dia da paz 2011

14

Upload: bibliodieste

Post on 10-Mar-2016

229 views

Category:

Documents


2 download

DESCRIPTION

Antoloxia de textos

TRANSCRIPT

Page 1: Dia da Paz 2011
Page 2: Dia da Paz 2011

Los nadies

Sueñan las pulgas con comprarse un perro y sueñan los nadies con salir de pobres, que algún mágico día

llueva de pronto la buena suerte, que llueva a cántaros la buena suerte; pero la buena suerte no llueve ayer, ni hoy, ni mañana, ni nunca, ni en lloviznita cae del cielo la buena suerte, por mucho que los nadies la llamen y

aunque les pique la mano izquierda, o se levanten con el pie derecho, o empiecen el año cambiando de escoba.

Los nadies: los hijos de nadie, los dueños de

nada. Los nadies: los ningunos,

los ninguneados, corriendo la

liebre, muriendo la vida, jodidos, rejodidos.

Que no son, aunque sean. Que no hablan idiomas,

sino dialectos. Que no profesan religiones, sino supersticiones.

Que no hacen arte, sino artesanía.

Que no practican cultura, sino folklore. Que no son seres humanos, sino recursos humanos.

Que no tienen cara, sino brazos. Que no tienen nombre, sino número.

Que no figuran en la historia universal, sino en la crónica roja de la prensa local.

Los nadies, que cuestan menos que la bala que los mata.

Ed. Galeano, El libro de los abrazos

Page 3: Dia da Paz 2011

A ILLA EN REBELION Soño cun mundo no que o ser humano xa non desprece o ser humano onde reine o amor na terra onde adorne a paz os camiños. Soño cun mundo no que todos se deixen ir polas sendas doces da liberdade, onde a cobiza non ensombreza os nosos días. Soño cun mundo no que brancos e negros sexa cal sexa a súa raza, compartan os dons da terra, onde todo ser humano sexa libre, onde a miseria vergonzante agachará a cabeza, e a ledicia como unha pérola preciosa, colmará os anceios da humanidade. Velaquí o mundo co que soño.

Langston Hughes

Page 4: Dia da Paz 2011

DESDE IRAK PARA AZNAR

Respóndeme, político, ¿por qué quieres desfigurar la faz del mundo? ¿Por qué quieres cortar las cabezas azules de mis templos? ¿Por qué quieres salpicar con mi sangre a tu pueblo inocente? ¿No sabes que si envías la muerte a visitarme volverá sobre ti, boomerang en retorno? ¿Por qué quieres matar mi casa, romper mi niño, quemar mi perro?

Blanca Andreu

Page 5: Dia da Paz 2011

ROSA DE LA PAZ

Cuando el mundo entero estalle, será demasiado tarde para reencontrarnos con las leyes naturales, si hemos roto con los bosques, si hemos roto con los mares, con los peces, con el viento que nos hizo libres. Como niños chicos en la oscuridad, así estamos todos bajo el mismo vendaval. Mi rosa de la paz, vieja rosa con heridas, siento cuando me acaricias frío y no sé dónde estás. Mi rosa de la paz. mira que te siento lejos, yo te busco y no te encuentro ahora mi rosa de la paz. ¿Qué diría de este mundo un viajero del futuro, de un planeta más allá de las estrellas? si hemos roto con los bosques, roto nuestras propias voces y aunque nadie escuche, aún se oyen con nosotros mismos, con la eternidad, porque estamos todos bajo el mismo vendaval. Mi rosa de la paz, vieja rosa con heridas siento cuando me acaricias frío y no sé dónde estás. Mi rosa de la paz, mira que te siento lejos, yo te busco y no te encuentro ahora mi rosa de la paz. Cuando el mundo entero estalle, sea demasiado tarde, ya no queden rosas para nadie yo estaré contigo rosa de la paz. Como niños chicos cuando acabe el vendaval mi rosa de la paz, vieja rosa con heridas siento cuando me acaricias frío y no sé dónde estás. Mi rosa de la paz, mira que te siento lejos, yo te busco y no te encuentro ahora mi rosa de la paz mi rosa de la paz

