1. Charleville, 20 de outubro de 1854 Marsella, 10 de novembro de 1891 Arthur RIMBAUD 2. O 20 de outubro de 1854 naca en Charleville (Francia), Arthur Rimbaud, un dos iniciadores do movemento literario simbolista e un dos poetas mis influntes na cultura pop do sculo XX: a xeneracin beat dos anos 60, ou os cantantes rock Jim Morrison e Patti Smith teno recoecido como inspiracin 3. Desde pequeo amosou un carcter difcil, cousa provocada en parte polo ambiente autoritario que se viva na sa casa, da que fuxiu moitas veces. Na escola destacou pola seu comportamento inquieto e a sa creatividade: s 15 anos xa levara moitos premios literarios escolares. Un profesor seu dixo del:Ha ser un xenio do Mal ou do Ben. 4. Xa adulto e metido de cheo na actividade literaria, gustaba de provocar sociedade burguesa acomodada aparecendo mal vestido. Tamn se lle poda ver entrando nas igrexas para mofarse do culto. Tiveron sona as pintadas que faca nelas: Morra Deus, escriba. En 1870, marcha a Pars a traballar como xornalista. Al vive a experiencia revolucionaria da Comuna, en 1871 5. En 1871 inicia unha relacin, primeiro literaria, e logo sentimental, co tamn poeta Paul Verlaine. Viven xuntos algns anos ata que Verlaine dispara a Rimbaud nunha man e condenado a prisin. Rimbaud dedica os seguintes anos a viaxar por Europa e frica. En 1880, moi deprimido, Rimbaud deixa de escribir e emigra a Iemen, onde traballar como obreiro 6. En 1891 aparcelle un tumor no xeonllo dereito, polo que decide voltar a Francia. Nun hospital en Marsella amptanlle a perna, e morre pouco despois. A sa vida e a sa relacin con Verlaine aparecen ilustradas na pelculaVidas al lmite( Total Eclipse , Agnieszka Holland, 1995), con Leonardo DiCaprio e David Thewlis nos papeis de Rimbaud e Verlaine 7. Par les soirs bleus d't, j'irai dans les sentiers, Picot par les bls, fouler l'herbe menue : Rveur, j'en sentirai la fracheur mes pieds. Je laisserai le vent baigner ma tte nue. Je ne parlerai pas, je ne penserai rien : Mais l'amour infini me montera dans l'me, Et j'irai loin, bien loin, comme un bohmien, Par la Nature, -- heureux comme avec une femme. Nos serns azuis do vern hei ir polos carreiros, aguilloado polo trigo, pisar a herba mida: soador, hei sentir a sa frescura nos meus ps. Hei deixar vento baar a mia cabeza nua. Non hei falar, non hei pensar: mais o amor infinito ha invadir o meu ser, e hei ir lonxe, ben lonxe, como un bohemio, pola natureza, feliz como cunha muller 8. AUTOR: Alfonso Blanco MSICA:Danse Macabre , de Camille Saint-Sans