Download - ABENTURAZKO IPUINAK
LH 6. MAILA A
2011.2012
IKASTURTEA
AAnnee GGeerreennddiiaaiinn
AAiittoorr IIkkaassttoollaa
22001111--22001122
PPEERRTTSSOONNAAIIAAKK
AANNEE
UUNNAAII
NNEERREEAA
MMAAMMUUAAKK
““AAssppaallddii hhaassii zzeenn ddeennaa;; NNii eettaa nniirree ffaammiilliiaa,,
BBiillbboorraa jjooaann ggiinneenn gguurree llaagguunnaakk bbiissiittaattzzeerraa,, NNii,, AAnnee nnaaiizz 1111 uurrtteekkoo nneesskkaa.. DDoonnoossttiiaann bbiizzii
nnaaiizz eettaa AAiittoorr IIkkaassttoollaarraa jjooaatteenn nnaaiizz.. LLaagguunn
aasskkoo ddiittuutt eettaa oonnaakk,, nniirree llaagguunniikk hhoobbeerreennaa
NNeerreeaa ddaa eettaa BBiillbboonn bbiizzii ddaa eettaa 1100 uurrttee ddiittuu,,
bbeerraa bbiissiittaattzzeerraa jjooaann ggiinneenneeaann ggeerrttaattuu zzeenn
ddeennaa,, aattzzoo ggeerrttaattuu bbaalliittzz bbeezzaallaa ggooggoorraattzzeenn
dduutt::
SSaann MMaammeess zzeellaaiirraa jjooaann ggiinneenn
AAtthhlleettiicc –– RReeaall mmaaddrriilleenn ppaarrttiidduuaa
iikkuusstteekkoo.. 22--11 iirraabbaazzii zzuueenn RReeaall
MMaaddrriilleekk.. ZZeellaaiittiikk aatteerraa ggiinneenneeaann
kkrriissttoonn eekkaaiittzzaa eerroorrii zziittzzaaiigguunn ggaaiinneerraa eettaa
mmeettrrooaa hhaarrttzzeeaa eerraabbaakkii ggeennuueenn..
MMeettrrooaann jjeennddee aasskkoo zzeeggooeenn,, ddeennaakk SSaann
MMaammeessttiikk eettoorrrriiaakk.. HHaaiinnbbeessttee jjeennddeerreenn
aarrtteeaann NNeerreeaa,,UUnnaaii eettaa nnii ggaalldduu eeggiinn ggiinneenn..
EEsskkeerrrraakk NNeerreeaakk BBiillbboo oossoo oonnddoo eezzaagguuttzzeenn
dduueenn,, bbeesstteellaa……
DDeennaakk jjeeiittssii zziirreenn,, gguu hhiirruurrookk iizzaann eezziikk,, eettaa
bbaattppaatteeaann,, ttxxiimmiissttaa bbaatteekk,, eelleekkttrriizziittaattee aanntteennaa
jjoo eettaa bbeessttee mmuunndduu bbaatteeaann aaggeerrttuu ggiinneenn:: 44..
ddiimmeennttssiiooaann..
44.. ddiimmeennttssiiooaa,, mmaammuuzz eettaa
eessppiirriittuuzz bbeetteettaakkoo ddiimmeennttssiioo bbaatt zzeenn
eettaa ttxxiimmiissttaa bbaatteekk eelleekkttrriizziittaattee
aanntteennaa jjoottzzeenn dduueenneeaann bbaakkaarrrriikk iirriittssii zziitteekkeeeenn
bbeerrttaarraa..
TTookkii iilluunn eettaa bbeelldduurrggaarrrrii bbaatteeaann ggeeuunnddeenn..
IInngguurruuaann eesskkeelleettooaakk eettaa aarrmmiiaarrmmaa
bbeelldduurrggaarrrriiaakk bbeesstteerriikk eezz zziirreenn iikkuusstteenn.. SSaarrttuu
ggiinneenneeaann uuggaalldduu eeggiinn ggiinneenn;; bbii AAnnee,, bbii UUnnaaii eettaa
bbii NNeerreeaa zzeeuuddeenn!! BBaaiinnaa eezz zzuutteenn hhiittzz eeggiitteenn
gguurree aattzzeettiikk zzeettoozzeenn bbaakkaarrrriikk.. IIbbiillttzzeenn
ggiinnddooaazzeenn eeiinneeaann,, ggeerroozz eettaa bbeelldduurrttuuaaggoo
ggeeuunnddeenn.. UUnnaaii eettaa NNeerreeaa nniirrii eelldduuttaa zziihhooaazzeenn
eettaa nniikk eezz nneekkiieenn eezzttaa nnoonn hheelldduu!! UUnnaaiikk eettaa
bbiiookk ggaauuzzaa aasskkoo ddiittuugguu 44.. ddiimmeennttssiiooaarrii bbuurruuzz,,
DDiissnneeyyllaannddeerraa jjooaann ggiinneenneeaann aattrraakkzziioo bbaatteeaann
iiggoo ggiinneenn eettaa mmaammuu aasskkoo zzeeuuddeenn,, 44..
ddiimmeennttssiiookkooaakk ddeennaakk.. OOnnddoorreenn,, nniirree aaiittaarreenn
ttxxaappaa jjaassaann bbeehhaarr iizzaann ggeennuueenn,, bbaaiinnaa
aazzkkeenneeaann,, mmeerreezzii iizzaann zzuueenn!!
-- ZZee bbeelldduurrttuuttaa nnaaggooeenn!!-- eessaann
zzuutteenn NNeerreeaakk eettaa UUnnaaiikk
bbaatteerraa..
-- BBiiss bbiiss!!-- eessaann zzuueenn UUnnaaiikk..
-- UUnnaaii,, oorraaiinn eezz ggaauuddee bbrroommeettaarraakkoo.. EEzz aall
dduuzzuu iikkuusstteenn mmaammuuzz eettaa eesskkeelleettoo
nnaazzkkaaggaarrrriizz iinngguurraattuuttaa ggaauuddeellaa??
AArrttaabbuurruuaa!!-- eessaann zzuueenn AAnneekk hhaasseerrrree
bbiizziiaann..
PPaassaabbiiddee eessttuu bbaatteerraa
iirriittssii ggiinneenn
eettaa oohhiiuu eettaa ggaarrrraassii
bbaattzzuukk eennttzzuunn ggeenniittuueenn eettaa hhaarraa hhuurrbbiillttzzeeaa
eerraabbaakkii ggeennuueenn.. HHuurrbbiilldduu ggiinneenneeaann,, gguurree hhiillddaakkoo
llaagguunn gguuzzttiiaakk iikkuussii ggeenniittuueenn ffuuttbboolleeaann.. LLaasstteerrkkaa
iihheess eeggiinn ggeennuueenn bbaaiinnaa UUnnaaii hhaarrrraappaattuu zzuutteenn,,
NNeerreeaakk eettaa nniikk ppllaann bbaatt pprreessttaattuu bbeehhaarr ggeennuueenn
UUnnaaii ssaallbbaattzzeekkoo!! PPeennttssaattuu oonnddoorreenn iiddeeiiaa
zzoorraaggaarrrrii bbaatt bbuurruurraattuu zziittzzaaiiddaann::
-- MMaammuuaakk ffuuttbboollaarrii oonnaakk ddiirraa bbaaiinnaa gguu sseegguurruu
hhoobbeeaakk ggaarreellaa.. AAsskkoo gguussttaattzzeenn zzaaiigguu
ffuuttbboollaa zzuurrii eettaa nniirrii nnaahhiikkoo oonnaakk ggaarreellaa
iirruuddiittzzeenn zzaaiitt.. PPaarrttiidduu bbaatt jjookkaattuu ggeenneezzaakkee
hhiirruurrookk mmaammuueenn kkoonnttrraa eettaa iirraabbaazzlleeaakk
eerraammaannggoo dduu UUnnaaii..
HHaallaa eeggiinn zzuutteenn eettaa mmaammuueennggaannaa jjooaann zziirreenn::
-- KKaaiixxoo mmaammuuaakk gguu AAnnee eettaa NNeerreeaa ggaarraa eettaa
zzuueenn aauurrkkaa ppaarrttiidduu bbaatt jjookkaattuu nnaahhiikkoo
ggeennuukkee,, iirraabbaazzlleeaann eerraammaannggoo dduu UUnnaaii..
PPaarrttiidduu llaattzzaa iizzaann zzeenn 00--00 hhaassii ggiinneenn eettaa 4455..
mmiinnuuttuuaann 00--11 iirraabbaazztteenn
ggiinnddooaazzeellaa,, ffaallttaa bbaatt jjaarrrrii
zziigguunn eeppaaiilleeaakk aarrrraazzooiiaa ::
GGuukk ggaallttzzeeaa nnaahhiizzuutteellaakkoo!!
BBuukkaattuu zzeenn ppaarriidduuaa 00--22 gguu iirraabbaazzllee!!!!!!!!!!!!
OOrrdduuaann eessaann zzuutteenn mmaammuueekk::
-- AAddooss,, uuttzziikkoo ddiizzuueegguu eettxxeerraa jjooaatteenn bbaaiinnaa
zzuueettaakkoo bbaatt hheemmeenn ggeellddiittuu bbeehhaarrkkoo ddaa,,
JJAAJJAAJJAA!!!!
GGuu oossoo llaarrrriittuuttaa ggeeuunnddeenn,, zzeerr
eeggiinnggoo ggeennuueenn?? NNoorr
ssaakkrriiffiikkaattuukkoo zzeenn??
-- ZZeerr eeggiinnggoo dduugguu??!!-- eessaann
nnuueenn
-- NNoorr ggeellddiittuukkoo ddaa??!!-- NNeerreeaakk
AAzzkkeenneeaann,, gguurree aattzzeerraa bbeeggiirraattuu ggeennuueenn eettaa
gguurree kkooppiiaakk iikkuussii ggeenniittuueenn!! EEzz ggeenniittuueenn ttxxaattaarrrraa
hhoorriieekk nnaahhii eettaa hhaann uuttzziikkoo ggeenniittuueellaa eerraabbaakkii
ggeennuueenn
HHeemmeenn ggeellddiittuukkoo ddiirraa-- eessaann zzuueenn UUnnaaiikk
-- BBii iizzkkuuttaattuu eeggiinnggoo ddiittuugguu eettaa
bbeesstteeaann hhaaiieeii eemmaannggoo ddiieegguu!!
