94332681 nana-bunilda-e-pequena-e-rechoncha
DESCRIPTION
lectura galegoTRANSCRIPT
1
“XOGANDO COS CONTOS”
Nana Bunilda come pesadelos
2
“XOGANDO COS
CONTOS”
(Grupo de Traballo CEIP O Castiñeiro 11-12)
http://youtu.be/ctrMvamyCP4
3
Nana Bunilda é pequena e
rechoncha, máis vella que
Matusalén, a súa especialidade son
os pasteis de mazá, pero por culpa
do seu traballo sempre os ten que
facer de chocolate.
4
E ninguén como ela ten unhas
trenzas tan fermosas, tan prácticas
e especiais.
Así é Nana Bunilda, vive
nunha mesa de noite de noite, a
mesa de noite está no faiado
dunha casa esquecida, construída
aos arredores dun pequeno pobo
que se ergue no medio dun
profundo val ao que van os
5
turistas en verán e acode a neve
en inverno.
Todos coñecen a Nana
Bunilda, bo, todos non; só os
6
nenos que teñen medo, e as nais
dos nenos que teñen medo. Tamén
os maiores que recordan a súa
nenez e todos aqueles que a viron
pasar dun lado a outro facendo o
seu traballo, porque o traballo de
Nana Bunilda é levarse os
pesadelos que ás veces,
travesamente, se coan polas fendas
dos belos sonos, cando iso sucede
chámana e as súas trenzas
máxicas reciben o berro de socorro,
7
Nana Bunilda deixa o que está a
facer, aínda que sexa algo tan
importante como tender a coada,
limpar a súa mesa de noite ou
preparar o caldo, se empolica á
8
súa máquina-especial-aspira-
pesadelos e acode veloz alí onde a
reclaman.
O berro pode xurdir da
garganta dun neno que se
desgañita de tanto berrar porque,
en sonos, ve como un dragón
xigantesco e impertinente lle estraga
os rotuladores que lle acaban de
regalar. E non se tranquiliza ata
que Nana Bunilda atrapa o
9
dragón pola cola e o manda ao
fondo do saco.
Ás veces non é berro, senón un
xemido suave e penoso, como o que
lle escapou a Papa Noel a
10
véspera de repartir os xoguetes.
Soñara que quedaba atascado
nunha cheminea e facíase de día
sen que tivese podido deixar nin
unha bolsa de caramelos.
Nembargante á Nana ósea
perfectamente, é tan rechamante que
Nana Bunilda non necesita
levantar as trenzas para saber que
é ela quen a chama e lle pide que
a salve dun sono feo. Pero non
11
sempre son pesadelos o que altera
a paz dos que dormen; ás veces
son sonos pesados, angustiosos... e
Nana Bunilda, que é de talante
amable e cariñoso, non ten reparos
12
en achegarse alí onde se oe un
suspiro inquedo, como aquela noite
en que se levou o enmarañado
sono dun rapaz amante dos gatos.
Así, cada noite, unha vez aquí,
unha vez alí, Nana Bunilda fai a
súa tarefa, cando xa ten a bolsa
de maquínaa ben chea, volve á
súa casa, pero se, de regreso,
tropeza cun belo sono, non
renuncia a pararse uns instantes e
13
contemplalo embelesada, e se a
punto de trepar pola parede da
casa, se cruza cun sono no que o
seu amigo, o gato arrabaleiro, se
14
fai o valente cun exército de ratos,
non dubida en facer un recunchiño
no saco e “Ziuu…!, escorréntalle o
pesadelo.
Aínda que o traballo máis
duro lle agarda na casa, sen
quitarse nin a bufanda, dáse presa
en verter o contido da bolsa nun
grande funil que apunta
directamente a unha pota ventruda
e chea de abolladuras, logo acende
15
o lume e, “pim-pam, pim-pam”, o
aviva sen parar ata que as
chamas, alegres como castañolas,
entusiasman e fan bailar aos
sonos que recolleu, só debe esperar
un momentiño. Segundo como sexa
a lúa: redonda ou con cara de
16
regaña de melón, branca ou
amarela. Segundo chova ou neve...
Por fin, o baile dentro da pota
máxica transforma os pesadelos
nun doce e saboroso chocolate
co que despois fará pasteis. Fainos
de todas as clases, grandes e
pequenos, en forma de torta e
longos como barras de pan
moreno, e cando xa os ten ben
cocidos e o faiado ule
17
deliciosamente, apresúrase a invitar
os seus amigos que, certamente, non
se fan pregar.
E ben, xa o sabes, se de noite
te visita sen pedirche permiso un
sono feo e antipático, chama a
Nana Bunilda e virá a levalo.
Sempre acode, non o dubides.