na mitoloxía grega, pluto (en grego antigo 'riqueza') é a personificación da riqueza e neste sentido, é tamén un deus da agricultura, relacionado á colleita como abundancia.segundo a teogonía de hesíodo, pluto era fillo de deméter e yasión. segundo o comediógrafo aristófanes, foi cegado por zeus para que fose capaz de distribuír os seus obsequios sen prexuízos. está relacionado con hades e a miúdo é retratado cos trazos dun mozo ou, máis ben, un neno levando o corno da abundancia (coñecido ás veces como cornucopia).posteriormente, pluto separouse da historia de deméter e converteuse na personificación da riqueza en xeral como aparece na comedia de aristófanes.aristófanes, na súa comedia titulada pluto, mostra que acontecería se se devolvese a vista a pluto.

na mitoloxía grega, hécuba é a segunda esposa de príamo, rei detroya, e un dos personaxes da ilíada. trátase da filla de dimas, rei de frigia, segundo esta obra, aínda que tamén lla considerou filla desangarios e da ninfa evagora.hécuba tivo de príamo unha abundante descendencia que segundo as fontes vai dende os 14 fillos que lle dá apolodoro aos 50 que propón eurípides, pasando polos 19 da tradición máis estendida. dos seus fillos os máis famosos son héctor, paris,casandra, héleno,políxena e troilo.hécuba mandou a polidoro, o seu fillo menor, a tracia para que fuxise da guerra que se aveciñaba. durante a guerra, polidoro foi coidado polo rei daquel lugar.despois da guerra de troya, os gregos converteron a hécuba na súa escrava,

correspondendo na repartición á parte deodiseo. embarcada xunto a outros escravos, chegou a tracia, onde descubriu que o rei poliméstor matara a polidoro para apoderarse dos bens que trouxera. hécuba vingouse sacándolle os ollos e matándoo xunto a dous dos seus fillos.

hefesto é o deus do lume e da forxa, protector dos ferreiros, artesáns, escultores, metais e metalurxia. era o ferreiro divino no seu taller olympus e brazos fabricados, escudos e outros obxectos para os deuses e ao heroes.

 

el é o deus do teatro, festivais, viño e excesos, representa emocións, caos e desorde. dionísio ensinou os homes a cultivar uvas e facer viño. 

era filla de zeus e de deméter, foi raptada por hades e convertida nareina do inframundo. o mito do seu secuestro amosa a súa función como personificación dá vexetación que aparece na primavera e desaparece despois dá colleita; polo tanto, tamén asóciase coa primavera e a fertilidade dá terra.

era fillo de zeus e de leto irmán de artemisa posuía moitos atributos probablemente porque despois de zeus foi ou deus máis influente. oseu mito é escuro, foi descrito como ou deus dá divinidade que ameazaba e protexía ou alto dous ceos.

en grego antigo mômos, 'burla', 'culpa'; en latín momus) era, na mitoloxía grega, a personificación do sarcasmo, as burlas e a agudeza irónica. era o deus dos escritores e poetas, un espírito de inculpación malintencionada e crítica inxusta.hesíodo contaba que momo era un fillo de nix, a noite (teogonía, 214). luciano de

samosata recordaba (no diálogo ampliadohermotimus, 20) que se burlou de hefesto por fabricar os homes sen portas nos seus peitos a través das cales se puidese coñecer se os seus pensamentos e sentimentos eran verdadeiros. mesmo se burlou de afrodita, aínda que todo o que puido achar foi que era parlanchina e levaba sandalias renxeantes (filostrato, epístolas). debido ás súas constantes críticas, foi exiliado do monte olimpo.representáballo cunha máscara que levantaba para que se lle vise a cara, e cun boneco ou un cetro rematado nunha cabeza grotesca na man, símbolo da loucura.

atenea, unha das deusas máis importantes na mitoloxía grega. deusada sabedoría, atenea é a inventora da frauta, a trompeta, o arado,o xugo para os bois, o carro, o barco e a pota de barro para cociñar.ademais foi a que ensinou aos mortais os números e ás mulleres asinstruíu na cociña o tecido e o fiado.atenea é a deusa que naceu xa adulta, froito da unión de zeus conmétis, a deusa da prudencia.

certas tradicións atribúen a deusa como filla de deméter, pero normalmente é considerada como irmá xemelga de apolo e filla deleto e zeus. naceu en delos, antes que apolo, e tan pronto comonaceu axudou a vir ao mundo ao seu irmán.

permaneceu virxe (ártemis "cástitas", fronte a afrodita "voluptas"), eternamente novo, e é ou prototipo dá doncela arisca, que secompracía só na caza. vai armada, como ou seu irmán, dun arco, doque se serve contra vos cervos e tamén contra vos humanos. ela équen envía ás amoleceres que morren de parto ou mal que llas leva. ás súas frechas levan consigo a morte repentina, sobre todo ás indoloras. vingativa, foron moitas ás vítimas que sufriron a súacólera. un

dous seus primeiros actos foi dar morte, xunto co seuirmán, aos fillos de níobe.

