DesbardintasunakKaixo nik orain pertsonen arteko betebeharren desbardintasunak kontatuko dodaz ipuin baten bidez.

Zer desbardintasun dago pertsonen betebeharren artean?

Bazan behain Ane izeneko 10 urteko neskato bat, desbardintasun asko ikusten ebana bere aman eta aitaren artean, amama eta aititaren artean, hau da, pertsonen arten.

Egun batean eskolan desbardintasunei buruz berbetan egozan, eta batzuk ez eben pertsonen artean desbardintasunak ikusten eta beste batzuk barriz desbardintasun mordoak. Eta horretako bat Ane zan hainbat eta hainbat desbardintasun ikusten ebana. Desbardintasunei buruz hizketan egozan eta bapatean andereñoak esan eban horri buruzko idazlan bate gin beharko ebela. Ane oso pozik joan zen etxera idazlana egitera. Berak etxeetan eta inguruan ikusten ebazan desbardintasunak jarri ebazan ez zan interneten eta liburuetan ibili edo gurasoi laguntza eske ibili, ez, berak ikusten ebazanak bakarrik jarri gura ebazan.

Urrengo egunean idazlanak andereñoari emon eta andereñoa idazlan gustiak irakurtzen hasi zan gu mateko ariketa batzukegiten gengozan bitartehan. Anena izan zan gustukoena besteek ez ebelako ezer kontatzen eta Anena denentsat irakurtzen hasi zan. Andereñoak hori esandakoan ane oso gorri jarri zan eta…. honela zioen:

Nik desbardintasun asko ikusten dodaz pertsonen artean. Bueno astera noa. Nire uztes oraindik gizon batzuk pentsatzen dabe emakumeek etxeko beharrak egiteko bakarrik gai direla, ezin dabela gizonen moduan kalean lan egin eta gizonek kaletik etorri eta emakumea neskame

moduan tratatu sofan etzun eta ale emakumeak egitea dena horregaitik da emakumea eta ni gizona,hori ez dago bape ondo eta hori lehenengoa bakarrik da.

Jende askok dino, neskek ezin dabela futbolean jokatu, zergaitik? Nire uztes denek egin daiteke edozein kirol, neskek egon daitekez futboleko talde batean eta mutilk dantza talde batea. Besteei kalterik egiten dabe? Ez, orduan ez dago inolako arazorik eta horregaitik inork ezin dau beste pertsonengaitik barre egin neska izangaitik futbolean jokatu arren edo mutila izan arren dantzan ibiltzegaitik.

Gaur egun lanean nahiz eta gizonek eta emakumeek lan berdina egin, oraindik emakumeei ez jako diru berdina ematen, gizonari gehiago ordaitzen jako.

Normalean, etxe gehienetan emakumeak egon behar dira umearen atzean, umea zaintzen, ez da egia? Nik gutxitan ikusten dot gizona umea zaintzen. Umea zaintzea ez da errasa horregaitik, bai gizona, eta bai, emakumea egon behar dira umea zaintzen batzutan gizona beste batzutan emakumea, horrela biak giten dabe lan bera.

Baita txoko askotan emakumeak ezin dira sartu txokoetara gizona ez badago, eta sukaldera gizona egonda ere. Ez dakit nork jarri du lege hori baina lelokeri bat da. Emakumeek zer arraio daukagu sartzen ez usteko edo zer egingo dogu. Benetan nire uztes lege hori ez da legea txorakeri bat da.

Hau asko gertatzen da orain kontatuko dodana. Gure gelara ikasle barri bat dator eta konturatzen garenean baltza dala edo ez dala gurelako naziotakoa bastertu eta bakarrik usten dogu, zergatik? Nik ez dot ulertzen gu bezalako pertsona normalak dira, guri ez zaigu ondo sentitzen pertsona batengana joatea eta pertsonan horrek esatea zu ez zara gu bezalako futbolari edo dantzari ona orduan ezin zara gurekin egon, ez da batere polita ezta? Ba guk hori egiten dugu ez dakit konturatzen bagara baina egia da.

Oraindik gehiago dagoz baina onekin balio du. Ezan dodana ez da leku gustietan gertatzen ez doguz persona denak egiten baina persona gehienak bai, oso ohikoak direlako. Espero dot ikasi dozuen EGILEA:

ANEAndereñoak beste ikasleei esan zien zergatik eurak ez zuten horrelako zerbait jarri eurenak ez zutela ez bururik ez hankarik ez zela ezer ulertzen. Batzuk esaten zuten neskak ez dakiela lan egiten horregatik etxean gelditu behar zirela etxeko beharrak egiten eta eurak nagusitan ez zutela nesken beharra egingo ez zirelako emakume nazkagarri batzuk.

Andereñoak hori ere denentzat irakurri zuen eta denek barreka hasi ginen baina mutikoa hura negar betean. Txarto egin zuten guztiak hurrengo egunerako beste bat ekarri behar zuten. Hurrengo egunen denak askoz ere hobeto egon ziran baina ez Ane legez. Ane oso pozik joan zen etxera eta amari, aitari, aititari, amamari, ahizpari denei eskolan gertatutakoa kontatzen hasi zen eta orduan Aneren familiako denak etxeko eta kaleko beharrak behar guztiak banatzen hasi ziren. Horrela desberdintasunak gutxitzen joan ziren.