58 xoves 1 xaneiro 2004 suplemento núm. 1 - boe.es · pdf filesoal que prestan os seus...

58 Xoves 1 xaneiro 2004 Suplemento núm. 1

zacións, cando corresponda, medidas de reducción dorisco.

b) Á posibilidade de transporte de curto alcance dasubstancia activa na atmosfera.

Prazo da inclusión: do 1 de xaneiro de 2004 ó 31de decembro de 2013.

Prazo para a aplicación das condicións de inclusión:o 30 de xuño de 2004.

Prazos para a aplicación dos principios uniformes:o 31 de decembro de 2007, para formulacións que con-teñan pendimetalina como única substancia activa, ouben, como unha de varias substancias activas incluídasno anexo I do Real decreto 2163/1994, antes do 31de decembro de 2003.

Protección de datos: por se-la pendimetalina unhasubstancia activa antiga, aplicarase o réxime correspon-dente de protección de datos previsto no artigo 30 doReal decreto 2163/1994.

54. Condicións da inclusión da substancia activapropineb.

Características:Nome común: propineb.N.o CAS: 12071-83-9 (monómero).9016-72-2 (homopolímero).N.o CIPAC: 177.Nome químico (IUPAC): 1,2-propileno-bis (ditiocarba-

mato) de zinc polimérico.Pureza mínima da substancia: a substancia activa

debe cumpri-la especificación da FAO.

Condicións da inclusión:Usos: só poderá ser utilizado como funxicida.

Na avaliación global, segundo os principios uniformes,atendendo ó informe de revisión da Comisión Europea,aprobado polo Comité Permanente da Cadea Alimentariae de Sanidade Animal na súa reunión do 26 de febreirode 2003, deberase atender especialmente:

a) Á posibilidade de contaminación das augas sub-terráneas, cando a substancia activa se aplique enrexións de características edáficas vulnerables ou climá-ticas extremas,

b) Á protección dos pequenos mamíferos, dos orga-nismos acuáticos e dos artrópodos que non son obxectode tratamento, e incluír, como condición nas correspon-dentes autorizacións, cando corresponda, medidas dereducción do risco,

c) Á situación da exposición alimentaria aguda dosconsumidores con vistas a revisar no futuro os límitesmáximos de residuos.

Prazo da inclusión: do 1 de abril de 2004 ó 31 demarzo de 2014.

Prazo para a aplicación das condicións de inclusión:o 1 de outubro de 2004.

Prazos para a aplicación dos principios uniformes:o 31 de marzo de 2008, para formulacións que conteñanpropineb como única substancia activa, ou ben, comounha de varias substancias activas incluídas no anexo Ido Real decreto 2163/1994, antes do 31 de marzode 2004.

Protección de datos: por se-lo propineb unha subs-tancia activa nova, aplicarase o réxime correspondentede protección de datos previsto no artigo 30 do Realdecreto 2163/1994.

55. Condicións da inclusión da substancia activapropizamida.

Características:Nome común: propizamida.N.o CAS: 23950-58-5.

N.o CIPAC: 315.Nome químico (IUPAC): 3,5-dicloro-N-(1,1-dimetil-

prop-2-inil)benzamida.Pureza mínima da substancia: 920 g/kg de producto

técnico.

Condicións da inclusión:Usos: só poderá ser utilizado como herbicida.Na avaliación global, segundo os principios uniformes,

atendendo ó informe de revisión da Comisión Europea,aprobado polo Comité Permanente da Cadea Alimentariae de Sanidade Animal na súa reunión do 26 de febreirode 2003, deberase atender especialmente:

a) Á protección dos operarios,b) Á protección das aves e dos mamíferos silvestres,

sobre todo se a substancia se aplica durante o períodode reproducción, e incluír, como condición nas corres-pondentes autorizacións, cando corresponda, medidasde reducción do risco,

Prazo da inclusión: do 1 de abril de 2004 ó 31 demarzo de 2014.

Prazo para a aplicación das condicións de inclusión:o 1 de outubro de 2004.

Prazos para a aplicación dos principios uniformes:o 31 de marzo de 2008, para formulacións que conteñanpropizamida como única substancia activa, ou ben, comounha de varias substancias activas incluídas no anexo Ido Real decreto 2163/1994, antes do 31 de marzode 2004.

Protección de datos: por se-la propizamida unha subs-tancia activa nova, aplicarase o réxime correspondentede protección de datos previsto no artigo 30 do Realdecreto 2163/1994.

XEFATURA DO ESTADO23101 LEI 55/2003, do 16 de decembro, do Estatuto

marco do persoal estatutario dos servicios desaúde. («BOE» 301, do 17-12-2003.)

JUAN CARLOS IREI DE ESPAÑA

Saiban tódolos que a viren e a entenderen que asCortes Xerais aprobaron e eu sanciono a seguinte lei:

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

I

A organización política e territorial e o esquema dedistribución de competencias en materia de sanidadee asistencia sanitaria que establecen a Constitución eos estatutos de autonomía, provocan o nacemento, noano 1986 e mediante a Lei 14/1986, do 25 de abril,xeral de sanidade, do Sistema Nacional de Saúde, con-cibido como o conxunto dos servicios de saúde cun fun-cionamento harmónico e coordinado.

A Lei xeral de sanidade establece que nos serviciosde saúde se integrarán os diferentes servicios sanitariospúblicos do respectivo ámbito territorial. Tal integraciónrealízase coas peculiaridades organizativas e funcionaisdos correspondentes centros, entre elas, o réxime xurí-dico do seu persoal, o que motiva que nos servicios

Suplemento núm. 1 Xoves 1 xaneiro 2004 59

de saúde e nos seus centros sanitarios se encontre pres-tando servicios persoal con vinculación funcionarial,laboral e estatutaria.

Ben que o persoal funcionario e laboral viu os seusrespectivos réximes xurídicos actualizados despois dapromulgación da Constitución española, non sucedeuasí respecto ó persoal estatutario, que, sen prexuízo dedeterminadas modificacións normativas puntuais, vén engran parte regulado por estatutos preconstitucionais.Resulta, pois, necesario actualizar e adapta-lo réxime xurí-dico deste persoal, tanto no que se refire ó modelo doEstado autonómico coma no relativo ó concepto e alcan-ce actual da asistencia sanitaria.

Tal é o obxectivo que afronta esta lei, a través doestablecemento das normas básicas relativas a este per-soal e mediante a aprobación do seu estatuto marco,todo isto conforme as previsións do artigo 149.1.18.a daConstitución española.

II

Os profesionais sanitarios e demais colectivos de per-soal que prestan os seus servicios nos centros e ins-titucións sanitarias da Seguridade Social tiveron histo-ricamente en España unha regulación específica. Esaregulación propia identificouse coa expresión «persoalestatutario», que deriva directamente da denominacióndos tres estatutos de persoal —o estatuto de persoalmédico, o estatuto de persoal sanitario non facultativoe o estatuto de persoal non sanitario— de tales centrose institucións.

A necesidade de manter unha regulación especialpara o persoal dos servicios sanitarios foi apreciada, ereiteradamente declarada, polas normas reguladoras dopersoal dos servicios públicos. Así, a Lei 30/1984, do2 de agosto, de medidas para a reforma da función públi-ca, mantivo vixente na súa totalidade o réxime estatutariodeste persoal, determinando, na súa disposición tran-sitoria cuarta, que sería obxecto dunha lexislación espe-cial.

Así mesmo, a Lei xeral de sanidade, no seu artigo84, estableceu que un estatuto marco regularía a nor-mativa básica aplicable ó persoal estatutario en tódolosservicios de saúde, normas básicas específicas e dife-renciadas das xerais dos funcionarios públicos.

A conveniencia dunha normativa propia para este per-soal deriva da necesidade de que o seu réxime xurídicose adapte ás específicas características do exercicio dasprofesións sanitarias e do servicio sanitario-asistencial,así como ás peculiaridades organizativas do SistemaNacional de Saúde.

Este último aspecto, a adecuación do estatuto marcoós peculiares principios organizativos do Sistema Nacio-nal de Saúde, merece ser salientado por canto constitúeun dos esteos da nova regulación do persoal.

O Sistema Nacional de Saúde é un modelo organi-zativo especial, que só existe no ámbito dos serviciossanitarios públicos, que crea e configura a Lei xeral desanidade como medio de adaptación de tales serviciosá organización política e territorial española, e que seconcibe como o conxunto dos diferentes servicios desaúde cun funcionamento harmónico e coordinado.

Isto, xunto ó elevado valor social e político que nunEstado constitucionalmente tipificado como social edemocrático de dereito ten o ben saúde, motivou quenestes xa máis de 12 anos de existencia do SistemaNacional de Saúde se teñan producido numerosas aná-lises, informes e propostas tendentes á súa consolida-ción, modernización e mellora.

O máis relevante deles constitúeo o acordo parla-mentario para a consolidación e modernización do Sis-

tema Nacional de Saúde, aprobado polo Pleno do Con-greso dos Deputados no día 18 de decembro de 1997,que, no seu número 10, considera imprescindible o esta-blecemento dun novo modelo de relacións laborais parao persoal estatutario dos servicios de saúde, a travésdun estatuto marco que debería desempeñar un papelnuclear como elemento impulsor da dinámica de evo-lución, desenvolvemento e consolidación do noso Sis-tema Nacional de Saúde.

O propio Congreso dos Deputados sinalou as liñasmestras desa nova regulación e marcou os seus obxec-tivos xerais. Entre eles cabe destaca-los de incrementa-lamotivación dos profesionais e o seu compromiso coaxestión, o establecemento dun adecuado sistema deincentivos, a desburocratización e flexibilización das rela-cións profesionais, a descentralización dos procesos deselección e de promoción profesional, a personalizacióndas condicións de traballo, especialmente no relativoa retribucións e niveis de dedicación ou a adecuacióndas dotacións de persoal ás necesidades efectivas doscentros, a través dunha normativa específica de carácterbásico para este persoal, con respecto tanto das com-petencias para o seu desenvolvemento polas comuni-dades autónomas como do obxectivo global de impul-sa-la autonomía de xestión dos servicios, centros e ins-titucións.

Por isto, e de acordo coas previsións do artigo149.1.18.a da Constitución española, as normas destalei constitúen as bases do réxime estatutario deste per-soal dos servicios de saúde.

Así, o Estatuto marco derroga o réxime estatutarioconfigurado polos tres estatutos de persoal —todos elespreconstitucionais— e polas disposicións que os modi-ficaron, complementaron ou desenvolveron, substituín-doo polo marco básico que compón o propio estatutoe polas disposicións que, no ámbito de cada Adminis-tración pública, desenvolvan tal marco básico e xeral.

III

O contido da lei estrúcturase en 14 capítulos, a travésdos cales se regulan os aspectos xerais e básicos dasdiferentes materias que compoñen o réxime xurídico dopersoal estatutario.

No capítulo I establécese con nitidez o carácter fun-cionarial da relación estatutaria, sen prexuízo das súaspeculiaridades especiais, que se sinalan na propia leie que deberán ser desenvolvidas en cada unha das comu-nidades autónomas respecto do seu propio persoal. Oscriterios para a clasificación do persoal estatutario,baseados nas funcións que se desenvolven e nos niveisde titulación, figuran no seu capítulo II, que tamén regulaa figura do persoal temporal, a importancia e necesidadedo cal no sector sanitario deriva da esixencia de manterpermanente e constantemente en funcionamento os dis-tintos centros e institucións.

O capítulo III enumera os mecanismos de ordenacióne planificación do persoal de cada un dos servicios desaúde, entre os que cabe destaca-la existencia de rexis-tros de persoal que se integrarán no Sistema de Infor-mación Sanitaria que establece a Lei de cohesión e cali-dade do Sistema Nacional de Saúde.

Os requisitos e condicións para a adquisición da con-dición de persoal estatutario, os supostos da súa perda,a provisión de prazas, a selección de persoal e a pro-moción interna regúlanse nos capítulos V e VI da lei,que, no seu capítulo IV, enumera os dereitos e deberesdeste persoal, determinados desde a perspectiva daesencial función de protección da saúde que desem-peñan.


O principio de libre circulación e a posibilidade demobilidade do persoal en todo o Sistema Nacional deSaúde conságrase no capítulo VII. Esta mobilidade xeral,básica para dota-lo Sistema Nacional de Saúde de cohe-sión e coordinación, é tamén un mecanismo para odesenvolvemento do persoal, que se complementa coaregulación da carreira que se contén no capítulo VIIIe co réxime retributivo que se fixa no capítulo IX.

IV

Consideración especial merece a sección 1.a do capí-tulo X, pois nela efectúase a transposición ó sector sani-tario de dúas directivas da Comunidade Europea relativasá protección da seguranza e da saúde dos traballadoresa través da regulación dos tempos de traballo e do réximede descansos, as directivas 93/104/CE do Consello, do23 de novembro de 1993, e 2000/34/CE do Parla-mento Europeo e do Consello, do 22 de xuño de 2000.

Para a transposición desas directivas tívose especial-mente presente, como non podía ser doutra forma, quea Constitución española, ó proclamar no seu artigo 43.1o dereito á protección da saúde, vén recoñece-la especialimportancia que, tanto a nivel individual como familiare social, teñen as prestacións de carácter sanitario. Onúmero 2 do mesmo precepto constitucional encárgallesós poderes públicos a organización e tutela da saúdepública, a través de medidas preventivas e das pres-tacións e servicios necesarios, o que determina que unelevado número dos centros e establecementos en quetales prestacións e servicios se desenvolven deban per-manecer en funcionamento de maneira constante e con-tinuada. Tales centros e establecementos deberon adop-tar, por tanto, un modelo de organización funcional espe-cífico, directamente orientado a poder atender, en cal-quera momento, as demandas de prestación sanitariaque se poidan producir.

Tamén a Constitución, no seu artigo 40.2, lles atribúeós poderes públicos a función de velaren pola seguranzae a hixiene no traballo, e establece que garantirán odescanso necesario mediante a limitación da xornadalaboral e as vacacións periódicas retribuídas.

A articulación coordinada de ámbalas previsiónsconstitucionais debe supor que as necesarias peculia-ridades do modelo de organización dos centros e esta-blecementos sanitarios non impliquen un detrimento dasesixencias de protección da seguranza e da saúde laboraldos seus traballadores. Por isto, resulta conveniente regu-lar mediante esta norma legal as condicións xerais que,garantindo o adecuado nivel de protección no relativoó tempo de traballo e os descansos do persoal, garantan,así mesmo, que os centros e establecementos poidanofrecer, de forma permanente e continuada, os seus ser-vicios ós cidadáns.

Tales condicións xerais deben asegurar un réximecomún, aplicable con carácter xeral ós diferentes centrose establecementos sanitarios, co fin de garanti-lo fun-cionamento harmónico e homoxéneo de tódolos servi-cios de saúde.

Entre as características xerais que esta lei sinala cabecita-la fixación duns límites máximos para a duraciónda xornada ordinaria de traballo, así como para a dura-ción conxunta desta e da xornada complementaria queresulte necesario realizar para atender ó funcionamentopermanente dos centros sanitarios. A lei sinala taménos tempos mínimos de descanso diario e semanal, arti-culando réximes de descanso alternativo para os supos-tos en que a necesaria prestación continuada de serviciosimpida o seu aproveitamento nos períodos sinalados.

V

Esta lei complétase coa regulación das situacións dopersoal, o réxime disciplinario, as incompatibilidades eos sistemas de representación do persoal, de partici-pación e de negociación colectiva nos seus capítulosXI a XIV, con previsións específicas en relación con situa-cións determinadas nas súas disposicións adicionais,coas necesarias determinacións para a súa progresivaaplicación nas disposicións transitorias, coa derrogacióndas normas afectadas pola súa entrada en vigor e coasdisposicións derradeiras.

CAPÍTULO I

Normas xerais

Artigo 1. Obxecto.

Esta lei ten por obxecto establece-las bases regula-doras da relación funcionarial especial do persoal esta-tutario dos servicios de saúde que conforman o SistemaNacional de Saúde, a través do Estatuto marco desepersoal.

