Equipo de normalización e

dinamización lingüística

Outono 2014

HOXE EN DÍA O HALLOWEEN É UNHA DAS FESTAS MÁIS IMPORTANTES EN ESTADOS UNIDOS OU CANADÁ, PERO NON DEBEMOS ESQUECER QUE EN REALIDADE PROCEDE DUNHA CELEBRACIÓN CON FONDAS RAÍCES GALEGAS:

O SAMAÍN

CEIP de Randufe

Un mestre dunha escola

de Cedeira, na provincia da Co-

ruña, Rafael López Loureiro, foi

o responsable de redescubrir

esta tradición. Ademais analizou

o costume das cabazas co culto

á morte; hai lugares como Qui-

roga, en Lugo, nos que a cabaza

tallada gárdase ata Entroido. In-

vitámosvos a reflexionar sobre

a facilidade coa que adoptamos

tradicións americanas e as reti-

cencias que con frecuencia xor-

den á hora de conservar as no-

sas.

A celebración do día do Haloween foi integrada na

nosa cultura case desprazando aos ancestrais ritos dos “Día

de mortos” que se viña celebrando no noso país desde tem-

pos inmemoriais. Porén, pouco sabemos de onde ou cando

xorden este conxunto de actividades que se realizan na noi-

te do 31 de outubro.

HISTORIA DO HALLOWEEN

Hai algún milleiros de anos, os pobos que habita-

ban a zona atlántica de Europa incluídas as terras que inclú-

en Galicia, conmemoraban o ano novo o 1 de novembro,

polo que comezaban a celebración na noite do 31 de outu-

bro. Era todo un evento. Os druídas que eran os sacerdotes

celtas, dedicaban a noite do SAMAÍN ao cabaleiro da mor-

te . Esa noite recollían visgo das aciñeiras e dos carballos

cunha fouce de ouro para facer as súas beberaxes máxicas.

Crían que esa noite, os mortos podían comunicarse cos vi-

vos. Acendían fogueiras polas aldeas para guiar aos mortos

na escuridade da noite e

levalos ao seu fogar

para se quentar coa

calor do lume.

Tamén xuntaban caveiras con candeas no inte-

rior, porque crían que os protexían. Segundo este costu-

me celta, os mortos volvían na noite de Samaín a pedir

alimentos , maldicindo e facendo vítimas aos que non

accedían ás súas peticións (“ou me dás, ou fágoche unha

maldade”), de aí ven o famoso “truco ou trato” , “truck an

treat” en inglés

Chegan os romanos: Dende a Península Itálica

e tomando os dominios celtas, chegan os romanos que

adoraban a múltiples deuses e deusas. Este pobo, cele-

braba nos últimos días de outono e principios de novem-

bro “As festas de Pomona” dedicadas ás deusas das ár-

bores froiteiras (algo seme-

llante á vendima ou celebra-

ción da colleita). Como adoita

ocorrer coas invasións, as

culturas romana e celta mes-

turáronse e así chegou a

facerse unha festa dedicada

as froitas de outono e aos

malos espíritos.

A igrexa “pon orde”: Cando se instaura o cris-

tianismo, os sacerdotes viron como algo desagradable

que aínda houbese xente que adorase ao Samaín ou a

Pomona. Buscaron a forma de incluír estas festividades,

dándolles un enfoque cristián. Dado que os días do ano

non eran suficientes para honrar cada día a un santo,

decidiron dedicarlle un só día a todos os santos menores.

Así pois, institúese o 1 de novembro como Día

de todos os santos, que en Inglaterra se denominou “All

Halow Day” (traducindo exactamente do inglés) e a noite

anterior chamouse “All Hallow Even”. Coas contraccións,

tan acostumadas na lingua inglesa, isto pasou a ser “All

Hallow E´en” e finalmente Halloween.