EEmmaann ggeenniioonn bbaa gguurree kkooppiiaa aassppeerrggaarrrrii
hhoorriieettaakkoo bbaatt mmaammuuaarrii eettaa aallddee eeggiinn
ggeennuueenn bbaattppaatteeaann,, eezz
ddaakkiigguu nnoollaa..MMeettrrookkoo
ggeellttookkiiaann aaggeerrttuu ggiinneenn,,
eettaa NNeerreeaakk eettxxeerraa
eerraammaann ggiinnttuueenn.. GGuurraassooaakk
oossoo llaarrrriittuuttaa zzeeuuddeenn eettaa
uuddaallttzzaaiinneeii ddeeiittuu zziieetteenn.. AAzzkkeenneeaann,, uuddaallttzzaaiinn
bbaatteekk bbeessooeettaattiikk hheelldduu eettaa bbeerree kkoottxxeeaann
eettxxeerraa eerraammaann ggiinnttuueenn.. GGuurraassooeekk iikkuussii
ggiinnttuuzztteenneeaann oossoo ppoozziikk eerraammaann ggiinnttuuzztteenn eettxxeerraa
eettaa aasskkoo ppoozzttuu zziirreenn oonnddoo ggeeuunnddeellaa jjaakkiitteeaann..
ZZeerr ggeerrttaattuu zzaaiizzuuee??--aammaakk
NNoonn eeggoonn zzaarreettee??--NNeerreeaarreenn aammaakk
-- GGaalldduu eeggiinn ggaarraa eettaa ttxxiimmiissttaa bbaatteekk mmeettrrookkoo
eelleekkttrriizziittaattee aanntteennaa jjoo dduu eettaa……
-- 44.. ddiimmeennttssiiooaann aaggeerrttuu zzaarreettee!!??--AAiittaakk
-- BBAAII!!””
EEzz dduutt iinnooiizz aahhaazzttuukkoo aabbeennttuurraa hhoorrii..
Iraia Etxezarreta
2011-2012
Bazen behin Izaro izena zuen neska bat,11 urte zituen ilea hori
kolorekoa zeukan, begiak urdin-urdinak eta tamainaz ez zen oso
altua.Egun batean ikastolatik etorri
zenean bere amak,Uxue,40 urteko
neska,ile horikoa,eta Izaro bezala begi
urdin-urdinak.
-Izaro uda onetan oporretan egon ez
garenez ze iruditzen zaizu Saharara
joaten baldin bagara alfonbra Hegalari batean muntatzera?
-Bai,ondo iruditzen zait- Izarok
-Ba orduan bihar joango gara- Uxuek
-Orduan maletak egiten hasiko naiz- Izarok
Hurrengo eguna iritsi zen.
-Izaro prest zaude!!!-Uxuek
-Bai ama- Izarok
-Orduan goazen hegazkina hartzera- Uxuek
Iritsi zirenean Hegazkina hartu zuten eta Saharako bidea hartu
zuten. Izaro eta Uxue aulki batean eseri ziren.Hegazkina txuri
kolorekoa zen oso handia zen eta leiho distiratsuak
zituen.Hainbeste denbora hegazkinean loak hartu zuten.Bidaia 2
ordukoa zen eta ordu bat egon ziren lotan.Esnatu zirenean ahots
bat entzun zuten.
-Patatak,Zukuak,Gozokiak!!!-Zerbitzaria
-Bi patata poltsa eta bi zuku- Uxuek
Zerbitzariak eman zien.
Zerbitzaria 30 urteko mutil bat zen ile marroi motzekoa eta oso
altua zen.Izarok eta Uxuek hegazkina mugitzen zegoela nabaritu
zuten.Ez zekiten zer zen eta aurrekoei galdetu zien ea beraiek ere
nabaritzen zuten baina ez zekiten zer zen.Eta bat-batean
gidariaren ahotsa entzun zuten.
-Hegazkina mugitzen dago sabaian txori erraldoi batzuk daude eta
uxatzen ari gara,berehala kenduko ditugu.
15 minutu pasa zirenean hegazkina gelditu egin zen eta denak
lasaitu ziren.30 minutu falta ziren Saharara iristeko.Uxuek eta
Izarok leihoetatik begiratzen zeuden,hondar asko ikusten zen.
-Begira Izaro hondarra ikusten da!!!-Uxuek
-Bai,egia da gutxi falta da iristeko!!!-Izarok
Izarok eta Uxuek beroa sentitu zuten eta zerbitzariari bi izozki
eskatu zioten.
-Zerbitzaria!!!-Uxuek
-Bai- Zerbitzariak
-Txokolatezko bi izozki!!-Uxuek
-Ongi da- Zerbitzariak
Denbora pasa egin zen eta zerbitzaria ez zetorren.Azkenean azaldu
egin zen eta esan zuen:
-Txokolatezko bat gelditzen da ez daude geheio- Zerbitzariak
-Ba, orduan txokolatezko bat eta marrubizko beste bat-U xuek
-Ongi da – Zerbitzariak
Zerbitzaria etorri zen
-Tori,txokolatezko bat eta marrubizko bat- Zerbitzariak
-Eskerrik asko- Uxuek
Uxuek eta Izarok izozkia jaten zuten bitartean Uxue gauza batez
gogoratu zen.
-Izaro,ez dizut esan baina hotel txiki bat hartu dut Saharara
izenekoa- Uxuek
-Ze ondo!Nik ere galdetu egin behar nizun- Izarok
-Iristen ari gara- Bozgorailuetatik
-Ama goazen azkar- Izarok
Jaitsi egin zirenean urrutian hotela ikusten zen.Eta haraino joan
ziren.
-Kaixo ni Uxue naiz eta hau Izaro- Uxuek
-Kaixo ni Ane naiz
Ane ile marroiko neska bat zen begiak ilearen kolorekoa ziren eta
oso argala zen.
-Egun batzuk pasatzera etorri gara- Uxuek
-Bai tori giltzak seigarrena 2.pisuan eskuinean- Anek
-Eskerrik asko- Uxuek
Logelara sartu zirenean asko gustatu
zitzaien.
-Ze polita!!!-esan zuen Izarok
2 ohe zeuden ,balkoi bat eta guzti eta
sukalde txiki bat ere.
-Izaro bidai osoa lo egin gabe egon
garenez zer moduz lo egiten badugu?-
Uxuek
-Ondo ama- Izarok
-Bihar merkatura joango gara alfonbra hegalarian ibiltzera- Uxuek
-Oso ondo- Izarok
Hurrengo egunean eguraldi oso ona zegoen merkatura joateko.
-Izaro,merkatura joateko prest zaude?
-Bai
-Ba goazen
Hoteletik merkatura 15 minutu zeuden, kale estuak ziren eta kalean
jende asko zegoen.Izkin batetik merkatu bat ikusten zen.
-Hori da ezta?
-Bai,hori ematen du
Merkatura iritsi ziren,dendaz beteta zegoen:
Janari denda,lore dendak,opari dendak eta bat-batean alfonbra
denda bat.
-Ama begira hor alfonbra denda bat!!!
-A bai goazen !!
Alfonbra dendara sartu ziren
-Kaixo!-dendakoa (Leire)
Leire ile beltzeko neska bat zen
buruan zapi bat zeukan eta alfonbraz beteta zegoen denda batean
zegoen.
-Zer nahi duzue?
-Alfonbra hegalari bat,more kolorekoak
-Tori
-Eskerrik asko
-Hor aurrean ibiltzeko tokia daukazue
-Orain joango gara
Uxue eta Izaro ibiltzeko tokira joan zen.Toki hori “alfonbra
hegalarien tokia” deitzen zen handia zen eta alfonbran muntatzeko
makina bat zegoen, eta tamaina asko zeuden.Uxue eta Izaro
alfonbran jarri ziren.
-Izaro,lehenengo zu gidatu eta gero ni
-Bai
Izaro gidatzen hasi zen.
-Kontuz Izaro!!!!dorre bat!!!
Izaro eskuinera joan zen
-Utzi orain niri gidatzen
Uxue gidatzen hasi zen
-Begira,zer gertatzen ari da hor?-Uxuek
-Ez dakit goazen ikustera
Begira,fruta dendan borroka dago goazen ikustera!!!!-Uxuek
Geroz eta jende gehiago zegoen fruta dendan.Fruta dendakoak
udaltzainei deitu zien.
Udaltzainak etorri zirenean Uxue eta Izaro joan egin ziren.
-Beste buelta bat emango dugu- Uxuek
Uxue eta Izarok,buelta bat eman zuten eta alfonbra hegalarien
tokira joan ziren. Alfonbra utzi eta hotelera joateko.
-Ondo pasa dugu ezta?Uxuek
-Bai nire oporrik hoberenak izan dira
-Hotelera joan ziren eta ohean sartu ziren.
-Hurrengo oporretan berriro etorri al gaitezke?Izarok
-Ez dakit, pentsatu egingo dut.
HEGOA IRADI
2011-2012
L.H 6.MAILA
Egun batean Ane izeneko neskatxa bat,
rubia eta dibertigarria , ikastolara joan
zen.Goiz hartan ipuin bat irakurtzen ari zen
irakaslea, abenturazko ipuina,
Ane lokartu zen, baino gauza arraro
bat gertatu zen. Amesten zuena
irakaslea irakurtzen ari zena zen.
AMETSA HASI ZEN……….
-Eskapatu behar dugu piratak datoz!!-esan
zuen Anek
-Hor daude, hor daude azkar!!-esan zuen
piratak
-Ezkutaleku bat ikusi dut!-esan zuen Anek
-Etorri isilpean, aurkitu ditut!!-esan zuen piratak
-A ja, hemen zaudete, eman dirua edo akabo- esan zuen
piratak
-AAAAAA!!!!-esnatu zen Ane.
-Txirrina jo du, bihar arte!- esan zion andereño xarmantak
-Agur-esan zuen Anek.
Eta etxera joaterakoan...........
Etxeko lanak egin eta ondoren lokartu
egin zen. Sonambula zen.
Eta bat-batean ikastolako ametsetako
piratak atera ziren.
-Ez zara nitaz gogoratzen Ane...........?- esan zion piratak.
-Bai baina ez dizut beldurrik, amets bat da- esan zuen
Anek.
-Ikastolakoa amets bat zen baino hau ez, hau errealitatea
da- esan zuen piratak
-Begira esnatuko naiz.AAA!!!- esan zuen Anek
-Ez naiz esnatu, nire lagunen bila
joango naiz- esan zuen Anek.
Lagunak aurkitu zituenean......
Ane ez zen jabetu botereak zituela eta
kriskitina egitean desagertzen zen eta
ikusezina egiten zen.
Lagunak aurkitu zituen, Anek esan
zien kriskitin egiteko desagertuko
zirela. Kriskitin egin zuten eta denok
ikusezinak egin ziren. Aneren
erresumara iritsi zirenean gauza batez
konturatu ziren, ez zuten atea itxi eta espirituak sartu ziren.
Arriskuan zeuden. Baina espiritu kontrako makinak zituzten
eta denak suntsitu zituen.
Piratak Aneren bila ari ziren.
Piratak iritsi ziren, atea pasatu zuten baina piratek tranpa bat egin
zuten.Ate atzean ezkutatu ziren 5 pirata eta beste 5tak eta
kapitainak esan zien:
-Etorri Ane, bakeak egin nahi ditugu-
Baina orduan atea pasa zuenean, piratak Ane harrapatu
zuen. Piraten itsasontzira eraman zuten eta Ane oihuka hasi
zen
-LAGUNDU, LAGUNDU!!!!!!!-
Bere lagunak zerbait entzun zuten.Bere lagunak Ane
bilatzera joan ziren. Baina Ane gauss batez gogoratu zen
kriskitin egiterakoan desagertzen zela eta kriskitin egin
zuen. Piratak bera bilaka hasi ziren baina ez zuten aurkitu.
