resumen detallado y análisis espacio-temporal de "el nombre de la rosa" (yago vicente...
DESCRIPTION
Fabulosa presentación sobre esta gran película.TRANSCRIPT
EL NOMBRE DE LA ROSA
Yago Vicente RañóHistoria e Cultura das Relixións
4º E.S.O. A
ÍNDICE DA PRESENTACIÓN
I. Resumo e síntese da filmografía.
II. Principais persoaxes: (biografía, personalidade e outros aspectos).
III. Persoaxes secundarios e otros salientables.
IV. Contexto histórico , relixioso e social no que situamos o desenvolvemento da historia.
V. Análise dun edificio relixioso desta época.
VI. Opinión subxectiva e comentario personal.
VII. Bibliografía e fontes de externas.
EL NOMBRE DE LA ROSA
RESUMO E SÍNTESE DA FILMOGRAFÍA
Adso de Melk acompañaó sabio Guillermo de Baskerville a visitar unha abadía sin saber que
ocorre nela . Prodúcense unha serie de asesinatos, os cales danse en varios días, desde o
primeiro ata o séptimo. O abad Abbone explícalle a Guillermo o haxazgo do cadáver do
monxe Adelmo, que esto dase no primeiro día, e no segundo día é atopado o corpo sin vida
do especialista do grego, Venancio, entran no scriptorium donde atopan un libro o cal é
robado sin saber quen fora, e no terceiro día atopan nos baños a Berengario afogado nunha
bañera.
Manuscrito escrito por Adso no que narra a súa vida como discípulo do sabio Guillermo de Baskerville
No cuarto día Guillermo e Severino analizan o corpo de Berengario e se dan conta que nos
últimos 3 casos de morte foron producidas por envenenamento xa que os cadáveres tiñan a
lengua e as huellas dos dedos negras, no quinto día aparece morto Severino no seu
herbolario xa que minutos antes díxolle a Guillermo que atopou un libro extraño. Bernardo foi
duramente acosado e rematou dicindo cousas que fixera e a súa complicidade con Malaquías.
No sexto día o abad fala con Guillermo e prácticamente o bota da abadía pero antes de
marchase descobren a entrada á finis africae onde gardábase o misterioso libro do cal falaba
Severino, ó escoitar uns ruidos deducen que nun dos pasadizos secretos quedou atrapado
alguén, o cal era moi difícil sacar dalí e só tendría unhas horas de vida debido ó espacio que
había.
No sexto día o abad fala con Guillermo e prácticamente o vota da abadía pero antes de
marchase descubren a entrada á finis africae onde se gardaba o misterioso libro do cal falaba
Severino, ó escoitar uns ruidos deducen que nun dos pasadizos secretos quedou atrapado
alguén, o cal era moi difícil sacar dalí e só tendría unhas horas de vida debido ó espacio que
había. No séptimo día Guillermo e Adso consiguen entrar no finis africae onde se atopan a
Jorge ( un monxe cego) que dice saber todo o ocurrido xa que o libro esta impregnado de
veneno e o humedecer o dedo para pasar páxina o veneno que hai no dedo deposítase na
lengua ( as marcas negras son debido a esto).
Jorge e Guillermo exponen a súa filosofía sobre o segundo libro de Aristóteles ( La Comedia) e
recoñece que lle tenderan unha trampa ó abad deixándoo encerrado no pasadizo e que
todavía quedaba unha morte por xurdir , a súa ( morte de Jorge) Tras esta conversación
xurde unha pelexa para evitar a morte de Jorge e facerse có valioso libro pero unha das
lámparas é golpeada caíndo sobre unha montaña de libros que comenza a arder e arrasa con
todo o seu pasa. Anos más tarde regresa Adso onde estaban as ruinas da abadía, alí pasou os
seus últimos anos de vida, escribindo no seu manuscrito a última frase que dice: “da rosa
queda únicamente o nome”. Cabe selientar que existen numerosos elementos esotéricos:
toda a historia así é un elemento relixioso conxunto, os textos sagrados… e moitos outros
destacables.
