1 1807 d modulo1 conceptos galego

8/18/2019 1 1807 d Modulo1 Conceptos Galego

1/23

Módulo 1:Conceptos

Actuacións do voluntariado cocolectivo de persoas afectadas conalzhéimer, enfermidades mentais

crónicas e outro tipo de demencias


2/23

© 2015. Xunta de Galicia. Curso en liña“Actuacións do voluntariado co colectivo depersoas afectadas con alzhéimer,

enfermidades mentais crónicas e outro tipo de demencias”

Este curso foi organizado no ano 2015 pola Subdirección Xeral deVoluntariado e Participación e elaborado e titorizado por TaniaVázquez Corbacho , da entidade de acción voluntaria ASOCIACIÓNXARUMA, para a impartición deste curso a través da plataforma deteleformación de voluntariadogalego.org, formación a cuxo fomentose refiren os artigos 25 e 26 da Lei 10/2011, do 28 de novembro, deacción voluntaria.

Esta obra distribúese cunha licenza Atribución-CompartirIgual 4.0España de Creative Commons . Para ver unha copia da licenzaprema no icono anterior.


3/23

Antes de comezar coa clarificación de conceptos clave desta

formación, cómpre afondar brevemente no concepto de saúde e

enfermidade.

Nos primeiros momentos da historia da humanidade entendíase a

enfermidade como castigo divino. As civilizacións exipcia e mesopotámica

foron as que cambiaron o seu sentido relixioso, achegándoo máis ao de

hixiene persoal e pública. O gran cambio conceptual aconteceu no século XX

por parte da OMS, definíndoo como algo máis que ausencia de enfermidade.O concepto de Saúde, segundo a Organización Mundial da Saúde, en

adiante OMS, ten unha definición concreta: é o estado completo de benestar

físico e social que ten unha persoa. Esta definición é o resultado dunha

evolución conceptual, xa que xurdiu en substitución dunha noción que se tivo

durante moito tempo, que presumía que a saúde era, simplemente, a

ausencia de enfermidadesbiolóxicas.

A partir da década dos 50, a

OMS revisou esta definición e

finalmente modificouna por unha

nova, na que a noción de benestar

humano adquire más importanciaque o meramente físico.

A Organización Panamericana da Saúde aportou logo un dato a

maiores: a saúde tamén ten que ver co medio ambiente que rodea á persoa.

Resultado disto, o Doutor Floreal Ferrara concluíu a definición de saúde

establecendo 3 áreas:


4/23

Saúde física. Corresponde á capacidade dunha persoa de manter o

intercambio e resolver as propostas que se expoñen. Isto se explica

pola historia de adaptación ao medio que ten o ser humano, polo que

os seus estados de saúde o enfermidade non poden estar ao marxe

desta interacción.

Saúde Mental. Rendemento óptimo dentro das capacidades que un

posúe, relacionadas co ámbito que as rodea. A saúde radica no

equilibrio da persoa coa súa contorna, o que implica a posibilidade de

resolución dos conflitos que aparecen.

Saúde Social. Representa a combinación das dúas anteriores. Na

medida na que o ser humano poida convivir cun equilibrio

psicodinámico, con satisfacción das súas necesidades e tamén coas

súas aspiracións, goza de saúde social.

A OMS, logo de caracterizar o concepto de saúde, tamén estableceu unha

serie de compoñentes que a integran:

Adaptación ao medio, tanto biolóxico como sociocultural.

Estado fisiolóxico de equilibrio.

Equilibrio entre a forma e a función do organismo, orientándoo á

alimentación.

Perspectiva biolóxica e social, atendendo ás relaciones familiares e

sociais e aos hábitos.

A relación entre estes compoñentes determina o estado de saúde, e o

incumprimento dalgún deles xera o estado de enfermidade, vinculado cunha

relación triádica entre o suxeito (hóspede), o síndrome (axente) e os factores

que interveñen (ambiente).