Ane bere erresumara joan zen eta hau esan zuen
-Eskerrak salbu gaudela bestela ez
dakit zer egingo nuke.-
Uhartera joan ziren baina animali
basatiak agertu ziren; Lehoiak,
gorila, otsoa...
Oso beldurtuta zeuden. Ondoren desagertu ziren kriskitin
eginez.
Uste zuten egunak iraunduko zutela uhartean, beraz zuhaitz
batean txabola egin zuten, banbuak, makilak, harriak,
hostoak eta sokak erabili zituzten txabola eraikitzeko, oso
polita gelditu zitzaien. Egunak pasa eta pasa zuten
uhartean baina Ane larrituta zegoen beraz kriskitin egin
zuten eta erresumara iritsi ziren.
Erresumaren sarreran, alarma bat jarri zuten piraten kontra.
Ordu batera piratak etorri ziren, alarma jo zuen baina Anek
tranpa bat jarri zien zubia puskatu zuen eta piratak zubia
pasatzerakoan uretara erori eta ito ziren.
Baina azkeneko abentura agertu
zitzaion Aneri Eurodisneyen.
Cheyenne hotelera joan zen. Miky
mouse desagertu zen. Hotel Mikyra
joan zen baino ez zuen inondik
aurkitu. Printzesen jauregira joan zen eta Edurne zuriren
etxean zegoen Mikyk esan zuen.
-Aurkitu nauzue oso ondo, sari bat emango dizut. Etxera
hegan joango zara. Agur-
-Agur- Erantzun zion Anek.
Hortik aurrera ez zuten misterio gehiago izan.
HEGOA
spaldi hasi zen dena,
Londreseko kale txiki eta
estu batean, lurra harrizkoa
zen eta gurdia, asmatu berria
zegoenez, kaleetan, asko zeuden.
1562-ko maiatzaren 3 a zen, goizeko
01:00. Jon asmatzailea, bere
asmakizun berria asmatzen hasia zen, baina, logura sartu
zitzaion eta lotara joan zen. Jon asmatzaile bikaina zen, begi
berde-berdeak zituen eta ile marroia zuen, 45 urte zituen,
alaia ere bazen baina haserretzen zenean... haserre bizian
jartzen zen!! Goizero, Jon, bere laborategira joaten zen
zerbait asmatzera, goizero, 08:00-etan jaiki egiten zen eta
gaueko 24:00-etan lokartzen zen. Bere emazteak, Rosa zuen
izena eta 40 urte zituen eta bere bi bizkiak, Mikel eta Andoni
7 urtekoak. Rosak, begi urdinak zituen eta ile beltza. Mikel eta
Andonik, berriz, ile marroia zuten, eta oso-oso bihurriak ziren.
10 egun pasa zituen Jon lanean eta azkenean, bere asmakizun
izugarria bukatu zuen. Txoko batean utzi eta bere semeekin
jolastera joan zen. Gaua iritsi zenean, lotara joan zen familia
guztia. Jon lotan zegoen bitartean, Rosa esnatu eta bere
A
ASMAKIZUN IZUGARRIA ! !
senarraren laborategira joan zen asmakizuna ikustera. Bina...
bat-batean, asmakizun barrura sartu zen !
-AAAAAAAAA!!!!! Ze pasatzen da !-esan zuen Rosak.
Asmakizuna, handia zen 2 metrokoa gutxi-gora-behera eta
erdi-erdian, pantaila handi bat zuen eta pantaila hori pizten
zenuenean, joko izugarri bat ateratzen zen. Asmakizun horren
ondoan, 4 lehorgailu zeuden joko barruan jolasteko. Ez zuenez
lehorgailua hartu, ezin izan zuen jokoko munstroekin borrokatu
baina bat-batean, Jon agertu zen eta Rosari lehorgailu bat
eman zion. Mikel eta Andoni ere deitu zituen barruan jolasteko
eta bere aitaren ahotsa entzun orduko, jokoan jolastera joan
ziren.
- Ai ama! Ze handia den zure
asmakizuna aitatxo!- esan
zuten bi umeak batera.
Lehenengo, Mikel sartu zen,
gero Andoni eta azkenik Jon
sartu zen. Barruan, mailak
zeuden:
Lehenengoan, landare asko
zeuden eta munstroak, bolatxoak,txori arraroak eta beste
suzko bola batzuk ziren. Bigarrenean, gaztelu batean zen,
gaztelu horretan, munstroa, 30m-ko gizon izugarri bat zen.
Azkenik, laugarren mailan, egiazko bizitzan zen eta 30m-ko
gizona ere han zegoen, munstroa hiltzen zenuenean, jokoa
bukatzen zen. Baina lau mailak bukatu arte ezin zen jokotik
atera.
Jolasten eta jolasten aritu ziren egun osoa eta hurrengo
egunean jokoa bukatu zen. Oso ondo pasa zuten umeek eta
aitak baina ama. . . gaizki !!
Baina konturatu ziren oraindik joko barruan zeudela.
Asmakizunean, letren artean ate bat aurkitu zuten, atea
irekitzen saiatu ziren baina asmakizuna asmatu behar zuten
eta asmakizuna, hau zen:
“ Zerutik datozen almak zer izango dira?¿ ”
pentsatu eta pentsatuz aritu ziren denak eta azkenean hau
esan zuen Mikelek:
- Badakit ! Izpirituak da hitza !!
- Bai ! Asmakizuna asmatu duzu, puzzle baten pieza
entregatuko dizut. Orain bakarrik hiru pieza gelditzen
asmakizunetik ateratzeko- esan zuen paretan zegoen
eskultura batek.
Bat-batean, atea ireki zen eta denak barrura sartu ziren.
Bost minutu oinez igaro zuten eta mundu magiko batera iritsi
ziren. Han, globo urdin bat aurkitu zuten, barruan, puzle pieza
bat zegoen. Gero, hiri horretatik paseatzera joan ziren eta
lantegi zahar bat aurkitu zuten, lantegian bigarren pieza
zegoen. Pieza hartu eta berriro kanpora joan ziren hirugarren
pieza aurkitzeko. Prest zeuden umeak, maitagarri baten
eskultura ikusi eta korrika joan ziren bere atzealdera.
Azeneko pieza aurkitu zuten, bat-batean, argi txuri batek
familia inguratu zuen eta beraien etxera joan ziren. Nekatuta,
lorategian etzan ziren eta lokartu egin ziren.
Hurrengo goizean, festa handi bat egin zuten Jonen omenez
eta handik aurrera, Jon oso famatua egin zen!!
Amaiera!!
HERRI TXIKI BATEKO ABENTURAK
PERU SALABERRIA
2011-2012
6.A
ehin batean, Errioxako herri txiki batean, udako oporretan lagun
talde bat elkartzen zen. Lagun hauek, sei, toki desberdinetatik
etortzen ziren: Logroño, Haro, Miranda, Bilbo, Gasteiz,
Donostia... Neska-mutil hauek adin berekoak ziren, 10-11urtekoak,
gehienak aiton- amonen etxera etortzen ziren. Abenturak asko
gustatzen zitzaizkien.
Guztiek bizikleta zuten eta egunero alde batetik bestera bizikletan
joaten ziren. Herri honetan ez zegoen ibairik, ez zegoen ezer. Baina, ez
ziren aspertzen. Herrian okindegia eta taberna bat besterik ez zegoen.
Herritar guztiak hor elkartzen ziren, giro polita sortuz.
Artzain bat ere han bizi zen bere artaldearekin.
Herriaren inguruak oso ederrak ziren, mahastiz inguratuta zeuden.
Bertan, ehiztari asko zegoen, eta lagun hauek atzetik izaten zituzten.
Egun batean, lagun hauek erabaki zuten paseo txiki bat egitea, mendi
aldera. Goiz eder bat egiten zuen mendira joateko, motxilak prestatu
eta joan egin ziren. Mendirantz zihoazela kobazulo ilun bat aurkitu
zuten.
B
Kobazuloaren aurrean gelditu ziren kikilduta, eta soinu arraro bat
entzun zuten. Batzuk hain kikilduta zeudenez herrira joatea erabaki
zuten. Bi mutilek kobazulo barrura sartzea erabaki zuten, sartu
zirenean lehengo hots berbera entzun zuten, eta arnasa hartu gabe
geratu ziren, hots hori gero eta hurbilago entzuten zen. Orduko
pentsatu zuten izkina batean ezkutatzea eta zer zen jakitea. Izkina
batetik atera zen piztia otsoa zen bere kumeekin. Otsoa ikusi bezain
laster ziztu bizian joan ziren, baina urduritasunarengatik kobazuloaren
beste aldetatik atera ziren. Ez zekiten non zeuden, momentu horretan
otsoa agertu zen bere kumeekin.
Beraiek geldi geldirik geratu ziren, otsoa beraiengana hurbildu zen eta
usaindu besterik ez zituen egin, orduan otsoak bere oihuarekin bere
otso taldea deitu zuen eta ondo konpondu ziren.
Ia gaueko bederatziak ziren eta gurasoak urduri jartzen hasi ziren.
Lagunei galdetu zieten eta kobazulo batean sartu zirela esan zieten.
Orduan, herritar guztiei abisatu eta kobazulora abiatu ziren, txakurrak
kobazuloa aurkitu bezain laster kobazulo barruan sartu ziren eta
momentu horretan otsoak aurkitu zituzten.
Izugarrizko borroka gertatu zen, mutilek borroka gelditu zuten eta
otsoa beraien laguna egin zela esan zuten, herritarrak harrituta geratu
ziren beraien lagunak otsoaren lagunak egin zirelako. Gurasoak etxera
joateko esan zieten eta pentsatu zuten egunero otsoarengana al zirela
joan jaten ematera. Denak ados jarri ziren eta otsoei lagundu egin
zieten.
Hurrengo egunean lagun talde hau kobazulora joan zen otsoaren bila eta
han zegoen patxadan bere kumeekin. Txuleta handi bat ekarri zioten
otsoaren familiari, eta eguna otsoarekin pasa zuten.
Eguerdi aldera menditik buelta bat ematea pentsatu zuten otsoarekin.
Menditik buelta bat ematen ari zirela izugarrizko basurdea azaldu
zitzaien, beraien atzetik hasi zen korrika, otsoak buelta eman zuenean
basurdeari aurre egin zion, baina basurdeak ez zeukan buelta emateko
intentziorik.
Orduan biak haserre bizian borrokan hasi ziren gelditu gabe, eta gazte
talde hau borrokaren erdian sartu zen otsoari laguntzeko, baina ez zuen
merezi borrokaren erdian sartzeak, otsoa odol patsetan utzi zuen.
Gutxi falta zitzaion hiltzeko. Ez zuten hor utziko odoletan eta orduan
denen artean hartu zuten eta beraien etxera eraman zuten zaintzeko.
