$

CURSO 2013-2014

Ensenada

Sumario

Editoral …………..…………………………

E. Infantil ....……………………………….

1º E. Primaria ..…..…………….………..

2º E. Primaria ...………………………….

3º E. Primaria ………….…………………

4º E. Primaria …………………………….

5º E. Primaria …...…………………….…

6º E. Primaria ……………..…………..…

QUEN SON EU? 2ºA

QUEN SON EU? 2ºB

QUEN SON EU? 2ºC

$

TARTARUGA . A ILLA DE TEODORO

ILUSTRACIÓN DE VICTORIA GUILLÉN.

A obra de teatro Tartaruga . A illa de Teodoro é unha obra da compañía La pera Llimonera que vimos o día 31 de Frebeiro no Forum Metropolitano. A illa de Tartaruga é unha das illa con máis riqueza , antigas lendas din que ten un tesouro esciondido.Moitos barcos atopalo pero nunca o conseguiron. Xenaro Salgado , un mariñeiro , atopouse un antigo pirata , que no seu leito de morte entregoulle o mapa dun tesouro que se encontraba nesa illa. O capitán Teodoro atopa a Xenaro Salgado no seu barco e engánalle dicindo que ten que pagar a súa liberdade,Xenaro Salgado dille que pagará co tesouro da illa de Tartaruga o capitá Teodoro dille que lle de o seu mapa para atopar o tesouro e Xenaro creelle.Cando chegou a noite o capitán cóntalle a Calabobo o segredo de que non o vai vai a compartir o tesouro . Cando o capitán se deitou Calabobo cóntalle a Moxapán o cociñeiro do barco o segrdo do capitán . Moxapán contoulle o segredo a Xenaro . Houbo un furacán, Xenaro e Moxapán aproveitaron para escapar a illa de Tartaruga ,e Calabobo e o capitán tamén . Moxapán e Xenaro fan o posible para non atoparse coas trampas que lle ten preparadas o capitán e Calabobo,e o consiguen . Atopan o tesouro que eran os nenos.

Victoria Guillén e Claudia de Francisco . 4º A

`VOA SE PODES.´´

Ilustración: Marta Díaz “Voa se podes” é unha fábula onde se ve reflectida a colaboración, a amizade e a esperanza. Un día, nunha illa situada no medio do mar e chea de paxaros, descubriron que aproximábase un furacán, tiñan que ir a outra illa pero non poderÍian levar aos discapacitados que eran Má un paxaro moi gordo que non podía levantar o vo. Hematome un paxaro que de pequeno caeuse nun bote de dioxinas radioactivas e por iso non pode coordinar as súas ás para voar correctamente, Epité que é un paxaro doutra especie e non está deseñada para voar se non para nadar. Á mañá seguinte os viron marchar, os chamaron pero non lles fixeron caso. Se habían levado toda a comida excepto a de Hematome e a de Má. Hematome e Má obligáronlle a Epite ir a buscar auga ao bosque. Epité berrou e saíu correndo, detrás dela saíu Apere, un paxaro vello,desterrado da tribu e cun brazo roto porque na guerra o feriron. Chegou o furacán e sobreviviron. Despois Hematome puido voar pero caeuse ao mar, Epité o rescatou pero perderon a maleta coa comida. Apere dixo que podían ir a outra illa e que Epité e Má aprenderían nadar e Hematome aprendería a voar. E chegaron á illa sen problemas. Texto: Uxia Carrero, Carmen Barbeito e Marta Diaz. Curso 4º A E.P.

O primeiro que vimos foi a presa, da que

so estaba aberta unha das cinco comportas. Logo

adentrámonos no bosque de ribeira. Vimos

pinos, carballos, castiñeiros, amendoeiras,…

pero os únicos animais que vimos foron paxaros,

lombrices, ovellas e un cabalo nunha finca.

Merendamos nunha ponte sobre o Mero. A

monitora explicounos os tipos de muíños que

había na zona. Sacamos moitas fotos. De camiño

ao autobús vimos una toupa morta.

A excursión foi moi divertida.

Genaro Salado é un valiente mariñeiro que ten un mapa dunha illa do tesouro. O capitán Teodoro engañouno para iniciar una perigosa aventura para atopar a illa. G. contará coa axuda de Mojapán, o cociñeiro do barco, que tratará de sacalo dos apuros e trampas do malvado T. e o seu compinche Calabobo. G. era un puco “pardillo e medricas”. O capitán T. era malvado e retorcido e so se adicaba a estafar á xente. Mojapán era bo e valiente. Calabobo era pouco espabilado e non escoitaba nada do que lle dicía o capitán. Ao final o público, nós, ¡eramos o tesouro!

Á miña nai nótanselle os “surcos nasogenianos”. A súa forma de vestir é

informal. A súa cor favorita é azul, como a dos seus ollos. Leva unhas lentes

cadradas e finas. A cor do seu pelo é máis ou menos castaño, longo e moi fino. É

fraca e moi alta. O tono da súa pel é tirando a branco, aínda que no verán ponse

moi morena. Os seus labios son vermellos, coma se os pintara de rosa claro. Cando

quita os lentes nótanselle una cousas debaixo dos ollos que se chaman bolsas, non

son olleiras. Sempre leva pendentes, colares, aneis, pulseiras,… As súas cellas son

da cor do pelo, non as ten xuntas nin pegadas aos ollos, ao contrario, tenas moi

arriba e con pouco pelo nelas. O seu pescozo é moi longo e fino. As orellas non son

puntiagudas, senón onduladas. Ten un número moi pequeño de pé.