5/23

Outro dos aspectos no que se centra a OMS para definir o concepto de

Saúde é a organización da saúde pública . Con isto fai referencia a todas as

medidas que poidan tomarse dende os organismos xestionados polo Estado

para a prevención de doenzas e discapacidades, para a prolongación da vida

e para a educación dos individuos no que respecta á hixiene persoal e

prevención de riscos. Afirma a OMS que “ a saúde é parte da responsabilidade

dos gobernos”. Neste sentido inclúese a mellora dos hospitais públicos e a

protección do medio ambiente.

A saúde é un dereito que se encontra recollido no artigo 43 da

Constitución Española1, e por elo, o estado debe garantirnos unha atención

sanitaria adecuada e ao alcance de todas e todos. Pero ademais, tamén é

unha obriga da sociedade o seu coidado e promoción, xa sexa a través da

contribución á conservación do medio ambiente como prestando os

primeiros auxilios básicos a quen os precise.

No ámbito laboral, a OMS tamén se pronuncia ao facer referencia á

saúde ocupacional. Entendemos por saúde ocupacional a actividade que

promove a saúde das persoas nos seus ámbitos laborais. Ten que ver coas

condicións físicas da persoa traballadora, pero tamén co aspecto psicolóxico.

Á hora de ingresar nun traballo, as persoas vense sometidas a un exame de

saúde, pero os accidentes laborais, os movementos repetitivos asociados a

determinadas tarefas, a exposición a condicións prexudiciais e a tensión e a

presión por parte de superiores poden deteriorar as súas condicións. Para

evitalo, é necesario que quen contrata ás persoas traballadoras o fagan

1 Art. 43 da Constitución Española de 1978:1. Recoñécese o dereito á protección da Saúde2. Compete aos poderes públicos organizar e tutelar a saúde pública a través de medidas

preventivas e das prestacións e servizos necesarios. A lei establecerá os dereitos e deberes de

todos/as ao respecto.3. Os poderes públicos fomentarán a educación sanitaria, a educación física e o deporte.

Asemade, facilitarán a adecuada utilización do ocio.


6/23

asegurándolles as condicións de traballo adecuadas, enmarcadas en normas

de seguridade, e tamén é necesario que o Estado, mediante os seus

organismos de control, se asegure do cumprimento das leis neste sentido.

Polo tanto, atendendo as anteriores especificacións, podemos concretar

que:

A saúde é o completo benestar físico, psíquico e social e non só a ausencia de

enfermidade, resultado de condicións biolóxicas, materiais, psicolóxicas,

sociais, ambientais, culturais e da organización e funcionamento do sistemade saúde.

A saúde é un feito social tanto material como inmaterial. Polo tanto, se

trata dun fenómeno multidimensional e multicausal que transcende e

desborda a competencia estritamente médica, relacionándose ademais coa

bioloxía e a psicoloxía, coa economía e a política, en tanto que é un asunto

individual e colectivo ao unísono.

O concepto de Saúde da OMS

ten que ser constantemente

analizado e avaliado, tomando en

conta o seu propósito normativo e

carácter institucional, pois é o

punto de partida de múltiples

programas, proxectos e políticas de saúde a nivel global e mundial.

Aínda cando a OMS fala soamente de saúde, resulta indubidable que se

trata de moito máis, pois o termo de saúde está indefectiblemente asociado á

enfermidade, conformando ambas un binomio inseparable ao cal se lle

denomina como proceso saúde-enfermidade. Trátase dun proceso porque éimpertinente falar de saúde e enfermidade en forma absoluta, pois ambas


7/23

son nocións que se localizan dentro dunha escala gradual, aparecendo o

cualificativo de enfermo para un individuo ou grupo con fins prácticos ante

unha determinada situación ou relación social.

O voluntariado, como veremos máis adiante, traballa no benestar das

persoas, en prol da súa saúde tanto física como mental, por iso cómpre

coñecer en profundidade as patoloxías coas que trata e todo o que abarca a

saúde para así poder intervir axeitadamente.

a. Trastornos mentais crónicos

A Saúde Mental relaciónase co raciocinio, as emocións e o

comportamento fronte a diferentes situacións da vida cotiá. Tamén axuda a

determinar como manexar o tensión, convivir con outras persoas e tomar

decisións importantes. Ao igual que outras formas de saúde, a saúde mental

é importante en todas as etapas da vida, dende a nenez á adolescencia ata a

idade adulta e a vellez.

