Download - Sistemas de coordinacion
OS SISTEMAS DE COORDINACIÓN
Tema 5
INTRODUCCIÓN AOS SISTEMAS DE COORDINACIÓN
O corpo humano é unhaestrutura extraordinariamentecomplexa. Todas as súas pezas(órganos, sistemas e aparatos)actúan de forma perfectamentesincronizados para realizar asdistintas tarefas que teñenasignadas.
O noso organismo dispón dun“ordenador” que controla ecoordina todas e cada unha dassúas funcións.
O Sistema Nervioso leva a caboesta labor de coordinación, enestreita colaboración co sistemaendócrino.
A COORDINACIÓN NERVIOSA
Un atleta que corre 100m en 10s, desencadeadistintos acontecementos: O oído capta o son producido polo disparo,
A información chega ao cerebro que analiza
Manda mensaxes que controlan o movemento do corpo eenvía ordes aos músculos que impulsan durante acarreira.
O intenso traballo dos músculos consome gran cantidadede O2 e produce CO2
O cerebro detecta eses cambios e envía sinais aodiafragma e os músculos intercostais e ao corazón.
A ventilación pulmonar faise máis rápida e profunda paraobter máis O2 e o corazón latexa con máis forza paraimpulsar o sangue con O2 para que a transporte ata osmúsculos
Todas estas accións, así como o funcionamento dosdistintos órganos e sistemas que interveñen nacarreira están coordinados polo Sistema Nervioso.
Outras accións, como a mobilización de recursosenerxéticos, están coordinados polo SistemaEndócrino
ORGANIZACIÓN DO SISTEMA NERVIOSO
O noso organismo pode captar información, tanto do medio externo
coma do interior do corpo
Esta información é procesada polo SN e utilizada para elaborar as ordes que gobernan o seu funcionamento.
No Sistema Nervioso poden distinguirse 2 compoñentes:
a. Sistema nervioso central: formado por:o Encéfalo e
o Médula espiñal
o Función: encárgase de recibir a información e procesala para controlar as funcións corporais
b. Sistema nervioso periférico: formado poro Conxuntos de nervios que conectan o SNC co resto de órganos
do noso corpo
o Ganglios
o Función:• transmitirlle a información ao SNC e
• conducir as súas ordes aos órganos encargados de as executaren
SISTEMA NERVIOSO CENTRAL
O sistema nervioso central está integrado polo Encéfalo (formado polo Cerebro, Cerebelo e Bulbo Raquídeo) e
Médula espiñal
O SNC está protexido por Unha envoltura membranosa: as Meninxes
Por estruturas óseas: O cranio (encéfalo)
As vértebras (médula espiñal)
SNC: ENCÉFALO: O CEREBRO
Aparece dividido en 2hemisferios
A súa superficie presenta : saíntes: circunvolucións e
fendas: “sucos” ou “gretas”
A parte máis externa estáformado por substancia gris: oCortex cerebral que realiza asseguintes funcións: Recibe a información procedente
dos sentidos
Elabora ordes de resposta
Almacena e
Procesa a información
Na parte máis interna atópase asubstancia branca.
SNC: ENCÉFALO: O CEREBELO
Situado debaixo do cerebro
Divídese en 2 hemisferios
e amosa unha serie de
circunvolucións
cerebelosas.
Funcións
Coordina movementos
(andar ou manipular
instrumentos) e
Permítenos manter o
equilibrio
SNC: ENCÉFALO: O BULBO RAQUÍDEO
Enlaza o encéfalo coaparte superior da médulaespiñal.
Funcións:
Controla de formaautomática, importantesfuncións corporais como:
Fluxo de sangue que circulapolos vasos sanguíneos
Movementos respiratorios
Movementos do tubodixestivo, etc
SNC: MÉDULA ESPIÑAL
Atópase aloxado no interior da columnavertebral: A parte máis externa componse de
substancia branca
A parte máis interna componse desubstancia gris
Dela parten 31 pares de nerviosraquídeos ou espiñais.
Funcións da médula: é unha vía nerviosa a través da cal
ascenden mensaxes ao encéfalo e
por onde descenden as ordes desde oencéfalo ao resto dos órganos.