Artigo 2. Ámbito de aplicación.

1. Esta lei é aplicable ó persoal estatutario quedesempeña a súa función nos centros e institucións sani-tarias dos servicios de saúde das comunidades autó-nomas ou nos centros e servicios sanitarios da Admi-nistración xeral do Estado.

2. No non previsto nesta lei, nas normas a que serefire o artigo seguinte, ou nos pactos ou acordos regu-lados no capítulo XIV, serán aplicables ó persoal esta-tutario as disposicións e principios xerais sobre funciónpública da Administración correspondente.

3. O previsto nesta lei será de aplicación ó persoalsanitario funcionario e ó persoal sanitario laboral quepreste servicios nos centros do Sistema Nacional de Saú-de xestionados directamente por entidades creadaspolas distintas comunidades autónomas para acolle-losmedios e recursos humanos e materiais procedentes dosprocesos de transferencias do Insalud, en todo aquiloque non se opoña á súa normativa específica de apli-cación e se así o prevén as disposicións aplicables ópersoal funcionario ou os convenios colectivos aplicablesó persoal laboral de cada comunidade autónoma.

Artigo 3. Normas sobre persoal estatutario.

En desenvolvemento da normativa básica contidanesta lei, o Estado e as comunidades autónomas, noámbito das súas respectivas competencias, aprobarános estatutos e as demais normas aplicables ó persoalestatutario de cada servicio de saúde.

Para a elaboración destas normas, as propostas dascales serán obxecto de negociación nas mesas corres-pondentes nos termos establecidos no capítulo III daLei 9/1987, do 12 de xuño, de órganos de represen-tación, determinación das condicións de traballo e par-ticipación do persoal ó servicio das Administraciónspúblicas, os órganos competentes en cada caso tomaránen consideración os principios xerais establecidos noartigo seguinte, as peculiaridades propias do exerciciodas profesións sanitarias e as características organiza-tivas de cada servicio de saúde e dos seus diferentescentros e institucións.


Artigo 4. Principios e criterios de ordenación do réximeestatutario.

A ordenación do réxime do persoal estatutario dosservicios de saúde réxese polos seguintes principios ecriterios:

a) Sometemento pleno á lei e ó dereito.b) Igualdade, mérito, capacidade e publicidade no

acceso á condición de persoal estatutario.c) Estabilidade no emprego e no mantemento da

condición de persoal estatutario fixo.d) Libre circulación do persoal estatutario no

conxunto do Sistema Nacional de Saúde.e) Responsabilidade no exercicio profesional e

obxectividade como garantías da competencia e impar-cialidade no desempeño das funcións.

f) Planificación eficiente das necesidades de recur-sos e programación periódica das convocatorias.

g) Integración no réxime organizativo e funcionaldo servicio de saúde e dos seus centros e institucións.

h) Incorporación dos valores de integridade, neu-tralidade, transparencia na xestión, deontoloxía e servicioó interese público e ós cidadáns, tanto na actuaciónprofesional coma nas relacións cos usuarios.

i) Dedicación prioritaria ó servicio público e trans-parencia dos intereses e actividades privados comogarantía desa preferencia.

j) Coordinación, cooperación e mutua informaciónentre as administracións sanitarias públicas.

k) Participación das organizacións sindicais nadeterminación das condicións de traballo, a través danegociación nas mesas correspondentes.

CAPÍTULO II

Clasificación do persoal estatutario

Artigo 5. Criterios de clasificación do persoal estatu-tario.

O persoal estatutario dos servicios de saúde clasi-fícase atendendo á función desenvolvida, ó nivel do títuloesixido para o ingreso e ó tipo do seu nomeamento.

Artigo 6. Persoal estatutario sanitario.

1. É persoal estatutario sanitario o que presenta estacondición en virtude de nomeamento expedido para oexercicio dunha profesión ou especialidade sanitaria.

2. Atendendo ó nivel académico do título esixidopara o ingreso, o persoal estatutario sanitario clasifícaseda seguinte forma:

a) Persoal de formación universitaria: os que teñena condición de persoal estatutario en virtude de nomea-mento expedido para o exercicio dunha profesión sani-taria que esixa unha concreta titulación de carácter uni-versitario, ou un título de tal carácter acompañado duntítulo de especialista. Este persoal dividese en:

1.o Licenciados con título de especialista en cienciasda saúde.

2.o Licenciados sanitarios.3.o Diplomados con título de especialista en cien-

cias da saúde.4.o Diplomados sanitarios.

b) Persoal de formación profesional: os que teñana condición de persoal estatutario en virtude de nomea-

mento expedido para o exercicio de profesións ou acti-vidades profesionais sanitarias, cando se esixa unha con-creta titulación de formación profesional. Este persoaldivídese en:

1.o Técnicos superiores.2.o Técnicos.

Artigo 7. Persoal estatutario de xestión e servicios.

1. É persoal estatutario de xestión e servicios quenteña tal condición en virtude de nomeamento expedidopara o desempeño de funcións de xestión ou para odesenvolvemento de profesións ou oficios que non teñancarácter sanitario.

2. A clasificación do persoal estatutario de xestióne servicios efectúase, en función do título esixido parao ingreso, da seguinte forma:

a) Persoal de formación universitaria. Atendendo ónivel do título requirido, este persoal divídese en:

1.o Licenciados universitarios ou persoal con títuloequivalente.

2.o Diplomados universitarios ou persoal con títuloequivalente.

b) Persoal de formación profesional. Atendendo ónivel do título requirido, este persoal divídese en:

1.o Técnicos superiores ou persoal con título equi-valente.

2.o Técnicos ou persoal con título equivalente.

c) Outro persoal: categorías en que se esixe cer-tificación acreditativa dos anos cursados e das cualifi-cacións obtidas na educación secundaria obrigatoria, outítulo ou certificado equivalente.

Artigo 8. Persoal estatutario fixo.

É persoal estatutario fixo o que, unha vez superadoo correspondente proceso selectivo, obtén un nomea-mento para o desempeño con carácter permanente dasfuncións que de tal nomeamento deriven.

Artigo 9. Persoal estatutario temporal.

1. Por razóns de necesidade, de urxencia ou parao desenvolvemento de programas de carácter temporal,conxuntural ou extraordinario, os servicios de saúdepoderán nomear persoal estatutario temporal.

Os nomeamentos de persoal estatutario temporalpoderán ser de interinidade, de carácter eventual ou desubstitución.

2. O nomeamento de carácter interino expedirasepara o desempeño dunha praza vacante dos centros ouservicios de saúde, cando sexa necesario atende-lascorrespondentes funcións.

Acordarase o cesamento do persoal estatutario inte-rino cando se incorpore persoal fixo, polo procedementolegal ou regulamentariamente establecido, á praza quedesempeñe, así como cando a praza resulte amortizada.

3. O nomeamento de carácter eventual expedirasenos seguintes supostos:

a) Cando se trate da prestación de servicios deter-minados de natureza temporal, conxuntural ou extraor-dinaria.

b) Cando sexa necesario para garanti-lo funciona-mento permanente e continuado dos centros sanitarios.


c) Para a prestación de servicios complementariosdunha reducción de xornada ordinaria.

Acordarase o cesamento do persoal estatutario even-tual cando se produza a causa ou venza o prazo queexpresamente se determine no seu nomeamento, asícomo cando se supriman as funcións que no seu díao motivaron.

Se se realizasen máis de dous nomeamentos paraa prestación dos mesmos servicios por un período acu-mulado de 12 ou máis meses nun período de dous anos,procederá o estudio das causas que o motivaron, paravalorar, se é o caso, se procede a creación dunha prazaestructural no cadro de persoal do centro.

4. O nomeamento de substitución expedirase candoresulte necesario atende-las funcións de persoal fixo outemporal, durante os períodos de vacacións, permisose demais ausencias de carácter temporal que comportena reserva da praza.

Acordarase o cesamento do persoal estatutario subs-tituto cando se reincorpore a persoa a quen substitúa,así como cando esta perda o seu dereito á reincorpo-ración á mesma praza ou función.

5. Ó persoal estatutario temporal seralle aplicable,en canto sexa adecuado á natureza da súa condición,o réxime xeral do persoal estatutario fixo.

CAPÍTULO III

Planificación e ordenación do persoal

Artigo 10. Principios xerais.

1. A Comisión de Recursos Humanos do SistemaNacional de Saúde desenvolverá as actividades de pla-nificación, deseño de programas de formación e moder-nización dos recursos humanos do Sistema Nacional deSaúde.

2. O Consello Interterritorial do Sistema Nacionalde Saúde, como principal instrumento de configuracióne cohesión do Sistema Nacional de Saúde, coñecerá,debaterá e, se é o caso, emitirá recomendacións sobreos criterios para a coordinación da política de recursoshumanos do Sistema Nacional de Saúde.

Artigo 11. Foro Marco para o Diálogo Social.

1. O Foro Marco para o Diálogo Social ten comoobxectivo constituí-lo ámbito de diálogo e informaciónde carácter laboral, así como promove-lo desenvolve-mento harmónico dos recursos humanos do SistemaNacional de Saúde.

2. O Foro Marco para o Diálogo Social, no cal esta-rán representadas as organizacións sindicais máis repre-sentativas do sector sanitario, depende da Comisión deRecursos Humanos do Sistema Nacional de Saúde, ácal prestará apoio e asesoramento en tódalas funciónsde coordinación das políticas de recursos humanos quenesta lei se encargan á citada comisión.

3. O Foro Marco para o Diálogo Social deberá serinformado dos acordos das mesas sectoriais do sectorsanitario, ben como dos das mesas xerais que afecteno sector.

4. O Ministerio de Sanidade e Consumo constituiráun ámbito de negociación, para o cal convocará as orga-nizacións sindicais representadas no Foro Marco parao Diálogo Social, a fin de negocia-los contidos da nor-mativa básica relativa ó persoal estatutario dos serviciosde saúde que aquel ministerio puidese elaborar, candotales contidos se refiran ás materias previstas no artigo

32 da Lei 9/1987, do 12 de xuño, de órganos de repre-sentación, determinación das condicións de traballo eparticipación do persoal ó servicio das administraciónspúblicas, en todo aquilo que non atinxa as competenciasdas comunidades autónomas e sen prexuízo dos asuntosatribuídos á Mesa Xeral de Negociación da Administra-ción xeral do Estado, incluíndo aqueles aspectos rela-cionados coa relación laboral especial de residencia queo Goberno regulará por real decreto de acordo coas nor-mas das Comunidades Europeas e no cal se estableceránas peculiaridades da duración da xornada de traballoe réxime de descansos deste persoal en formación.

Para tales efectos, e de acordo co previsto no artigo31.3 da Lei 9/1987, do 12 de xuño, estas reuniónspoderán ser convocadas por decisión do ministerio, poracordo entre este e as organizacións sindicais, e porsolicitude de tódalas organizacións sindicais presentesno Foro Marco, realizándose, polo menos, unha ó ano.

Artigo 12. Planificación de recursos humanos.

1. A planificación dos recursos humanos nos ser-vicios de saúde estará orientada ó seu adecuado dimen-sionamento, distribución, estabilidade, desenvolvemen-to, formación e capacitación, para mellora-la calidade,eficacia e eficiencia dos servicios.

2. No ámbito de cada servicio de saúde, e logo denegociación nas mesas correspondentes, adoptaranseas medidas necesarias para a planificación eficiente dasnecesidades de persoal e situacións administrativas deri-vadas da reasignación de efectivos, e para a progra-mación periódica das convocatorias de selección, pro-moción interna e mobilidade.

3. Os cambios na distribución ou necesidades depersoal que deriven de reordenacións funcionais, orga-nizativas ou asistenciais articularanse de conformidadecoas normas aplicables en cada servicio de saúde.

En todo caso, o persoal poderá ser adscrito ós centrosou unidades situados dentro do ámbito que no seunomeamento se precise.

Artigo 13. Plans de ordenación de recursos humanos.

1. Os plans de ordenación de recursos humanosconstitúen o instrumento básico de planificación globaldestes recursos dentro do servicio de saúde ou no ámbitoque neles se precise. Especificarán os obxectivos quese pretendan conseguir en materia de persoal e os efec-tivos e a estructura de recursos humanos que se con-sideren adecuados para cumprir tales obxectivos. Asímesmo, poderán establece-las medidas necesarias paraconsegui-la dita estructura, especialmente en materia decuantificación de recursos, programación do acceso,mobilidade xeográfica e funcional e promoción e recla-sificación profesional.

2. Os plans de ordenación de recursos humanosaprobaranse e publicaranse ou, se é o caso, notificaranse,na forma en que en cada servicio de saúde se determine.Serán previamente obxecto de negociación nas mesascorrespondentes.

Artigo 14. Ordenación do persoal estatutario.

1. De acordo co criterio de agrupación unitaria dasfuncións, competencias e aptitudes profesionais, das titu-lacións e dos contidos específicos da función que sedesenvolva, os servicios de saúde establecerán as dife-rentes categorías ou grupos profesionais existentes noseu ámbito.


2. A integración do persoal estatutario nas distintasinstitucións ou centros realizarase mediante a súa incor-poración a unha praza, posto de traballo ou función.

No ámbito de cada servicio de saúde, atendendo áscaracterísticas da súa organización sanitaria e logo denegociación nas mesas correspondentes, estableceranseos sistemas de agrupamento e enumeración deses pos-tos ou prazas.

Artigo 15. Creación, modificación e supresión de cate-gorías.

1. No ámbito de cada servicio de saúde estable-ceranse, modificaranse ou suprimiranse as categoríasde persoal estatutario de acordo coas previsións do capí-tulo XIV e, se é o caso, do artigo 13 desta lei.

2. Os servicios de saúde comunicaranlle ó Ministeriode Sanidade e Consumo as categorías de persoal esta-tutario existentes neles, ben como a súa modificaciónou supresión e a creación de novas categorías, a finde proceder, se é o caso, á súa homologación conformeo previsto no artigo 37.1.

Artigo 16. Rexistros de persoal.

1. Como instrumento básico para a planificación dosrecursos humanos, os servicios de saúde estableceránrexistros de persoal en que se inscribirán os que prestenservicios nos respectivos centros e institucións sanita-rios, nos termos en que en cada servicio de saúde sedetermine.

2. O Consello Interterritorial do Sistema Nacionalde Saúde acordará os requisitos e procedementos paraposibilita-lo tratamento conxunto e a utilización recíprocada información contida nos rexistros de persoal dos ser-vicios de saúde, que se integrarán no Sistema de Infor-mación Sanitaria do Sistema Nacional de Saúde.

CAPÍTULO IV

Dereitos e deberes

Artigo 17. Dereitos individuais.

1. O persoal estatutario dos servicios de saúde gozados seguintes dereitos:

a) Á estabilidade no emprego e ó exercicio oudesempeño efectivo da profesión ou funcións que corres-pondan ó seu nomeamento.

b) Á percepción puntual das retribucións e indem-nizacións por razón do servicio en cada caso estable-cidas.

c) Á formación continuada adecuada á funcióndesempeñada e ó recoñecemento da súa cualificaciónprofesional en relación con esas funcións.

d) A recibir protección eficaz en materia de segu-ranza e saúde no traballo, así como sobre riscos xeraisno centro sanitario ou derivados do traballo habitual,e á información e formación específica nesta materiaconforme o disposto na Lei 31/1995, do 8 de novembro,de prevención de riscos laborais.

e) Á mobilidade voluntaria, á promoción interna eó desenvolvemento profesional, na forma en que pre-vexan as disposicións en cada caso aplicables.

f) A que sexa respectada a súa dignidade e inti-midade persoal no traballo e a ser tratado con corrección,consideración e respecto polos seus xefes e superiores,os seus compañeiros e os seus subordinados.

g) Ó descanso necesario, mediante a limitación daxornada, as vacacións periódicas retribuídas e os per-misos nos termos que se establezan.

h) A recibir asistencia e protección das administra-cións públicas e dos servicios de saúde no exercicioda súa profesión ou no desempeño das súas funcións.

i) Ó encadramento no réxime xeral da SeguridadeSocial, cos dereitos e obrigas que disto derivan.

j) A ser informado das funcións, tarefas, misións,programación funcional e obxectivos asignados á súaunidade, centro ou institución, e dos sistemas estable-cidos para a avaliación do seu cumprimento.

k) Á non discriminación por razón de nacemento,raza, sexo, relixión, opinión, orientación sexual ou cal-quera outra condición ou circunstancia persoal ou social.

l) Á xubilación nos termos e condicións establecidosnas normas en cada caso aplicables.

m) Á acción social nos termos e ámbitos subxec-tivos que se determinen nas normas, acordos ou con-venios aplicables.