Etxera iritsi zirenean, otsoentzako medikazioa eman zioten, eta egun
batzuk barru berriro lau hankatan jarriko zela esan zieten.
Hori entzun zutenean lasaitu ederra hartu zuten. Hortik astebetera lau
hanketan jarri zen, eta denak emozioarengatik negarrez hasi ziren.
Otsoa ere oso pozik zeuden. Hori ospatzeko herria erakutsi zioten
otsoari eta eguna oso ondo pasa zuten. Gaua iritsi bezain laster, otsoa
bere kumeekin kobazulora joan zen lotara.
Hurrengo egunean otsoak bere kumeak esnatu eta herrira joan ziren.
Han zeuden bere lagunak herritarrei azalpenak ematen. Otsoa
herritarrengana hurbildu eta txupatzen hasi zitzaien eta hori ikustean
herrian onartu zuten gustura eta egunero herrira bueltatzen zen
bisitak egitera.
PERU SALABERRIA
Iker Munduate
L.H. 6. Maila
2011-2012
Dena 1987. urtean hasi zen, Angolako (AFRIKA) herri batean;
UNICEF elkartean batean egiten nuen lan barkatu, aurkeztea
ahaztu zait, ni Mikael Forman naiz lehen esan dizuedan bezala
UNICEF elkartean egiten dut lan pilotu bezala. Londresen jaio naiz
ile rubioa dut, begi urdinak eta jatorra naizela esaten didate
lagunek. Oso ausarta ere banaiz eta gustuko dut kartetan aritzea,
animaliak ere baditut gustuko gainera etxean Rex izeneko txakurra
dut marroi, beltz kolorekoa. Esaten nuen bezala, horietako egun
batean hegazkinean nengoela, motorrak itzaltzen joan ziren, zuloa
zegoelako gasolio deposituan, eta beldurtzen hasi nintzen. Ozeano
gainean geunden planeatzen
eta uharte bat ikusi nuen,
lurreratzen saiatu nintzen
uharteko hondartzan,
Azkenean lortu egin genuen
baina janaririk gabe geunden 30
txiro zeuden
goseak amorraturik.
Zorionez, hegazkin kabinako
radio – kontrol mikrofonotik
eskatu genuen laguntza eta radarretik posizioa. 4 helikoptero etorri
ziren, baina sei txiro, nire kopilotua eta ni bidaiatzen genuen
helikopteroko pilotuak, infartu bat eduki eta uretara erori ginen
denak. Gehienak ito egin ziren. Hiru txiro eta ni ez ginen ito eta
itsasontzi batek hartu gintuen. Hiru egun pasa ondoren itsas pirata
batzuek eraso egin ziguten. Metrailetaz, pistolaz, granadaz
armaturik zeuden eta tiroak botatzen zeuden denbora guztian.
Beldurturik, itsasontziko sotora egin
nuen alde. Oihuz bete zen itsasontzia;
AAAAAAAAAA!!!!! Entzuten zen
itsasontzitik. Nire lagunak hiltzen ikusi
nituen, ezin nuen jasan. Bost egun
exkax egin nuen itsasontziko sotoan
pilatutako frutaz eta barazkiaz
elikatzen. Gau hartan eskapatu nintzen
txalupaz, lurra aurkitu arte. Gabongo hiriburura iritsi nintzen.
Han bertatik hegazkin pribatu bat hartu nuen eta Cork-eko
aireportura iristen, hegazkinak kontrola galdu, lurraren aurka jo
zuen eta hil egin ginen.
IEUP!!
ITSASONTZI
BATEN…
KAIXO!
KAIXO!
IGOR BASURTO
2011-2012
Udazkeneko Egun batean, hostoak lo
egiten zuten bitartean eta haizeak,
hegoaldetik jotzen zuen bitartean,
hostoak erortzen hasi ziren.
Hosto horietako bat Berdetxo zen.
Berdetxo:Hosto txikia eta berdetxoa
zen, begi urdinak eta sudur txikia zuen.
Oso handia eta umeei gehien gustatzen
Zitzaien parke batean bizi zen. Gauza asko zituen: 3
txirrista, 12 kulumpio, inguruan
tabernak eta 2 txutxe denda zituen.
Hilabeteak pasa ziren eta Berdetxok nazkaturik zegoen
umeak beti botatzen ziotelako orduan, Berdetxori
beste lurralde batzuetara joatea bururatu zitzaion eta
hori egin zuen.
Lehenengo bidaia Italiara zen
itsasontziz nindoanen, itsasontzia atera zen eta Italiara 2
astetan iritsiko nintzan. Itsasontziaren kamarotean nengoen
bitartean itsasontziaren lurrak, dardarka eta erretzen hasi
zen eta ni ohe gainean jarri nintzen, orduan urrinez betetzen
hasi zen kamarote guztia eta bat-batean ez nekien zer
pentsatzen nuen, orduan korrika joan nintzen eta
kamaroteko ate ireki non ateratakoan ikusi non ura irakiten
zegoela eta harri bolkanikoak flotatzen zeudela, orduan
mundua urez betetzen hasi zen eta bakarrik %1ta geratu zen
urez bete gabe eta orain mundu guztitik bilatzen hasi
beharko ginen,urez bete gabe zegoena.
Hurrengo egunean, itsasontziko jendea ezagutzen hasi
nintzen.
Bat Ulises zen.
Begi marroiak zituen ilea beltza eta motza zuen.
Beste bat Julia zen.
Begi marroiak zituen aurpegian peka batzuk eta medikua
zen.
Beste bat Piti zen.
Begi beltzak zituen ilea motza eta beltza zuen.
Horietako azken bat Bilma zen.
Begi beltzak zituen eta ilea marroia zuen.
Orduan matematikako klasearen ordua iritsi zen eta ni klase
orretan apuntatuta nengoen. Klasean, beste jende batzuk
ezagutu nituen. Burbuja, Kapitaina, Salome etab.
Burbuja, begi marroiak zituen ile kizkurra eta rubioa,
zerebroan burbuja bat zuen, ez ziola uzten ondo pentsatzen,
hortik zetorren bere izena.
Kapitaina, begi berdeak zituen ile motza eta puntaduna
bizarra ere ba zuen, ilegorrikoa zuen.
Salome, begi marroiak zituen ilea ere marroia zuen eta
Burbujaren ahizpa zen.
Klasean geundela norbait esan zuen geroz eta azkarrago
gindoazela orduan Kapitainak esan zuen ankla botatzea eta
pasilloetan arrantzatzeko hesiak jartzea, gu ez genekien zer
gertatzen zen baina bera bai eta ez nahi zigun kontatu. Gu
kasu egin genion baina Burbujak eskakeatu zen, bera ere
bazekien ze gertatzen zen eta sotanora joan zen.
Salome konturatu zen eta Burbujari jarraitu egin zion,
sotanora iristerakoan, esan zion:
- ze egiten ari zara.Eta bera itz eman zion.
- ezer bakarrik telebistan ikusi nuela horrelako kapsula bat
egin zuela eta kaskadatik bota zela eta ni berdina egin nuen.
Eta esan zion.
- Baina burbuja nola egingo zenuen hori ez zenekien zenbat
neurtzen zuen eta agian hilko zinen. Eta bera esan zidan.
- Ba horregatik gualkitalki hori eraman nuen. Eta ni esan
nion.
- Baina Burbuja anaia maitea ezingo zenuen hori egin ez
zinen gogoratzen guk pasa genituen momentu honetaz ala?
- Bai baina hori egin behar nuen bestela itsasontzi guztia
hilko zen.
- Bueno bai, prometitu ez zinela botako bale.
- Bale bale.
Orduan Salome joan zen eta Kapitainak esan zuen
itsasontziko guztiek hesietan lotzea. Denak lotu ziren
Burbuja ezik, orduan Salome oihukatu zuen:
- Burbuja! Burbuja!. Orduan ni esan nion.
- Ni Burbuja ikusi nuen.
- Non zegoen non zegoen. Eta esan nion.
- Kanpoan zegon kapsula batekin eta buzozko traje
batekin zegon.
Orduan Salomek kanpora joan zen korrika batean
oihukatzen zuen bitartean.
- Burbuja! Burbuja!!.
Kampora atera zenean Salomek Burbujari ez zion ikusi
eta Salomek negarrez bueltatu zen kapitainarengana
eta kontatu egin zio kaskadatik bota zela.
Orduak pasa ondoren Burbuja deitu zuen eta esan zuen
10 metro edo horrela zeudela orduan, kapitainak
ordenatu zuen aingura kentzea eta tripulazioak esan
zion.
- Baina ze zeuden txoratuta ala?
- Ez, ez nengoen txoratuta.
- Orduan? ¿?¿?
- Burbuja deitu egin zuen eta bakarrik 10 metro daudela
esan zuen orregatik jaitsiko ginen entzun.
- Bai kapitaina. Esan zuten denek.
Jaisterakoan Burbujarekin elkartu ginen eta Salome
izan zen lehenengoa besarkada ematen, orduan esan
zion.
- Baina Burbuja prometitu zenidan eeeee????
- Bai baina aizu. Orduan parrez hasi ziren bi anaiak. Gero,
Julia medikuari esan zion.
- Julia golpe bat eman nintzen. Erakutsi zion eta dena
odolez zeukan orduan esan zion.
Benga goazen
begiratzea eta
garbitzea bale puntu
batzuk jarriko
dizkizut eta
kamarotera joango
zara deskantsatzea
bale.
Beste egun batean
urruti-urrutian irla bat ikusi zuen radarra, eta esan
zuen.
- Irla, irla, irla bat aurrean. Eta denak esan zuten.
- Bai zeha jajajajaja. Orduan Bilma leihotik begiratu eta
esan zuen.
- Baietz! Irla bat zegoela hahahahahahaha!!!! Ze ondo ze
ondo. Eta denak ikustera joan ziren.
- Hahahahahahaha irla!!! Irla!!!
Hahahaha.
Iristerakoan denak lurrera jaitsi eta
irlako areatik rebolkatu ziren ni ere.
Urteak pasa eta ura jaisten hasi zen,
denak harrituak geratu ziren, orduan
ikusi zuten herri guztiak agertu zirela eta
gu han geratu ginen bizitzen.
IGOR.B
ADISKIDETASUNA
JORGE SANCHEZ
2011-2012
LH6 6.a
ADISKIDETASUNA
Herri txikitxo batean , txirrina jo ondoren, Jon etxera joan zen.
Jon mutiko alai bat zen, oso altua eta mehea, 11 urteko mutil bat
zen. Gehien gustatzen zitzaiona lagunekin eta Troskirekin jolastea
zen.
Estera iristerakoan amarekin elkartu zen.
-Arratsaldeon ama!!!!kaixo Troski!!!
-Kaixo Jon, ze moduz ikastolan?
-Oso ondo ama, lagunekin gelditu naiz eta Oxeloa
eta Troski eramatea eskatu didate joan naiteke?
