IES Lama das Quendas “Departamento de Ciencias Sociais, Xeografía e Historia”

“Querido irmán: Este cualificativo paréceme o máis conveniente porque, nesta carta, diríxome menos ao emperador e ao home, que ao irmán. E, ademais, escríbovos case dende o outro mundo, encontrándome en espera dunha morte moi próxima. (…) Unha terceira parte de Rusia está sometida a unha continua vixilancia policiaca; o exército de policías coñecidos e segredos aumenta sen cesar; as prisións, os lugares de deportación e os calabozos están repletos; á parte de douscentos mil criminais de dereito común, hai un número considerable de condenados políticos entre os cales existen agora multitude de obreiros. A censura coas súas medidas represivas chegou ata un grao tal que non acadou nos peores momentos dos anos que seguiron ao de 1840. As persecucións relixiosas non foron nunca tan frecuentes nin tan crueis como o son agora, e cada vez van sendo máis frecuentes e máis crueis. Nas cidades e nos centros industriais concentráronse as tropas, que armadas de fusís enviáronse contra o pobo. Nalgúns puntos xa se produciron choques e matanzas e noutros puntos prepáranse, e a súa crueldade aínda será maior. O resultado de toda esta actividade cruel do goberno, é que o pobo agricultor, os cen millóns de homes sobre os que está fundada a potencia de Rusia, a pesar dos gastos do Estado que medran considerablemente, ou mellores as devanditas grazas a este crecemento do orzamento, empobrécense de ano en ano, de maneira que a fame chegou a ser o estado normal, como igualmente o descontento de todas as clases e a súa hostilidade para o goberno. A autocracia é unha forma de goberno que morreu. Tal vez responda aínda ás necesidades dalgunhas pobos do Africa central, afastados do resto do mundo, pero non responde ás necesidades da nación rusa cada día máis culta, grazas á instrución que vai sendo cada vez máis xeral. Así é que para soster esta forma de goberno e a ortodoxia ligada a el, é preciso, como agora se fai, empregar todos os medios de violencia, a vixilancia policial máis activa e severa que antes, os suplicios, as persecucións relixiosas, a prohibición de libros e de xornais, a deformación da educación, e en xeral de toda clase de actos de perversión e crueldade. Tales foron ata aquí os actos do voso reinado (...)"

León Tolstoi. Carta ao Zar Nicolás II. 16 de xaneiro de 1902.

“Cidadáns do Estado ruso: Un gran acontecemento produciuse. O Antigo Réxime foi derrocado grazas ao poderoso impulso do pobo rusa. Naceu unha Rusia libre e nova. Este grande derrocamento coroa numerosos anos de combate. A acta promulgada o 17 de outubro de 1905 pola presión das forzas populares sublevadas prometera a Rusia liberdades constitucionais. Estas promesas non foron cumpridas. A Duma, voceiro das esperanzas populares, foi disolta. A segunda Duma correu a mesma sorte. Incapaz de quebrantar a vontade popular, o goberno decidiu, mediante a acta do 3 de xuño de 1907, tirar á vila parte dos seus dereitos a participar na obra lexislativa, previamente concedidos. Durante nove longos anos foi privada progresivamente dos dereitos que conquistara. Unha vez máis o país afundiuse nun abismo de absolutismo e arbitrariedade. Todos os intentos de facer entrar en razón ao goberno foron inútiles, e a gran conflagración mundial á que o inimigo arrastrou á nai patria sorprendeuna nun estado de degradación moral, de indiferenza polo futuro da patria, alleo ao pobo e afundido na corrupción.”

Declaración do Goberno Provisional. En Izvestia. 7 de marzo de 1917.

“O paso do poder aos soviets significa hoxe, na práctica, a insurrección armada: renunciar á insurrección armada equivalería a renunciar á consigna máis importante do bolchevismo: “Todo o poder para os soviets”, e a todo internacionalismo proletario-revolucionario en xeral. Pero a insurrección armada é un aspecto especial da loita política sometida ás leis especiais, que deben ser profundamente analizadas (…) Aplicado a Rusia e ao mes de outubro de 1917 quere dicir (...) cercar e illar a Petrogrado, apoderarse da cidade mediante un ataque combinado da frota, os obreiros e as tropas: hei aquí unha misión que require habilidade e tripla audacia. Formar cos mellores elementos obreiros destacamentos armados de fusís e bombas de man para atacar e cercar os centros do inimigo (escolas militares, centrais de telégrafos e teléfonos, etc.). A Consigna destes elementos debe ser: “Antes perecer todos que deixar pasar ao inimigo ”. O triunfo da revolución rusa e da revolución mundial depende de dous ou tres días de loita.”

Carta de Lenin ao Comité Central. 8 de outubro de 1917.

Profesor: Diego Xesús López González.