2. O réxime de dereitos establecido no número ante-rior será aplicable ó persoal temporal, na medida en quea natureza do dereito o permita.

Artigo 18. Dereitos colectivos.

O persoal estatutario goza, nos termos establecidosna Constitución e na lexislación especificamente apli-cable, dos seguintes dereitos colectivos:

a) Á libre sindicación.b) Á actividade sindical.c) Á folga, garantíndose en todo caso o mantemento

dos servicios que resulten esenciais para a atención sani-taria á poboación.

d) Á negociación colectiva, representación e parti-cipación na determinación das condicións de traballo.

e) Á reunión.f) A dispor de servicios de prevención e de órganos

representativos en materia de seguranza laboral.

Artigo 19. Deberes.

O persoal estatutario dos servicios de saúde está obri-gado a:

a) Respecta-la Constitución, o estatuto de autono-mía correspondente e o resto do ordenamento xurídico.

b) Exerce-la profesión ou desenvolve-lo conxuntodas funcións que correspondan ó seu nomeamento, pra-za ou posto de traballo con lealdade, eficacia e con obser-vancia dos principios técnicos, científicos, éticos e deon-tolóxicos que sexan aplicables.

c) Manter debidamente actualizados os coñece-mentos e aptitudes necesarios para o correcto exercicioda profesión ou para o desenvolvemento das funciónsque correspondan ó seu nomeamento, para o cal oscentros sanitarios facilitarán o desenvolvemento de acti-vidades de formación continuada.

d) Cumprir con dilixencia as instruccións recibidasdos seus superiores xerárquicos en relación coas fun-cións propias do seu nomeamento, e colaborar leal eactivamente no traballo en equipo.

e) Participar e colaborar eficazmente, no nivel quecorresponda en función da súa categoría profesional,na fixación e consecución dos obxectivos cuantitativos


e cualitativos asignados á institución, centro ou unidadeen que preste servicios.

f) Prestar colaboración profesional cando así sexarequirido polas autoridades como consecuencia da adop-ción de medidas especiais por razóns de urxencia ounecesidade.

g) Cumpri-lo réxime de horarios e xornada, atenden-do á cobertura das xornadas complementarias que seestablecesen para garantir de forma permanente o fun-cionamento das institucións, centros e servicios.

h) Informar debidamente, de acordo coas normase procedementos aplicables en cada caso e dentro doámbito das súas competencias, os usuarios e pacientessobre o seu proceso asistencial e sobre os serviciosdispoñibles.

i) Respecta-la dignidade e a intimidade persoal dosusuarios dos servicios de saúde, a súa libre disposiciónnas decisións que lles concirnen e o resto dos dereitosque lles recoñecen as disposicións aplicables, así comoa non realizar discriminación ningunha por motivos denacemento, raza, sexo, relixión, opinión ou calquera outracircunstancia persoal ou social, incluíndo a condiciónen virtude da cal os usuarios dos centros e instituciónssanitarias accedan a eles.

j) Mante-la debida reserva e confidencialidade dainformación e documentación relativa ós centros sani-tarios e ós usuarios obtida ou a que teña acceso noexercicio das súas funcións.

k) Utiliza-los medios, instrumental e instalacións dosservicios de saúde en beneficio do paciente, con criteriosde eficiencia, e evita-lo seu uso ilexítimo en beneficiopropio ou de terceiras persoas.

l) Efectua-los rexistros, informes e demais documen-tación clínica ou administrativa establecidos na corres-pondente institución, centro ou servicio de saúde.

m) Cumpri-las normas relativas á seguranza e saúdeno traballo, ben como as disposicións adoptadas no cen-tro sanitario en relación con esta materia.

n) Cumpri-lo réxime sobre incompatibilidades.ñ) Ser identificados polo seu nome e categoría pro-

fesional polos usuarios do Sistema Nacional de Saúde.

CAPÍTULO V

Adquisición e perda da condición de persoalestatutario fixo

Artigo 20. Adquisición da condición de persoal esta-tutario fixo.

1. A condición de persoal estatutario fixo adquíresepolo cumprimento sucesivo dos seguintes requisitos:

a) Superación das probas de selección.b) Nomeamento conferido polo órgano competente.c) Incorporación, logo de cumprimento dos requi-

sitos formais en cada caso establecidos, a unha prazado servicio, institución ou centro que corresponda noprazo determinado na convocatoria.

2. Para efectos do disposto na alínea b) do númeroanterior, non poderán ser nomeados, e quedarán senefecto as súas actuacións, os que non acrediten, unhavez superado o proceso selectivo, que reúnen os requi-sitos e condicións esixidos na convocatoria.

3. A falta de incorporación ó servicio, instituciónou centro dentro do prazo, cando sexa imputable ó inte-resado e non obedeza a causas xustificadas, produciráo decaemento do seu dereito a obte-la condición depersoal estatutario fixo como consecuencia dese con-creto proceso selectivo.

Artigo 21. Perda da condición de persoal estatutariofixo.

Son causas de extinción da condición de persoal esta-tutario fixo:

a) A renuncia.b) A perda da nacionalidade tomada en conside-

ración para o nomeamento.c) A sanción disciplinaria firme de separación do

servicio.d) A pena principal ou accesoria de inhabilitación

absoluta e, se é o caso, a especial para emprego oucargo público ou para o exercicio da correspondenteprofesión.

e) A xubilación.f) A incapacidade permanente, nos termos previs-

tos nesta lei.

Artigo 22. Renuncia.

1. A renuncia á condición de persoal estatutario teno carácter de acto voluntario e deberá ser solicitada polointeresado cunha anticipación mínima de 15 días á dataen que se desexe facer efectiva. A renuncia será acep-tada no dito prazo, salvo que o interesado estea suxeitoa expediente disciplinario ou fose dictado contra el autode procesamento ou de apertura de xuízo oral pola pre-sunta comisión dun delicto no exercicio das súas fun-cións.

2. A renuncia á condición de persoal estatutario noninhabilita para obter novamente esa condición a travésdos procedementos de selección establecidos.

Artigo 23. Perda da nacionalidade.

A perda da nacionalidade española, ou da doutro Esta-do tomada en consideración para o nomeamento, deter-mina a perda da condición de persoal estatutario, salvoque simultaneamente se adquira a nacionalidade doutroEstado que outorgue o dereito a acceder a tal condición.

Artigo 24. Sanción de separación do servicio.

A sanción disciplinaria de separación do servicio, can-do adquira carácter firme, supón a perda da condiciónde persoal estatutario.

Artigo 25. Penas de inhabilitación absoluta ou especial.

A pena de inhabilitación absoluta, cando adquirisefirmeza, produce a perda da condición de persoal esta-tutario. Igual efecto terá a pena de inhabilitación especialpara emprego ou cargo público se afecta o correspon-dente nomeamento.

Suporá a perda da condición de persoal estatutarioa pena de inhabilitación especial para a correspondenteprofesión, sempre que esta exceda seis anos.

Artigo 26. Xubilación.

1. A xubilación pode ser forzosa ou voluntaria.2. A xubilación forzosa declararase ó cumpri-lo inte-

resado a idade de 65 anos.Non obstante, o interesado poderá solicitar volunta-

riamente prolonga-la súa permanencia en servicio activoata cumprir, como máximo, os 70 anos de idade, sempreque quede acreditado que reúne a capacidade funcionalnecesaria para exerce-la profesión ou desenvolve-las acti-vidades correspondentes ó seu nomeamento. Esta pro-


longación deberá ser autorizada polo servicio de saúdecorrespondente, en función das necesidades da orga-nización articuladas no marco dos plans de ordenaciónde recursos humanos.

3. Procederá a prórroga no servicio activo, por ins-tancia do interesado, cando, no momento de cumpri-laidade de xubilación forzosa, lle falten seis anos ou menosde cotización para causar pensión de xubilación.

Esta prórroga non se poderá prolongar alén do díaen que o interesado complete o tempo de cotizaciónnecesario para causar pensión de xubilación, sexa calfor o seu importe, e a súa concesión estará suxeita aque quede acreditado que reúne a capacidade funcionalnecesaria para exerce-la profesión ou desenvolve-las acti-vidades correspondentes ó seu nomeamento.

4. Poderá optar á xubilación voluntaria, total ou par-cial, o persoal estatutario que reúna os requisitos esta-blecidos na lexislación da Seguridade Social.

Os órganos competentes das comunidades autóno-mas poderán establecer mecanismos para o persoal esta-tutario que se acolla a esta xubilación como consecuen-cia dun plan de ordenación de recursos humanos.

Artigo 27. Incapacidade permanente.

A incapacidade permanente, cando sexa declaradanos seus graos de incapacidade permanente total paraa profesión habitual, absoluta para todo traballo ou gran-de invalidez conforme as normas reguladoras do réximexeral da Seguridade Social, produce a perda da condiciónde persoal estatutario.

Artigo 28. Recuperación da condición de persoal esta-tutario fixo.

1. No caso de perda da condición de persoal esta-tutario como consecuencia de perda da nacionalidade,o interesado poderá recuperar esa condición se acreditaa desaparición da causa que a motivou.

2. Procederá tamén a recuperación da condición depersoal estatutario cando se perdese como consecuen-cia de incapacidade, se esta é revisada conforme asnormas reguladoras do réxime xeral da SeguridadeSocial.

Se a revisión se produce dentro dos dous anos seguin-tes á data da declaración de incapacidade, o interesadoterá dereito a se incorporar a unha praza da mesmacategoría e área de saúde en que prestaba os seusservicios.

3. A recuperación da condición de persoal estatu-tario, salvo no caso previsto no último parágrafo donúmero anterior, suporá a declaración simultánea dointeresado na situación de excedencia voluntaria. O inte-resado poderase reincorporar ó servicio activo a travésdos procedementos previstos no artigo 69, sen que sexaesixible tempo mínimo de permanencia na situación deexcedencia voluntaria.

CAPÍTULO VI

Provisión de prazas, selección e promoción interna

Artigo 29. Criterios xerais de provisión.

1. A provisión de prazas do persoal estatutario rexe-rase polos seguintes principios básicos:

a) Igualdade, mérito, capacidade e publicidade naselección, promoción e mobilidade do persoal dos ser-vicios de saúde.

b) Planificación eficiente das necesidades de recur-sos e programación periódica das convocatorias.

c) Integración no réxime organizativo e funcionaldo servicio de saúde e das súas institucións e centros.

d) Mobilidade do persoal no conxunto do SistemaNacional de Saúde.

e) Coordinación, cooperación e mutua informaciónentre as administracións sanitarias públicas.

f) Participación, a través da negociación nas corres-pondentes mesas, das organizacións sindicais, especial-mente na determinación das condicións e procedemen-tos de selección, promoción interna e mobilidade, donúmero das prazas convocadas e da periodicidade dasconvocatorias.

2. A provisión de prazas do persoal estatutario rea-lizarase polos sistemas de selección de persoal, de pro-moción interna e de mobilidade, así como por reingresoó servicio activo nos supostos e mediante o procede-mento que en cada servicio de saúde se establezan.

3. En cada servicio de saúde determinaranse os pos-tos que poidan ser provistos mediante libre designación.

4. Os supostos e procedementos para a provisiónde prazas que estean motivados ou deriven de reorde-nacións funcionais, organizativas ou asistenciais estable-ceranse en cada servicio de saúde conforme o previstono artigo 12.3.

Artigo 30. Convocatorias de selección e requisitos departicipación.

1. A selección do persoal estatutario fixo efectua-rase, con carácter periódico, no ámbito que en cadaservicio de saúde se determine, a través de convocatoriapública e mediante procedementos que garantan os prin-cipios constitucionais de igualdade, mérito e capacidade,ben como o de competencia. As convocatorias anun-ciaranse no boletín ou diario oficial da correspondenteAdministración pública.

2. Os procedementos de selección e os seus con-tidos e probas adecuaranse ás funcións que se desen-volven nas correspondentes prazas incluíndo, se é o caso,a acreditación do coñecemento da lingua oficial da res-pectiva comunidade autónoma na forma que establezanas normas autonómicas de aplicación.

3. As convocatorias e as súas bases vinculan aAdministración, os tribunais encargados de xulga-las pro-bas e os que participen nelas.

As convocatorias e as súas bases, unha vez publi-cadas, soamente poderán ser modificadas con suxeiciónestricta ás normas da Lei 30/1992, do 26 de novembro,de réxime xurídico das administracións públicas e doprocedemento administrativo común.

4. As convocatorias deberán identifica-las prazasconvocadas indicando, cando menos, o seu número ecaracterísticas, e especificarán as condicións e requisitosque deben reuni-los aspirantes, o prazo de presentaciónde solicitudes, o contido das probas de selección, osbaremos e programas aplicables e o sistema de cua-lificación.

5. Para poder participar nos procesos de selecciónde persoal estatutario fixo será necesario reuni-losseguintes requisitos:

a) Posuí-la nacionalidade española ou a dun Estadomembro da Unión Europea ou do Espacio EconómicoEuropeo, ou gozar do dereito á libre circulación de tra-balladores conforme o Tratado da Unión Europea ououtros tratados ratificados por España, ou ter recoñecidotal dereito por norma legal.


b) Estar en posesión da titulación esixida na con-vocatoria ou en condicións de obtela dentro do prazode presentación de solicitudes.

c) Posuí-la capacidade funcional necesaria para odesempeño das funcións que deriven do correspondentenomeamento.

d) Ter cumpridos 18 anos e non excede-la idadede xubilación forzosa.

e) Non ter sido separado do servicio, mediante expe-diente disciplinario, de calquera servicio de saúde ouAdministración pública nos seis anos anteriores á con-vocatoria, nin encontrarse inhabilitado con carácter firmepara o exercicio de funcións públicas nin, se for o caso,para a correspondente profesión.

f) No caso dos nacionais doutros Estados mencio-nados na alínea a), non encontrarse inhabilitado por san-ción ou pena para o exercicio profesional ou para o acce-so a funcións ou servicios públicos nun Estado membro,nin ter sido separado por sanción disciplinaria dalgunhadas súas administracións ou servicios públicos nos seisanos anteriores á convocatoria.

6. Nas convocatorias para a selección de persoalestatutario reservarase unha cota non inferior ó cincopor cento, ou á porcentaxe que se encontre vixente concarácter xeral para a función pública, das prazas con-vocadas para seren cubertas entre persoas con disca-pacidade de grao igual ou superior ó 33 por cento, demodo que progresivamente se alcance o dous por centodos efectivos totais de cada servicio de saúde, sempreque superen as probas selectivas e que, no seu momento,acrediten o indicado grao de discapacidade e a com-patibilidade co desempeño das tarefas e funcións corres-pondentes.

O acceso á condición de persoal estatutario das per-soas con discapacidade inspirarase nos principios deigualdade de oportunidades, non discriminación e com-pensación de desvantaxes, e procederase, cando for ocaso, á adaptación das probas de selección ás nece-sidades específicas e singularidades destas persoas.

Artigo 31. Sistemas de selección.

1. A selección do persoal estatutario fixo efectua-rase con carácter xeral a través do sistema de concur-so-oposición.

A selección poderase realizar a través do sistema deoposición cando así resulte máis adecuado en funcióndas características socioprofesionais do colectivo quepoida acceder ás probas ou das funcións que vaia desen-volver.

Cando as peculiaridades das tarefas específicas quese vaian desenvolver ou o nivel de cualificación requiridaasí o aconsellen, a selección poderase realizar polo sis-tema de concurso.

