rosalía de castro

5
SANTIAGO, 24 DE FEBREIRO DE 1837--PADRÓN, 15 DE XULLO DE 1885

Upload: neapantin

Post on 05-Aug-2015

134 views

Category:

Documents


9 download

TRANSCRIPT

Page 1: Rosalía de Castro

SANTIAGO, 24 DE FEBREIRO DE 1837--PADRÓN, 15 DE XULLO DE 1885

Page 2: Rosalía de Castro

A Rosalía na escola gustáballe moito a música, o debuxo e

recitar.Compuxo os seus primeiros poemas cando tiña 12 anos.Cando foi maior casou cun xornalista chamado Manuel

Martínez Murguía. Con él tivo seis fillos.

Entre as súas obras temos:Cantares gallegos(1863), Follas novas(1880),En las orillas del Sar(1884), El caballero de las botas

azules(1867),…..

Page 3: Rosalía de Castro

Neste ano 2013 cúmprense 150 anos da publicación do seu gran libro Cantares Gallegos. A data da publicación de Cantares gallegos foi elexida para convertirse no Día das Letras Galegas. Tamén cúmprense 50 anos da primeira edición do Día das letras galegas, que na súa primeira edición homenaxeou a Rosalía por cumprirse 100 anos da publicación desta obra.

Page 4: Rosalía de Castro

Adiós, ríos; adios, fontes;adios, regatos pequenos;

adios, vista dos meus ollos:

non sei cando nos veremos.

Miña terra, miña terra,terra donde me eu criei,hortiña que quero tanto,figueiriñas que prantei,prados, ríos, arboredas,

pinares que move o vento,paxariños piadores,

casiña do meu contento,muíño dos castañares,noites craras de luar,

campaniñas trimbadoras,da igrexiña do lugar,

amoriñas das silveirasque eu lle daba ó meu

amor,camiñiños antre o millo,

¡adios, para sempre adios!¡Adios groria! ¡Adios

contento!¡Deixo a casa onde nacín,deixo a aldea que conozo

por un mundo que non vin!Deixo amigos por estraños,

deixo a veiga polo mar,deixo, en fin, canto ben

quero...¡Quen pudera non deixar!...

Page 5: Rosalía de Castro

Campanas de Bastabales,cando vos oio tocar,

mórrome de soidades.

Cando vos oio tocar,campaniñas, campaniñas,sin querer torno a chorar.

Cando de lonxe vos oio,penso que por min chamades

e das entrañas me doio.

Dóiome de dór ferida,que antes tiña vida enteira

e hoxe teño media vida.

Só media me deixaronos que de aló me trouxeron,os que de aló me roubaron.

Non me roubaron, traidores,¡ai!, uns amores toliños,¡ai!, uns toliños amores.

Que os amores xa fuxiron,as soidades viñeron...

De pena me consumiron.

Campanas de Bastabales,cando vos oio tocar,

mórrome de soidades.