O tema da Saúde Mental non concirne tan só ao xurdimento de

desordes mentais evidentes, se non que tamén lle corresponde ao terreo da

prevención dos mesmos coa promoción dun ambiente sociocultural

determinado por aspectos como a autoestima, as relacións interpersoais e

outros elementos que deben incorporarse dende a educación máis primaria.

Esta prevención non ten que vir tan só por parte do sistema sanitario ou os

expertos en medicina, se non que tamén debe partir da formación no núcleo

familiar e na escola, e cunha gran responsabilidade asumida polos medios de

comunicación.


8/23

A promoción da Saúde Mental parte do principio de quetodas as

persoas teñen necesidades de saúde mental e non só aquelas diagnosticadas

cun trastorno mental. A promoción da Saúde Mental concirne esencialmente

á realidade social na que todos se sintan

comprometidos co benestar mental.

A psicoloxía positiva interésase tamén

pola saúde mental e incluso está máis preto dela

que os tratamentos psiquiátricos. A promociónda Saúde Mental é un termo que cubre unha

variedade de estratexias, que poderiamos dividir

do seguinte xeito:

Nivel individual: motivar os recursos propios da persoa por medio de

estímulos en autoestima, resolución dos propios conflitos e

asertividade.Nivel comunitario: crecente e cohesionada inclusión social,

desenvolvendo as estruturas de axuda que promoven a saúde mental

nas contornas máis próximas.

Nivel oficial: estado de cada país comprometido en plans que reduzan

as barreiras socioeconómicas promovendo oportunidades en

igualdade de acceso aos servizos de saúde pública.

Xa vimos anteriormente que a saúde era o estado de completo benestar

físico, mental e social, e non só a ausencia de enfermidade, pero, que é a

Saúde Mental?

Podemos entender por Saúde Mental ao estado de equilibrio entre unha

persoa e a súa contorna sociocultural, que garante a súa participación laboral,

intelectual e de relacións sociais para alcanzar benestar e calidade de vida. É


9/23

un termo que foi definido de múltiples formas por autores de diferentes

culturas.

De maneira xeral, podemos afirmar que todos conclúen en incorporar

dentro da súa definición o benestar subxectivo, a autonomía e o potencial

emocional; con todo, a OMS establece que non existe unha definición oficial

sobre o que é saúde mental, pois calquera definición estará sempre

influenciada polas diferenzas culturais, suposicións, a forma na que as

persoas se relacionan coa súa contorna... Pero se hai algo no que existe unacordo xeneralizado é en que Saúde Mental e Enfermidade Mental son dous

conceptos que deberiamos ter diferenciados.

A ausencia dun trastorno mental recoñecido non indica necesariamente

que se goce de Saúde Mental, e, ao revés, sufrir un determinado trastorno

mental non constitúe un impedimento para gozar dunha saúde mental

razoablemente boa.

O concepto de Saúde Mental

tórnase subxectivo e culturalmente

determinado, posto que a

observación do comportamento

dunha persoa na súa vida diaria é o

principal modo de coñecer o seu

estado de saúde mental en aspectos

como o manexo dos seus conflitos, temores e capacidades, as súas

competencias e responsabilidades, a manutención das súas propias

necesidades, a forma na que afronta as súas propias tensións e relacións

interpersoais e a forma na que dirixe unha vida independente, entre outros.


10/23

Tamén é necesario clarificar o termo “condicións de saúde mental”, que

fan referencia ao estudo das enfermidades mentais e ao posible tratamento.

Para isto último, dende psiquiatría baséanse no Manual diagnóstico e

estatístico dos trastornos mentais (DSM) ou na Clasificación Internacional de

Enfermidades (CIE). É por isto que a maioría dos servizos prestados en Saúde

Mental atópanse asociados á psiquiatría, cando pódense abrir moitas canles

de traballo dende outros sectores profesionais.

