Bazen behin Paolo izeneko mutilo oso bizi eta burugogor samarra. Eskolatik etxera heldu ezkero erabaki zuen bere herriko mapea eskuan harturik eta compasa ere bai herriaren inguruan borobil bat egin eban. Ogi puxketa bat hartu eta martxan jarri zen bere ibilbidearekin. Bere planoa begiratuz enparantza mordoia, iribide eta kale sisitrin asko ikusi ebazan. Polo eskailera batzuk igo ondoren ezkaratz baten agertu zen eta eta gizonezko ahotz bat entren eban, ahalako baten gizon bat agertu zen makila bat eskuan harturik eta bere gainean apoiaturik. Gizonak beragaitik gauza asko pentzatu ebazan eta Gure mutikoak berarengan konfiantza harturik dena kontatu eutson eta gizonak esan zion ea zer egingo eban ibai baten hertzean haurekitzen badan edo……… Baina gure mutikoak danaterako aukan erantzuna. Agur esateko momentua heldu zanean gizonak esan zion ez ebala utzutziko baizik eta berarekin joango dela. Martxan hazi eta gure mutikoa zaldizko monumentu baten aurrean aurkitu zen eta bertan paentzakor zegoela zer egin ; eskuinetik pasatu, eskerretik, zaldieren hanken tartetik etb… Eta pentzakor zegoela bera baino ume txikiago matek eskutik hartu eta esan zion bere ama laguntzeko aurkitzen eta Paolok ez zekien zerr egin eta azkenean bere ibilbideari Utziz humearen amaren bila joan zen.