2. A oposición consiste na celebración dunha oumáis probas dirixidas a avalia-la competencia, aptitudee idoneidade dos aspirantes para o desempeño dascorrespondentes funcións, así como a establece-la súaorde de prelación.

A convocatoria poderá establecer criterios ou pun-tuacións para supera-la oposición ou cada un dos seusexercicios.

3. O concurso consiste na avaliación da competen-cia, aptitude e idoneidade dos aspirantes para o desem-peño das correspondentes funcións a través da valo-ración conforme o baremo dos aspectos máis signifi-cativos dos correspondentes currículos, así como enestablece-la súa orde de prelación.

A convocatoria poderá establecer criterios ou pun-tuacións para supera-lo concurso ou algunha das súasfases.

4. Os baremos de méritos nas probas selectivaspara o acceso a nomeamentos de persoal sanitario dirixi-ranse a avalia-las competencias profesionais dos aspi-rantes a través da valoración, entre outros aspectos, doseu currículo profesional e formativo, dos máis signi-ficativos da súa formación pregraduada, especializadae continuada acreditada, da experiencia profesional encentros sanitarios e das actividades científicas, docentese de investigación e de cooperación ó desenvolvementoou axuda humanitaria no ámbito da saúde.

5. O concurso-oposición consistirá na realizaciónsucesiva, e na orde que a convocatoria determine, dosdous sistemas anteriores.

6. Os servicios de saúde determinarán os supostosen que será posible, con carácter extraordinario e excep-cional, a selección do persoal a través dun concurso,ou un concurso-oposición, consistente na avaliación nonbaremada da competencia profesional dos aspirantes,avaliación que realizará un tribunal, despois da expo-sición e defensa pública polos interesados do seu currí-culo profesional, docente, discente e investigador, deacordo cos criterios sinalados no anterior número 4.

7. Se así se establece na convocatoria, e como partedo proceso selectivo, os aspirantes seleccionados naoposición, concurso ou concurso-oposición deberánsuperar un período formativo, ou de prácticas, antes deobter nomeamento como persoal estatutario fixo. Duran-te este período, que non será aplicable ás categoríasou grupos profesionais para os cales se esixa título aca-démico ou profesional específico, os interesados terána condición de aspirantes en prácticas.

8. No ámbito de cada servicio de saúde regularasea composición e o funcionamento dos órganos de selec-ción, que serán de natureza colexiada e actuarán deacordo con criterios de obxectividade, imparcialidade,axilidade e eficacia. Os seus membros deberán te-la con-dición de persoal funcionario de carreira ou estatutariofixo das administracións públicas ou dos servicios desaúde, ou de persoal laboral dos centros vinculados óSistema Nacional de Saúde, en praza ou categoría paraa cal se esixa posuír titulación do nivel académico igualou superior á esixida para o ingreso. Seralles de apli-cación o disposto na normativa reguladora dos órganoscolexiados e da abstención e recusación dos seus mem-bros.

Artigo 32. Nomeamentos de persoal estatutario fixo.

1. Os nomeamentos como persoal estatutario fixoserán expedidos a favor dos aspirantes que obteñanmaior puntuación no conxunto das probas e avaliacións.

2. Os nomeamentos serán publicados na forma quese determine en cada servicio de saúde.

3. No nomeamento indicarase expresamente oámbito a que corresponde, conforme o previsto na con-vocatoria e nas disposicións aplicables en cada serviciode saúde.

Artigo 33. Selección de persoal temporal.

1. A selección do persoal estatutario temporal efec-tuarase a través de procedementos que permitan a máxi-ma axilidade na selección, procedementos que se basea-rán nos principios de igualdade, mérito, capacidade, com-petencia e publicidade e que serán establecidos logode negociación nas mesas correspondentes.


En todo caso, o persoal estatutario temporal deberáreuni-los requisitos establecidos no artigo 30.5 desta lei.

2. O persoal estatutario temporal poderá estar suxei-to a un período de proba, durante o cal será posiblea resolución da relación estatutaria por instancia de cal-quera das partes.

O período de proba non poderá supera-los tres mesesde traballo efectivo no caso do persoal previsto nos arti-gos 6.2.a) e 7.2.a) desta lei, e os dous meses para oresto do persoal. En ningún caso o período de probapoderá excede-la metade da duración do nomeamento,se esta está precisada nel. Estará exento do períodode proba quen xa o superase con ocasión dun anteriornomeamento temporal para a realización de funciónsdas mesmas características no mesmo servicio de saúdenos dous anos anteriores á expedición do novo nomea-mento.

Artigo 34. Promoción interna.

1. Os servicios de saúde facilitarán a promocióninterna do persoal estatutario fixo a través das convo-catorias previstas nesta lei e nas normas corresponden-tes do servicio de saúde.

2. O persoal estatutario fixo poderá acceder,mediante promoción interna e dentro do seu serviciode saúde de destino, a nomeamentos correspondentesa outra categoría, sempre que o título esixido para oingreso sexa de igual ou superior nivel académico queo da categoría de procedencia, e sen prexuízo do númerode niveis existentes entre ámbolos títulos.

3. Os procedementos para a promoción internadesenvolveranse de acordo cos principios de igualdade,mérito e capacidade e polos sistemas de oposición, con-curso ou concurso-oposición. Poderanse realizar a travésde convocatorias específicas se así o aconsellan razónsde planificación ou de eficacia na xestión.

4. Para participar nos procesos selectivos para apromoción interna será requisito estar en posesión datitulación requirida e estar en servicio activo, e connomeamento como persoal estatutario fixo durante, polomenos, dous anos na categoría de procedencia.

5. Non se esixirá o requisito de titulación para oacceso ás categorías incluídas no artigo 7.2.b) desta lei,salvo que sexa necesaria unha titulación, acreditación ouhabilitación profesional específica para o desempeño dasnovas funcións, sempre que o interesado tivese prestadoservicios durante cinco anos na categoría de orixe e esteaen posesión da titulación esixida no grupo inmediata-mente inferior ó da categoría en que aspira a ingresar.

6. O persoal seleccionado polo sistema de promo-ción interna terá preferencia para a escolla de praza res-pecto do persoal seleccionado polo sistema de accesolibre.

Artigo 35. Promoción interna temporal.

1. Por necesidades do servicio e nos supostos ebaixo os requisitos que para o efecto se establezan encada servicio de saúde, poderase ofrecer ó persoal esta-tutario fixo o desempeño temporal, e con carácter volun-tario, de funcións correspondentes a nomeamentos dun-ha categoría do mesmo nivel de titulación ou de nivelsuperior, sempre que estea en posesión da titulacióncorrespondente. Estes procedementos serán obxecto denegociación nas mesas correspondentes.

2. Durante o tempo en que realice funcións en pro-moción interna temporal, o interesado manterase en ser-vicio activo na súa categoría de orixe, e percibirá as

retribucións correspondentes ás funcións efectivamentedesempeñadas, con excepción dos trienios, que serános correspondentes ó seu nomeamento orixinal.

3. O exercicio de funcións en promoción internatemporal non suporá a consolidación de ningún dereitode carácter retributivo ou en relación coa obtención denovo nomeamento, sen prexuízo da súa posible con-sideración como mérito nos sistemas de promoción inter-na previstos no artigo anterior.

CAPÍTULO VII

Mobilidade do persoal

Artigo 36. Mobilidade por razón do servicio.

O persoal estatutario, logo de resolución motivadae coas garantías que en cada caso se dispoñan, poderáser destinado a centros ou unidades situadas fóra doámbito previsto no seu nomeamento de conformidadeco que establezan as normas ou os plans de ordenaciónde recursos humanos do seu servicio de saúde, nego-ciadas nas mesas correspondentes.

Artigo 37. Mobilidade voluntaria.

1. Co fin de garanti-la mobilidade en termos de igual-dade efectiva do persoal estatutario no conxunto do Sis-tema Nacional de Saúde, o Ministerio de Sanidade eConsumo, co informe da Comisión de Recursos Humanosdo Sistema Nacional de Saúde, procederá, con carácterprevio, á homologación das distintas clases ou categoríasfuncionais de persoal estatutario, en canto resulte nece-sario para articula-la mobilidade entre os diferentes ser-vicios de saúde.

2. Os procedementos de mobilidade voluntaria, quese efectuarán con carácter periódico, preferentementecada dous anos, en cada servicio de saúde, estarán aber-tos á participación do persoal estatutario fixo da mesmacategoría e especialidade, ben como, se é o caso, damesma modalidade, do resto dos servicios de saúde,que participarán en tales procedementos coas mesmascondicións e requisitos que o persoal estatutario do ser-vicio de saúde que realice a convocatoria. Resolveransemediante o sistema de concurso, logo de convocatoriapública e de acordo cos principios de igualdade, méritoe capacidade.

3. Cando dun procedemento de mobilidade derivecambio no servicio de saúde de destino, o prazo de tomade posesión será dun mes contado desde o día do cesa-mento no destino anterior, que deberá ter lugar nos tresdías seguintes á notificación ou publicación do novo des-tino adxudicado.

4. Os destinos obtidos mediante sistemas de mobi-lidade voluntaria son irrenunciables, salvo que a renunciaestea motivada pola obtención de praza en virtude daresolución dun procedemento de mobilidade voluntariaconvocado por outra Administración pública.

5. Entenderase que solicita a excedencia voluntariapor interese particular como persoal estatutario, e serádeclarado na dita situación polo servicio de saúde enque prestaba servicios, quen non se incorpore ó destinoobtido nun procedemento de mobilidade voluntaria den-tro dos prazos establecidos ou das súas prórrogas quelegal ou regulamentariamente procedan.

Non obstante, se existen causas suficientemente xus-tificadas, así apreciadas, logo de audiencia do interesado,polo servicio de saúde que efectuou a convocatoria,poderase deixar sen efecto esa situación. En tal caso,


o interesado deberase incorporar ó seu novo destinotan axiña como desaparezan as causas que no seumomento o impediron.

Artigo 38. Coordinación e colaboración nas convoca-torias.

Nas distintas convocatorias de provisión, seleccióne mobilidade, cando tales convocatorias atinxan máisdun servicio de saúde, deberá prima-lo principio de cola-boración entre tódolos servicios de saúde, para o cala Comisión de Recursos Humanos do Sistema Nacionalde Saúde establecerá os criterios e principios que resul-ten procedentes no atinente á periodicidade e coordi-nación de tales convocatorias.

Artigo 39. Comisións de servicio.

1. Por necesidades do servicio, e cando unha prazaou posto de traballo se encontre vacante ou temporal-mente desatendido, poderá ser cuberto en comisión deservicios, con carácter temporal, por persoal estatutarioda correspondente categoría e especialidade.

Neste suposto, o interesado percibirá as retribuciónscorrespondentes á praza ou posto efectivamente desem-peñado, salvo que sexan inferiores ás que correspondanpola praza de orixe, caso en que se percibirán estas.

2. O persoal estatutario poderá ser destinado encomisión de servicios, con carácter temporal, ó desem-peño de funcións especiais non adscritas a unha deter-minada praza ou posto de traballo.

Neste suposto, o interesado percibirá as retribuciónsda súa praza ou posto de orixe.

3. Quen se encontre en comisión de servicios terádereito á reserva da súa praza ou posto de traballo deorixe.

CAPÍTULO VIII

Carreira profesional

Artigo 40. Criterios xerais da carreira profesional.

1. As comunidades autónomas, logo de negociaciónnas mesas correspondentes, establecerán para o persoalestatutario dos seus servicios de saúde mecanismos decarreira profesional de acordo co establecido con carác-ter xeral nas normas aplicables ó persoal do resto dosseus servicios públicos, de forma tal que se posibiliteo dereito á promoción deste persoal conxuntamente coamellor xestión das institucións sanitarias.

2. A carreira profesional suporá o dereito dos pro-fesionais a progresar, de forma individualizada, comorecoñecemento ó seu desenvolvemento profesional noque atinxe coñecementos, experiencia e cumprimentodos obxectivos da organización á cal prestan os seusservicios.

3. A Comisión de Recursos Humanos do SistemaNacional de Saúde establecerá os principios e criteriosxerais de homologación dos sistemas de carreira pro-fesional dos diferentes servicios de saúde, a fin de garan-ti-lo recoñecemento mutuo dos graos da carreira, os seusefectos profesionais e a libre circulación dos profesionaisno conxunto do Sistema Nacional de Saúde.

4. Os criterios xerais do sistema de desenvolvemen-to profesional recollidos na Lei de ordenación das pro-fesións sanitarias acomodaranse e adaptaranse ás con-dicións e características organizativas, sanitarias e asis-tenciais do servicio de saúde ou de cada un dos seus

centros, sen detrimento dos dereitos xa establecidos.A súa repercusión na carreira profesional negociarasenas mesas correspondentes.

CAPÍTULO IX

Retribucións

Artigo 41. Criterios xerais.

1. O sistema retributivo do persoal estatutarioestructúrase en retribucións básicas e retribucións com-plementarias, responde ós principios de cualificación téc-nica e profesional e asegura o mantemento dun modelocomún en relación coas retribucións básicas.

2. As retribucións complementarias oriéntanse prio-ritariamente á motivación do persoal, á incentivación daactividade e da calidade do servicio, á dedicación e áconsecución dos obxectivos planificados.

3. A contía das retribucións adecuarase ó que dis-poñan as correspondentes leis de orzamentos.

4. O persoal estatutario non poderá percibir parti-cipación nos ingresos normativamente atribuídos ós ser-vicios de saúde como contraprestación de calquera ser-vicio.

5. Sen prexuízo da sanción disciplinaria que, se éo caso, poida corresponder, a parte de xornada non rea-lizada por causas imputables ó interesado dará lugará deducción proporcional de haberes, que non terá carác-ter sancionador.

6. Os que exerzan o dereito de folga non deven-garán nin percibirán as retribucións correspondentes ótempo en que permanecesen nesa situación, sen quea deducción de haberes que se efectúe teña carácterde sanción disciplinaria nin afecte o réxime das súasprestacións sociais.

Artigo 42. Retribucións básicas.

1. As retribucións básicas son:

a) O soldo asignado a cada categoría en funcióndo título esixido para o seu desempeño conforme o pre-visto nos artigos 6.2 e 7.2 desta lei.

b) Os trienios, que consisten nunha cantidade deter-minada para cada categoría en función do previsto noparágrafo anterior, por cada tres anos de servicios.

A contía de cada trienio será a establecida para acategoría a que pertenza o interesado o día en que seperfeccionou.

c) As pagas extraordinarias serán dúas ó ano edevengaranse preferentemente nos meses de xuño edecembro. O importe de cada unha delas será, comomínimo, dunha mensualidade do soldo e trienios, ó calse engadirá a catorceava parte do importe anual do com-plemento de destino.

2. As retribucións básicas e as contías do soldo eos trienios a que se refire o número anterior serán iguaisen tódolos servicios de saúde e determinaranse, cadaano, nas correspondentes leis de orzamentos. Tales con-tías de soldo e trienios coincidirán igualmente coas esta-blecidas cada ano nas correspondentes leis de orzamen-tos xerais do Estado para os funcionarios públicos.

Artigo 43. Retribucións complementarias.

1. As retribucións complementarias son fixas ouvariables, e van dirixidas a retribuí-la función desempe-ñada, a categoría, a dedicación, a actividade, a produc-


tividade e cumprimento de obxectivos e a avaliación dorendemento e dos resultados, determinándose os seusconceptos, as contías e os criterios para a súa atribuciónno ámbito de cada servicio de saúde.