Encárgase de gobernar algúnsmovementos reflexos que se realizanautomáticamente (ex., retirar a mán dunobxecto quente)
SISTEMA NERVIOSO PERIFÉRICO (SNP)
Está formado polos Ganglios
Nervios craniais (que saen do encéfalo) e
Nervios raquídeos ou espiñais (31 pares quesaen da médula espiñal)
Estos nervios conectan o SNC con todos osórganos do corpo.
Pola súa función pódese clasificar aos nerviosen: Nervios sensitivos: que transportan
información desde os órganos dos sentidos eas vísceras (órganos internos) ao SNC
Nervios motores: se transportan as ordesdesde o SNC aos músculos e aos órgansoencargados de levaren a cabo a resposta.
Na maioría dos casos, os músculos quemoven o esqueleto están gobernados polocerebro e o seu control voluntario.
Pola contra, o funcionamento das víscerasestá regulado automáticamente polo SNC e oseu control é involuntario.
O SNP subdivídese en:
a. SN Somático
b. SN Vexetativo ou Autónomo
http://docentes.educacion.navarra.es/~metayosa/3esorela2.html animación do
arco reflexo
SN PERIFÉRICO
a. SN Somático: a el pertencen os nerviosque conectan os músculos esqueléticos coSNC. É responsable dos actos voluntarios(escribir, andar, …)
b. SNVexetativo ou SNAutónomo: estácomposto polos nervios que conectan asvísceras co SNC. Regula o funcionamentoinvoluntario dos órganos (como o corazón,o estómago, o fígado, as glándulassalivares ou os pulmóns), de forma que asúa actividade se acomode en todomomento ás necesidades do nosoorganismo.
Os órganos reciben ordes antagónicas através de 2 nervios motores:
I. NERVIOS PARASIMPÁTICOS que forman o SNPARASIMPÁTICO: inhibe a actividade
II. NERVIOS PARASIMPÁTICOS que forman o SNSIMPÁTICO: estimula a vida de relación
A NEURONA:UNIDADE DO SN
O SN está integrado por un conxunto de célulasespecializadas, as NEURONAS.
As neuronas presentan unha morfoloxía complexa(a diferenza doutras células), axeitada paratransmitir mensaxes en forma de IMPULSOSNERVIOSOS de natureza eléctrica.
Para desempeñar a súa función as neuronasposúen prolongacións filamentosas que facilitan aconexión con Outras neuronas e
Con todos os órganos do noso corpo
Nunha neurona diferéncianse 2 partes: O CORPO CELULAR ou SOMA ou PERICARIÓN: que
contén o núcleo e a maior parte do citoplasma
As prolongacións de 2 tipos: As DENDRITAS: curtas e moi ramificadas mediante as
cales se conectan unhas neuronas con outras
O AXÓN: unha prolongación longa e sen ramificar agásno seu extremo terminal, o TELEDENDRON. O axón estáprotexido por as células de SCHWANN (No que haiMIELINA, unha substancia branca que envolve aoaxón).
O Axón + fibra de Mielina: forma as FIBRAS NERVIOSASque se agrupan en fascículos e forman os NERVIOS.
Os NERVIOS son feixes de fibras nerviosas, un conxuntode axóns protexidos polas envolturas de mielina
FUNCIONAMENTO DAS NEURONAS
Os impulsos nerviosos propáganse polas neuronasde xeito de pequenas correntes eléctricas de curtaduración.
O impulso penetra polas dendritas cara ao corponeuronal e sae polo axón.
Para transmitir os impulsos nerviosos establécenseunhas conexións entre as neuronas, a SINAPSE.
Sinapse= é a unión funcional que non anatómicaentre unha neurona e otra célula para atransmisión dun impulso nervioso
Nunha sinapse non existe un contacto físico entreas neuronas, a transmisión do impulso prodúcesemediante unhas substancias químicas, osNEUROTRANSMISORES.
Durante a etapa de crecemento do organismo, asneuronas establecen novas sinapses que constrúenunha complexa rede necesaria para ofuncionamento do SN
As neuronas non poden ser substituidas candomorren porque están tan especializadas queperderon a capacidade de reproducirse. Por estarazón as lesións no SN son en moitas ocasiónsirreversibles.
