“Departamento de Ciencias Sociais, Xeografía e Historia”

Profesor: Diego Xesús López González.

Época Preindustrial Época Industrial Época Postindustrial

Plano – Cidade rodeada de murallas.– Plano irregular, aínda que hai exemplos radiocéntricos e en cuadrícula.

– Reformas interiores do século XIX e el primeiro terzo del século XX causadas polo crecemento da poboación e a desamortización (apertura ou ensanche de rúas e prazas, corrección de sinuosidades) e apertura de novas prazas e de grandes vías.– Políticas de renovación da década de 1960: destrución de parte do plano pola apertura o modificación de rúas.– Deterioro morfolóxico e social das áreas menos valoradas.

Política de rehabilitación integrada, que pretende a recuperación do casco antigo: peatonalización de rúas e ensanche e axardinamento de prazas.

Trama Cerrada, compacta, con casas unas xunto a outras.

Densificación da trama para aproveitar mellor o espazo. A trama herdada e difícil de alterar, pero trátase de diminuíla densificación con medidas como as anteriores.

Edificación Unifamiliar, dunha ou dúas plantas, con currais e hortos.

– Reutilización de algúns edificios desamortizados.– Verticalización: 3-5 plantas.– Renovación e substitución de edificios antigos por outros modernos de máis altura e morfoloxía sen relación coa tradicional.

Rehabilitación de vivendas privadas e de edificios do patrimonio histórico.

Usos delsolo

– Multifuncionalidade: mestúranse residencias, talleres e comercios.– Certa especialización profesional, racial ou relixiosa.

As zonas máis centrais e máis valoradas son elixidas como lugar de residencia pola burguesía e comezan a recibir funcións terciarias.En elas, especialmente durante a década de 1960, se instalan funcións que necesitan accesibilidade e rango.O casco antigo convertese así no centro comercial e de negocios, co conseguinte desprazamento de usos residenciais.

Defensa dos usos tradicionais (residencia popular) eimplantación de actividadesinnovadoras.

Composiciónsocial

– Coexistencia de diversos grupos.– Certa xerarquía: elite no centro e traballadores na periferia.

– No século XIX a burguesía aprópiase das zonas máis centrais e valoradas do casco antigo.– Posteriormente, ó trasladarse ós novos ensanches, algúns barrios quedaron ocupados por grupos sociais de baixos ingresos e sufriron un importante deterioro ó longo do século XX.

Mantemento da diversidade social.