2. As retribucións complementarias poderán ser:

a) Complemento de destino correspondente ó niveldo posto que se desempeña. O importe anual do com-plemento de destino aboarase en 14 pagas.

b) Complemento específico, destinado a retribuí-lascondicións particulares dalgúns postos en atención ásúa especial dificultade técnica, dedicación, responsa-bilidade, incompatibilidade, perigosidade ou penosidade.En ningún caso se poderá asignar máis dun comple-mento específico a cada posto por unha mesma circuns-tancia.

c) Complemento de productividade, destinado aretribuí-lo especial rendemento, o interese ou a iniciativado titular do posto, así como a súa participación en pro-gramas ou actuacións concretas e a contribución do per-soal á consecución dos obxectivos programados, logode avaliación dos resultados conseguidos.

d) Complemento de atención continuada, destinadoa remunera-lo persoal para atende-los usuarios dos ser-vicios sanitarios de maneira permanente e continuada.

e) Complemento de carreira, destinado a retribuí-lograo alcanzado na carreira profesional cando tal sistemade desenvolvemento profesional se implantase na corres-pondente categoría.

Artigo 44. Retribucións do persoal temporal.

O persoal estatutario temporal percibirá a totalidadedas retribucións básicas e complementarias que, nocorrespondente servicio de saúde, correspondan ó seunomeamento, con excepción dos trienios.

Artigo 45. Retribucións dos aspirantes en prácticas.

No ámbito de cada servicio de saúde fixaranse asretribucións dos aspirantes en prácticas que, como míni-mo, corresponderán ás retribucións básicas, excluídostrienios, do grupo en que aspiren a ingresar.

CAPÍTULO X

Xornada de traballo, permisos e licencias

SECCIÓN 1.a TEMPO DE TRABALLO E RÉXIME DE DESCANSOS

Artigo 46. Obxecto e definicións.

1. As normas contidas nesta sección teñen porobxecto o establecemento das disposicións mínimaspara a protección da seguranza e a saúde do persoalestatutario en materia de ordenación do tempo de tra-ballo.

Consonte isto, as definicións contidas no númeroseguinte relativas a período nocturno, traballo por quen-das e persoal nocturno e por quendas establécense paraos efectos exclusivos da aplicación das normas destasección en materia de tempo de traballo e réxime dedescansos, sen que teñan influencia en materia de com-pensacións económicas ou horarias, materia en que seaplicará o disposto especificamente nas normas, pactosou acordos que, en cada caso, resulten aplicables.

2. Para os efectos do establecido nesta sección,entenderase por:

a) Centro sanitario: os centros e institucións a quese refire o artigo 29 da Lei 14/1986, do 25 de abril,xeral de sanidade.

b) Persoal: os que, sendo persoal estatutario, pres-tan servicios nun centro sanitario.

c) Tempo de traballo: o período en que o persoalpermanece no centro sanitario, ó dispor deste e en exer-cicio efectivo da súa actividade e funcións.

O seu cómputo realizarase de modo que tanto ócomezo como ó final de cada xornada o persoal se encon-tre no seu posto de traballo e no exercicio da súa acti-vidade e funcións.

Considerarase, así mesmo, tempo de traballo os ser-vicios prestados fóra do centro sanitario, sempre quese produzan como consecuencia do modelo de orga-nización asistencial ou deriven da programación funcio-nal do centro.

d) Período de localización: período de tempo en queo persoal se encontra en situación de dispoñibilidadeque faga posible a súa localización e presencia inmediatapara a prestación dun traballo ou servicio efectivo candofor chamado para atende-las necesidades asistenciaisque eventualmente se poidan producir.

e) Período de descanso: todo período de tempo quenon sexa tempo de traballo.

f) Período nocturno: o período nocturno definirasenas normas, pactos ou acordos que sexan aplicablesa cada centro sanitario. Terá unha duración mínima desete horas e incluirá necesariamente o período compren-dido entre as cero e as cinco horas de cada día natural.En ausencia de tal definición, considerarase período noc-turno o comprendido entre as 23 horas e as 6 horasdo día seguinte.

g) Persoal nocturno: o que realice normalmente,durante o período nocturno, unha parte non inferior atres horas do seu tempo de traballo diario.

Así mesmo, terá a consideración de persoal nocturnoo que poida realizar durante o período nocturno un terciodo seu tempo de traballo anual.

h) Traballo por quendas: toda forma de organizacióndo traballo en equipo pola que o persoal ocupe suce-sivamente as mesmas prazas conforme un ritmo deter-minado, incluído o ritmo rotatorio, que poderá ser detipo continuo ou descontinuo, implicando para o persoala necesidade de realiza-lo seu traballo en distintas horasó longo dun período dado de días ou de semanas.

i) Persoal por quendas: o persoal cun horario detraballo que se axuste a un réxime de traballo por quen-das.

j) Programación funcional do centro: as instrucciónsque, en uso da súa capacidade de organización e dedirección do traballo, estableza a xerencia ou a direccióndo centro sanitario para articular, coordinadamente een todo momento, a actividade dos distintos serviciose do persoal de cada un deles en prol do adecuadocumprimento das funcións sanitario-asistenciais.

Artigo 47. Xornada ordinaria de traballo.

1. A xornada ordinaria de traballo nos centros sani-tarios determinarase nas normas, pactos ou acordos,segundo en cada caso resulte procedente.

2. A través da programación funcional do corres-pondente centro poderase establece-la distribución irre-gular da xornada ó longo do ano.

Artigo 48. Xornada complementaria.

1. Cando se trate da prestación de servicios de aten-ción continuada e co fin de garanti-la adecuada atenciónpermanente ó usuario dos centros sanitarios, o persoalde determinadas categorías ou unidades destes desen-


volverá unha xornada complementaria na forma que seestableza a través da programación funcional do corres-pondente centro.

A realización da xornada complementaria soamenteserá de aplicación ó persoal das categorías ou unidadesque con anterioridade á entrada en vigor desta lei viñanrealizando unha cobertura da atención continuadamediante a realización de gardas ou outro sistema aná-logo, ben como para o persoal daquelas outras cate-gorías ou unidades que se determinen logo de nego-ciación nas mesas correspondentes.

2. A duración máxima conxunta dos tempos de tra-ballo correspondentes á xornada complementaria e áxornada ordinaria será de 48 horas semanais de traballoefectivo de media en cómputo semestral, salvo que,mediante acordo, pacto ou convenio colectivo, se esta-bleza outro cómputo.

Non serán tomados en consideración para a indicadaduración máxima os períodos de localización, salvo queo interesado sexa requirido para a prestación dun traballoou servicio efectivo, caso en que se computará comoxornada tanto a duración do traballo desenvolvido comaos tempos de desprazamento.

3. A xornada complementaria non terá en ningúncaso a condición nin o tratamento establecido para ashoras extraordinarias. En consecuencia, non estará afec-tada polas limitacións que respecto á realización de horasextraordinarias establecen ou poidan establecer outrasnormas e disposicións, e a súa compensación ou retri-bución específica determinarase independentementenas normas, pactos ou acordos que, en cada caso, resul-ten de aplicación.

Artigo 49. Réxime de xornada especial.

1. Cando as previsións do artigo anterior foren insu-ficientes para garanti-la adecuada atención continuadae permanente, e sempre que existan razóns organizativasou asistenciais que así o xustifiquen, logo de oferta expre-sa do centro sanitario, poderase supera-la duración máxi-ma conxunta da xornada ordinaria e a xornada com-plementaria cando o persoal manifeste, por escrito, indi-vidualizada e libremente, o seu consentimento nisto.

Neste suposto, os excesos de xornada sobre o esta-blecido no artigo 48.2 terán o carácter de xornada com-plementaria e un límite máximo de 150 horas ó ano.

2. Os centros sanitarios poderán establecer previa-mente os requisitos para outorgar por parte do persoalo consentimento previsto no número anterior, especial-mente no relativo á duración mínima do compromiso.

3. Nos supostos previstos neste artigo, o centrosanitario deberá asegurar que:

a) Ninguén sufra prexuízo de ningún tipo polo feitode non presta-lo consentimento a que se refire o núme-ro 1, sen que poida ser considerado prexuízo para estesefectos un menor nivel retributivo derivado dun menornivel de dedicación.

b) Existan rexistros actualizados do persoal quedesenvolva este réxime de xornada, que estarán ó dispordas autoridades administrativas ou laborais competen-tes, que poderán prohibir ou limitar, por razóns de segu-ranza ou saúde do persoal, os excesos sobre a duraciónmáxima da xornada prevista no artigo 48.2.

c) Se respecten os principios xerais de protecciónda seguranza e da saúde.

Artigo 50. Pausa no traballo.

Sempre que a duración dunha xornada exceda asseis horas continuadas, deberase establecer un períodode descanso durante ela de duración non inferior a 15minutos. O momento de desfrute deste período estarásuxeito ó mantemento da atención dos servicios.

Artigo 51. Xornada e descanso diarios.

1. O tempo de traballo correspondente á xornadaordinaria non excederá as 12 horas ininterrompidas.

Non obstante, mediante a programación funcionaldos centros poderanse establecer xornadas de ata 24horas para determinados servicios ou unidades sanita-rias, con carácter excepcional e cando así o aconsellenrazóns organizativas ou asistenciais. Nestes casos, osperíodos mínimos de descanso ininterrompido deberánser ampliables de acordo cos resultados dos correspon-dentes procesos de negociación sindical nos serviciosde saúde e coa debida progresividade para facelos com-patibles coas posibilidades dos servicios e unidades afec-tados por elas.

2. O persoal terá dereito a un período mínimo dedescanso ininterrompido de 12 horas entre a fin dunhaxornada e o comezo da seguinte.

3. O descanso entre xornadas de traballo previstono número anterior reducirase, nos termos que esixaa propia causa que o xustifica, nos seguintes supostos:

a) No caso de traballo por quendas, cando o persoalcambie de equipo e non poida gozar do período de des-canso diario entre o final da xornada dun equipo e ocomezo da xornada do seguinte.

b) Cando se sucedan, nun intervalo inferior a 12horas, tempos de traballo correspondentes a xornadaordinaria, xornada complementaria ou, se é o caso, xor-nada especial.

4. Nos supostos previstos no número anterior, seráde aplicación o réxime de compensación por medio dedescansos alternativos establecidos no artigo 54.

Artigo 52. Descanso semanal.

1. O persoal terá dereito a un período mínimo dedescanso ininterrompido cunha duración media de 24horas semanais, período que se incrementará co mínimode descanso diario previsto no artigo 51.2.

2. O período de referencia para o cálculo do períodode descanso establecido no número anterior será dedous meses.

3. No caso de non se ter gozado do tempo mínimode descanso semanal no período establecido no númeroanterior, producirase unha compensación a través doréxime de descansos alternativos previstos no artigo 54.

Artigo 53. Vacacións anuais.

1. Anualmente, o persoal terá dereito a unha vaca-ción retribuída de duración non inferior a 30 días natu-rais, ou ó tempo que proporcionalmente correspondaen función do tempo de servicios.

2. O período ou períodos de desfrute da vacaciónanual fixarase consonte o que prevexa ó respecto a pro-gramación funcional do correspondente centro.

3. O período de vacación anual soamente poderáser substituído por unha compensación económica nocaso de finalización da prestación de servicios.

Artigo 54. Réxime de descansos alternativos.

1. Cando non se tivese desfrutado dos períodosmínimos de descanso diario establecidos nesta lei, terasedereito á súa compensación mediante descansos alter-nativos de duración total non inferior á reducción expe-rimentada.

2. A compensación sinalada no número anteriorentenderase producida cando se desfrutase, en cómputotrimestral, unha media semanal de 96 horas de des-canso, incluíndo os descansos semanais desfrutados,


computando para isto tódolos períodos de descanso deduración igual ou superior a 12 horas consecutivas.

3. O desfrute dos descansos compensatorios pre-vistos neste artigo non poderá ser substituído por com-pensación económica, salvo nos casos de finalizaciónda relación de servicios ou das circunstancias que pui-desen derivar do feito insular.

Artigo 55. Persoal nocturno.

O tempo de traballo correspondente á xornada ordi-naria do persoal nocturno non excederá as 12 horasininterrompidas.

Non obstante, mediante a programación funcionaldos centros poderanse establecer xornadas de ata 24horas en determinados servicios ou unidades sanitarias,cando así o aconsellen razóns organizativas ou asisten-ciais.

Artigo 56. Persoal por quendas.

1. O réxime de xornada do persoal por quendas seráo establecido nos artigos 47, 48 ou 49, segundo pro-ceda, desta lei.

2. O persoal por quendas gozará dos períodos depausa e de descanso establecidos nos artigos 50, 51,52, 53 e, se é o caso, 54 desta lei.

3. O persoal por quendas gozará dun nivel de pro-tección da súa seguranza e saúde que será equivalente,como mínimo, ó aplicable ó restante persoal do centrosanitario.

Artigo 57. Determinación dos períodos de referencia.

Sempre que nesta sección se menciona un períodode tempo semanal, mensual ou anual, entenderase refe-rido a semanas, meses ou anos naturais.

Cando a mención se efectúa a un período de temposemestral, entenderase referida ó primeiro ou ó segundodos semestres de cada ano natural.

Artigo 58. Carácter dos períodos de descanso.

1. A pausa no traballo prevista no artigo 50 teráa consideración de tempo de traballo efectivo na formaen que estea establecido por norma, pacto ou acordo,segundo corresponda.

2. Os períodos de descanso diario e semanal a quese refiren os artigos 51 e 52 desta lei, e, cando foro caso, os descansos alternativos previstos no seu artigo54, non terán o carácter nin a consideración de traballoefectivo, nin poderán ser, en ningún caso, tomados enconsideración para o cumprimento da xornada ordinariade traballo determinada segundo o establecido no artigo46 desta norma.

3. O período de vacación anual retribuída e os perío-dos de baixa por enfermidade serán neutros para o cál-culo das medias previstas nos artigos 47, 48, 52 e 54desta lei.

Artigo 59. Medidas especiais en materia de saúdepública.

1. As disposicións desta sección relativas a xorna-das de traballo e períodos de descanso poderán ser tran-sitoriamente suspendidas cando as autoridades sanita-rias adopten medidas excepcionais sobre o funciona-mento dos centros sanitarios segundo o previsto no arti-go 29.3 da Lei 14/1986, do 25 de abril, xeral de sani-dade, sempre que tales medidas así o xustifiquen e exclu-sivamente polo tempo da súa duración.

A adopción destas medidas comunicarase ós órganosde representación do persoal.

2. As disposicións desta lei relativas a xornadas detraballo e períodos de descanso poderán ser suspendidasnun determinado centro, polo tempo imprescindible emediante resolución motivada adoptada logo de con-sulta cos representantes do persoal, cando as circuns-tancias concretas que concorran no centro imposibiliteno mantemento da asistencia sanitaria á poboación cosrecursos humanos dispoñibles.

Neste caso, elaborarase un plan urxente de captaciónde recursos humanos que permita restituí-la normalidadeno mantemento da asistencia sanitaria.

3. As medidas especiais previstas neste artigo nonpoderán afecta-lo persoal que se encontre en situaciónde permiso por maternidade ou licencia por risco duranteo embarazo.

SECCIÓN 2.a XORNADAS PARCIAIS, FESTAS E PERMISOS

Artigo 60. Xornada de traballo a tempo parcial.

1. Os nomeamentos de persoal estatutario, fixo outemporal, poderanse expedir para a prestación de ser-vicios en xornada completa ou para a prestación a dedi-cación parcial, na porcentaxe, días e horario que, encada caso e atendendo ás circunstancias organizativas,funcionais e asistenciais, se determine.

2. As comunidades autónomas, no ámbito das súascompetencias, determinarán a limitación máxima da xor-nada a tempo parcial respecto da xornada completa,co límite máximo do 75 por cento da xornada ordinaria,en cómputo anual, ou do que proporcionalmente corres-ponda se se trata de nomeamento temporal de menorduración.

3. Cando se trate de nomeamentos de dedicaciónparcial, indicarase expresamente tal circunstancia nascorrespondentes convocatorias de acceso ou de mobi-lidade voluntaria e nos procedementos de selección depersoal temporal.

4. Resultarán aplicables ó persoal estatutario ossupostos de reduccións de xornada establecidas paraos funcionarios públicos nas normas aplicables na corres-pondente comunidade autónoma para a conciliación davida familiar e laboral.

Artigo 61. Réxime de festas e permisos.

1. O persoal estatutario terá dereito a desfrutar doréxime de festas e permisos que se estableza no ámbitode cada unha das comunidades autónomas.

