a gran viaxe do sr. m
DESCRIPTION
Libros para soñar. Fuera de colecciónTRANSCRIPT
A gran viaxe
do Señor M.
Título orixinal: Le grand voyage de Monsieur, 2001
Colección
© da edición orixinal: Dominique et compagnie, 2001© do texto: Gilles Tibo, 1951
© das ilustracións: Luc Melanson, 2001© da tradución: Emma Lázare, 2007
© desta edición: Kalandraka Editora, 2008Italia 37 - 36162 Pontevedra
Telf.: 986 860 [email protected]
www.kalandraka.com
Impreso en C/A GráficaPrimeira edición: maio, 2008
ISBN: 978-84-8464-672-3DL: PO 191-2008
Reservados todos os dereitos
A Lucie Papineau, a do corazón cheo de palabras...G. T.
A Laurence,miña maiL. M.
Gilles Tibo Luc Melanson
A gran viaxe
do Señor M.
Tras a morte do seu neno, o Señor M. abandonou todo.Só gardou un osiño de la, e unha cadeira para viaxar.
Na estación, o Señor M.mercou un billete, só de ida, para calquera sitio.
Viaxaba sentado sobre o último vagón.
Algunhas tardes,apeábase nunha estación calquera
e ficaba nos parques.Alí cantaba nanas
máis doces cá brisa.
Visitaba os circos.Ao final de cada función,
cando os espectadoresmarcharan cos seus risos,
o Señor M. quedaba en silenciono medio da pista.
Un día, o tren parou onda o mar.Arrolado polas ondas, o Señor M.
contemplou moito tempo os castelos de area.
Despois o Señor M. atravesou o océano nun buque.Todas as noites, ao solpor, mesturábase cos pasaxeiros
que miraban o horizonte perderse no ceo.
O Señor M. deu a volta ao mundo.En cada cidade, en cada vila,
percorría as rúas, as canellas e os camiños.
Mulleres e homes invitábano ás súas casas.Alí pasaba algunhas horas con eles,
o tempo de compartir un sorriso.
No extremo do mundo, o Señor M. coñeceu un neno.As súas bágoas faláronlle da guerra
e da súa familia desaparecida.
O neno chorou tres días e tres noitessobre os cascallos da súa casa.
Neles non atopou máis ca unha boneca de trapo.
O Señor M. descubriu unha cadeiriña de madeira.
Arranxouna e deulla ao neno.
O pequeno puxo a súa cadeira onda a do Señor M.Xuntos, escoitaron o canto dos paxaros
e o son do vento entre as follas.
O Señor prestoulle o seu osiño ao neno.Mentres lle acariñaba o fociño de la,
o cativo contoulle a historia da boneca.
Desde aquel día, o home e o neno viaxan xuntos,sentados un onda o outro, collidos da man.