Xa vimos como o concepto de saúde mental é unha construción social ecultural, aínda que poden definirse ou determinarse algúns elementos

comúns. Por esta razón, diferentes profesións, comunidades, sociedades e

culturas teñen modos diferentes de conceptualizar a súa natureza e as súas

causas, determinando que é saúde mental e decidindo cales son as

intervencións que consideran apropiadas segundo a súa ideoloxía. .

Como xa comentabamos antes, todas as patoloxías no eido da SaúdeMental están recollidas no DSM e no CIE, e dun modo xeral, agrupámolas do

seguinte xeito:

o Trastornos de ansiedadeo Trastorno bipolaro Trastornos da personalidadeo Trastornos do estado de ánimoo Trastornos alimentarioso Trastornos psicóticos


11/23

Trastornos de ansiedade

A ansiedade é unha reacción normal á tensión. Trastornos asociados áansiedade:

Trastorno Obsesivo

Compulsivo (TOC)

Caracterizado por pensamentos repetidos e

angustiantes denominados obsesións. É posible

repetir unha mesma cousa moitas veces para

intentar que eses pensamentos desaparezan. A esasaccións repetidas coñécense co nome de

compulsións.

Algúns exemplos de obsesións son o medo aos

xermes ou ao dano. Entre as compulsións inclúense

lavarse as mans, contar, revisar unha e outra vez as

cousas ao limpar, comprobar moitas veces que seapagou o forno... Cando un TOC non se trata, pode

dominar a vida dunha persoa.

Trastorno de pánico

Consiste en sensacións repentinas de terror sen un

motivo aparente. Tamén poden presentarse

síntomas físicos tales como a taquicardia, o dolor no

peito, dificultade para respirar ou mareos. Poden

acontecer en calquera momento e lugar sen previo

aviso. Debido a iso, en moitos casos o medo domina

a vida das persoas e vense incapaces de abandonar

as súas casas.


12/23

Trastorno de

ansiedade

xeneralizada

Caracterízase por un patrón de ansiedade frecuente

e persistente respecto dunha variedade deactividades, situación na que o individuo

experimenta unha ansiedade constante e a longo

prazo sen coñecer a causa. Senten medo de algo,

pero son incapaces de explicar de que se trata.

Debido á súa ansiedade, non poden desempeñarse

de forma natural, non logran concentrarse, non

poden apartar os seus temores e as súas vidas

comezan a xirar en torno á ansiedade. Isto tamén

pode derivar en problemas fisiolóxicos como dores

da cabeza, mareos, palpitacións cardíacas ou

insomnio.

Trastorno de tensión

postraumática

Ten lugar despois de vivir situacións traumáticas

como a guerra, violacións, abusos físicos, accidentes

graves... Crea unha sensación de sentimento de

tensión e de medo unha vez rematado o perigo.

Pode darse as seguintes consecuencias:

Flashbacks ou sentimento de que o

acontecemento está sucedendo novamente.

Dificultade para dormir ou pesadelos.

Sentimento de soidade.

Explosións de ira.

Sentimentos de preocupación, culpa ou tristeza.


13/23

Os síntomas poden comezar inmediatamente

despois da situación traumática e permanecer; eoutras persoas desenvolven síntomas novos e máis

serios meses e ata anos máis tarde.

Fobias

Temor forte e irracional sobre algo que representa

pouco ou ningún perigo real. Algúns exemplo poden

ser a acrofobia, temor ás alturas; agorafobia, temor

aos lugares públicos, ou claustrofobia, medo aos

espazos pechados.

Trastorno bipolar

Consistente en cambios de ánimo pouco comúns. Poden pasar de ser

moi activos e felices a sentirse moi tristes e desesperanzados, repetíndose o

ciclo. Con frecuencia teñen estados de ánimo correntes entre un e outrociclo.

As sensacións de euforia e actividade son manías, e as de tristeza e

desesperanza, depresión. Acostuma comezar nos últimos anos de

adolescencia ou ao inicio da idade adulta, aínda que tamén pode darse na

nenez. É unha enfermidade que dura toda a vida.

Trastornos da personalidade

Patróns do pensamento e comportamento que provocan problemas

serios coas relacións e o traballo. Os síntomas poden varias amplamente

dependendo do tipo específico do trastorno da personalidade. O tratamento

acostuma incluír psicoterapia, e en ocasións, medicación.