2. O persoal estatutario terá dereito a desfrutar doréxime de permisos establecido para os funcionariospúblicos pola Lei 39/1999, do 5 de novembro, sobreconciliación da vida familiar e laboral das persoas tra-balladoras.

3. As comunidades autónomas, no ámbito das súascompetencias, poderán conceder permisos retribuídosou con retribución parcial, con motivo da realización deestudios ou para a asistencia a cursos de formación ouespecialización que teñan relación directa coas funciónsdos servicios sanitarios e interese relevante para o ser-vicio de saúde. Poderase esixir como requisito previopara a súa concesión o compromiso do interesado decontinuar a prestar servicios na mesma institución, cen-tro, área ou servicio de saúde, durante os prazos quese establezan, contados desde a finalización do permiso.O incumprimento dese compromiso implicará a devo-lución polo interesado da parte proporcional que resulteprocedente das retribucións percibidas durante o per-miso.


4. As comunidades autónomas, no ámbito das súascompetencias, poderán conceder permisos non retribuí-dos ou con retribución parcial para a asistencia a cursosou seminarios de formación ou para participar en pro-gramas acreditados de cooperación internacional ou enactividades e tarefas docentes ou de investigación sobrematerias relacionadas coa actividade dos servicios desaúde.

CAPÍTULO XI

Situacións do persoal estatutario

Artigo 62. Situacións.

1. O réxime xeral de situacións do persoal estatu-tario fixo comprende as seguintes:

a) Servicio activo.b) Servicios especiais.c) Servicios baixo outro réxime xurídico.d) Excedencia por servicios no sector público.e) Excedencia voluntaria.f) Suspensión de funcións.

2. As comunidades autónomas poderán estable-ce-los supostos de concesión e o réxime relativo ás situa-cións de expectativa de destino, excedencia forzosa eexcedencia voluntaria incentivada, así como os doutrassituacións administrativas aplicables ó seu persoal esta-tutario dirixidas a optimiza-la planificación dos seus recur-sos humanos, sen prexuízo do establecido no artigo 12.

3. Será aplicable ó persoal estatutario a situaciónde excedencia para o coidado de familiares establecidapara os funcionarios públicos pola Lei 39/1999, do 5de novembro, de conciliación da vida familiar e laboraldas persoas traballadoras.

Artigo 63. Servicio activo.

1. O persoal estatutario encontrarase en servicioactivo cando preste os servicios correspondentes ó seunomeamento como tal, calquera que sexa o servicio desaúde, institución ou centro en que se encontre des-tinado, así como cando desempeñe un posto de traballodas relacións de postos das administracións públicasaberto ó persoal estatutario.

2. O persoal que se encontre en situación de servicioactivo goza de tódolos dereitos e queda sometido a tódo-los deberes inherentes á súa condición, e rexerase poresta lei e polas normas correspondentes ó persoal esta-tutario do servicio de saúde en que preste servicios.

3. Manteranse na situación de servicio activo, cosdereitos que en cada caso correspondan, os que esteanen comisión de servicios, desfruten de vacacións ou per-misos ou se encontren en situación de incapacidade tem-poral, así como os que reciban o encargo temporal dedesempeñar funcións correspondentes a outro nomea-mento conforme o previsto no artigo 35.

4. Manteranse en servicio activo, coas limitaciónsde dereitos que se establecen no artigo 75 desta leie as demais que legalmente correspondan, os que sexandeclarados en suspensión provisional de funcións.

Artigo 64. Servicios especiais.

1. O persoal estatutario será declarado en situaciónde servicios especiais nos supostos establecidos concarácter xeral para os funcionarios públicos, así comocando acceda a unha praza de formación sanitaria espe-cializada mediante residencia ou a un posto directivodas organizacións internacionais, das administracións

públicas, dos servicios de saúde ou de institucións oucentros sanitarios do Sistema Nacional de Saúde.

Quen se encontre na situación de servicios especiaisprevista neste número terá dereito ó cómputo de tempopara efectos de antigüidade e de carreira, se é o caso,á percepción de trienios e á reserva da praza de orixe.

2. Tamén será declarado en situación de serviciosespeciais o persoal estatutario que sexa autorizado polaAdministración pública competente, por períodos supe-riores a seis meses, para prestar servicios ou colaborarcon organizacións non gobernamentais que desenvolvanprogramas de cooperación, ou para cumprir misións enprogramas de cooperación nacional ou internacional.

Quen se encontre na situación de servicios especiaisprevista neste número terá dereito ó cómputo de tempopara efectos de antigüidade e á reserva da praza deorixe.

Artigo 65. Servicios baixo outro réxime xurídico.

1. Pasarán á situación de servicios baixo outro réxi-me xurídico os que acepten a oferta de cambio da súarelación de emprego que efectúen os servicios de saúdeó persoal estatutario fixo, para prestar servicios nun cen-tro en que a xestión sexa asumida ben por unha entidadecreada ou participada nun mínimo da metade do seucapital polo propio servicio de saúde ou comunidadeautónoma, ben por outras entidades xurdidas ó abeirode novas fórmulas de xestión promovidas polo serviciode saúde ou comunidade autónoma e creadas ó abeiroda normativa que as regule.

2. O persoal en situación de servicios baixo outroréxime xurídico terá dereito ó cómputo de tempo paraefectos de antigüidade. Durante os tres primeiros anosgozarase do dereito á reincorporación ó servicio activona mesma categoría e área de saúde de orixe ou, seisto non for posible, en áreas limítrofes con aquela.

Artigo 66. Excedencia por prestar servicios no sectorpúblico.

1. Procederá declara-lo persoal estatutario en exce-dencia por prestación de servicios no sector público:

a) Cando presten servicios noutra categoría de per-soal estatutario, como funcionario ou como persoal labo-ral, en calquera das administracións públicas, salvo queobtivese a oportuna autorización de compatibilidade.

b) Cando presten servicios en organismos públicose non lles corresponda quedar noutra situación.

2. Para os efectos do previsto no número anterior,débense considerar incluídas no sector público aquelasentidades en que a participación directa ou indirectadas administracións públicas sexa igual ou superior ó50 por cento ou, en todo caso, cando estas posúanunha situación de control efectivo.

3. O persoal estatutario excedente por prestaciónde servicios no sector público non devengará retribu-cións, e o tempo de permanencia nesta situación serallesrecoñecido para efectos de trienios e carreira profesional,se é o caso, cando reingresen ó servicio activo.

Artigo 67. Excedencia voluntaria.

1. A situación de excedencia voluntaria declararasede oficio ou por solicitude do interesado, segundo asregras seguintes:

a) Poderase concede-la excedencia voluntaria ó per-soal estatutario cando o solicite por interese particular.

Para obte-lo paso a esta situación será preciso terprestado servicios efectivos en calquera das adminis-


tracións públicas durante os cinco anos inmediatamenteanteriores.

A concesión da excedencia voluntaria por intereseparticular quedará subordinada ás necesidades do ser-vicio, debéndose motivar, se for o caso, a súa dene-gación. Non se lle poderá concede-la excedencia volun-taria por interese particular a quen estea sometido aun expediente disciplinario.

b) Concederáselle a excedencia voluntaria por agru-pación familiar ó persoal estatutario que así o solicitee o cónxuxe do cal resida noutra localidade fóra do ámbi-to do nomeamento do interesado, por ter obtido e estara desempeñar unha praza con carácter fixo como persoaldo Sistema Nacional de Saúde, como funcionario decarreira ou persoal laboral de calquera Administraciónpública.

c) Procederá declarar de oficio en excedencia volun-taria o persoal estatutario cando, finalizada a causa quedeterminou o paso a unha situación distinta á de activo,incumpra a obriga de solicita-lo reingreso ó servicio acti-vo no prazo que se determine en cada servicio de saúde.

2. Nos supostos previstos nas alíneas a) e c) donúmero anterior, o tempo mínimo de permanencia nasituación de excedencia voluntaria será de dous anos.

3. O persoal estatutario en situación de excedenciavoluntaria non devengará retribucións, nin lle será com-putable o tempo que permaneza en tal situación paraefectos de carreira profesional ou trienios.

Artigo 68. Suspensión de funcións.

1. O persoal declarado na situación de suspensiónfirme quedará privado durante o tempo de permanencianela do exercicio das súas funcións e de tódolos dereitosinherentes á súa condición.

2. A suspensión firme determinará a perda do postode traballo cando exceda os seis meses.

3. A suspensión firme imporase en virtude de sen-tencia dictada en causa criminal ou en virtude de sancióndisciplinaria.

A suspensión por condena criminal imporase comopena, nos termos acordados na sentencia.

A suspensión firme por sanción disciplinaria nonpoderá excede-los seis anos.

4. O persoal declarado na situación de suspensiónfirme de funcións non poderá prestar servicios en nin-gunha Administración pública, nin nos organismos públi-cos ou nas entidades de dereito público dependentesou vinculadas a elas, nin nas entidades públicas suxeitasa dereito privado ou fundacións sanitarias, durante otempo de cumprimento da pena ou sanción.

Artigo 69. Reingreso ó servicio activo.

1. Con carácter xeral, o reingreso ó servicio activoserá posible en calquera servicio de saúde a través dosprocedementos de mobilidade voluntaria a que se refireo artigo 37 desta lei.

2. O reingreso ó servicio activo tamén procederáno servicio de saúde de procedencia do interesado, conocasión de vacante e carácter provisorio, no ámbito terri-torial e nas condicións que en cada servicio de saúdese determinen. A praza desempeñada con carácter pro-visorio será incluída na primeira convocatoria para amobilidade voluntaria que se efectúe.

3. Sen prexuízo do establecido no artigo 19.c) destalei cando as circunstancias que concorran así o acon-sellen, a criterio de cada servicio de saúde, instituciónou centro de destino poderáselle facilitar ó profesionalreincorporado ó servicio activo a realización dun pro-grama específico de formación complementaria ou de

actualización dos coñecementos, técnicas, habilidadese aptitudes necesarias para exercer adecuadamente asúa profesión ou desenvolve-las actividades e funciónsderivadas do seu nomeamento. O seguimento deste pro-grama non afectará a situación nin os dereitos econó-micos do interesado.

CAPÍTULO XII

Réxime disciplinario

Artigo 70. Responsabilidade disciplinaria.

O persoal estatutario incorrerá en responsabilidadedisciplinaria polas faltas que cometa.

Artigo 71. Principios da potestade disciplinaria.

1. O réxime disciplinario responderá ós principiosde tipicidade, eficacia e proporcionalidade en todo o Sis-tema Nacional de Saúde, e o seu procedemento, ós deinmediatez, economía procesual e pleno respecto dosdereitos e das garantías correspondentes.

2. Os órganos competentes de cada servicio de saú-de exercerán a potestade disciplinaria polas infracciónsque cometa o seu persoal estatutario, sen prexuízo daresponsabilidade patrimonial, civil ou penal que poidaderivar de tales infraccións.

3. A potestade disciplinaria correspóndelle ó servi-cio de saúde en que o interesado se encontre prestandoservicios no momento de comisión da falta, con inde-pendencia do servicio de saúde en que inicialmente obti-vo o seu nomeamento. As sancións que, se é o caso,se impoñan terán validez e eficacia en tódolos serviciosde saúde.

4. Cando da instrucción dun expediente disciplina-rio resulte a existencia de indicios fundados de crimi-nalidade, suspenderase a súa tramitación póndoo encoñecemento do Ministerio Fiscal.

5. Os feitos declarados probados por resoluciónsxudiciais firmes vinculan os servicios de saúde.

6. Soamente se poderán sanciona-las accións ouomisións que, no momento de se produciren, constitúaninfracción disciplinaria. As normas definidoras de infrac-cións e sancións non serán susceptibles de aplicaciónanalóxica.

7. Entre a infracción cometida e a sanción impostadeberá existi-la adecuada proporcionalidade.

8. A cancelación das sancións disciplinarias impe-dirá a apreciación de reincidencia.

Artigo 72. Clases e prescrición das faltas.

1. As faltas disciplinarias poden ser moi graves, gra-ves ou leves.

2. Son faltas moi graves:

a) O incumprimento do deber de respecto á Cons-titución ou ó respectivo estatuto de autonomía no exer-cicio das súas funcións.

b) Toda actuación que supoña discriminación porrazóns ideolóxicas, morais, políticas, sindicais, de raza,lingua, xénero, relixión ou circunstancias económicas,persoais ou sociais, tanto do persoal coma dos usuarios,ou pola condición en virtude da cal estes accedan ósservicios das institucións ou centros sanitarios.

c) O quebranto da debida reserva respecto a datosrelativos ó centro ou institución ou á intimidade persoaldos usuarios e á información relacionada co seu procesoe estadía nas institucións ou centros sanitarios.

d) O abandono do servicio.


e) A falta de asistencia durante máis de cinco díascontinuados ou a acumulación de sete faltas en dousmeses sen autorización nin causa xustificada.

f) O notorio incumprimento das súas funcións oudas normas reguladoras do funcionamento dos servicios.

g) A desobediencia notoria e manifesta ás ordesou instruccións dun superior directo, mediato ou inme-diato, emitidas por este no exercicio das súas funcións,salvo que constitúan unha infracción manifesta e clarae terminante dun precepto dunha lei ou doutra dispo-sición de carácter xeral.

h) A notoria falta de rendemento que comporte inhi-bición no cumprimento das súas funcións.

i) A negativa a participar activamente nas medidasespeciais adoptadas polas administracións públicas ouservicios de saúde cando así o esixan razóns sanitariasde urxencia ou necesidade.

j) O incumprimento da obriga de atende-los servi-cios esenciais establecidos en caso de folga.

k) A realización de actuacións manifestamente ile-gais no desempeño das súas funcións, cando causenprexuízo grave á Administración, ás institucións e centrossanitarios ou ós cidadáns.

l) O incumprimento das normas sobre incompati-bilidades, cando supoña o mantemento dunha situaciónde incompatibilidade.

m) A prevalencia da condición de persoal estatu-tario para obter un beneficio indebido para si ou paraterceiros e, especialmente, a esixencia ou aceptaciónde compensación polos que provexan de servicios oumateriais ós centros ou institucións.

n) Os actos dirixidos a impedir ou coarta-lo libreexercicio dos dereitos fundamentais, as liberdades públi-cas e os dereitos sindicais.

ñ) A realización de actos encamiñados a coarta-lolibre exercicio do dereito de folga ou a impedi-lo ade-cuado funcionamento dos servicios esenciais duranteaquela.

o) A grave agresión contra calquera persoa con quese relacionen no exercicio das súas funcións.

p) O acoso sexual, cando supoña agresión ou chan-taxe.

q) A esixencia de calquera tipo de compensaciónpolos servicios prestados ós usuarios dos servicios desaúde.

r) A utilización dos locais, instalacións ou equipa-mento das institucións, centros ou servicios de saúdepara a realización de actividades ou funcións alleas ósservicios.

s) A inducción directa, a outro ou outros, á comisióndunha falta moi grave, así como a cooperación cun actosen o cal unha falta moi grave non se tería cometido.

t) O exceso arbitrario no uso de autoridade que cau-se prexuízo grave ó persoal subordinado ou ó servicio.

u) A negativa expresa a facer uso dos medios deprotección dispoñibles e segui-las recomendacións esta-blecidas para a prevención de riscos laborais, así comoa neglixencia no cumprimento das disposicións sobreseguranza e saúde no traballo por parte de quen tivesea responsabilidade de as facer cumprir ou de estable-ce-los medios adecuados de protección.