ALTERACIÓNS NO SN: ORGÁNICAS E PSÍQUICAS
A. Trastornos orgánicos: son alteraciónsfísicas nos órganos do SN. Responden adiversas causas:
1. Golpes: poden provocar lesións irreversiblesno encéfalo ou na médula espiñal, como osproducidos nun accidente de tráfico
2. Obstrucción (TROMBOSE) ou rotura(DERRAMO) das arterias cerebrais queprovocan lesións debido a morte deneuronas por falta de circulación sanguínea
3. Enfermidades infeccionsas, como apoliomielite ou a meninxite, que lle afectanao SNC
4. Enfermidades dexenerativas como aDemencia senil ou o mal de Alzheimer
B. Trastornos psíquicos: son alteracións nofuncionamento do SN e polo tanto,afectan ao comportamento. Ex.,ansiedade, depresión, etc. Xeralmenterelacionanse coa existencia de factoresambientais agresivos
TRASTORNOS ORGÁNCOS
GOLPES OBSTRUCCIÓN OU DERRAMO CEREBRAL
TRASTORNOS ORGÁNICOS
ENFERMIDADES INFECCIOSAS ENFERMIDADES DEXENERATIVAS
polio
polio
TRASTORNOS PSIQUICOS
ANSIEDADE DEPRESIÓN
O MAL DE ALZHEIMER É unha enfermidade dexenerativa producida pola
destrucción do tecido nervioso do cortexcerebral.
Comeza a manifestarse: Coa perda de memoria (amnesia) e
Con dificultades na linguaxe (como a falta depalabras)
Nun estado avanzado: Prodúcense cambios importantes na personalidade e
A imposibilidade deste para recoñecer persoas ouobxectos.
O cerebro dun enfermo recibe informacióncorrectamente, oe e ve perfectamente, pero nonpode recoñecer nin as imaxes nin os sons quepercibe
Causas descoñecidas
A investigación sobre a súa orixe e a prevenciónavanza rápidamente.
En España hai 600.000 persoas que padecenesta enfermidade irreversible, por iso, polagravidade e indefensión que implica, as persoasafectadas merecen a nosa axuda e comprensión.
INFLUENCIA DO MEDIO NA SAÚDE
MENTAL
Na sociedade actual existen multitude de factores que lle podenafectar á saúde mental e provocar trastornos como a depresiónou o estrés.
A publicidade e a presión de grupo inflúen na conducta,afectando negativamente ao noso comportamento
A PUBLICIDADE
A publicidade ten por obxectoamosarlle á poboación: Informa dos novos produtos que
aparecen no mercado e
Utilízase tamén para ofrecerllesinformación aos cidadáns sobreservicios ou normas para melloraro funcionamento da sociedade.Ex., velocidade a 110 nasautoestradas, reducir, reciclar ereutilizar os residuos, …
Tamén pretende persuadirinfluindo na opinión públicaimpoñendo modas e hábitos devida (uso do móvil) e creandonovas necesidades (internet,diversas tecnoloxías: ordenador,mp3, …) das que nos costaprescindir.
A PRESIÓN DO GRUPO
Otro factor que inflúe no nosocomportamento é a presión de grupo:prodúcese cando os compañeiros ouamigos do noso ámbito inflúen nasnosas decisións, mesmo sendecatármonos.
A influenza pode ser positiva: facerdeporte, escoitar música, …
A influenza pode ser negativa: hábitoscomo beber alcol ou fumar, consumirdrogas, …
Adoptar unha actitude crítica eintelixente ante fenómenos como apublicidade ou a presión de grupo,esixe unha forte personalidade.
Hai que rexeitar os intentos doutrospara convencerte ou facer algo que ticonsideras incorrecto, é unha proba defortaleza interna e confianza en timesmo
http://kidshealth.org/kid/en_espanol/sentimientos/peer_pressure_esp.html
Influenza negativa
Influenza positiva
QUE É O ESTRÉS?
Ante situacións de alarma, o nosoorganismo prepárase pararesponder da mellor xeito posible,utilizando os recursos dispoñibles.
Para iso o SN e o SE desencadeanunha serie de procesos queprovocan entre outras reaccións: O aumento do ritmo cardíaco
O incremento da presión arterial
A interrupción ou atraso da dixestión
A elevación da temperatura corporal,e en consecuencia, un aumento datranspiración, …
Afortunadamente, este estado detensión cesa en canto desaparezaa situación de alarma.
QUE É O ESTRÉS?
Pero unha situacióncontinuada de tensión podecausarnos series trastornos: depresión
ataques de angustia ou pánico
crise de ansiedade
insomnio
gastrite
úlceras
hipertensión, …
O estrés é un estado depermanente angustia eansiedade provocada porsituacións ou cambios que lleafectan á nosa vida.