Page 6: Dia da Paz 2011

Coma lobos Agora pasou xa e non hai paragüeiro que o arranxe e é mellor calar por se acaso, por se volven e te untan e che din veña vostede connosco, que cho poden dicir, e te levan, que te poden levar, e métente alí naquel cuartiño e pregúntanche ¿onde estaba vostede o sábado ás dúas da mañá?, iso por che preguntar algo, e ti non sabes qué dicir e sóltanche unha viaxe e aguantas porque aínda que non queiras, aguantas, Eduardo, aguantas ou pérdeste, aguantas como aguantan todos, anque despois os amigos che digan ti non tes o que ten que ter un home, porque se mo fan a min mórdolles o corazón, que todo o mundo é moi valente, todo o mundo, pero xa se viu que cando entraron na taberna e preguntaron polo Roxo, ninguén se atreveu a defendelo e iso que todos eran amigos del, pero cando lle dixeron Roxo, veña vostede connosco, ninguén protestou. E agora o Roxo está prodecendo e o mal foi del, que morreu por se meter onde non debía, que o tiñamos ben avisado, que lle tiñamos ben dito mira, Roxo, que vas acabar mal, mira que vas por mal camiño, pero el era teimudo e non fixo caso, porque volta con que todos os homes somos iguais e que temos dereitos, home si, iso sabémolo todos, me cago na puta, tamén o sei eu, pero non se pode falar, que non, home, que non se pode e hai que aguantar e deixar os dereitose as valentías a unha beira e se mexan por ti, deixa que mexen, que para o que han levar... E de nada che vale que vaias alí e lles digas aquí estou eu que son irmán do Roxo e veño a lles preguntar que fixeron do meu irmán, que lle como o fígado ao desgraciado que fose, que non che vale de nada e vanche dicir que eles non saben, que alá o xuíz e ao mellor cóllente e mañá apareces ti tamén tirado nunha cuneta. E ao que te azuce e che diga que non es home, que non es merecente de ser irmán do Roxo, dille que cale, que a vida é así e o que manda, manda e o que non, non manda nada, Eduardo, para nada, porque o meu fillo é testemuña de que lle dixeron ten que vir connosco para arranxar un asunto, e o teu irmán díxolles que non ía, que el estaba bebendo e que non tiña ningún asunto que arranxar fóra de alí e entón eles sacaron as pistolas e xa non falaron máis e o Roxo mirou para os compañeiros e preguntoulles ¿é que non hai homes? e eles calaron coma mortos pois outra cous non se podía facer se non querían morrer todos alí e naquel instante chegou Sara e díxolles ¿a onde levan ao meu home?, pero non lle contestaron nada, que eu penso que eles ían cocidos, que o Roxo era moito home e tiñan medo que se lles arrepuxese. Mandárono subir á camioneta branca e marcharon con el cara ao monte do Sarnadoiro. O demais xa o sabes ti. Apareceu morto dun tiro na cabeza. Agora xa pasou. E é mellor calar. Tamén calou o médico cando lle levaron ao fillo. Sonche cousas da vida e dos homes, que somos coma lobos uns para os outros, coma lobos, Eduardo, dígocho eu, coma lobos.

Carlos Casares: Vento Ferido

Page 7: Dia da Paz 2011

El fantasma que recorre Europa

¿Qué haremos con los niños- cadáveres y los paisanos-hueso y hasta dónde caben en el bolsón los humillados y ofendidos? Y si es todo petróleo ¿por qué sangre? Y si todo Imperio ¿por qué democracia? ¿Por qué nos engaña el que engaña, tanto mentiroso cubierto de poder, gloria, bendición, altivez, ambiciones sin tasa? La gente que sufre -la inmensa legión horrorizada- sabe que hay variadísimos Ejes del Mal, como siempre. La gente corriente -tú, nosotros, ellos- lo que no ve es el Bien. El Bien, amigo, no aparece por ninguna parte.

Luís Antonio de Villena.

Page 8: Dia da Paz 2011

Verdad que sería estupendo? Verdad que sería estupendo que las espadas fueran un palo de la baraja que el escudo una moneda portuguesa y un tanque una jarra grande de cerveza Verdad que sería estupendo que las bases fueran el lado de un triángulo que las escuadras sólo reglas de diseño y los gatillos gatos pequeños Que apuntar fuera soplarle la tabla a Manolito que disparar fuera darle una patada al balón y que los "persing" fueran esa marca de rotulador con los que tu siempre pintas mi corazón Verdad que sería estupendo que las bombas fueran globos de chicle que las sirenas fueran peces con cuerpo de mujer y las granadas una clase de fruta Que alarma fuera un grupo de rock and roll y que la pólvora fuera para hacer fuegos artificiales y que los "persing" fueran esa marca de rotulador con los que tu siempre pintas mi corazón con los que yo siempre pinto tu corazón Y no existiera más arma en el mundo y no existiera más arma en el mundo más que el "mi arma" andaluz Verdad que sería estupendo Verdad que sería estupendo.