14/23

Estraña/excéntrica

Trastorno da personalidade paranoica: as persoas con

este trastorno acostuman ser frías, distantes e

incapaces de xerar vínculos interpersoais estreitos.

Trastorno da personalidade esquizoide : as persoas con

este trastorno soen ser frías, distantes, introvertidas e

ter un gran temor á intimidade e aos vínculos estreitos.

Permanecen absortas nos seus propios pensamentos e

fantasías que se autoexclúen dos vínculos coa realidadee outras persoas.

Trastorno da personalidade esquizotípica : similar ao

anterior. As persoas soen ser frías, distantes,

introvertidas e ter un gran temor á intimidade e aos

vínculos estreitos; tamén presentan trastornos do

pensamento, da percepción e habilidade ineficaces decomunicación.

Dramática/errática

Trastorno da personalidade límite: presentan

inestabilidade na percepción de si mesmas e teñen

dificultade para manter relacións estables. A miúdo

cren que os coidados que percibiron ó longo da súa

infancia foron insuficientes e, como consecuencia,buscan incesantemente máis atención dos demais na

etapa adulta. Isto pódeno lograr manipulando aos

demais, o cal a miúdo os deixa sentíndose baleiros,

enfadados e abandonados, sensación que pode levalos

a un comportamento desesperado e impulsivo.

Trastorno da personalidade antisocial: non teñen en


15/23

conta os sentimentos, propiedade, autoridade e

respecto aos demais, en busca do propio beneficio.

Trastorno da personalidade narcisista: presentan

sentimentos excesivamente esaxerados de

autovaloración, grandiosidade e superioridade na

relación cos demais. Son demasiado sensibles ás

críticas, xuízos de valor e fracasos.

Trastorno da personalidade histriónica: están

demasiado preocupadas polo seu aspecto,

constantemente buscan atención e se comportan

dramaticamente en situacións que non xustifican este

tipo de reacción. As expresións emocionais soen ser

consideradas superficiais e esaxeradas.

Ansiosa/inhibida

Trastorno da personalidade dependente: dependen

excesivamente dos demais para a súa validación e paraa satisfacción das súas necesidades básicas, ademais de

non ser capaces de coidar de si mesmas correctamente.

Fáltalles confianza en si mesmos/as e teñen dificultade

para tomar decisións.

Trastorno da personalidade de evitación: son

hipersensibles ao rexeitamento e evitan as situaciónsque lles poden xerar conflito, reacción impulsada polo

temor. Séntense perturbadas polo seu propio illamento

social, retraemento e a súa incapacidade de manter

vínculos interpersoais estreitos.


16/23

Trastornos do estado de ánimo

Afectan ao estado emocional da persoa, e son moi diferentes entre si.Aproximadamente, unha de cada dez persoas maiores de 18 anos ten un

trastorno do estado de ánimo.

Trastornosdepresivos

Enfermidade clínica severa que afecta ao cerebro,

cuxos síntomas baséanse en tristeza, perda do

interese ou pracer en actividades que acostuma

gozar, perda ou aumento de peso, dificultade paradurmir ou soño excesivo, perda de enerxía,

sentimentos de desvaloración e ideas de morte ou

suicidio.

Outros trastornos

do estado do ánimo

Trastornos afectivos

Trastorno do estado de ánimo inducido por

substanciasTrastorno do estado do ánimo non especificado


17/23

Trastornos psicóticos

Trastornos mentais graves que causan ideas e percepcións anormais.As persoas con psicosis perden o contacto coa realidade. Dous dos seus

síntomas principais son falsas crenzas, (como a idea de que alguén está na

súa contra) e as alucinacións (percepcións falsas como escoitar, ver ou sentir

algo que non existe).

Esquizofrenia

Trastorno cerebral severo que perdura toda a vida

consistente en delirios e alucinacións. Outrossíntomas poden ser os pensamentos ou percepcións

fóra do común, trastornos do movemento,

dificultades para falar e expresar emocións e

problemas de atención, memoria e organización.