-Bai baina ilundu baina lehenago etorri. Merienda
sukaldean daukazu
-Agur ama!
-Agur Jon!!!
Jon etxetik atera zen Troskirekin, Troski Labrador bat zen eta urte
bakarra
zuen .
-Goazen Troski lagunak ikusten ditut eta!!!!!!!!
Plazan bere lagunak Oxeloekin zeuden:Oier handiena zen, Urko,
nire lagun hoberena zen
eta Maialen taldeko neska bakarra.
-E lagunok goazen errota zaharrera hor oso ondo ibiltzen da
Oxeloekin -esan zuen Urkok.
-Ez oso urruti dago -esan zuen Oierrek.
-Bai goazen , ondo etorriko zaio Troskiri eta -esan zuen Jonek
.
Errota zaharrera iritsitakoan Jonek Troski askatu zuen, eta
saltoka
hasi zen.
Errota zaharra itxita zegoen mutiko bat erori eta eskua
puskatu zuelako .
Ibiltzen hari ziren eta soinu bat entzun zen metal bat erori balitz
bezala , eta Troski Joneri lurrera bota zion zerbait nahi balitz bezala,
Jon haserretu zen eta Troskiri hartu eta lotu egin zuen.
Hasiera Troski, triste zegon baina bat-batean hiru lagunak
erori ziren eta Troski hasi zen baina korrika berarengama joan
zen.
-Eskatu laguntza Troski! Esan zuen Jonek.
*Zuloa oso zikina zegoen odolez ,izan ere,azeriak behin baina
gehiagotan erori ziren.
Maialenek esan zuen:
-Ondo zaudete zerbait hautsi duzue ?
-Ez esan zuten Oier eta Urko,Troski etxerako
bidea bazekien
Baina oztopo asko zeuden.
Hasieran Troski zihoan korrika nola bazekien bide–gurutzeetan
Gelditu behar zeta baina zeukan denborarik bertan kotxe bat ia
Harrapatu zion baina ekiditu egin zuen, ondoren azkar zebilen motor
bat bere aurreko hanka harrapatu zuen baina aurrera jarraitu
zuen etxera iritsi arte .
Etxera iritsitakoan amari zaunkaka eta haurreko hankarekin aurrera
seinalatu zion, ama segitu zuen.
Berriro errotara iristerakoan Troski lurrera bota zen hankaren
ondorioz,(Jonen ama oso kezkatua zegoen) Jonen ama medikuei
deitu zien, eta 3 minututan hor zeuden, badaezpada ere ere
albaitariari deitu zioten.Iritsitakoan denak (medikuak eta
albaitariak)Jon eta beraien lagunei atera zien eta Troski hiru hilabete
egon behar zen erreposoan.
Hiru hilabete pasatzean lehendakariaren etxera joan ziren (Troski
Jon eta bere ama).
Lehendakariaren etxera iristerakoan lehendakaria sari bat eman
zion Troskiri.
Denak oso pozik gelditu ziren.
Unai Ruiz-Zeberio
2011-2012
LH6-maila
ABENTURA LATZA BAINA EDERRA
Gaur eguneko japoniar enpresa batzuk, beleak harrapatzea dedikatzen dira eta hori galarazteko, Greenpeace izeneko talde bat atera da Sydneyko portutik Antartidarantz Esperanza ontziarekin ehiza hori gelditzera. Greenpeace ozeanoan egiten diren txikizioen aurka dago. horregatik joango da Artantidarantz baleen ehiza hori gelditzera.
Tripulazioaren abentura berria hasiko da Artantidarantz esperantza ontziarekin. Esperanza leku hotzetan egoteko prestatua dago,Antartidan adibidez; bi helize ditu eta helikopteroa lurreratzeko helipuertoa ere ba du.30 pertsonentzako lekua eta bi zodiac.
Goizeko 5:30etan atera ziren portutik eta 7:00etan, iceberg bat ikusi zuten.Horrek Antartidatik gertu dauden seinale eman die marinelei. Bale bat ikusi zuten eta zodiac batean, belearengana hurbildu eta,kamara bat jarri eta horrela,balearen mugimenduak jarraitu zituzten.
Antartidan hotz handia egiten duenez janaria eta bizirik jarraitzeko gauzak behar dira: janaria, ura, berotasuna (berogailuak)…
Lau egun pasa ziren japoniarren arrastorik gabe eta deskantsatzea erabaki zuten.
Hurrengo egunean ezusteko bat izan zuten, japoniar ontzi bat agertu zen radarrean baleak arrantzatzen ari zirela. Atzetik jarraitu zioten. Japoniarrek ura botatzen zuten kanoietatik eta gauza konplikatzen hasi zitzaien. Hegan jarraitu zituzten helikopteroz. Japoniarrek ezin zuten erosotu ezta tirorik bota kamerak zeudelako eta erasotzen badituzte poliziari bidaltzen dizkiote imajinak eta salatu egiten dituzte.
Balea arriskuan dagoen espeziea da, horregatik zaindu egin behar ditugula jartzen duen kartel bat itsatsi zuten japoniarren ontzian.
Japoniarrek ez zuten gelditu nahi, ez zegoen beste erremediorik, aurrean jarri. Ez zegoen beste aukerarik. Esan eta egin, zodiakak jaitsi, ontzia topatu eta aurrean jarri ziren. Japoniarrek ez zuten kasurik egiten eta ez ziren gelditu, aurrera jarraitu zuten. Hilabete pasa zen portutik atera zirenetik eta japoniarrek utzi arte ez zutela utziko erabaki zuten.
Amore eman zutenean etxera bueltan gauza bat ahazten zuten susmatu zuten:
• Ez al zaigu zerbait ahazten? marinel batek kapitainari-.
• Ez diat uste. – Kapitainak- nire galtzontziloak ez badira, beti ahazten ditut, iaz Benidorren, duela bi hilabete Lanzaroten.
• Beno, beno – marinelak -utzi txorakeriak alde batera. • Bai ba! balea hazten ditiagu – beste marinel batek- kamara jarri genion balea, begira dezagun!.
Balea Japonian zegoen baleontzian, denak triste jarri ziren.
Orain bai etxera bueltan jarri ziren .
Portuan kriston harrera egin zieten eta hunkitu egin ziren.
Telebista,irratia,egunkaria etab… zeuden itxoiten marinel,kapitain eta sukaldariei elkarrizketatzeko eta ala izan zen. Ordu bete egon ziren pelmada ematen eta bukatu zutenean etxera joan ziren lasai .
Hurrengo egunean beste dei bat jaso zuten, enpresa petrolifiko batek barrilak ozeanoan ondoratu eta petrolioa askatzen zuten. Ikusten denez Greenpeceko marinel bat izatea ez da erraza.
Unai Ruiz.Zeberio
Ez zarete hemendik inoiz irtengo!!! jajjajjaj
Piztu-itzali, piztu-itzali…
Giltza hau ate horrena izango ote da?
Ane Delgado
6º maila
2011-2012
Udako egun eguzkitsu batean Krunch familia oporretara joan zen. Krunch
familia Italiarra zen.Veneziako etxe batera
joan ziren oporretan.Etxetik atera eta
Veneziarantz joan ziren.Umeak autoan lo
geratu ziren.Bi ume ziren.Mutila (handiena)
Silvio izena zuen eta neskak (txikienak)
SilviaSilvio mutil jatorra zen eta 11 urte
zituen.Betaurrekoak zituen eta altu xamarra
zen.Begiak urdin-berdexka zituen.Silvia
berriz baxua zen eta potola xamarra.Begi marroiak zituen bere aitak
bezala.7 urte zituen eta bihurri xamarra zen.Beraien gurasoak Elizabet
eta Federiko ziren. Elizabet seria xamarra zen eta begi beltz-beltzak
zituen.Bere ametsa Venezia ezagutzea zen beste gauza batzuen
artean.Federiko beti zegoen alai, begi marroiak zituen Silviak bezala.Bere
ametsa abeslaria izatea zen baina ondotxo zekien bere ametsa ez zela
inoiz beteko.Elizabetek etengabe esaten zuen:
-Bella Venezia Molto bella!
Ordu askoren ondoren Veneziara iritsi ziren.GPS ari esker berehala
aurkitu zuten etxea.Federiko oso despistatua zen
eta gabonetan GPS bat oparitu zioten urtero bezala
ez galtzeko.Etxea izugarri polita zen.2 pisukoa.2
logela,komuna,egongela eta sukaldea zeukan.A! eta
lorategi txiki bat zuen.Silvia beti bezala batetik
bestera korrika hasi zen etxetik zehar, ea zer
aurkitzen zuen.Hozkailuaren ondoan trapuz estalitako
ate bat zegon.Silviak trapu guztiak kendu eta atua
ireki zuen.Ilun-ilun zegoen dena eta linterna bat
hartu zuen zerbait ikusteko.
Bat batean giltza bat ukitu zuen.Lasterka zein ateren giltza zen bilatzera
joan zen baina ez zuen aurkitu.Amaren ahotsa entzun zuen.Bere amak
hauxe zioen:
-Etorri ze lorategi ederra dugun ikustera!
Silvia lasterka joan zen eta giltza bere
poltsikoan gorde zuen.Lorategia begiratzen
gelditu zen.Lore mota asko zeuden:
-Arrosa,lilia…
Lore horien ondoan ate txiki bat ikusi zuen eta hauxe pentsatu zuen:
“Eta giltza ate horrena baldin bada?”
Bi aldiz pentsatu gabe aterantz joan zen korrika eta egia zen! Giltza ate
horrena zen! Atea ireki eta…
Gaztelu bat ikusi zuen.Gaztelua handia zen eta “granitoaz” egindakoa
zen.Aurrealdean, marroi koloreko ate haundi-haundi bat zegoen.Silvia
harri eta zur geratu zen gaztelua ikusten eta bere anaiari esatea erabaki
zuen,baina ezin zuen atera.Atea itxita zegoen.Oihuka hasi zen.
-Lagundu! Lagundu Silvio!
Minutuak eta minutuak pasa zituen oihuka .Azkenean etsi egin zuen eta
gaztelua miatzera joatea erabaki zuen.Gazteluan sartu eta dena ilun iluna
zegoen. Urrun - urrunean linternaren argi bat piztu eta itzali ,piztu eta
itzali zebilela ikusi zuen eta argiari segitzea erabaki zuen.Bidean pertsona
bat atzetik segika zuela konturatu zen.Silvia gelditu egin zen eta atzera
begiratu zuen.Ahots batek hau esan zuen:
-Kaixo ni Juanki naiz.Zozoa zara ezingo duzu hemendik inoiz atera.Ni
etxearen jabea naiz eta egun batean hemen sartu eta ezin izan dut inoiz
atera.Bi giltza zeuden, nik bat hartu dut eta zuk bestea.Hartu ez bazenu
, norbaitek giltza hartu eta salbatu ahalko gintuen!
Silviak hauxe esan zion:
-Ez zaitut ikusten eta gainera ni gaztelua miatzera etorri naiz.Hor
aurrean badago linternaren argi bat.Etorri nahi al duzu ea zer dagonen
ikustera?