PRINCIPAIS PERSONAXES (BIOGRAFÍA, PERSONALIDADE E
OUTROS ASPECTOS)
PERSONAXES
PRINCIPAIS
Adso de Melk
Fray Guillermo
de Baskerville
Adelmo de Otranto
Ubertino da Casale
Adso de Melk: Novicio benedictino. Presentanolo nunha das clásicas dualidades de Eco,
pois é á vez un vello monxe en Melk que narra os feitos e pensamentos que viviú cando
xoven na Abadía. Acompaña a Guillermo de Baskerville, seu mestre e é o narrador dos
sucesos que motivan a novela. Personaxe moi ben debuxado e que serve de excusa para
explicar numerosas escenas históricas que doutro modo resultaran difíciles de colocar.
Fray Guillermo de Baskerville: Franciscano inglés ó servicio do Emperador, mestre de
Adso, antigo inquisidor e o protagonista da novela. Era unha persoa alta, moi enxuta, con
unha mirada aguda e penetrante, con unha nariz afilada e o seu rostro cuberto de pecas. Con
aproximadamente 50 anos de idade
Adelmo da Otranto: primeira víctima. Era copista e tiña aspecto afeminado. O seu cadáver
apareceu ó fondo do barranco, ante o edificio, pero ningunha ventá estaba aberta. Curioso e
deseoso de coñecemento.
Ubertino da Casale: foi un franciscano espiritualista. A secta foi declarada herexe e refuxou
na orde benedictina e na abadía. Era amigo de Guillermo de Baskerville, os dous foron
inquisidores, pero con un espíritu distinto; por eso Guillermo abandonouno. Tivo unha relación
espiritual con Chiara de Montefalco que marcou a sua vida
PERSOAXES SECUNDARIOS E OUTROS SALIENTABLES
Abbone: E o Abad do monasterio, con un papel bastante destacado e que Eco utiliza para
explicar cultura monástica e pensamento medieval en xeral. Na novela revelase coma un
personaxe mais mundano que eclesiástico, interesado no poder e no diñeiro, e refléxase de
forma especial nun diálogo/monólogo de gran erudición acerca das pedras preciosas.
Jorge de Burgos: O monxe de mais idade, salvo Alinardo de Grottaferrata, da Abadía. E o
confesor de moitos monxes. Antagonista da historia e personaxe tamén diabólico con alas de
santidade, algo o que Eco lle da as suas boas voltas en toda a novela. O final descubrirase
como causante, dunha maneira u outra, de todolos crímes.
Venancio de Salvemec: É traductor de linguas e a segunda vítima. Este xoven e atractivo
admiraba a Aristóteles. Berengario da Arundel: Este personaxe é o axudante de
bibliotecario. Será a terceira víctima do asasino.
Salvatore: o falar mezcla moitas linguas. Ten un pasado herético ó lado de Dulcino. El e
Remigio comparten este pasado e serán torturados por Bernardo Gui. No é responsable das
suas acciones, manipulado.
Bernardo Gui: inquisidor. A su vez toma parte na política dos franciscanos, frente ós
benedictinos. Utiliza o asunto das mortes para criticar ós herexes e os franciscanos. Malvado
e inhumano; cegado por unha idea morbosa para con a igresia.
Venerable Jorge: anciano cego que odiaba e temía a Aristóteles, con unha mentalidade
muoi dogmatica con respecto á risa, e por elo envenena os Monxes.
CONTEXTO HISTÓRICO, RELIXIOSO E SOCIAL NO QUE SE DESENVOLVE A OBRA
A historia está orientada a finais da idade media que abarca dende o século V ata o XV. Está
época organízase económica e políticamente por un modelo chamado feudalismo que
comezará a estar en crise a partir do século XII a consecuencia dun gran auxe económico.