ártemis tomou parte non combate contra vos xigantes. derrubou, con axuda de heracles, ou xigante gratión. tamén causou a perdadoutros dous monstros, vos alóadas e ou búfago, devorador de bois, en árcade. en todo caso,entre ás vítimas de ártemis cabe destacarorión, ou cazador xigante.

afrodita é a deusa do amor e a beleza, e identifícase en roma coaantiga divindade itálica venus. segundo unha tradición é filla deurano e segundo outra de zeus e dione.non caso dá primeira historia, ou nacemento acontece non momento que cronos (deus do tempo) corta vos xenitais do seu pai urano e lánzavos ao mar, de onde xorde afrodita. de aí que se lle coñezacomo "a deusa nacida dás ondas" ou "nacida do seme de deus".unha vez que saíu do mar, afrodita foi levada polos ventos céfiros,primeiro a citera e logo a chipre, onde ás horas a vestiron e a guiaron á morada dous inmortais.posteriormente, platón imaxinou que había unha afrodita urania, adeusa do amor puro e filla de urano; e afrodita pandemo, filladedione e deusa do amor vulgar. non obstante esta é unhaconcepción filósofica tardía.afrodita é partícipe dunha infinidade de lendas. primeiro, casoucon efesto (ou divino coxo e deus do lume), pero estaba namoradade ares (deus dá guerra).conta homero (escritor de la odisea e la iliada) que mentres vosnamorados se entregaban á paixón nunha madrugada, non leitodeafrodita, efesto celoso lles puxera unha trampa, pois ou sol llecontase que a súa amada lle estaba a ser infiel.cando vos amantes se decataron xa estaban atrapados nunha redemáxica que tiña ou esposo dá bela deusa, e este foi a chamar a todos vos deuses para que fosen testemuñas do engano. todos se burlaron do asunto, pero poseidón (deus do mar) pediu clemencia e por iso afrodita e ares foron liberados.a deusa avergonzada fuxiu a chipre, mentres que ares se foi a tracia. non obstante, vos seus amores tiveron froito e de tal uniónnaceron eros (deus do amor) e anteros, deimo e fobos (ou terror e ou temor) e harmonía. ás veces tamén agrégase a príapo.ademais de ares, afrodita estivo involucrado amorosomenteconadonis e anquises con quen tivo eneas (heroe troiano epersonaxe de la eneida de virgilio)

e lirno.pero, a deusa foi especialmente coñecida polas súas maldicións e iras, pois cando alguén caía na desgracia de ofender á deusa, condenábase a tormentos terribles. por exemplo, castigou a auroracun amor irrefreable por orión, xa que cedera ás seducións deares.tamén castigou a todas ás amoleceres de lemnos, xa que estas non a honraban, e impregnounas cun olor insoportable que provocouque vos seus homes ás abandonasen.

na mitoloxía grega, yocasta () era raíña de tebas. era fillademeneceo (fillo á súa vez de penteo) e irmá de hipónome ecreonte. na tradición máis antiga, ou seu nome era epicasta .1 sealude a ela en numerosas fontes, pero aparece como personaxeespecialmente importante dá traxedia de sófocles edipo rey.

sendo aínda nena casou con layo, rei de tebas, do cal tivo un fillo.un oráculo anunciou a layo que ou seu propio fillo ou mataría, poriso este mandou matar ou seu fillo e botalo ás feras, pero yocastanon levou a cabo a orde do seu marido. ou rei de corinto acolleu oufillo de layo e ou crio coma fose se ou seu propio fillo. chamouno edipo. máis tarde, edipo abandonou corinto para dirixirse atebas enun incidente non camiño, matou ou seu verdadeiro pai,layo.

alexandre cabanel: edipo despídese de yocasta. 1843.despois de que edipo tivese derrotado á esfinxe que asolabatebas, a viúva yocasta se casou co, que descoñecía a súa verdadeiraorixe, e tiveron varios fillos: polinices, eteocles, ismenee antígona.non obstante, segundo algúns autores, vos catro fillos de edipoproceden dun posterior matrimonio de edipo, con eurigania.máis tarde, yocasta soubo que ou seu marido era en realidade ouseu fillo. por iso suicidouse. noutras versións (ás fenicias, deeurípides), ou seu suicidio produciuse despois de que vos seus filloseteocles e polinices se matasen ou un ao outro.esta lenda deu orixea unha dás traxedias gregas máis coñecidas, xa nomeada arriba.dela, á súa vez, tomouse ou concepto do que se chama enpsicanálise complexa de edipo

egítima esposa de zeus e unha das tres irmás de zeus no panteón olímpico da mitoloxía grega clásica. a súa principal función era como deusa das mulleres e o matrimonio. o seu equivalente na mitoloxía romana era juno. sacrificábanselle a vaca e máis tarde o pavón. a súa nai era rea e o seu pai crono