Hauxe erantzun zion Juankik:
-Ongi da goazen!
Linterna bilatzera joan ziren.Gela batetik zetorren eta gela horretako
atea irekita zegoen.Linternaren ondoan irrati-kasete bat zegoen hitz
egiten eta hauxe esan zuen:
-Jajaja zuek mozoloak eta zozoak zarete!
Ajaja ez zarete hemendik inoiz aterako!
Silvia eta Juanki gelatik beldurtuta atera
ziren.Orain bai argiarekin Juanki ederki
ikusten zuen Silviak.Gizon baxua zen.Arropa
oso zikina zuen eta zapatak erdi puskatuak
zituen.Begi beltz-beltzak zituen.Juankik
gauza bat gogoratu zuen.Denbora asko zeraman gaztelu hartan eta inoiz
ez zuen argirik eta kasete hori ikusi.Orduan Juanki eta Silvia gauza
horiek jarri zituen pertsonaren bila joan ziren.Gazteluan barrena ibili
ziren baina ez zuten ez ezer ez inor aurkitu.Nekatuta zeuden eta handik
ateratzeko geroz eta esperantza gutxiago zuten.Ezustean untxi bat
pasatzen ikusi zuten korrika eta presaka.Erloju bat zeraman.Silviak
Aliziaren ipuina gogoratu zuen eta hau esan zuen:
-Goazen untxi horren atzetik!!
Untxia txuri kolorekoa zen eta erloju bat zeraman beti lekuetara berandu
ez iristeko.Erlojua urre-kolorekoa zen.
Untxiari segitzea erabaki zuten.Untxia korrika zihoan.Gaztelutik barrena
ibili ziren.Silviak hauxe pentsatu zuen: ”Untxi horrek jarriko zituen
linterna eta kasetea?”
Untxiari segika zihoazen heinean argia ikusten zuten.
Hauxe esan zuen Juankik:
-Begira Silvia!argia! kanpora aterako gara!!
Bost minututan kanpoan ziren baina oraindik lorategiko atea itxita
zegoen.Gaztelutik atera ziren bai, baina ez lorategira.
Untxia zirrikitu batetik ateratzen ikusi zuten eta harengana joan
ziren.Juanki eta Silvia ere zirrikitutik atera ziren.Lorategian agertu ziren!
Silviaren ama hantxe zegoen loreak ureztatzen.Amak Silvia ikusi orduko
hauxe esan zion:
-Ze Silvia berriro ere saltsa batean? Zein da gizon hori?
-Lasai ama afalorduan kontatuko dizuet dena.
Juanki ezer esan gabe kalera joan zen. Silviak ez zuen inoiz gehiago
Juanki ikusi.
Irudiak Googletik hartuak daude
BI TXERRIAK
IKER CARDESIN
2011-2012
6.A MAILA
Bazen behin orain duela 20 urte (1991) baserri handi bat. Baserri
hori Txindokiaren punta puntan zegoen, eta ikaragarri handia zen,
101 ardi zeuden, 3 txakur, 20 oilo eta 2 oilar, 15 untxi, eta 2
txerri Joxepa eta Txuki.
Joxepa eta Txuki nobioak ziren.
Txuki ikaragarri potoloa zen,
eta zuria.
Juxepa berriz zuri beltza, eta
ez hain potoloa baina lokatzean gehiago jolasten zuen, gehiago
gustatzen zitzaiolako.
Joxeparen ametsa Atlantida aurkitzea zen. Txukiri ez zitzaizkion
gauza horiek gustatzen. Ez zitzaion abentura gustatzen, baina bai
Joxepari eta asko gainera, eta Joxepa joritxiaten bazen, bera
bere atzetik joango zen.
Ez zekiten Euskal Herritik ateratzen eta hori zen problema, ezin
zutela Atlantida aurkitu, ez zekitelako nola atera Euskal Herritik.
Egun batean, turista batzuk Txindoki igotzen ari ziren, eta
puntaraino iritsi ziren, baserriraino. Bera zihoazela mapa bat erori
zitzaien eta hatu egin zuten Joxepak eta Txukik. Liburuxka potolo
bat zen, munduko mapa batena.
Munduko mapa horrekin Atlantidara joan nahi zuten.
Hurrengo goizean baserriko telebistan entzun zuen Atlantida non
kokatuta zegoen eta hara joan ziren, Atlantidara.
Barku batean sartu eta Atlantida aurkituko zutela seguru zeuden,
eta ara joan ziren.
Aletak eta jantzi ondoren uretara
bota ziren eta han ez zegoela
ezer konturatu ziren.
Eta bueltan zijoaztela marrazo ipurdi gizen bat atera zitzaien eta
marrazoa oso parregarria baina gaiztoa zen.
Joxepa harrapatzera joan zen marrazoa, eta Txukik triparekin jo
eta erori egin zen, marrazoak muturrarekin harri baten kontra jo
eta ortzik gabe gelditu zen.
Umiliatuta bere ipurdi handia hartu eta joan egin zen.
Eta bi txerriak ere joan ziren baserrira.
Baserrian zeudela Joxepa triste-triste zebilen , ez zuen ezta jan
ere egiten, eta egunero negarrez zebilen.
Urte bat pasa eta gero tristura hori pasa egin zitzaion,
Eta Himalaya mendia igotzea zen bere fantasia.
Orain dela urte
bateko
maparekin,
hegazkin bat
hartzera abiatu
ziren, eta han
zeudela mendia
igotzen hasi
ziren.
Elurrezko bola
erraldoi bat
etorri zitzaien. Gora begiratzean elur jauzi txiki-txiki bat ikusi
zuten punta-puntan. Hori ikusita atzera korrika abiatu ziren,
behealdera.
Bi egun pasa ondoren berriro saiatu egin ziren. Erditik zeudela yeti
bat atera zitzaien. Oso handia zen eta begirada zorrotz-zorrotza
zuen, txuri-txuria zen, elurraren kolore berberekoa. Joxepak eta
Txukik karate kid ikusi zuten egun batean baserrian, eta yetia
azaldu zenean karate kid imitatzen saiatu ziren eta yetia beldurtu
zuten. Yetia bi txerriak txorroak zeudela iruditu zitzaiolako.
Ia ia gailurrean zeudela itsasora erori ziren. Uretan zeudela
inbestigatzen jarri ziren, eta etxe bat bezalakoa ikusi zuten
urrunean. Etxe hori ikustera joan zirenean etxeak gero eta gehiago
ikusten zituzten eta inbestigatu ondoren Atlantida zela konturatu
ziren. Joxeparen hasierako ametsa bete egin zen.
Himalaya mendia igotzea ez zuten lortu, baina bai Atlantida
aurkitzea, orduan Joxepa oso pozik zegoen.
ANE ARTETXE
6.A maila
2011-2012
Goiz hodeitsu batean, Maddi neskatoa, bere eskola
handi eta koloretsura joan zen.Asko gustatzen
zitzaion neska honi eskolara joatea, baita ikastea
ere.
Maddi neska alaia zen, beti
zebilen hizketan eta jolasean.
Berak, gaztaina kolorekoa zuen ilea eta berdeak
begiak.
Nahiko argala zen,eta pila bat gustatzen zitzaion
bere lagunekin ibiltzea.
Eskolan,Piraten inguruko liburu bat irakurri zuen.Pila bat gustatu zitzaion.
Etxerako bueltan, Maddik pirata izan nahi zuela erabaki zuen; edozer
emango luke pirata izateagatik.
Etxeratutakoan,ixil-ixilik ordenagailutik piraten argazkiak inprimatu,eta
bere burkoaren ezpian ezkutatu zituen.
Gauean,izar iheskor bati, desio bat eskatu zion:
- “Pirata izan nahiko nuke ”. Hurrengo egunean loro bat etorri zen piratadun zapi
gorri batekin bere gelako leihora, eta esan zion:
- Kaixo! Maddi, Zapigorri loroa naiz, eta zure desioa betetzera
nator.Hori entzutean, neskatoa oso pozik jarri
zen.
Zapigorri loroa,20-25 zentimetroko animalia
lumadun berde bat zen.
Potolo xamarra zela esan dezakegu eta bere
begiradak txundituta uzten zintuen.
Hodeiak baina leunagoa zen, belarra baina berdeagoa, eta pailazo bat
baina irribarretsuagoa.
- Aizu, eta nola beteko duzu nire desioa, begiak kliskatzen?
- Ez! - Hauts magiko batzuekin? - Ez!! - Kriskitin eginez, edo maitagarri bati deitzen akaso? - Ez,ez eta ez! Ez ditut begiak kliskatuko, ez ditut hauts magikoak botako,
ez dut kriskitin eginez zure desioa beteko,ezta maitagarri bati laguntza eskatuko!!
Zure desioa bete ahal izateko,benetako pirata
izatera iritsi beha duzu,
hau da,lau proba gainditu beharko dituzu;bat
betetzean,hurrengora pasako zara.
- Iupi! Abenturaz josita egongo nahiz aste-
bukaera honetan!
- Ja, ja, ja! Abia gaitezen!
Zapigorri, Maddiren sorbaldara igo zen.
Maddi,irrikaz zegoen bere lagunei zer gertatu zen kontatzeko, baina ez
zuten astirik izan, lehenengo froga astera zioan eta!
- Lehenengo proba piraten bi kolore gogokoenak asmatzea da, nik, aukera esango dizkizut eta zuk bat aukeratu beharko duzu,konforme?
- Ados. Esan zuen Maddik
- Laranja eta horia, berdea eta arrosa, edo gorria eta beltza - Mmmmm…nik uste dut erantzuna…, gorria eta beltza dela! - Oso ondo asmatu duzu! Zorionak Maddi, antzematen da pirata izan
nahi duzula!Hori, ona da. - Hurrengo proba, arratsaldean egingo dugu.Orain ni zure gelara joango
naiz.
Bazkaldu ondoren, Maddik bere itsulapikoan zituen
aurreztutako txanponak atera zituen eta pirata kapitainaren
jantzi dotore bat erosi zuen, gero Zapigorriri erakusteko.
Jantzi hau, piraten bi kolore gogokoenekin
osatua zegoen,beltza eta gorria.Jantzian, kalabera bat
agertzen zen,piraten sinbolo.
Oso ondo geratzen zitzaion.Loroa oso pozik jarri zen.Eta
esan zuen:
-Maddi, hurrengo proba, piratadun jantzi dotore bat
eskuratzea izan behar zen, baina, nik ezer esan gabe
erosi duzunez… ba, esan dezakegu bigarren proba gainditu
egin duzula, beraz, proba bakar bat geratzen zaizu betetzeko. Biharko
utziko dugu.
Hurrengo egunean, Maddi goizeko zortzietan esnatu zen, bere iratzargailu
urduriari kolpe bat emanez.
-Ixo! – oihukatu zuen Maddik.
Maddi urduri zegoen hurrengo proba nolakoa izango zen ez
zekielako.
Orduan, hara non azaltzen den Zapigorri, beti bezain alai.