ARQUITECTURA BIZANTINA(San Vital de
Ravena)
ARQUITECTURA ROMÁNICA(San Martín de
Fromista)
ARQUITECTURA GÓTICA(Catedral de
León)
· Escultura da Idade Media:
Escultura na Idade Media
Desenvolvéronse tres estilos
principais:
Bizantino: Influído
durante todo o período
Románico: Dado entre os séculos XI e XII
Gótico: Situado dende
o século XII ata o XV
Desenvólvense principalmente tres estilos: o bizantino, a que influe durante todo o
período, o románico entre los séculos XI y XII, e o estilo gótico entre el século XII ata o
século XV.
ESCULTURA BIZANTINA
ESCULTURA ROMÁNICA
Fuentidueña, San Miguel (Huesca)
Tímpano de Santa fe, Conques (Francia)
ESCULTURA GÓTICA
ANÁLISE DUN EDIFICIO RELIXIOSO DA ÉPOCA
Monasterio o convento cristián baixo as órdes dun abad o unha abadesa, que son o pai ou aa
nai espiritual da comunidade. Un priorato sólo difiere da abadía en que o monxe superior leva
o título de prior en lugar de abad. Os prioratos eran orixinariamente ramificacions das
abadías, e os priores continuaban sendo subordinados ós abades; sin embargo, a distinción
actual entre abadías e prioratos perdeuse no Renacemento. Xurdiron na Idade Media.
A ABADÍA
Denomínase arte cisterciense o desenrrolado polos monxes cistercienses na construcción das
suas abadías a partires do século XII, momento da expansión inicial desta orde relixiosa. A
orde cisterciense naceu coma unha reforma da cluniacense, co desexo de eliminar todo o
peso que exercían na vida temporal.
Por eso buscan o xenro como lugar de emplazamiento para seus mosterios. Pero a verdade e
que a organización perfecta do traballo terminaría en riqueza, e a orde sería víctima do
defecto que en orixe censurou. As suas construcciones prescinden dos adornos, en
consonancia cos preceptos da sua orde de ascetismo riguroso e pobreza, conseguindo uns
espacios conceptuales, limpos e orixinais.
O Seu estilo inscribese con elementos do gótico inicial, o que se chamou "estilo de
transición". Tiña unha muralla ca rodeaba. Construcción octogonal, os seus lados meridionais
erguíanse sobre a meseta da abadía. Tres órdes de ventana expresaban a elevación. En cada
ángulo a forma cuadrangular enxendraba un torreón heptagonal, cinco dos lados asomaban
hacia fora.
Os materiais utilizados son:
- Na lixereza estructural e na iluminación das naves do interior dos edificios.
- O pilar composto e de núcleo prismático.
- O arco de medio punto.
- A cuberta de bóveda de medio cañón e de arista.
- As ábsides semicirculares en planta de cruz latina nas igresias.
- Uso con preferencia a planta centralizada o de cruz grega con grandes cúpulas sobre pechinas.
- Os materiais constructivos non son especialmente ricos.
- Decorados con mosaicos, pinturas murales e/o baixo releve, a particularidade desos baixos releves resalta uhna perda de proporción e volume, todolos personaxes representados có mesmo estilo.
- Usaban o mármore, o cobre, o ouro, a plata e o ivory.
OPINIÓN SUBXECTIVA E COMENTARIO PERSOAL
A verdade é que penso que esta película é realmente boa e entretida. A ambientación na que
se desenvolven os feitos é realmente dura xa que estamos ante unha etapa histórica moi
complexa. Ademais a película ten unha característica verdadeiramente destacable, que é que
che fai pensar como era a vida relixiosa cristiá na antiguedade e cales eran os seus
costumes.
Recomento altamente esta película para tod@ aquel@ que decida pensar e abrir a súa mente
ó mundo que nos rodea.
BIBLIOGRAFÍA E FONTES EXTERNAS
A información deste traballo está extraída de outras presentacións e de numerosas páxinas e
traballos realizados, así como da miña propia reflexión e imaxinación