santa catalina galego

Catalina Labouré naceu o 2 de Maio de 1806, en Fain-les-Moutiers, Francia.

Eran once irmáns na familia e

dedicábanse aos labores do

campo

Todos eran moi devotos da

Santísima Virxe.

Cando tiña nove anos, morreu a súa nai e, ese mesmo

día, unha empregada

sorprendeu a Catalina sobre unha cadeira abrazando

unha imaxe da Virxe e pedíndolle

protección e amor.

“Dende agora Ti serás a miña única NAI”

A súa irmá maior entrou no Seminario e Catalina tivo que facerse cargo das tarefas da casa.

Tivo que deixar a escola e non

puido aprender a ler nin escribir.

Cada día, cando remataba a súa

tarefa, facía oración.

Aos 14 anos pediu ao seu pai permiso para ser relixiosa, pero o seu pai non llo permitiu porque a necesitaba para atender ás tarefas da casa.

Isto doeulle, pero obedeceu.

Sen embargo, pedíalle moito a

Xesús que lle concedera ser

relixiosa.

Cando tiña 18 anos soñou que lle dicía un

ancián sacerdote : “Un día, axudarasme

a coidar aos enfermos”.

A imaxe dese sacerdote quedoulle gravada para sempre

na memoria.

Un día visitou á súa irmá relixiosa e viu

o retrato de San Vicente de Paúl.

Decatouse de que era o mesmo

sacerdote que vira en soños.

Desde ese día propúxose ser Filla

da Caridade.

Por fin, o seu pai deulle permiso para ingresar coas

Fillas da Caridade. O informe de ingreso dicía: “Le e escribe, é piadosa,

ama o traballo e é moi alegre”

Catalina aprendera a ler e escribir soa e estaba feliz de

ser relixiosa.

Unha noite, mentres durmía, escoitou que por tres veces a chamaban polo seu nome. Espertou e viu un neno

vestido de branco que lle dixo:

“Érguete e ven á capela, a Santísima

Virxe espérate”. Catalina seguiu ao

neno.

O corpo do rapaz irradiaba vivos

resplandores e ao seu paso todo

quedaba iluminado.

Con gran sorpresa atopou todas as velas prendidas na capela e Sor Catalina viu unha señora de extremada beleza atravesar maxestuosamente o presbiterio; o

neno levouna cara á Virxe María.

Nosa Señora comunicoulle esa noite varias cousas futuras que ían suceder na Igrexa e recomendoulle que o mes de maio foise celebrado con maior fervor na honra

da Nai de Deus.

Catalina creu sempre que o neno

que a guiara era o seu anxo da garda.

Despois dun ano de estar no Seminario foi traballar nun hospital-asilo.

Alí viviu durante 46 anos, nos que serviu aos pobres en traballos diversos.

Cinco anos pasounos na

cociña, poñendo todo o seu esmero en facer o mellor posible a comida para os pobres.

Durante moitos anos atendeu a granxa, na

que había un bo número de vacas e tamén numerosas

pombas.

Tamén atendeu unha sala de anciáns

enfermos.

Os últimos anos da súa vida, estivo na portería,

onde con cariño recibía a cantos alí chegaban.

O 27 de Novembro de 1830 a Virxe encomendoulle facer unha medalla que tivera a súa imaxe.

Prometeulle axudas moi especiais para

quen levara esta medalla.

A Virxe díxolle a Sor Catalina que moitas grazas e

axudas celestiais non se obteñen porque non se

piden.

Sor Catalina foi ao Arcebispo consultarlle o

caso e este deulle permiso para que fixera

as medallas.

A partir deste momento

comezaron os milagres.

Para 1836 repartíranse máis de 130.000 medallas.

SIGNIFICADO DE LA MEDALLASIGNIFICADO DE LA MEDALLA

ANVERSOMaría amósase en pé.

María coas mans abertas en actitude de acollida.

Lese unha oración: “Oh María sen pecado concibida, roga por

nós que recurrimos a Ti.

SIGNIFICADO DE LA MEDALLASIGNIFICADO DE LA MEDALLA

REVERSO

Un M coroado pola cruz: indica a unión de María co misterio da Paixón e Cruz do seu Fillo.

Dous corazóns : o de Xesús e o de María.

Doce estrelas : Xesús estableceu a súa Igrexa sobre o fundamento de Pedro e os seus Apóstolos.

E así, mentres esta devoción se propagaba por todas partes, Catalina seguía no seu destino,

varrendo, lavando,

coidando dos animais da

granxa e facendo de enfermeira, como a máis

humilde e ignorada de

todas as Irmás.

Dende 1830 ata 1876, ano en que morreu, Catalina estivo na

Comunidade sen que a ninguén se lle

ocorrera que ela era a quen se lle aparecera

a Virxe María.

Catalina pediu que se colocara unha

imaxe da Virxe Milagrosa no sitio

onde se lle aparecera e, ao vela,

aínda que é unha imaxe fermosa, ela

exclamou:

¡Ouh, a Virxe é moitísimo máis

fermosa que esta imaxe!.”

En 1874 aos 70 anos, Catalina enfermou e morreu sen sufrir. As Irmás preguntábanlle: “¿Non sente vostede medo de morrer?” Ela contestou: “¿Por que hei de ter

medo de ir ver ao Noso Señor, á súa Nai e a San Vicente?

O seu corpo atópase incorrupto en París, Francia.

Pouco tempo despois da morte de Catalina, foi levado un neno de 11 anos, inválido de nacemento e ao

achegalo ao sepulcro da santa, quedou instantaneamente curado.

En 1947, o Papa Pío XII declarou santa a Catalina Labouré.

A Capela das Aparicións en París, está sempre chea de

xente rezando á Virxe Milagrosa.

Ao pé do altar atópase o corpo de

Santa Catalina.

Oxalá que a vida de Santa Catalina nos motive para saber mirarnos no espello da nosa Nai María.

Que aprendamos dela a vivir con sinxeleza, cunha mirada limpa e realizando en cada momento aquilo que é o noso deber.

¡ OUH MARÍA SEN PECADO CONCIBIDA, ROGA POR NÓS QUE RECURRIMOS A TI !