-Maddi! Hau probarik garrantzitsuena da, azkena baita. Tripulazio bat
osatu behar duzu, baina zuk pertsona horietan konfiantza eduki behar
duzu.
Orduan, Maddik bere lagunengan pentsatu zuen. Korrika batean joan zen
beraien etxeetara eta bazkaldu ondoren bere etxera etortzeko esan
zien. Neskak, korrika eta presaka
bazkaldu zuen, eta janaria ahoan zuela,
orraztera joan zen.
Lehenengoak Manex eta Aimar izan
ziren, bizkiak baitira. Manex, mutil
jatorra zen, beltzarana eta nahiko
argala. Begiak bi kanika urdin bezalakoak
zituen. Aimarrek, berriz, begi marroiak zituen
eta ilehoria zen, hori bai lagun guztietatik baxuena
zen.
Azkenik, Ainara iritsi zen, bere betiko pultsera arrosarekin.
Ainara oso urduria zen, eta saltsa guztietan sartzen zen beti.
Bera, ilegorria zen, eta pila bat gustatzen zitzaizkion hartz itxura zuten
panpinak.
Eta hala, denak zeudela, Maddik den-dena kontatu zien eta orduan,
momentu hartan Zapigorri leihotik sartu eta esan zuen:
-Maddi, lortu duzu! Pirata bat zara! Orain joan beharra dut. Oso ondo
pasa dut zurekin, ez zaitut inoiz ahaztuko!!
-Mila esker Zapigorri, primeran pasa dut!
-Egia da, benetako loro pirata bat da – esan zuten bizkiek, batera.
Baina, Ainara Maddiren lagun-mina zenez, hasiera-hasieratik sinistu zion
Maddik esaten zuen guztia, horregatik ez zen hainbeste harritu.
Ordurako, Maddik hiru probak gaindituak zituen. Bere ametsa lortu zuen.
Handik aurrera Maddi eta bere lagunak egunero jolasten ziren piraten
jokoetan, piratak baitziren denak.
Zapigorri loroa teilatutik begira zituen, bere gauzarik preziatuena
oparitu zion Maddiri, bere zapi gorria.
MIKEL SANZ
LH 6. MAILA
2010.2011
Aspaldi hasi zen dena, Montanako herrian bazen Joe izeneko
cowboy bat,bere herrian oso famatua zen eta lagunek Joe azkarra
deitzen zioten ,pistolarekin oso azkarra zelako eta dueluetan beti
irabazten zuelako.
Beti sombreroa eramaten zuen eta egunero dutxatzen zen.
Bere pistola garbitzea gustanda zen zitzaion.Montanako herria oso
zaharra zen,ia-ia urik ez zegoen eta horregatik jendea ez zen
dutxatzen egun guztietan.Herrian betiko taberna zeukan ,eta
sheriff-eko bulegoa ere,pistolako denda bat baita ere zegon.
Egun lasai batean, Joe tabernan zegon eta bat-batean
Entzun zen Joe korrika atera zen kanpora,eta Harry-ren talde zen,
Harry-ren taldeko jendea oso zikina zen hilero dutxatzen ziren eta
gainera gaiztoak baita.
Harry eta bere taldea Joe ikusterakoan joan ziren bazenekielako
Joe oso ona zela eta oso eta oso azkarra pistolarekin.
Sheriff-a buelta bat ematera joan zen eta urruti-urrtitik Harry
eta taldearen herria ikusi zuen.
Azkar-azkar joan zen Joe-en ganaeta esan zion:
-Joe harry eta bere taldearen herria ikusi dut,baino oso urruti
dago eta jendeak berak nahi duena egiten dute bere mempean
daude!!!
-Lasai,ni jendea erreskatatzera joango naiz,baino zuek Harry eta
bere taldea despistatu behar duzue
Ondo ba,goazen!!!
Sheriff-a eta herriko jendea Harry eta bere taldearen kontra
guda hasi zen.Jende asko hil zen eta sheriff-ari hankan tiro bat
eman zioten.
Bitartean Joe jende asko erreskatatzen ari zen,baino batzuk oso
mindutak zeuden eta ezin zuten ibili.
Guda bukatzerakoan,bakarrik sheriff eta 10 pertsona ondo zeuden,
besteak edo oso minduta edo hilda.
Harry-ren taldetik 6 pertsonak ondo zeuden eta besteak hilda.
Pistola dendan jostorratza erosi zuten sheriff-aren zauria josteko
eta hortik aste batera denak ondo zeuden baino oraindik guda ez
zen bukatu eta dena prestatu behar zuten.
Handik bi egunera Joe eta sheriff-a herritik atera ziren eta hirira
joan ziren errefortzuak bilatzeko gudan jende asko hil zen eta
tabernetatik joan ziren,galdetzen ea nahi zuten Harry-ren
taldearen kontra borrokatu,oso gutxik nahi zuten beldurti batzuk
zirelako.
Gutxi gora behera 16 pertsona nahi zuten.Herrira iristerakoan dena
suntsituta zegoen ,etxeak,tabernak,dendak,bankua eta animaliak
hilak dena
Bazenekiten Harry ez zela izan zeren beraiek gudan zeuden
bitartean ezin zutelako bertan ere egon,orduan zein izan zen?
Egunak pasa zituzten pentsatzen eta pentsatzen : zein izan
zen?nola?zergatik?
Handik bi egunera Harry mezulari bat bidali zuen , eta mezuan hau
jartzen zuen:Kaixo jejeje ikusten duzun bezala ni Harry naiz zure
herria suntsitu
duena ez naiz ni
izan baizik eta
nire soldadu hilezin
batzuek,eta uste
ba dizute txantxa
dela eman tiro bat
buruan mezulariari.
Bat-batean
BANG!!! Entzun zen
Sheriffak mezulariari buru guztian tiro bat eman zion.Hilda
zegoela usten zuten baina halako batean altxa egin zen eta
barrezka eta korrika joan zen Harry-ren herrira arte.
Handik 4 egunera joek ideia bat eduki zuen Harry soldadu hilezinak
hiltzeko:
-Armen dendako dendan pozoi batzuk daude agian batek bala
batean pixkatxo bat jartzen badiogu hiltzen die.
-a ze ideia ona Joe!!!
Batzuk suizidio bat zela uste zuten baino beste batzuk Sheriffka
bezala oso ideia ona zela uste zuten.
Joe halaxe banatu zituen lanak:
-Ni eta nire taldea zaldiak ehizatzera joango gara.
Beste taldea janaria ehizatzera .Eta hirugarrena munizioa prestatu
beharra dauka.
Dena prestatuta edukitzerakoan Harry-ren herrira abiatu ziren.
Iristerakoan mamu herri bat ematen zuen ez zegon inor.
Bat-batean teilatutik soldadu hilezin batek salto egin zuen sheriff
a tiro bat man poziarekin eta…hil egin zen ideia balio zuen!!!.
Denak hiltzerakoan Joe-k Harry ikusi zuen ,eta taberna batean
sartzen ikusi zion, tabernaren barruan sartzerakoan zerbaitek kolpe
bat eman zion buruan , eta orduan Harry hilezina eta ikusezina zela
konturatu zen,leku guztietara tiroak botatzen hasi zen eta haietako
batekin aaa! Entzun zen Harry ri bihotzean tiro bat eman zion eta
pixkanaka pixkanaka hiltze joan zen , eta hiltzerakoan Joe-k
begiak itxi zion.
Galdutako diamantearen bila
2011-2012
6.maila A
Joakin Etxeberria-Arteun
GALDUTAKO DIAMANTEEN BILA Egun batean ( Orlando 2035. urtean) munduko zientzialaririk
hoberenak, Alex doctorea, telegrama bat bidali zien herrialde
guztietako errege edota presidentei eta hau zioen: diamanteen
kofre bat aurkitu behar duzue. Zuen herrialdetako bakoitzak
2 exploratzaile elkartu eta diamanteak aurkitu behar
dituzue.Aurkitzen duena kofrearekin deldituko da.Herrialde
bakoitzari pista bat emango dizuet, berdina.Eta azkenean
eguna iritsi zen eta herrialdetako izenak errepasatu zituzten.
Zerrenda pasa ondoren beraien abentura hastera zihoan.
Herrialde bakoitza beraien egazkinik hoberena ekarri zuten,
lehendabizi exploratzaileak pista begiratu zuten eta pistan
jartzen zuen... Brasilen Brasilia aurkitu. Orduan denak
hegazkinetara higo eta Brasilera abiatu ziren. Euskaldunak
ohitu ziren Brasilera joango zirela. Hara iritsi zirenean
aireportuan pertsona batzuk zeuden, eta pertsona bakoitza
beraien herrietako izenak jartzen zituzten E.H, EE.UU etab.
Esan zioten exploratzaile bakoitzak gidari bat eukiko zuela eta
horrela izan zen.Gidari bakoitzak esan zien:
-Orain zuen hoteletako giltzak emango dizkizuet eta hemen
alojatu egingo zarete,biharamunean jarraituko duzue.
Hurrengo egunean denak elkartu egin ziren. Euskaldunak
Brasiliara abiatu ziren estatubatuarrak bezala han
euskaldunak harritu ziren jende asko zegoelako. Normalean
kaleetan jende gutxi egoten delako. Eta euskaldunak Manex
alegia esan zuen:
-Beno goazen ba bilatzera 2.pista.
Eta unaiek esan zion bigarren euskaldunak
-Bai goazen.
Biak eskiña guztietatik begiratzen hasi ziren.
Azkenean aurkitu zuten 2. pista eta pistan jartzen zuen:
igo munduko kolkora eta han 3.pista aurkituko duzue.Korrika
eta presaka hotelera abiatu ziren eta han gidariari esan zion
Unaiek:
-Bihar zapitretan sarreran.
Biak gelara igo eta pista deszifratzen saiatu ziren eta 3
ordutan lortu egin zuten, Groelandiara joan behar
zuten.Bitartean beste herrialdeak Brasiliako pista bilatzen ari
ziren.
Hurrengo goizean aireportura joan ziren gidari eta guzti eta
gidariak esan zion.
-2.pista lortu duzuenez opari bat izango duzue, hegazkin
berria eta munduko azkarrena.
Eta Manexek esan zion:
-A bai, orduan zenbat tardatuko de
dugu Groelandiara joaten?-eta gidariak erantzun zion.
-3 ordu asko jota normalean 8 ordu tardatzen da baina...
eta bapatean “pipi-pipi” gidariaren mobila eta hau gertatu zen:
-Bai nor da?-esan zuen gidariak.
-Ni naiz Dinamarkako gidaria.
-Zer nahi dezu?-eta orduan erantzun zion gidariak:
-Guk ia aurkitu dugu pista baina oraindik ez dugu deszifratu.
-A bale agur
-Agur.-Eta orduan euskaldunen gidaria:
-Goazen ba 9ak dira eta.-eta orduan Unaik
.Itxaron !!! zein zen?
-Lagun bat.
-A bale.