Tipos:

Esquizofrenia de pensamento desorganizadoEsquizofrenia catatónica

Esquizofrenia indiferenciada

Esquizofrenia tipo residual

Outros trastornos

psicóticos

Trastorno esquizoafectivo

Trastorno deliranteTrastorno psicótico breve

Trastorno psicótico compartido

Trastorno psicótico inducido por substancias

Trastorno psicótico no especificado

.


18/23

b. Alzhéimer

O alzhéimer é unha alteración neurodexenerativa primaria que acostumaaparecer a partir dos 65 anos, aínda que tamén pode darse en xente máis

moza (hai casos rexistrados de persoas de entre 20 e 40 anos con esta

enfermidade). Foi descuberta en 1906 polo neuropsiquiatra alemán Alois

Alzheimer. Esta enfermidade afecta ao sistema nervioso central alterando de

forma progresiva a memoria, o pensamento, a aprendizaxe e a

psicomotricidade.

Cáusase debido á perda progresiva e constante de acetilcolina, unha

substancia química que funciona como neurotransmisor, substancia vital para

o funcionamento cerebral. Isto provoca que, as células nerviosas, xunto cos

cambios no tecido de diferentes partes cerebrais, non se comuniquen entre

elas e, polo tanto, se vexan afectadas as actividades mentais vinculadas á

aprendizaxe, a memoria e o pensamento.Esta alteración cerebral é complexa, e descoñécense os motivos polos

que ten lugar, polo que faise difícil determinar quen vai desenvolver a

enfermidade de Alzhéimer, pois poden intervir múltiples factores. Con todo,

os seguintes son algúns dos elementos que poden aumentar as

probabilidades de padecer esta patoloxía:

- Idade: acostuma aparecer en maiores de 65 anos, aínda que haxa

casos nos que se teña dado en menores de 40. A idade media de

diagnóstico é de 80 anos.

- Sexo: ten máis prevalencia nas mulleres, pero isto pode terse dado

pola maior esperanza de vida delas.

- Herdanza familiar: o 40 % das persoas con alzhéimer presentan

antecedentes familiares coa mesma enfermidade.


19/23

- Xenética: investigacións indican como importante a mutación do xen

de determinadas proteínas implicadas no transporte e eliminación do

colesterol.

- Factores ambientais: investigadores amosan como factores de risco o

tabaco, as dietas graxas e o feito de convivir nunha familia numerosa.

Fases

A enfermidade do alzhéimer presenta unhas características diferentes

dependendo de en que fase se atope. Diferéncianse tres estadios:

ESTADIO LEVE:o dano da enfermidade aínda pasa desapercibido,

tanto para a persoa que a padece como para os familiares. É común ter

pequenos esquecementos e dificultades menores coa linguaxe. Poden

aparecer signos de apatía, illamento, cambios bruscos de humor e dificultade

para resolver novos conflitos e organizar actividades.

ESTADIO MODERADO: a enfermidade resulta evidente para a familia e

achegados. A persoa presenta dificultades para recordar e efectuar tarefas

como facer a compra, seguir un programa de televisión, ler o periódico...

Tamén perde capacidade de razoamento e comprensión e amósanse apáticos

e deprimidos. Nesta etapa, o deterioro cognitivo e psicomotriz avanza con

bastante rapidez. Aínda manteñen certo grado de autonomía, mais precisan a

alguén que mire por eles.

ESTADIO GRAVE:nesta fase, todas as áreas relacionadas coa función

cognitiva se atopan afectadas: perde a capacidade de falar correctamente,

repite frases inconexas, non recoñece a amigos e familiares, nin a si mesmos

ante un espello. Están constantemente desorientados e perden a control

sobre as súas funcións orgánicas. Deixan de ser individuos autónomos eprecisan dunha terceira persoa para os seus coidados básicos.


20/23

Sintomatoloxía

Os primeiros síntomas da enfermidades acostuman pasar desapercibidospois son os signos naturais do envellecemento, como a perda de

concentración, pequenos esquecementos, dificultades ao camiñar... Os

síntomas máis comúns son:

- Perda progresiva de memoria.

- Confusión e desorientación no tempo e espazo.