Page 9: Dia da Paz 2011

LA GUERRA

La guerra tiene arpones y tentáculos, la guerra tiene pinzas y venenos, la guerra es un deporte, un ideario que consume a los pueblos en su llama teológica. Ahora viene otra guerra, llena de burocracia, las pancartas más jóvenes carnavalizan paz. Aquí hay que hacer la paz aunque nos cueste un huevo, aquí hay que hacer el mar aunque nos cueste un hoyo. La guerra tiene pinchos, cadáveres atómicos, los triunfos de la guerra sangran a las estatuas. La guerra es un aullido donde el hombre se expresa, su idioma dice muerte y gente en los caminos. La guerra tiene púas, un odio milenario, los ojos milenarios de un niño que nos mira. La guerra tiene marzos, herborizada sangre, y rompe cacerolas hogareñas donde orinaba una mujer la paz.

Francisco Umbral

Page 10: Dia da Paz 2011

Poema Nuclear

¡Qué ben, que bomba ven co seu rebumbio!

A bomba, ¡bong!, a bomba, bon amigo. A bomba con aramios, con formigas, con fornos pra asar meniños loiros. A bomba ten lombrices, bombardinos, vermes de tu, bombillas fluorescentes, peixes de chumbo, vómitos, anémonas, estrelas de plutonio plutocrático, esterco de cobalto hidroxenado, martelos. ferraduras, matarratos. A bomba, bong. A bomba, bon amigo. Con átomos que estoupan en cadeia e creban as cadeias que nos atan: Os outros edificios. Os outros funcionarios. Os outos fiñanceiros. Os outos ideais Todo será borralla radioaitiva! As estúpidas nais que pairen fillos polvo serán, mais polvo namorado! Os estúpidos pais, as prostitutas, as grandes damas da beneficencia, magnates e mangantes, grandes cruces, altezas, excelencias, eminencias, cabaleiros cubertos, descubertos, nada serán meu ben, si a bomba ven, nada o amor, e nada a morte morta con bendiciós e plenas indulxencias.

Page 11: Dia da Paz 2011

¡Qué ben, que a bomba ven! Nun instantiño a amable primavera faise cinza de vagos isotopos placentarios, de letales surrisas derretidas baixo un arco de átomos triunfaes. A bomba, ¡bong! A bomba co seu bombo de setas e volutas abombadas, axiña ven, vela ahí ven, bon amigo. Estános ben! ¡Está ben! Está bon! ¡¡¡Boong!!!

C. E. Ferreiro

Page 12: Dia da Paz 2011

Blowin’in the wind

How many roads must a man walk down Before you call him a man? Yes, 'n' how many seas must a white dove sail Before she sleeps in the sand? Yes, 'n' how many times must the cannon balls fly Before they're forever banned? The answer, my friend, is blowin' in the wind, The answer is blowin' in the wind. How many times must a man look up Before he can see the sky? Yes, 'n' how many ears must one man have Before he can hear people cry? Yes, 'n' how many deaths will it take till he knows That too many people have died? The answer, my friend, is blowin' in the wind, The answer is blowin' in the wind. How many years can a mountain exist Before it's washed to the sea? Yes, 'n' how many years can some people exist Before they're allowed to be free? Yes, 'n' how many times can a man turn his head, Pretending he just doesn't see? The answer, my friend, is blowin' in the wind, The answer is blowin' in the wind.

Bob Dylan

Page 13: Dia da Paz 2011

DECÁLOGO PARA MEDRAR NA PAZ

1. Es alguén moi importante. Quérete.

2. Valora aos teus amigos. Daralles seguridade.

3. Descobre todo o que te une aos demais por riba do que te separa.

4. Respeta as opinións. Así contribuirás ao diálogo.

5. Aprende a escoitar, comprenderás mellor aos demais.

6. Esfórzate por rematar ben as túas tarefas. Disfrutarás co resultado.

7. Cumpre coas túas responsabilidades, os demais necesítano.

8. Traballa en grupo. Ninguén sabe máis que todos xuntos.

9. Comparte as túas cousas cos demais. Farate moi feliz.

10. Pon paz dentro de ti, desta forma estarás poñendo tamén paz ao teu arredor.

Page 14: Dia da Paz 2011

PAZ

XANEIRO 2011