identificación

con el?

Como nos vai

estrañar que se

presente

identificado con

todos os pobres e

desgraciados da

historia?

Segundo o relato de

Mateu, comparecen

ante o Fillo do Home, é

dicir, ante Xesús, o

compasivo,

«todas as nacións».

Non se fan

diferenzas entre

«pobo elixgido» e

«pobo pagán».

Nada se di das diferentes relixións e cultos.

Fálase de algo moi humano e que todos entenden:

Que fixemos con todos os que

viviron sufrindo?

O evanxelista non se detén propiamente a describir

os detalles dun xuízo.

O que destaca é un dobre diálogo que lanza unha luz inmensa

sobre o noso presente, e nos abre os ollos para ver que, en

definitiva, hai dúas maneiras de reaccionar ante os que

sofren: compadécemos e axudámolos,

ou desentendémonos e abandonámolos.

O que fala é un Xuíz que está

identificado con todos os

pobres e necesitados:

«Cada vez que axudastes a un

destes meus pequenos irmáns,

fixéstelo comigo».

Quen se achegou a axudar a un

necesitado, achegouse a el.

Por iso han de estar a carón

del no Reino:

«Vinde, benditos de meu Pai».

Logo diríxese aos que viviron sen

compaixón:

«Cada vez que non axudastes a un

destes pequenos, deixastes de facelo

comigo».

A nosa vida estase xogando agora mesmo.

Agora estámonos abeirando

ou afastando dos que sofren.

UN XUÍZO ESTRAÑO

As fontes non admiten dúbidas. Xesús vive envorcado cara a aqueles que venecesitados de axuda. É incapaz de pasar de longo. Ningún sufrimento lle é alleo. Identifícase cosmáis pequenos e desvalidos e fai por eles todo o que pode. Para el a compaixón é o primeiro. Oúnico modo de parecernos a Deus: «Sede compasivos como o voso Pai é compasivo».

Como nos vai estrañar que, ao falar do Xuízo final, Xesús presente a compaixón como ocriterio último e decisivo que xulgará as nosas vidas e a nosa identificación con el? Como nos vaiestrañar que se presente identificado con todos os pobres e desgraciados da historia?

Segundo o relato de Mateu, comparecen ante o Fillo do Home, é dicir, ante Xesús, ocompasivo, «todas as nacións». Non se fan diferenzas entre «poblo elixido» e «poblo pagán».Nada se di das diferentes relixións e cultos. Fálase de algo moi humano e que todos entenden:Que fixemos con todos os que viviron sufrindo?

O evanxelista non se detén propiamente a describir os detalles dun xuízo. O quedestaca é un dobre diálogo que lanza unha luz inmensa sobre o noso presente, e nos abre os ollospara ver que, en definitiva, hai dúas maneiras de reaccionar ante os que sofren: compadecémonose axudámolos, ou desentendémonos e abandonámolos.

O que fala é un Xuíz que está identificado con todos os pobres e necesitados: «Cadavez que axudastes a un destes meus pequenos irmáns, fixéstelo comigo». Quen se achegaron aaxudar a un necesitado, achegáronse el. Por iso han de estar a carón del no Reino: «Vinde,benditos de meu Pai».

Logo diríxese a quen viviron sen compaixón: «Cada vez que non axudastes a un destespequenos, deixastes de facelo comigo». Quen se apartaron dos que sofren, apartáronse de Xesús.É lóxico que agora lles diga: «Apartádevos de min». Seguide o voso camiño…

A nosa vida estáse a xogar agora mesmo. Non hai que esperar ningún xuízo. Agoraestámonos achegando ou afastando dos que sofren. Agora estámonos achegando ou afastando deCristo. Agora estamos decidindo a nosa vida.

José Antonio Pagola