É amable, dormilona, moi cariñosa. Ás veces fai o xordo cando lle digo algo

aburrido. É moi responsable das súas cousas. Non lle gustan nada as fotos.

Encántalle viaxar, falar coas súas amigas e estar coa familia. É moi “cutre” para as

chuches; pero moi xenerosa, porque cando imos a un bar e veñen os “negriños”

sempre lle merca CDs, e aínda que non lle guste esa música mércaa para axudalos.

“ A

illa d

e

Teo

doro

” “ A

illa d

e Teo

doro

”

Os paxaros abandonan a súa illa cando se achega un ciclón. Catro deles son abandonados por ser os máis débiles. Para poder sobrevivir teñen que apoiarse, compartir e ser fieis uns a outros. Cando o ciclón está cerca collen as súas pertenzas e se esconden; pero so conseguirán salvarse cando deciden irse á illa dos Tuqües, onde vivirán felices.

Gustoume moito, foi moi bonita e emocionante.

Un día o avó de Genaro deulle o mapa dun

tesouro. Cando un día está pescando atopa a un home

que lle di que o seu bisavó era o pirata Teodoro.

Asombrado, G. cóntalle que o seu bisavó fora pirata no

barco de T. e comezan a xogar coma se fosen os bisavós

piratas. T. engana a G. para que lle consiga unha fianza

para recuperar a súa liberdade. G. emprende a viaxe cara

a illa da Tortuga para atopar o tesouro. Calabobo o

“listo” contramaestre cóntalle a Mojapán, o cociñeiro os

malvados plans de T. e Mojapán revélallos a G. Pero o

molusco Zampón come a T. e G. descobre que o tesouro

non é diñeiro, senón os nenos/as que fan camisetas,

balóns,… e sofren EXPLOTACIÓN INFANTIL

“Tortuga, la isla de Teodoro”

“El labrador y el águila”

“Vuela si puedes”

Aos meus país, GRAZAS por:

Coidarme e nunca deixarme soa. Axudarme a comprender as cousas. Aguantar coas miñas perrenchas pola

noite. Durmir comigo nas noites de pesadelos. Axudarme a andar, e sempre que o

necesito.. Darme de comer. Nunca cansarvos coas preguntas que vos

facía, e sempre remataban en: E por que? Non enfadarvos coas miñas trasnadas. Cando me fago dano, curarme sempre.

Sabede que sempre estarei aí para o que necesitedes.

Mi hermana tiene ocho meses y es la más pequeña de la familia. Es gordita, tiene el pelo color castaño y los ojos marrones con pestañas muy largas. Su boquita es muy grande y bien hecha, pero aún no tiene dientes. Me encantan sus manos porque son redonditas como globos de tanta grasita que tienen.

Es muy alegre. Cuando me ve se pone nerviosa y agita sus bracitos para que la coja y le haga caso. Se porta fenomenal, casi nunca llora y se divierte mucho sentada en su manta jugando con sus juguetes, especialmente el xilófono. Es muy tragona y absolutamente adorable

RECUERDOS DEL COLEGIO Somos Alba Garea Patiño y Paula Dios Vázquez, dos alumnas de 6º C y vamos a contaros

nuestros recuerdos del colegio.

INFANTIL.- En esa etapa Paula tuvo de profesor a José, y yo, Alba, a Marisa. Aunque no nos

acordamos mucho, seguimos apreciando esa época de nuestra infancia: dormíamos en medio de la

clase, jugábamos con la plastilina y nos lo pasábamos muy

bien. Recuerdo un día que llevé un pintalabios al colegio

(era muy habitual entre las niñas); en clase me empecé a

pintar los labios y Marisa me riñó (normal), puso el

pintalabios encima del encerado, y yo de chulita le dije “No

me importa mi madre me compra otro”.

PRIMER CICLO.- En esta etapa, a Alba le tocó de

profesora Carmen y a mí, Paula, me tocó Pilar. Un periodo

un poco más complicado (exámenes, ejercicios…). Aun así

nos gustó esa época porque nos

sentimos un poco mayores.

En 2º nos llevaron de excursión a

Marcelle, fue la primera excursión

que duró más de 4 horas. Nos lo

pasamos genial, los monitores eran muy buenos y las instalaciones espectaculares, la experiencia

que tuvimos fue inolvidable.

SEGUNDO CICLO.- Los

profesores fueron Ana, para

Paula y José Francisco, para

Alba. En este ciclo fuimos

menos infantiles, muchas

historias que contar.

En 3º la excursión fue al

Kiriko, no nos gustó nada. Las

instalaciones estaban muy

bien, pero los monitores nos

trataron fatal: no querríamos

volver.

En 4º fuimos de nuevo a

Marcelle; nos encantó repetir, fue genial. Hicimos tiro con arco, jugamos en el parque,

comimos…La comida estaba muy rica. Compramos muchas cosas, entre ellas un lápiz de corteza de

árbol.

TERCER CICLO.- En 5º y 6º, el profesor fue el mismo para las dos: Enrique Paz. Con él

aprendimos a ser más maduras y responsables. Hubo algunos enfados, pero también muchas risas

y felicidad, porque siempre hay que quedarse con lo bueno.

FUE GENIAL ESTAR EN EL COLEGIO . APRENDIMOS MUCHO Y NOS DIVERTIMOS

MUCHO. LO VAMOS A ECHAR MUCHISIMO DE MENOS .

Alba con su clase de 2º ciclo.

Alba y Paula celebrando el carnaval con sus compañeros de 5º

Paula en 1º ciclo disfrazada de mesa.