- Repetición constante da mesma pregunta ou idea.- Gardar cousas en lugares pouco usuais, como por exemplo, gardar

unha revista no frigorífico, ou perder as chaves con moita facilidade e

frecuencia.

- Amosar inquietude e nerviosismo, e incluso agresividade.

- Sentir que a súa casa non é a súa casa, e tentar marchar dela por ese

mesmo motivo.- Perderse por sitios que antes coñecía á perfección

- Non recoñecer a familiares e amigos próximos.

- Amosarse canso, triste, deprimido, calado...

- Poden presentar alucinacións, escoitando ruídos que non existen ou

vendo cousas que non son.

Tratamento

Até o momento, non existe cura para a enfermidade do alzhéimer,

mais existen tratamentos farmacolóxicos que poden mellorar a esfera

cognitiva e condutual, pero non curala, simplemente diminuír e retrasar

moitos dos seus síntomas. Asemade, o tratamento tan só funciona nas dúas

primeiras fases da enfermidade.


21/23

Outro dos tratamentos máis importantes é a psicoestimulación

cognitiva da persoa. A perda de capacidades intelectuais pode compensarse

cos coñecementos adquiridos, polo que cómpre practicalos e mantelos, pois

tamén motivan e reafirman a confianza e a autoestima fronte ao illamento, a

soidade e a depresión. A actividade social e intelectual mellora de forma

global o envellecemento activo da sociedade, polo que, a longo prazo, as

persoas diagnosticadas con alzhéimer terán unha maior necesidade de

información respecto á súa calidade de vida e toma de decisións sobre a súa

saúde e xestión da dependencia. As actividades cognitivas como ler, escribir,

participar en grupos de debate, xogar a xogos de mesa, facer puzzles ou

encrucilladas diminúen altamente o risco de demencia, polo que é esencial ao

longo da vida estimular estas facetas, así como tamén no inicio da

enfermidade.


22/23

c. Demencia

A demencia é unha perda da función cerebral que ocorre a causa dedeterminadas enfermidades. Afecta ao pensamento, á linguaxe, ao xuízo e ao

comportamento.

A maioría dos tipos de demencia son dexenerativos e irreversibles. O

Alzhéimer é o tipo máis común de demencia, mais non todas as persoas que

teñen demencia son diagnosticadas de Alzhéimer.

Afeccións que levan consigo a demencia

- Alzhéimer

- Demencia vascular, provocada por pequenos pero numerosos

accidentes cardiovasculares.

- Demencia dos corpos de Lewy, moi común nas persoas maiores.

- Enfermidade de Huntington

- Lesión cerebral

- Esclerose múltiple

- Parkinson

- Enfermidade de Pick

- Infeccións como o VIH, SIDA, sífilis ou enfermidade de Lyme.

Aínda que tamén atopamos algunhas demencias curables como as que sedan por causa de tumores ou lesións cerebrais, consumo excesivo de alcohol,

cambio nos niveis de azucre, calcio e sodio no sangue, por niveles baixos da

vitamina B12, ou polo uso de determinados medicamentos para baixar o nivel

de colesterol.


23/23

Sintomatoloxía

Os síntomas da demencia afectan a moitas áreas da función mental dapersoa, entre as que destacamos:

- Cambio no comportamento emocional da persoa.

- Diminución ou desaparición da linguaxe, sendo incapaz de formar

frases coherentes.

- Perda de memoria

- Pensamento e xuízo pobre. Chegan a ser incapaces de entender,razoar, xestionar conflitos ou detectar perigos.

Tratamento

O tratamento da demencia dependerá directamente da afección que a

cause, polo que non hai unha vía común de intervención farmacolóxica; con

todo, si existe no caso da estimulación psicocognitiva, converténdose nunhavía eficaz e retardante na evolución da demencia.

Tamén é moi importante a prevención da demencia a partir de

consumir alimentos saudables, facer exercicio, deixar de fumar, controlar a

presión arterial e manexar e tratar a diabetes.

DOCUMENTAL RECOMENDADO
http://www.esquizofrenia24x7.com/di-capacitados

1 1807 d modulo1 conceptos galego

Documents