TRATAMENTO AO ESTRÉS
Consiste en evitar ou reducir ascausas o factores que o orixinan.
De no ser posible, hai que tomarmedidas para reducir os seusefectos:
1. Durmir o tempo necesario, cunhorario fixo
2. Realizar exercicio físico
3. Facer descansos e exercicios derelaxación en momentos detensión
4. Levar unha dieta equilibrada eseguir un horario regular decomidas
5. Evitar o consumo detranquilizantes, somníferos edesde logo, das drogas.
AS GLÁNDULAS
Ademáis do SN, o noso organismo posúe un2º sistema de coordinar as súas funcións: oSistema Endócrino ou Sistema hormonal,constituido por un conxunto de glándulas.
As glándulas son órganos formados porcélulas especializadas en fabricar e segregarsubstancias.
As glándulas pódense clasificar en:
a. ENDÓCRINAS (coma a Hipófise ou aTiroides): que fabrican unha substanciadenominada HORMONAS que depositan nosangue.
b. EXÓCRINAS (coma as gland. sudoríparasou as salivares ou o fígado) que verten asúa secreción ao exterior do organismo ouao tubo dicestivo. Non forman parte dosistema endócrino
c. GLANDULAS MIXTAS: ademáis dehormonas, producen outras substancias.Exemplo, o páncreas que verte zumepancreático no interior do tubo dixestivo esegrega hormonas que libera no sangue
O SISTEMA ENDÓCRINO OU HORMONAL
O sistema endócrino está constituido por un conxunto de glándulas que segregan
hormonas no sangue.
As principais hormonas, a súa función e a glándula que aws segrega son:
Glándula Hormona ActividadePrincipal
HIPOTÁLAMO H. Estimulante/Inhibidoras (+) ou (-) a Hipófese
HIPÓFESE
H. do Crecemento ou GH ou Somatotropa
(STH)Estimula o crecemento no organismo
Tirotropa (TSH) Estimula a secreción do Tiroide
Adrenocorticotropa (ACTH) Estimula a secreción das glándulas suprarrenais
Prolactina ou Lactotropa (LH) Estimula a secreción láctea na muller
OxitocinaAumenta as contraccións do útero no parto.
Estimula a producción de leite nas mamas
Antidiurética ou Vasopresina Reduce a producción de orina
FSH ou H.Folículo EstimulanteEstimula o desenvolvemento dos folículos dos
ovarios e a Espermatoxénese
MSH ou H. Melanocito EstimulanteRegula a pigmentación da pel (producción de
melanina)
TIROIDETiroxina
Estimula a actividade química das células,
(aumentando o metabolismo e o consumo de
osíxeno co que se aumenta a temperatura)
Calcitonina Favorece o depósito de calcio nos ósos
PARATIROIDE Paratohormona (PTH)Regula o balance de calcio (activa a saída desde os
ósos ó sangue) e fosfatos
CÁPSULAS
SUPRARRENAIS
MÉDULA AdrenalinaEstimula o rítmo cardíaco e respiratorio, preparando
ó organismo para unha situación de emerxencia.
CODIACortisol ou Cortisona
Estimula a síntese de Glicosa e a destrucción das
graxas
Aldosterona Regula os niveis de Sodio e Potasio
PÁNCREAS
InsulinaEstimula os procesos de diminúen a cantidade de
glicosa en sangue
GlicagónEstimula os procesos que aumentan a cantidade de
glicosa
GÓNADAS
TESTÍCULOS Testosterona ou AndróxenosRegula a aparición e desenvolvemento dos
caracteres sexuais masculinos
OVARIOS
Estróxenos
Regula o desenvolvemento dos órganos sexuais
femininos e dos caracteres sexuais secundarios
Colabora xunto cos Proxestáxenos na regulación do
ciclo ovárico
Proxesterona
Colabora cos Estróxenos na regulación do ciclo
ovárico
Prepara o organismo para un posible embarazo,
favorece o aniñamento, mantén o embarazo
Glándula Hormona ActividadePrincipal
HIPOTÁLAMO H. Estimulante/Inhibidoras (+) ou (-) a Hipófese
HIPÓFESE
H. do Crecemento ou GH ou
Somatotropa (STH)Estimula o crecemento no organismo
Tirotropa (TSH) Estimula a secreción do Tiroide
Adrenocorticotropa (ACTH)Estimula a secreción das glándulas
suprarrenais
Prolactina ou Lactotropa (LH) Estimula a secreción láctea na muller
OxitocinaAumenta as contraccións do útero no parto.