3. Terán consideración de faltas graves:

a) A falta de obediencia debida ós superiores.b) O abuso de autoridade no exercicio das súas

funcións.c) O incumprimento das súas funcións ou das nor-

mas reguladoras do funcionamento dos servicios candonon constitúa falta moi grave.

d) A grave desconsideración cos superiores, com-pañeiros, subordinados ou usuarios.

e) O acoso sexual, cando o suxeito activo do acosocree coa súa conducta un ambiente laboral intimidatorio,hostil ou humillante para a persoa que é obxecto daquel.

f) Os danos ou a deterioración nas instalacións, equi-pamento, instrumental ou documentación, cando se pro-duzan por neglixencia inescusable.

g) A falta de rendemento que afecte o normal fun-cionamento dos servicios e non constitúa falta moi grave.

h) O incumprimento dos prazos ou outras disposi-cións de procedemento en materia de incompatibilida-des, cando non supoña o mantemento dunha situaciónde incompatibilidade.

i) O incumprimento inxustificado da xornada de tra-ballo que, acumulado, supoña máis de 20 horas ó mes.

j) As accións ou omisións dirixidas a evadi-los sis-temas de control de horarios ou a impedir que sexandetectados os incumprimentos inxustificados da xornadade traballo.

k) A falta inxustificada de asistencia durante máisde tres días continuados, ou a acumulación de cincofaltas en dous meses, computados desde a primeira falta,cando non constitúan falta moi grave.

l) A aceptación de calquera tipo de contraprestaciónpolos servicios prestados ós usuarios dos servicios desaúde.

m) A neglixencia na utilización dos medios dispo-ñibles e no seguimento das normas para a prevenciónde riscos laborais, cando haxa información e formaciónadecuadas e os medios técnicos indicados, así comoo descoido no cumprimento das disposicións sobre segu-ranza e saúde no traballo por parte de quen non tivesea responsabilidade de as facer cumprir ou de estable-ce-los medios adecuados de protección.

n) O encubrimento, consentimento ou cooperacióncon calquera acto para a comisión de faltas moi graves,así como a inducción directa, a outro ou outros, á comi-sión dunha falta grave e a cooperación cun acto seno cal unha falta grave non se tería cometido.

4. Terán consideración de faltas leves:a) O incumprimento inxustificado do horario ou xor-

nada de traballo, cando non constitúa falta grave.b) A falta de asistencia inxustificada cando non

constitúa falta grave ou moi grave.c) A incorrección cos superiores, compañeiros,

subordinados ou usuarios.d) O descoido ou neglixencia no cumprimento das

súas funcións cando non afecte os servicios de saúde,a Administración ou os usuarios.

e) O descoido no cumprimento das disposiciónsexpresas sobre seguranza e saúde.

f) O incumprimento dos seus deberes ou obrigas,cando non constitúa falta grave ou moi grave.

g) O encubrimento, consentimento ou cooperacióncon calquera acto para a comisión de faltas graves.

5. As comunidades autónomas poderán, por normacon rango de lei, establecer outras faltas ademais dastipificadas nos números anteriores.

6. As faltas moi graves prescribirán ós catro anos,as graves ós dous anos e as leves ós seis meses. Oprazo de prescrición comezarase a contar desde quea falta se cometese e interromperase desde a notificacióndo acordo de iniciación do procedemento disciplinario,volvendo a correr de novo se este estivese paralizadomáis de tres meses por causa non imputable ó inte-resado.

Artigo 73. Clases, anotación, prescrición e cancelacióndas sancións.

1. As faltas serán corrixidas coas seguintes sanciones:a) Separación do servicio. Esta sanción comportará

a perda da condición de persoal estatutario e soamente


se imporá pola comisión de faltas moi graves. Duranteos seis anos seguintes á súa execución, o interesadonon poderá concorrer ás probas de selección para aobtención da condición de persoal estatutario fixo, ninprestar servicios como persoal estatuario temporal. Asímesmo, durante este período, non poderá prestar ser-vicios en ningunha Administración pública nin nos orga-nismos públicos ou nas entidades de dereito públicodependentes ou vinculadas a elas nin nas entidadespúblicas suxeitas a dereito privado e fundacións sani-tarias.

b) Traslado forzoso con cambio de localidade, sendereito a indemnización e con prohibición temporal departicipar en procedementos de mobilidade para se rein-corporar á localidade de procedencia ata un máximode catro anos. Esta sanción só se poderá impor comoconsecuencia de faltas moi graves.

c) Suspensión de funcións. Cando esta sanción seimpoña por faltas moi graves, non poderá supera-losseis anos nin será inferior ós dous anos. Se se impuxerpor faltas graves, non superará os dous anos. Se a sus-pensión non supera os seis meses, o interesado nonperderá o seu destino.

d) Traslado forzoso a outra institución ou centro sencambio de localidade, con prohibición temporal, ata unmáximo de dous anos, de participar en procedementosde mobilidade para reincorporarse ó centro de proce-dencia. Esta sanción só se poderá impor como conse-cuencia de faltas graves.

e) Apercibimento, que será sempre por escrito, esó se imporá por faltas leves.

2. As comunidades autónomas, pola norma que encada caso proceda, poderán establecer outras sanciónsou substituí-las indicadas no número anterior.

3. A determinación concreta da sanción, dentro dagraduación que se establece no número 1, efectuarasetomando en consideración o grao de intencionalidade,descoido ou neglixencia que se revele na conducta, odano ó interese público, cuantificándoo en termos eco-nómicos cando for posible, e a reiteración ou reincidencia.

4. As sancións impostas por faltas moi graves pres-cribirán ós catro anos, as impostas por faltas graves ósdous anos e ós seis meses as que correspondan a faltasleves.

O prazo de prescrición comezarase a contar desdea firmeza da resolución sancionadora ou desde que sequebrante o cumprimento da sanción cando a súa exe-cución xa tivese comezado. Interromperase cando seinicie, con coñecemento do interesado, o procedementode execución da sanción imposta e volverá a correr denovo se o procedemento se paraliza durante máis deseis meses por causa non imputable ó interesado.

5. As sancións disciplinarias firmes que se lle impo-ñan ó persoal estatutario anotaranse no seu expedientepersoal. As anotacións cancelaranse de oficio conformeos seguintes períodos, computados desde o cumprimen-to da sanción:

a) Seis meses para as sancións impostas por faltasleves.

b) Dous anos para as sancións impostas por faltasgraves.

c) Catro anos para as sancións impostas por faltasmoi graves.

6. En ningún caso se computarán para efectos dereincidencia as anotacións canceladas.

Artigo 74. Procedemento disciplinario.

1. Non se poderá impor sanción pola comisión defaltas moi graves ou graves senón mediante o proce-

demento establecido na correspondente Administraciónpública.

Para a imposición de sancións por faltas leves nonserá preceptiva a instrucción previa do procedementoa que se refire o parágrafo anterior, salvo o trámite deaudiencia ó inculpado, que se deberá efectuar en todocaso.

2. O procedemento disciplinario axustarase en tódo-los servicios de saúde ós principios de celeridade, inme-diatez e economía procesual, e deberalle garantir ó inte-resado, alén dos recoñecidos no artigo 35 da Lei30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídico dasadministracións públicas e do procedemento adminis-trativo común, os seguintes dereitos:

a) Á presunción de inocencia.b) A ser notificado do nomeamento de instructor

e, se é o caso, secretario, así como a recusalos.c) A ser notificado dos feitos imputados, da infrac-

ción que constitúan e das sancións que, se é o caso,se poidan impor, así como da resolución sancionadora.

d) A formular alegacións en calquera fase do pro-cedemento.

e) A propor cantas probas sexan adecuadas paraa determinación dos feitos.

f) A ser asesorado e asistido polos representantessindicais.

g) A actuar asistido de letrado.

Artigo 75. Medidas provisorias.

1. Como medida cautelar, e durante a tramitacióndun expediente disciplinario por falta grave ou moi graveou dun expediente xudicial, poderase acordar medianteresolución motivada a suspensión provisoria de funciónsdo interesado.

2. Cando a suspensión provisoria se produza comoconsecuencia de expediente disciplinario, non poderáexcede-los seis meses, salvo paralización do procede-mento imputable ó interesado.

Durante a suspensión provisoria, o interesado per-cibirá as retribucións básicas. Non se lle acreditará haberningún en caso de incomparecencia no procedemento.

Se o expediente finaliza coa sanción de separacióndo servicio ou coa de suspensión de funcións, os seusefectos retrotraeranse á data de inicio da suspensiónprovisoria.

Se o expediente non finaliza coa suspensión de fun-cións nin se produce a separación do servicio, o inte-resado incorporarase ó servicio activo na forma que seestableza na correspondente resolución e terá dereitoá percepción das retribucións deixadas de percibir, tantobásicas como complementarias, incluídas as de caráctervariable que puidesen corresponder.

3. Poderase acorda-la suspensión provisoria, comomedida cautelar, cando se dictase auto de procesamentoou de apertura de xuízo oral conforme as normas pro-cesuais penais, calquera que for a causa do auto.

Neste caso, a duración da suspensión provisoriaestenderase, como máximo, ata a resolución do proce-demento e o interesado terá dereito á percepción dasretribucións básicas nas condicións previstas no númeroanterior.

4. Procederá a declaración da suspensión proviso-ria, sen dereito á percepción de retribucións, con motivoda tramitación dun procedemento xudicial e durante otempo que se estenda a prisión provisoria ou outras medi-das decretadas polo xuíz, sempre que determinen a impo-sibilidade de desempeña-las funcións derivadas donomeamento durante máis de cinco días consecutivos.

5. As comunidades autónomas, mediante a normaque resulte procedente, poderán establecer outras medi-das provisorias para os supostos previstos neste artigo.


CAPÍTULO XIII

Incompatibilidades

Artigo 76. Réxime xeral.

Resultará de aplicación ó persoal estatutario o réximede incompatibilidades establecido con carácter xeralpara os funcionarios públicos, coas normas específicasque se determinan nesta lei. En relación co réxime decompatibilidade entre as funcións sanitarias e docentes,observarase o que estableza a lexislación vixente.

Artigo 77. Normas específicas.

1. Será compatible o desfrute de bolsas e axudasde ampliación de estudios concedidas en réxime de con-correncia competitiva ó abeiro de programas oficiais deformación e perfeccionamento do persoal, sempre quepara participar en tales accións se requira a propostafavorable previa do servicio de saúde en que se esteadestinado e que as bases da convocatoria non establezano contrario.

2. No ámbito de cada servicio de saúde estable-ceranse as disposicións oportunas para posibilita-larenuncia ó complemento específico por parte do persoallicenciado sanitario.

Para estes efectos, os servicios de saúde regularános supostos, requisitos, efectos e procedementos paraa dita solicitude.

3. A percepción de pensión de xubilación por unréxime público de Seguridade Social será compatiblecoa situación do persoal emérito a que se refire a dis-posición adicional cuarta.

As retribucións do persoal emérito, sumadas á súapensión de xubilación, non poderán supera-las retribu-cións que o interesado percibía antes da súa xubilación,consideradas, todas elas, en cómputo anual.

4. A percepción de pensión de xubilación parcialserá compatible coas retribucións derivadas dunha acti-vidade a tempo parcial.

CAPÍTULO XIV

Representación, participación e negociación colectiva

Artigo 78. Criterios xerais.

Resultarán de aplicación ó persoal estatutario, enmateria de representación, participación e negociacióncolectiva para a determinación das súas condicións detraballo, as normas xerais contidas na Lei 9/1987, do12 de xuño, de órganos de representación, determina-ción das condicións de traballo e de participación dopersoal ó servicio das administracións públicas, e dis-posicións de desenvolvemento, coas peculiaridades quese establecen nesta lei.

Artigo 79. Mesas sectoriais de negociación.

1. A negociación colectiva das condicións de tra-ballo do persoal estatutario dos servicios de saúde efec-tuarase mediante a capacidade representativa recoñe-cida ás organizacións sindicais na Constitución e na Leiorgánica 11/1985, do 2 de agosto, de liberdade sindical.

2. No ámbito de cada servicio de saúde constitui-rase unha mesa sectorial de negociación, en que estaránpresentes os representantes da correspondente Admi-nistración pública ou servicio de saúde e as organizaciónssindicais máis representativas no nivel estatal e da comu-nidade autónoma, ben como as que obtivesen o 10 porcento ou máis dos representantes na eleccións para dele-gados e xuntas de persoal no servicio de saúde.

Artigo 80. Pactos e acordos.

1. No seo das mesas de negociación, os represen-tantes da Administración ou servicio de saúde e os repre-sentantes das organizacións sindicais poderán concertarpactos e acordos.

Os pactos, que serán de aplicación directa ó persoalafectado, versarán sobre materias que correspondan óámbito competencial do órgano que os subscriba.

Os acordos referiranse a materias das cales lle corres-ponda a competencia ó órgano de goberno da corres-pondente Administración pública e, para a súa eficacia,precisarán a previa, expresa e formal aprobación do cita-do órgano de goberno.

2. Deberán ser obxecto de negociación, nos termosprevistos no capítulo III da Lei 9/1987, do 12 de xuño,as seguintes materias:

a) A determinación e aplicación das retribucións dopersoal estatutario.

b) Os plans e fondos de formación.c) Os plans de acción social.d) As materias relativas á selección de persoal esta-

tutario e á provisión de prazas, incluíndo a oferta globalde emprego do servicio de saúde.

e) A regulación da xornada laboral, tempo de tra-ballo e réxime de descansos.

f) O réxime de permisos e licencias.g) Os plans de ordenación de recursos humanos.h) Os sistemas de carreira profesional.i) As materias relativas á prevención de riscos labo-

rais.j) As propostas sobre a aplicación dos dereitos sin-

dicais e de participación.k) En xeral, cantas materias afecten as condicións

de traballo e o ámbito de relacións do persoal estatutarioe as súas organizacións sindicais coa Administraciónpública ou o servicio de saúde.

3. A negociación colectiva estará presidida polosprincipios de boa fe e de vontade negociadora e débe-selles facilitar ás partes a información que resulte nece-saria para a eficacia da negociación.

4. Quedan excluídas da obrigatoriedade de nego-ciación as decisións da Administración pública ou doservicio de saúde que afecten as súas potestades deorganización, o exercicio de dereitos polos cidadáns eo procedemento de formación dos actos e disposiciónsadministrativas.

Cando as decisións da Administración ou servicio desaúde que afecten as súas potestades de organizaciónpoidan ter repercusión sobre as condicións de traballodo persoal estatutario, procederá a consulta ás orga-nizacións sindicais presentes na correspondente mesasectorial de negociación.

5. Corresponderá ó Goberno, ou ós consellos degoberno das comunidades autónomas, nos seus respec-tivos ámbitos, establece-las condicións de traballo dopersoal estatutario cando non se produza acordo nanegociación ou non se alcance a aprobación expresae formal a que alude o número 1 deste artigo.

Disposición adicional primeira. Aplicación das normasbásicas desta lei na Comunidade Foral de Navarra.

As disposicións básicas desta lei aplicaranse naComunidade Foral de Navarra nos termos establecidosno artigo 149.1.18.a e na disposición adicional primeirada Constitución e na Lei orgánica 13/1982, do 10 deagosto, de reintegración e amelloramento do réxime foralde Navarra.


Disposición adicional segunda. Xornada e descansosdos centros do Sistema Nacional de Saúde.

O réxime de xornada e de descansos establecido nasección 1.a do capítulo X desta lei será de aplicaciónó persoal sanitario a que se refire o artigo 6, sexa calfor o vínculo xurídico da súa relación de emprego, doscentros e servicios sanitarios xestionados directamentepolos servicios de saúde.

Así mesmo, este réxime será de aplicación, ben concarácter supletorio en ausencia de regulación sobre xor-nada e descansos nos convenios colectivos en cada casoaplicables, ben directamente se a regulación desta leiresulta máis beneficiosa que as previsións dos ditos con-venios, ó persoal dos centros vinculados ou concertadosco Sistema Nacional de Saúde, cando tales centrosestean formalmente incorporados a unha rede sanitariade utilización pública.

Disposición adicional terceira. Acceso a postos dasadministracións públicas.

O persoal estatutario dos servicios de saúde poderáacceder a postos correspondentes a persoal funcionariodentro dos servicios das administracións públicas, naforma e cos requisitos que se provexan nas normas sobrefunción pública aplicables.

O persoal estatutario que desempeñe estes postosterá dereito a percibi-las retribucións correspondentesa eles, na forma en que o establezan as normas da corres-pondente Administración pública.

