alberdania uria

Alberdania uriaCuento para los niños de 3º de primaria del Colegio del Pilar de Madrid, hecho por un residente en el Centro Vida de Personas Sin Hogar de la ciudad de Cáceres.

17 de noviembre de 2009

Behin baten, Alberdania izeneko urian, lagun asko bizi zan…

Bertan, biolina jotzen eban gizontxoa bizi zan; honek ez eban etxerik.

Gizontxoak Isaac eban izena.Kartoizko kutxetan lo egiten eban eta latontzi baten gordetzen ebazan zigarrokinak erretzen ebazan. Pobrea zan, benetan!

Isaacek biolina jotzen ebanean,jendeak harrituta, higuinez eta mesfidati begiratzen eutson, arropa zatar eta zikinaren beldur…

Baina urian ez ekien, gizon hau Kontserbatorioko irakasle izan zala eta gizagaixoari, zahartzean erretiroa emon eutsiela

…kaleratzeaz batera, gogogabetu eta behea jo eban. Zoritxarra heldu jakon…emaztea hil…seme-alabak ezkondu eta etxetik joan jakozan…

Guztiz goibeldu zan…

Behin, andratxo batek esan eutson baegoala jaten emon, dutxa bero bat hartu eta lo egiteko ohea eskaintzen eben toki bat.

Isaac pozaren pozez, esandako tokirantz abiatu zan. Ondo baino hobeto hartu eben.

Ipuin honegaz adierazi gura deutsudana da, norbait kalean ikusteak ez dauala esan gura gaiztoa dala dirurik ez daualako edo zikin dagoalako edo pobrea dalako.

Badago jendea ezer ez

badau be, bihotz aberatsa dauana.

P.M.C.

Pintura: Comunidad de San Egidio. Roma