Eta orduan Groelandiara abiatu ziren.Iritsi zirenean 12ak
aldera beste hotel batera joan ziren eta orduan Manexek esan
zuen:
-Gaurkoz iasta eta arratsaldean libre.-Eta orduan Unaiek eta
gidariak...
-Bale, eta bihar goizean 9tan sarreran.Hurrengo egunean
Dinamarka osotik bilatzen hasi ziren eta azkenean zirrikitu
batean aurkitu egin zuten eta hau zioen:
-Polonian zuen misterioak argituko dituzue.Eta orduan
euskaldunak...
-goazen ba poloniara!!!!!!!!
eta orduan haire portura joan ziren eta Poloniara abiatu egin
ziren.Iritsi zirenean beste hotel batean geratu egin ziren, eta
Manexek esan zuen:
-Goazen azkeneko pista aurkitzera eta orduan hiruak pista
bilatzen hasi ziren, hasieran Varsoviatik gero,Poznantik eta
azkenik Cracovian eta han azkeneko pista aurkitu zuten
kobazulo batean eta pistan jartzen zuen:
-Hrodnan dago altxorra.
Eta korrikan Hrodnanera joan ziren eta orduan PUN
Dinamarkakoak eta estatubatetakoak zeuden borrokan ea
nork hartuko zuen eta azkenean Unaik, Manexek eta gidariak
hartu egin zuten eta bapatean “pipi-pipi”.
-Zein da?
-Ni naiz Alex doktorea dirudienez irabazi egin duzue.
-Bai, pixkat zaila izan da bainan beno-Eta orduan Alex
doktoreak:
-Begiratu altxorraren azpian, giltza dago.
-A bai egia da.
-Hartu eta ireki altxorra
-Bale hiasta, haze politak diren.
-Bueno hor dago zuen saria agur.
-Agur.
Eta horrela hirurok saria jaso zuten erdia Manexentzako eta
beste erdia Unairentzako eta orduan gidaria:
-Agur eta ondo izan-orduan biak:
-Agur!!!!
Urte bat barru... biak aurkitu egin ziren eta esan zuen Unaik:
-Kaixo-eta orduan Manexek.
-Kaixo, deitu didate beste altxor bat nahi dutela
berreskuratu...
Alaitz Perez. 2011 L.H.6.A
Oso handia ez den hiri batean familia zoriontsu bat bizi da. Familia
hortan lau pertsona bizi dira. Amak 43 urte ditu, ile horaila eta begi
urdinak ditu.Monika izena du .Aitak 45 urte ditu, ile marroia eta begi
urdinak ditu.Jon izena du. Maider beraien alaba da 8 urte ditu,ile
horaila eta begi urdinak ditu.Badauka anai bizkia,Julen
izenekoa.Julen ere ile horaila eta begi urdinak ditu.Denak oso alaiak
dira eta Tobi izeneko txakur jostalari bat dute!
Egun bero batean goizeko 6:30etan Maider, Julen eta Tobi bere
lehengusuarekin ,Iñigo (,20 ute ditu.)gelditu dira portuan itsasontzi
bat hartzeko.Maider eta Julenen gurasoak ez dira konturatu behar,
bestela zigortzen dituztelako. Geratu diren bezala portuan dago
Iñigo ,eta laurak itsasontzia alokatu eta martxan jarri dira.Iñigok
gidatzen duen itsasontzia kabina barrutik,bitartean Maider eta Julen
Tobirekin jolasten hari dira eta bat-batean Tobi uretara erori da ,
Maider eta Julen Tobi igotzen saiatu dira.Momentu hortan biak ere
erortzen dira.Iñigo ez da konturatu eta aurrera segitzen du .Maider
Julen eta Tobi igeri egiten dute uharte bat ikusten duten
arte,hareaka doaz eta iritsitakoan zuhaitz pila bat ikusten dituzte
fruta pila batekin.Bero handia egiten duenez koko bat hartu eta
hondarrean dagoen metal batekin puskatu dute.Tobi Julen eta
Maider al duten guztia jan dute eta bero egiten duenez ez dute ezer
behar estaltzeko Iñigo faltan botatzen dute eta bera bueltatzen hasi
da portura.Porturan iritzitakoan 12:30ak dira eta alokatzeko denda
itxi behar dute.Iñigok dendakoari esaten dio itzuli behar dela baina
eta dendakoak esaten dio berak itxi behar duela.Baina Iñigo
lehengusuen bila du eta urduri dago ez dakielako ondo dauden non
dauden eta nola dauden .Orduan galdetu dio gizonari:
-Noiz irekitzen duzue ?
-8:00etatik 12:30etara eta 2:30tik 8:00etara
Eta Iñigok esaten dio:
-2:30etan pasako naiz
Azkar-azkar bere etxera doa,bazkaltzen du korrika batean dena
garbitzen du eta jasotzen du.Bukatzean korrika batean dendara doa
eta 2 minutu falta dira irekitzeko.2minutu pasa eta azkar sartzen da
dendara, itsasontzi bera hartzen du motorra martxan jarri eta
lehengusuak bilatzen hasten da.uharteraino joan da han zerbait
entzun duelako:
-Iñigo,hemen gaude eee!guau,guau!
Lehengusuak ikusten dituenean beraiengana joaten da ,eta zera eta
esaten die:
-Ondo al zaudete?
-Bai ,eskerrak etorri zaren!
-Berandu egiten zaigu , goazen azkar!
Bitartean Aita eta Ama kezkaturik daude,orduan Iñigok deitzen
die,esateko ondo daudela eta berarekin buelta bat ematera joan
direla.Amak galdetzen dio non egon diren, beraiekin meriendatzera
joateko.
Gurasoekin hitz egin ondoren lehengusuei zera esaten die:
- Zuen gurasoak kezkatuta daude, beraiekin alde-zaharrean
elkartuko garela esan diet.
- Goazen! Azkar! Korrika joan eta gurasoak baino minutu bat lehenago irritsi dira.
Gurasoekin elkartu direnean; elkar besarkatu eta esan dute:
- Kaixo ama, aita, guau, guau! - Baina non zeundeten? - Buelta bat ematen egon gara
- Meriendatzen dute eta etxera joaten dira (Denak Iñigo ezik) Etxera iristen direnean 7:30ak dira Julen Wii-ra jolastu nahi du eta Maider
telebista ikusi nahi du.
Ordu bat pasa ondoren denak elkarrekin afaltzen dute.
Gero, bukatutakoan afaltzen kanpora joan dira Tobi-rekin jolastera!
Gero filma bat ikusi dute etxean, eta filmaren erdian Maider, Julen eta
Tobi lo geratu dira.
Aitak beraien logelara eraman ditu hirurak. Eta handik aurrera denak
pozi bizi dira(Eta azkenean egia kontatu diete gurasoei)
Hala bazan ez bazan sar dadila Egiako plazan.
KATASTROFEA
BEÑAT IRASTORZA 2011-11- 28 6.A MAILA
katastrofea
Bazen behin Indiako gaztelu batean Errege bat Juan deitzen zena. ziren
erregearentzat denbora asko ematen zutelako berarekin.
Bata Pablo zen, altua eta beltzarana zen hogeita
hamar urte zituen eta matematiketan oso ona zen. Bestea Antonio zen Pablo
baino txikiagoa eta Potolo xamarra, mekanika asko gustatzen zitzaion, biak
jatorrak ziren.
Juan gizon sendo eta indartsua zen izaeraz jatorra zen herriko biztanleekin.
Berarentzat bi soldaduk la egiten zuten hauek bereziak
Bestalde erregeak bi lagun zituen Pello eta Martin benetan lagun minak, ia-ia
lehengusuak bezala. Erregeari buruzko sekretuak zekizkiten adibidez erreguak
pelutxe batekin lo egiten zuela.
Udazkeneko egun batean bostak erregearen bulegoan bilduta zeudenean Pellori
bidai bat egitea bururatu zitzaion eta esan zuen:
-ze iruditzen al zaizue Egiptora joatea?
Denak elkarrekin erantzun zuten:
-Bai!
Orduan bostak joan ziren Egiptora hegazkinez hiru piramideak ikustera.
Iritsi zirenean piramideetatik gertu kobazulo bat aurkitu zuten.
Sarreran goroldia zegoen eta antortxa batzuk zeuden paretetan, denak sartu
ziren eta eskailera batzuk jaistean paretetan leoroglifiko batzuk aurkitu
zituzten eta honen ondoan arko bat zegoen, hilotza zegoen barruan.
Hura hartu zuten ez ustekoa!! Leoglifikoan zer jartzen zuen asmatzen saiatu
ziren, asmatu zituzten gauza batzuk baino ez zeuden ordenaturik.
Eta erregeak esan zuen:
-Begira ieroglifiko batzuk aurkitu ditut! Kobazuloa, Egiptoarra, soldadua,
munstroa eta piramideak…
Segituan aurkitu zuten pertsona bat ia-ia hilda eta landareetatik elikatzen
zen, 10 milioi euroko zintzilikario bat zeukan diamante asko zituena eta
aitzinako errege bat zen.
Eta erregeak esan zuen:
-kaixo mutil gurekin etorri nahi duzu?
Eta esan zion berak:
-Bai mesedez, eta ba al duzue janari pixka bat niretzat?
-Noski baietz, tori.
Denak elkarrekin jarraitu zuten eta gero ikusi zuten argi natural bat eta horra
joan ziren, paretetan armiarma sareak zeuden eta erregeari
Armiarma bat jarri zitzaion buruan, orduan bere soldaduak hartu zuten motxila
eta bate bat hartu eta erregearen buruari eman zioten, armiarma ez zen hil.
Gero antortxa hartu eta burura bota zioten bere lagunak, eta erretzen ari
zenez ura bota zioten eta hile Gabe geratu zen erregeak.
Antzinako erregeak esan zuen:
-Nik asko dakit kobazulo honi buruz, urte asko pasa ditut hemen eta.
Eta erantzun zion soldadu batek:
-Bai? Ba eraman irteerara mesedez!
Eta joan ziren ezkerretik eta enkajatzen ez zuen harri bat zegoen, orduan
jarri zuten zintzilikarioa zuloan eta ondo enkajatzen zuen baino momentuan ez
zen ezer pasa.
Orduan teilatua dardarka hasi zen eta giltza bat erori zen urrezkoa zen eta
joan ziren hartzera 10 minututan ate bat aurkitu zuten, giltza sartu eta ireki
zuten atea. Ireki zuten ateak kanpora eramaten zuen eta azkar azkar erregea
ospitalera eraman zuten.
10 aste pasa ondoren ospitalekoak bere bi lagunei eta bere soldaduei esan
zieten erregea hil zela ea denak negarrez hasi ziren.
Orduan beraren hiletara joan ziren eta bukatzerakoan pentsatu behar zuten
zein jarri errege, azkenean bere lagun min bat jarri zen. Egunero joaten ziren
hilerrira erregeari ikustera.Antzinako erregea beraiekin bizitzen geratu zen
eta errege berriari bere zintzilikarioa oparitu zion.
amaiera