Disposición adicional cuarta. Nomeamentos eméritos.

Os servicios de saúde poderán nomear, con carácterexcepcional, persoal emérito entre licenciados sanitariosxubilados cando os méritos relevantes do seu currículoprofesional así o aconsellen.

O persoal emérito desempeñará actividades de con-sultoría, informe e docencia.

Disposición adicional quinta. Integracións de persoal.

Co obxecto de homoxeneiza-las relacións de empregodo persoal de cada un dos centros, institucións ou ser-vicios de saúde, e co fin de mellora-la eficacia na xestión,as administracións sanitarias públicas poderán estable-cer procedementos para a integración directa, con carác-ter voluntario, na condición de persoal estatutario, nacategoría e titulación equivalente, dos que presten ser-vicio en tales centros, institucións ou servicios coa con-dición de funcionario de carreira ou en virtude de con-trato laboral fixo.

Así mesmo, poderanse establecer procedementospara a integración directa do persoal laboral temporale funcionario interino na condición de persoal estatutariotemporal, na categoría, titulación e modalidade quecorresponda.

Disposición adicional sexta. Relacións do réxime esta-tutario con outros réximes de persoal das adminis-tracións públicas.

No ámbito de cada Administración pública, e a finde conseguir unha mellor utilización dos recursos huma-nos existentes, poderanse establece-los supostos, efec-tos e condicións en que o persoal estatutario dos ser-vicios de saúde poida prestar indistintamente serviciosnos ámbitos de aplicación doutros estatutos de persoaldo sector público.

Disposición adicional sétima. Habilitacións para o exer-cicio profesional.

O previsto no artigo 30.5.b) e nos demais preceptosdesta lei non afectará os dereitos dos que, sen estarenen posesión do correspondente título académico, seencontren legal ou regulamentariamente autorizados ouhabilitados para o exercicio dunha determinada profe-sión, que poderán acceder ós nomeamentos correspon-dentes e se integrarán no grupo de clasificación quea tal nomeamento corresponda.

Disposición adicional oitava. Servicios de saúde.

Sempre que nesta lei se efectúan referencias ós ser-vicios de saúde considerarase incluído o órgano ou aentidade xestora dos servicios sanitarios da Administra-ción xeral do Estado, así como o órgano competenteda comunidade autónoma cando o seu correspondenteservicio de saúde non sexa o titular directo da xestiónde determinados centros ou institucións.

Disposición adicional novena. Prazas vinculadas.

As prazas vinculadas a que se refire o artigo 105da Lei xeral de sanidade proveranse polos sistemas esta-blecidos nas normas específicas que resulten aplicables,sen prexuízo de que os seus titulares queden incluídosno ámbito de aplicación desta lei no relativo á súa pres-tación de servicios nos centros sanitarios.

Disposición adicional décima. Aplicación desta lei nosservicios administrativos.

Os servicios de saúde poderán establece-la aplicacióndo réxime estatutario previsto nesta lei ás estructurasadministrativas e de xestión do servicio de saúde res-pectivo.

Disposición adicional undécima. Instituto Social daMariña.

As disposicións desta lei serán aplicables ó persoalestatutario do Instituto Social da Mariña.

Disposición adicional duodécima. Convenios de cola-boración en materia de mobilidade.

As administracións sanitarias poderán formalizar con-venios de colaboración para posibilitar que o persoalfuncionario de carreira e estatutario fixo dos serviciosde saúde poida acceder, indistintamente, ós procede-mentos de mobilidade voluntaria establecidos paraámbolos tipos de persoal.

Disposición adicional décimo terceira. Rede sanitariamilitar.

1. O persoal militar que preste os seus serviciosnos centros, establecementos e servicios sanitarios inte-grados na Rede sanitaria militar rexerase pola súa nor-mativa específica, sen que lle sexan de aplicación asdisposicións desta lei.

2. O Ministerio de Defensa poderá acordar co Minis-terio de Sanidade e Consumo os requisitos e procede-mentos para posibilita-la utilización recíproca da infor-mación contida nos rexistros de persoal correspondentesós centros e servicios sanitarios do Sistema Nacionalde Saúde e da Rede sanitaria militar.


Disposición adicional décimo cuarta. Seguridade socialdo persoal estatutario con nomeamento a tempoparcial.

Ó persoal estatutario con nomeamento a tempo par-cial a que se refire o artigo 60 desta lei seralle de apli-cación a disposición adicional sétima do texto refundidoda Lei xeral da Seguridade Social, aprobado polo Realdecreto lexislativo 1/1994, do 20 de xuño, e as dis-posicións dictadas no seu desenvolvemento.

Disposición transitoria primeira. Aplicación paulatinada xornada de traballo ó persoal en formación median-te residencia.

A limitación do tempo de traballo establecida no arti-go 48.2 desta lei aplicaráselle ó persoal sanitario enformación como especialistas mediante residencia, tantodos centros públicos como dos privados acreditados paraa docencia, de acordo coas seguintes normas:

a) 58 horas semanais de media en cómputo anual,entre o 1 de agosto de 2004 e o 31 de xullo de 2007.

b) 56 horas semanais de media en cómputo semes-tral, entre o 1 de agosto de 2007 e o 31 de xullo de2008.

c) A partir do 1 de agosto de 2008 será aplicablea este persoal a limitación xeral de 48 horas semanais.

Disposición transitoria segunda. Equiparación ós gru-pos de clasificación dos funcionarios públicos.

En canto se manteña a clasificación xeral dos fun-cionarios públicos e os criterios de equivalencia das titu-lacións establecidos no artigo 25 da Lei 30/1984, do2 de agosto, de medidas para a reforma da función públi-ca, o persoal estatutario, para efectos retributivos e fun-cionais, terá a seguinte equiparación:

a) O persoal a que se refire o artigo 6.2.a). 1.o e2.o, ó grupo A.

b) O persoal a que se refire o artigo 6.2.a). 3.o e4.o, ó grupo B.

c) O persoal a que se refire o artigo 6.2.b). 1.o, ógrupo C.

d) O persoal a que se refire o artigo 6.2.b). 2.o, ógrupo D.

e) O persoal a que se refire o artigo 7.2.a). 1.o, a).2.o, b). 1.o, b). 2.o e c), ós grupos A, B, C, D e E, res-pectivamente.

Disposición transitoria terceira. Persoal de cota e zona.

Na forma, prazo e condicións que en cada serviciode saúde, se é o caso, se determine, o persoal que per-cibe haberes polo sistema de cota e zona poderase inte-grar no sistema de prestación de servicios, de dedicacióne de retribucións que se establece nesta lei.

Disposición transitoria cuarta. Adaptación ó novo sis-tema de situacións.

O persoal estatutario fixo que no momento da entradaen vigor desta lei non se encontre en situación de servicioactivo, poderá permanecer na mesma situación en quese encontra cos efectos, dereitos e deberes que derivendelas e mentres permanezan as causas que, no seumomento, motivaron a súa concesión.

O reingreso ó servicio activo producirase, en todocaso, de acordo coas normas reguladoras deste nomomento en que se produza o reingreso.

Disposición transitoria quinta. Convocatorias en trami-tación.

Os procedementos de selección de persoal estatu-tario e de provisión de prazas amparados na Lei16/2001, do 21 de novembro, pola que se estableceun proceso extraordinario de consolidación e provisiónde prazas de persoal estatutario, e nas normas equi-valentes das comunidades autónomas, tramitaranse deconformidade co establecido nas ditas normas.

Disposición transitoria sexta. Aplicación paulatina des-ta lei.

1. Non obstante o previsto nas disposicións derro-gatoria única e derradeira terceira, as previsións destalei que a seguir se indican producirán efectos na formaque se sinala:

a) As previsións dos artigos 40 e 43 desta lei entra-rán en vigor, en cada servicio de saúde, cando así seestableza nas normas a que se refire o seu artigo 3.Mentres se produce tal entrada en vigor manteransevixentes, en cada servicio de saúde e sen carácter básico,as normas previstas na disposición derrogatoria úni-ca.1.b), ou as equivalentes de cada comunidade autó-noma.

b) Manteranse vixentes, mentres se procede á súaregulación en cada servicio de saúde, as disposiciónsrelativas a categorías profesionais do persoal estatutarioe ás funcións delas contidas nas normas previstas nadisposición derrogatoria única.1.e), f) e g).

c) Manterase vixente, con rango regulamentario esen carácter básico, e mentres se proceda á súa modi-ficación en cada servicio de saúde, a norma citada nadisposición derrogatoria única.1.d).

d) As prestacións de carácter social previstas nasdisposicións a que se refiren as alíneas e), f) e g) dadisposición derrogatoria única.1 manteranse exclusiva-mente respecto dos que gocen de dereitos subxectivosxa adquiridos a tales prestacións no momento de entradaen vigor desta lei.

2. O límite máximo de 150 horas anuais que sefixa no segundo parágrafo do artigo 49.1 desta lei, apli-carase de forma progresiva durante os 10 anos seguintesá súa entrada en vigor, na forma que determine o Gober-no mediante real decreto, adoptado logo de informe daComisión de Recursos Humanos do Sistema Nacionalde Saúde. Neste informe, que deberá ser elaborado noprazo de 18 meses desde a entrada en vigor desta nor-ma, analizaranse detalladamente as implicacións que naorganización funcional dos centros sanitarios, no finan-ciamento dos servicios de saúde e nas necesidades deespecialistas, terá a posta en marcha da indicada limi-tación, así como as posibles excepcións a ela derivadasdo feito insular e as medidas que resulte convenienteadoptar en función de todo isto. Igualmente, en tal infor-me analizaranse as repercusións económicas dunha pro-gresiva adaptación da xornada de traballo dos centrose servicios sanitarios á vixente con carácter xeral noresto dos servicios públicos.

Para a elaboración do informe a que se refire o pará-grafo anterior, a Comisión de Recursos Humanos do Sis-tema Nacional de Saúde pedirá as opinións de expertosdas administracións sanitarias, dos servicios de saúdee das organizacións sindicais.

Disposición transitoria sétima. Réxime transitorio dexubilación.

O persoal estatutario fixo que no momento da entradaen vigor desta lei teña cumpridos 60 anos de idade,


poderá, voluntariamente, prolonga-la súa idade de xubi-lación ata alcanza-los 35 anos de cotización á SeguridadeSocial, co límite dun máximo de cinco anos sobre a idadefixada no artigo 26.2 desta lei e sempre que quede acre-ditado que reúne a capacidade funcional necesaria paraexerce-la profesión ou desenvolve-las funcións corres-pondentes ó seu nomeamento.

Disposición derrogatoria única. Derrogación de nor-mas.

1. Quedan derrogadas, ou consideraranse, se é ocaso, inaplicables ó persoal estatutario dos servicios desaúde, cantas disposicións de igual ou inferior rango seopoñan ou contradigan o disposto nesta lei e, especial-mente, as seguintes:

a) O número 1 do artigo 84 da Lei 14/1986, do25 de abril, xeral de sanidade.

b) O Real decreto lei 3/1987, do 11 de setembro,sobre retribucións do persoal estatutario do InstitutoNacional da Saúde, e as disposicións e acordos que ocomplementan e desenvolven.

c) A Lei 30/1999, do 5 de outubro, de seleccióne provisión de prazas de persoal estatuario dos serviciosde saúde.

d) O Real decreto lei 1/1999, do 8 de xaneiro, sobreselección de persoal estatutario e provisión de prazasnas institucións sanitarias da Seguridade Social.

e) O Estatuto xurídico do persoal médico da Segu-ridade Social aprobado polo Decreto 3160/1966, do23 de decembro, e as disposicións que o modifican,complementan e desenvolven.

f) O Estatuto de persoal sanitario non facultativo dasinstitucións sanitarias da Seguridade Social aprobadopola Orde do 26 de abril de 1973, con excepción doseu artigo 151, así como as disposicións que o modifican,complementan e desenvolven.

g) O Estatuto de persoal non sanitario das institu-cións sanitarias da Seguridade Social aprobado polaOrde do 5 de xullo de 1971, e as disposicións que omodifican, complementan e desenvolven.

2. A entrada en vigor desta lei non suporá a modi-ficación ou derrogación dos pactos e acordos vixentesnaqueles aspectos que non se opoñan ou contradigano establecido nela.

Disposición derradeira primeira. Habilitación compe-tencial.

1. As disposicións desta lei díctanse ó abeiro doartigo 149.1.18.a da Constitución, polo que constitúenbases do réxime estatutario do persoal incluído no seuámbito de aplicación.

2. A disposición adicional segunda díctase, ade-mais, ó abeiro do artigo 149.1.16.a da Constitución, poloque as súas previsións constitúen bases da sanidade.

3. Exceptúanse do establecido no anterior número1 a disposición adicional segunda, en canto ó persoalcon vínculo laboral dos centros sanitarios a que ela serefire, e a disposición transitoria primeira, que se dictanó abeiro do artigo 149.1.7.a da Constitución.

Disposición derradeira segunda. Informes sobre finan-ciamento.

O órgano colexiado interministerial previsto na dis-posición derradeira segunda da Lei 16/2003, do 28 demaio, de cohesión e calidade do Sistema Nacional deSaúde, emitirá informe preceptivamente sobre aquelesasuntos derivados da aplicación desta lei.

Sen prexuízo da responsabilidade financeira dascomunidades autónomas conforme o establecido na Lei21/2001, do 27 de decembro, e de acordo co principiode lealdade institucional nos termos do artigo 2.1.e) daLei orgánica 8/1980, do 22 de setembro, de financia-mento das comunidades autónomas, o informe elabo-rado será presentado polo dito órgano colexiado ó Con-sello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde. Polasúa parte, o Ministerio de Facenda trasladará este infor-me ó Consello de Política Fiscal e Financeira, para pro-ceder á súa análise, no contexto dese principio de leal-dade institucional e, se é o caso, propo-las medidas nece-sarias para garanti-lo equilibrio financeiro.

Disposición derradeira terceira. Entrada en vigor.

Esta lei entrará en vigor o día seguinte ó da súa publi-cación no «Boletín Oficial del Estado».

Por tanto,Mando a tódolos españois, particulares e autoridades,

que cumpran e fagan cumprir esta lei.

Madrid, 16 de decembro de 2003.

JUAN CARLOS R.

O presidente do Goberno,JOSÉ MARÍA AZNAR LÓPEZ

23102 LEI 56/2003, do 16 de decembro, de empre-go. («BOE» 301, do 17-12-2003.)

JUAN CARLOS IREI DE ESPAÑA

Saiban tódolos que a viren e a entenderen que asCortes Xerais aprobaron e eu sanciono a seguinte lei.

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

A vixente Lei básica de emprego 51/1980, do 8 deoutubro, aprobouse nun contexto en que a situaciónsocioeconómica, tecnolóxica e de organización territorialpresentaba uns perfís ben distintos dos actuais. Estasituación caracterizábase pola existencia dun único ser-vicio público de emprego, que actuaba formalmente enréxime de monopolio, centralizado arredor do InstitutoNacional de Emprego e con competencia na totalidadedo territorio estatal. A implantación das políticas activasera moi moderada, mentres que a protección por desem-prego era concibida exclusivamente como prestacióneconómica nas situacións de falta de traballo.

Durante os últimos anos, o contorno social, econó-mico, organizativo e tecnolóxico experimentou cambiosfundamentais.

Efectivamente, en primeiro termo, a evolución do mer-cado de traballo no longo período de tempo transcorridodesde a aprobación da Lei básica de emprego viu cómose producían situacións de perda de postos de traballo,con expulsión deste dos colectivos máis sensibles, á vezque aumentaba a dificultade do seu acceso ó emprego,o desemprego e as taxas de temporalidade na contra-tación, acentuándose os desequilibrios territoriais.

A carón disto, producíronse situacións expansivas quepermitiron a creación de emprego. Non obstante, per-siste unha alta taxa de paro e unha baixa taxa de ocu-pación, comparativamente coas cifras da Unión Europea,

58 xoves 1 xaneiro 2004 suplemento núm. 1 - boe.es · pdf filesoal que prestan os seus...

Documents