Estimula a producción de leite nas mamas
Antidiurética ou Vasopresina Reduce a producción de orina
FSH ou H.Folículo EstimulanteEstimula o desenvolvemento dos folículos
dos ovarios e a Espermatoxénese
MSH ou H. Melanocito EstimulanteRegula a pigmentación da pel (producción de
melanina)
TIROIDETiroxina
Estimula a actividade química das células,
(aumentando o metabolismo e o consumo de
osíxeno co que se aumenta a temperatura)
Calcitonina Favorece o depósito de calcio nos ósos
PARATIROIDE Paratohormona (PTH)Regula o balance de calcio (activa a saída
desde os ósos ó sangue) e fosfatos
CÁPSULAS
SUPRARRENAIS
MÉDULA Adrenalina
Estimula o rítmo cardíaco e respiratorio,
preparando ó organismo para unha
situación de emerxencia.
CODIACortisol ou Cortisona
Estimula a síntese de Glicosa e a
destrucción das graxas
Aldosterona Regula os niveis de Sodio e Potasio
PÁNCREAS
InsulinaEstimula os procesos de diminúen a
cantidade de glicosa en sangue
GlicagónEstimula os procesos que aumentan a
cantidade de glicosa
GÓNADAS
TESTÍCULOS Testosterona ou AndróxenosRegula a aparición e desenvolvemento dos
caracteres sexuais masculinos
OVARIOS
Estróxenos
Regula o desenvolvemento dos órganos
sexuais femininos e dos caracteres sexuais
secundarios
Colabora xunto cos Proxestáxenos na
regulación do ciclo ovárico
Proxesterona
Colabora cos Estróxenos na regulación do
ciclo ovárico
Prepara o organismo para un posible
embarazo, favorece o aniñamento, mantén
o embarazo
AS HORMONAS: MENSAXEIROS QUÍMICOS As HORMONAS son mensaxeiras químicas
de natureza lipídica ou proteica, quetransportadas polo sangue regulandeterminadas funcións do organismo.Exercen a súa acción sobre as célulascontrolando e regulando a súa actividade.
Teñen as seguintes características:
a. Son ESPECÍFICAS: cada hormona actúasobre determinadas células, chamadascélulas diana, especialmenteprogramadas para responder ante a súapresenza.
b. Son moi EFICACES: unha mínimacantidade de hormona é suficiente paraque esta cumpra a súa función.
c. A súa producción está controlada: oexceso ou o déficit na cantidade dunhahormona produce enfermidadescaracterísticas.
O CONTROL DE AZUCRE NO SANGUE: UN EXEMPLO DE ACCIÓN
HORMONAL
As células utilizan a glicosa entre outros fins, para aobtención de enerxía mediante a respiración.
As células toman a glicosa do sangue, onde se atopanunha concentración constante de 1g/l. A cantidade deglicosa no sangue está regulada por 2 hormonassegregadas polo páncreas: a insulina e o glicagón.
A Insulina estimula os procesos que diminúen a cantidadede glicosa no sangue.
O Glicagón realiza a función inversa, activa a liberación daglicosa no sangue.
O mecanismo de control se realiza do seguinte xeito:
1. O sangue cargado de glicosa procedente da dixestióndos alimentos, atravesa o páncreas e estimula asecreción da insulina
2. A insulina, transportada e repartida por todo oorganismo, actúa sobre determinados órganos eestimula o almacenamento da glicosa en forma deglicóxeno no fígado e nos músculos. Así mesmoencárgase da transformación do exceso de glicosa engraxas que se almacenan na capa de tecido adiposobaixo a pel.
3. Cando o nivel de glicosa é baixo en sangue, o páncreasproduce o glicagón que estimula a liberación de glicosadesde os órganos onde se almacenan
O EQUILIBRIO HORMONAL
As glándulas endócrinas producen
hormonas a un ritmo que varía en
función das necesidades do
organismo. Isto é así porque existe
un estricto control que fai que se
produza a cantidade axeitada que
se require en cada momento.
COMO SE MANTÉN O EQUILIBRIO HORMONAL
O Hipotálamo controla mediante factores liberadores áHipófise
A actividade endócrina está controlada pola Hipófise, aglándula directora do sistema endócrino.
A Hipófise é unha pequena glándula (do tamaño dunchícharo) situada na base do cerebro que controla ofuncionamento doutras glándulas endócrinas:
1. A hipófise fabrica unha serie de hormonasdenominadas Trópicas que son vertidas ao sangue.
2. Cando as hormonas trópicas chegan a outras glándulasendócrinas, estimulan a secreción da hormonacorrespondente. Exemplo, o Tiroide secreta a Tiroxina
3. O aumento excesivo da cantidade dunha hormona(coma a tiroxina no sangue) inhibe a hipófise que cesa aprodución das hormonas trópicas.
4. A falta de hormonas trópicas inhibe a súa vez aglándula endócrina correspondente e interrómpese aproducción da hormona en exceso.
A HIPÓFISE
ALTERACIÓNS NO EQUILIBRIO HORMONAL
En ocasións a secreción dunha hormonaaumenta o diminúe debido a que o equilibriohormonal rompe por causas patolóxicas.Entón prodúcense trastornos nofuncionamento do organismo.
Algunhas destas alteracións son:
a. Alteracións no crecemento: A insuficiencia da hormona do crecemento
durante o desenvolvemento infantil provocao ANANISMO
Mentres que o seu exceso causaXIGANTISMO.
b. Alteracións no metabolismo: O déficit da hormona tiroide (tiroxina)
ocasiona tendencia a OBESIDADE
Mentres que o seu exceso produce ocontrario.
c. Alteracións no nivel de glicosa: A diminución ou a ausencia de insulina
provoca HIPERGLUCEMIA ( aumento daglicosa en sangue)
A excesiva cantidade ocasionaHIPOGLUCEMIA (diminución do nivel deglicosa no sangue).
bocio
xigantismo
AS DROGAS DANAN A SAÚDE Segundo a OMS: “Droga é toda substancia que
introducida no organismo, por calquera vía deadministración, pode alterar dalgún modo o SNCdo individuo e é ademáis capaz de creardependencia, xa sexa psicolóxica, física ou ambasas dúas”
As drogas son substancias tóxicas, que producendependencia e xeran tolerancia.
a. Toxicidade: ningunha droga é inocua. Todasafectan en maior ou menor medida á saúde ealteran moitos dos nosos órganos.
b. Dependencia: é a necesidade que sente oindividuo (convertido en adicto) de consumir adroga para experimentar de novo os seusefectos ou para evitar o malestar que produce asúa privación. As alteracións físicas ou psíquicasque se experimentan debido a falta da drogaconstitúen o SINDROME DE ABSTINENCIA.
c. Tolerancia: é a necesidade de aumentarprogresivamente a dose de droga que seconsome para experimentar os mesmos efectos.
http://www.consumodrogas.info/tecnicas-para-decir-no-consumo-drogas
TIPOS DE DROGAS
Polo tipo de acción que exercen sobre o organismo distínguese 4 tipos de drogas:
EFECTOS DIRECTOS DAS DROGAS:
1. DEPRESORAS: actúan sobre o SNC con efecto sedante. Ex., Barbitúricos, tranquilizantes e o alcol.
Poden provocar fallos na motricidade e perda do equilibrio. O seu consumo prolongadodesencadea graves alteracións no organismo.
2. NARCÓTICOS: mitigan a dor e producen sono ou estupor. Ex., opio, morfina e heroína.
Son moi nocivas porque xeran unha forte dependencia, moi difícil de superar.
3. ESTIMULANTES: estimulan ao SNC e crean sensación de euforia, atrasando aaparición da fatiga. Ex., cocaína, nicotina, anfetaminas e drogas de deseño.
Son moi perigosas xa que organismo tolera esforzos excesivos que poden provocar ataquescardíacos. Xeran unha gran dependencia psicolóxica e unha forte tolerancia.
4. ALUCINÓXENOS: producen alucinacións, sensacións non reais. Ex., LSD e derivados do cannabis.
O seu consumo leva consigo alteracións na personalidade, depresión e enfermidadesmentais.
TIPOS DE DROGAS
EFECTOS INDIRECTOS DAS DROGAS:
a. Aumento do risco de accidentes de tráfico e
laborais
b. Problemas escolares e laborais derivados dun
menor rendimento.
c. Relacións conflictivas coa familia, a parella e
os amigos, debido ao deterioro na
comunicación